Vanmiddag mocht ik (met heel veel dank aan @Audrey) ook de attractie ervaren 🙂
De previews verliepen voorspoedig. Er stond een meandering maar mochten vóór het tijdslot van 15:30 al naar binnen en liepen zo de wachtrij van de attractie in.
Prachtig! De wachtrij is echt een feestje om te zien. Veel leuke details, een kronkeling door het gebied die er in de herfst fantastisch uit ziet. Maar wel allemaal buiten. In de regen sta je een stuk van de rij niet beschut.
Met een kleine rij lopen we na een minuut of 10 (gokje) de attractie in. Een verbeterpunt dat ik hoorde van veel mensen die ik vanmiddag sprak die ride al gedaan hebben; de verlichting binnen. En dat klopt. Als je binnen loopt is het vrij donker. Zeker in de gang na het groeperen. Ik zelf had hier zelf niet veel last van, maar als je enige vorm van nachtblind hebt dan zie je hier helemaal niks.
Rij 5 was de plek waar wij mochten gaan zitten.
Het duurde even voor we binnen mochten, maar de deur opende en we mochten naar binnen. Een grote ruimte die ik van alle foto's wel herken, maar waarvan het toch mooi is om het eindelijk in het echt te zien. Het is groter dan ik me voor had gesteld. Vooral het orgel is serieus van formaat.
Efteling medewerkers helpen ons met lantaarns naar onze plek en ons groepje neemt plaats op de voorste rij. Ik zat in het midden.
Een ding viel me direct op: Dit is niet ruim (cc: Pretpark-Pro ). Nu ben ik dat wel gewend. Met mijn lengte en gewicht ben ik simpelweg groter en breder dan de gemiddelde bezoeker. De lapbar moet je zelf dicht trekken en er is weinig ruimte voor medewerkers om (in ieder geval op de 1e rij) te helpen met het aanduwen hiervan. Het ging bij mij wel goed. De beugel ging ver genoeg dicht om mee te mogen, Maar ik kan me voorstellen dat mensen met brede heupen of dikkere bovenbenen in het nauw komen. Je benen klemmen tussen de beugels dus de ruimte om je benen te bewegen is minimaal.
Het laden duurde vrij lang. Dit was niet erg, het gaf me de tijd om rond te kijken. Maar naar wat? Heel veel was er op dit punt nog niet te zien. De rit begon, het werd pikdonker en het 'verhaal' begon. Het geluid van het ritsysteem was aanwezig maar gelukkig kon ik me hier niet lang genoeg aan storen om irritant te vinden. De muziek die aan ging nam de focus hierop snel over.
In het begin wieg je kalm heen en weer en zie je eigenlijk niks anders dan de dirigent die verschijnt. Maar dit stuk duurde voor m'n gevoel te lang om boeiend te blijven. "Als dit het is..." vloog er door m'n hoofd.
Gelukkig werd de rit naarmate we langer zaten iets heftiger, en telkens werden er meer decorstukken zichtbaar. Wat zag ik? De rechters zoals in het spookslot. Dansende 'hekjes'. De viool (slecht beeld!). Een muzikant? Wow, ja. Leuk! Dit leek meer op het beeld wat ik voorheen van de ride had. Maar doordat je in de bewegende bank zit is het lastig om de focus op de decorstukken te krijgen. Je vliegt van links naar rechts en ieder rondje dat je draait zie je iets anders. Maar op het moment dat ik voor mezelf de manier vond om comfortabel door te krijgen wat ik zag was het klaar.
Een laf dropje, terug naar de positie waarop we begonnen.
Ok, was dit het? Ik had tijdens de rit wel een moment van enthousiasme. Maar ik vond het moeilijk. Om me heen werd geklapt alsof het vliegtuig in Spanje geland was. Maar ik was minder enthousiast dan de mensen om me heen. Waren m'n verwachtingen te hoog? Ben ik die zure man geworden? Daar baal ik toch wel van.
Dit type ride valt of staat met een perfecte timing van onderdelen die je ziet in combinatie met de beweging van je bak. Het moment van opbouw van de rit vind ik te lang duren. Het uiteindelijke spektakel is te kort.
Mogelijk wordt dit nog aangepast of is het in een andere bak, of achterin de bak anders qua beleving. Of wellicht kan ik in het vervolg sneller schakelen waardoor ik de attractie beter kan begrijpen en ook het wow-gevoel krijg. Ik hoop het.
Na de attractie volgt de giftshop (die we via de buitenkant ivm wachtrij moesten betreden). Ik heb hier een vlugge blik geworpen maar had al vrij snel door dat ik niks nodig had. Prachtige winkel, dat wel! De aankleding aan de wanden, daar ga ik als de drukte is gaan liggen toch eens goed naar kijken. Qua aankleding is dit serieus van zeer hoog niveau.
Ik heb buiten wel genoten van het gebied. Want dit kan zeker met de vallende bladeren en het herfstzonnetje dat samen met wat kleine regendruppels op ons vallen. Het stukje bij de nieuwe Holle Bolle Gijs is een fijn plekje om te zitten!
Kijkend naar het gebouw wil ik toch nog twee enorme minpunten van dit gebied aanhalen. Ik heb het al eens eerder geroepen, maar ik vind het dood- maar dan ook echt doodzonde dat er wederom een stuk route van het park moest wijzigen voor deze attractie. De doorloop die voorheen bestond naast / onder het spookslot was een pad dat ik vrijwel ieder bezoek gebruikte. Deze mis ik.
Ja, het is nu een mooi afgesloten gebied waar veel te zien (al is 50% van alles wat je kunt zien in de wachtrij te zien, als je de attractie overslaat mis je een serieus stuk). Als tweede: Er is wederom een attractie bij gekomen met een minimale-lengte grens. Eentje in een gebied waar voor (kleine) kinderen sowieso al weinig is. Dit gebied (en eigenlijk de hele Efteling) heeft infill attracties nodig. Een molen met het thema van Danse Macabre had er echt een thema gebied voor de hele familie van kunnen maken. Dat is het nu niet en dit vind ik jammer.
Ik heb dit gebied nog lang niet uitgespeeld en ik zie absoluut de potentie van de attractie maar een schot in de roos is het voor mij nog niet. Dit gaan we de komende periode vast verder onderzoeken en ik hoop dat ik mijn mening bij kan stellen. Wellicht als de Efteling of Intamin ook alles bijgesteld heeft. 🙂
