Het is woensdag 14 augustus en we gaan vandaag naar Movie Park Germany. We, dat zijn Phaedra en ik. En Movie Park Germany, dat is een pretpark in het Duitse Ruhrgebied. Deze plek stond in het verleden bekend als ‘Hollywood in Germany’ en het pakte uit met slogans als ‘Hurra! Ich bin im Film’. Het wordt dus ongetwijfeld een dag van filmische proporties. Maar levert Movie Park Germany een onvervalste actiefilm, gaat men voor horror of wordt deze dag een regelrecht drama? We zoeken het uit.

Het navigatiesysteem had daarstraks beloofd dat we netjes om kwart voor tien zouden arriveren, maar dat draait anders uit. Foute uitrit in Eindhoven: plus vijf minuten. Vertraagd verkeer in Duisburg: plus vijf minuten. File in Bottrop: nog ‘ns twintig minuten erbij. Vervolgens mogen we ruim een kwartier aanschuiven om de parkeerplaats op te rijden. Want ja, als het in augustus mooi weer is, lijkt opeens iedereen een pretparkbezoek in te plannen. Zelfs het grasveld aan de overkant van de brug (ik dacht dat dit enkel gebruikt werd tijdens de waanzinnig drukke Halloween-periode) geraakt vanochtend moeiteloos gevuld. Het wordt een behoorlijk drukke dag, zoveel is zeker.

Ondanks de enorme volkstoeloop staan er rond half elf geen rijen aan de inkompoort; dat is mooi meegenomen. Bovendien kost het voor Phaedra en mij helemaal niks om Movie Park Germany binnen te komen. Het abonnement van Bobbejaanland – een regelrecht koopje van de voorbije Black Friday – spaarde ons in Madrid al heel wat euro’s uit, maar ook vandaag garandeert het gratis toegang. Ondanks de file begint onze dag dus prima en we hopen dat goede elan nog even verder te zetten. Met wachttijdloze ritjes op achtbanen, bijvoorbeeld. Een doorsnee pretparkbezoeker is een kuddedier en hij volgt de massa haast blindelings. Die massa wringt zichzelf ’s ochtends in de wachtrij voor Area 51 of The Lost Temple, twee attracties vlak achter de toegangspoort. Verderop heerst er echter nog volmaakte rust.

We starten onze dag in het noordelijke parkdeel, waar de meest spectaculaire rollercoasters staan. Een ritje op houten achtbaan Bandit was ons oorspronkelijke doel, al blijft de deur daar blijkbaar tot elf uur dicht. Daardoor hebben we een kwartier op overschot, exact genoeg voor een rondje op MP-Xpress. Dat klinkt als de naam van een treintje rondom het park, maar dat is het niet. In ruil daarvoor krijgen we een achtbaan. En laat me meteen met de deur in huis vallen: vrolijk word je er niet van. Deze standaard SLC van Vekoma gaat themaloos door het leven, het naambord is verbleekt en het personeel staat zelfs openlijk ruzie te maken op het perron. De rit maakt m’n eindoordeel niet positiever. Tot aan de derde inversie gaat het oké, maar daarna verandert MP-Xpress in een brute rammelbak. Een treinrit rondom het park zou fijner geweest zijn.

Over rammelbakken gesproken… Overbuur Bandit kan er ook wat van. Bovendien is de eerste indruk nogmaals slecht. De deuren openen tien minuten te laat en uiteindelijk bolt de eerste gevulde trein pas om twintig over elf uit het station. Ik vind zoiets jammer. Wanneer een pretpark om tien uur opent, verwacht ik dat je vanaf dat tijdstip de topattracties kan doen. Bandit is een van die topattracties en ’t is ongehoord dat ie pas anderhalf uur later op kruissnelheid draait. De ritervaring verdient al evenmin medailles, al moet ik toegeven dat Bandit vandaag beter meevalt dan verwacht. Ik herinnerde me 1.099 verschrikkelijk pijnlijke achtbaanmeters, maar eigenlijk is er weinig op aan te merken. We zaten in ’t midden van een wagon (altijd aan te raden bij zulke woodies) en daar is de rit best plezierig. Er ontbreekt wat airtime en pit, maar al bij al is dit een uitstekende familieachtbaan. Het leuk vormgegeven stationsgebouw is mooi meegenomen.

Bandit is niet de sensatie van m’n leven, maar een nabijgelegen attractie kan daar wel voor zorgen. The High Fall is wellicht de bekendste thrill ride van Movie Park en je kan ‘m al van ver zien. Deze 61 meter hoge vrijevaltoren is imposant en ik nam tijdens vorige bezoeken wel eens plaats. Toch kan ik mezelf vandaag niet motiveren om een rit te maken; ik ben nog steeds geen fan van zulke free fall machines. Verder wil ik wel meegeven dat The High Fall leuk ingewerkt werd in het Old West-gedeelte van Movie Park, maar ’t blijft jammer dat de naam door een zestienjarige stagiar bedacht lijkt.

We zijn in een filmpretpark. ’t Is dus niet verrassend dat er een zone aan Los Angeles gewijd is. Ik heb het over Santa Monica Pier, een gebied vol familieattracties. De opvallendste exemplaren zijn een reuzenrad, een Disk’o Coaster en zo’n immer plezierige jetski-molen. We brengen een bezoekje aan die zogenaamde Pier Patrol – Jet Ski omdat de rij nog kort is, maar we houden het daarna al vlug voor bekeken. Want hoewel het attractieaanbod hier zeker niet slecht is, maakt Santa Monica Pier weinig indruk. De wachtruimtes van de rides zijn op de saaist mogelijke manier ingericht, we kijken uit op een kale loodsmuur en de Stille Oceaan ziet er in dit geval maar triest uit. De echte Santa Monica Pier is een stuk sfeervoller, als je ’t mij vraagt.

En dan komt het moment waarop je niet meer aan de rijen ontsnapt. Aan de ingang van de Star Trek-achtbaan wordt een wachttijd van 50 minuten aangegeven en bij Van Helsing’s Factory moet er nog langer geslalomd worden. Het lijkt daarom een goed idee om eerst te lunchen. We zijn om halftwaalf bij de allereersten die de lokale Subway bestormen en ik bestel meteen m’n geliefde broodje Chicken Teriyaki. Met een gevulde maag wagen we ons vervolgens aan de wachtrij van Star Trek – Operation Enterprise.

Star Trek opende in 2017 en daardoor is dit de nieuwste rollercoaster die Movie Park in ’t assortiment heeft. Dat merk je bijvoorbeeld aan de wachtruimte, die kwalitatief een stuk sterker is dan de meeste andere wachtruimtes hier. De grootste meandering bevindt zich in een hip vormgegeven hal. Er staan wat verwijzingen naar de filmreeks en een speciaal gecomponeerde soundtrack versterkt de sfeer aanzienlijk. Het thematische plaatje wordt daarna perfect doorgetrokken in een voorshow, maar ik ben er geen fan van. Achtbanen zijn vaak de attracties die je meer dan één keer per dag wil doen, maar zulke voorshows halen de herhalingswaarde drastisch omlaag. Bovendien is ’t in dit geval een ronduit saaie voorshow zonder enige vorm van spektakel. Hoewel ik begrijp dat men de verhaallijn graag wil verduidelijken, zou ik de preshow van Operation Enterprise dus liefst geschrapt zien worden. De toegevoegde waarde ervan is nul.

Maakt de rit alles goed? Daar kan ik gematigd positief op antwoorden. Laat ons met het slechte nieuws beginnen: qua decoratie stelt het niks voor. Met z’n gitzwarte rails en de grijze ondergrond is Operation Enterprise cleaner dan clean. Bovendien is dit alles behalve een waanzinnige thrill. Star Trek is een relatief brave achtbaan die net een beetje meer snelheid zou kunnen gebruiken. Natuurlijk is er ook goed nieuws. De achterwaartse spike is bijvoorbeeld geniaal (zorg ervoor dat je achteraan in de trein zit, want daar komt dat element ’t best tot zijn recht) en de baan is heerlijk soepel. Ik trek me dus weinig aan van de kaalheid en de beperkte sensatie, want Operation Enterprise tovert een brede glimlach op m’n gezicht. Ik wil ‘m dus liefst meteen nog eens doen, maar ja… die voorshow hè.

We bewaren ons tweede rondje Star Trek voor vanavond en we wandelen naar de andere kant van het park. Daar wordt pas duidelijk hoeveel duizenden mensen er vandaag op de been zijn: het zogenaamde Nickland barst haast uit z’n voegen. Deze op Nickelodeon gebaseerde zone staat vol attracties voor de hele familie. Dat gaat van molentjes…

… en een gloednieuw minigebied van Paw Patrol…

… tot aan kleine familiale rollercoasters…

… en een klassieke Mack wild mouse.

Met andere woorden: er is in Nickland veel te doen, maar je hebt er vandaag vooral veel geduld nodig. We zien het niet zitten om ruim drie kwartier aan te schuiven voor een simpele familieachtbaan, dus we beperken ons hier tot de essentie. Ik heb het over Excalibur, een rapid river. Deze attractie wint alvast een originaliteitsprijs, want hij ziet er helemaal anders uit dan de meeste van z’n soortgenoten. Dat is te danken aan het middeleeuwse decor, maar ook en vooral aan het feit dat hij half indoor verloopt. Overdekte attracties zijn over ’t algemeen beter te thematiseren en dat is in dit geval niet anders. Toch straalt Excalibur tevens vergane glorie uit en da’s raar voor een attractie pas in 2018 heropend werd. De nieuwe thema-elementen zien er weliswaar prima uit, maar men had meer aandacht aan de bestaande scènes moeten spenderen. En oh ja, iets meer boten zouden ook welkom zijn. De rij gaat vandaag immers tergend traag vooruit. We doen uiteindelijk 55 minuten over een wachtrij die Efteling of Europa-Park met gemak op een kwartier zouden wegwerken.

Excalibur lijkt met het mysterieuze thema niet helemaal op z’n plaats in Nickland, maar de twee andere waterattracties maken dat goed. Nu ja, ‘goed’… De boomstammenbaan rond Dora The Explorer ziet eruit alsof hij van een kermis geplukt werd en de splash battle van SpongeBob zal ook geen schoonheidsprijzen winnen. Eigenlijk is dat de algemene trend in Nickland: het is een redelijk kale zone met goedkoop ogende decors. Dat staat in schril contrast met het prachtige Looney Tunes Land dat hier vroeger stond, maar de hedendaagse jeugd lijkt er geen probleem mee te hebben. Ik word oud.

De nieuwste waterattractie van Movie Park Germany is tijdens ons bezoek nog maar een week in bedrijf. Maar net zoals dat bij Excalibur het geval was, moet de term ‘nieuw’ ook hier met een korreltje zout genomen worden. Area 51 – Top Secret is een update van Bermuda Triangle, de splash die sinds jaar en dag naast de hoofdstraat van ’t park ligt. De attractie is momenteel in soft-opening en ik ben benieuwd naar de veranderingen die Movie Park doorgevoerd heeft. De rest van de bezoekers is dat blijkbaar ook, want de wachtruimte puilt ’s namiddags uit. Het eerste deel van de rij is best tof (uitzicht op de voorbijrazende treinen van Star Trek, yay!) maar daarna moeten we nog een heel stuk zigzaggen. Het duurt uiteindelijk 80 minuten om in de boot te geraken en da’s lang. Of Area 51 z’n aanzienlijke wachttijd verantwoordt? Neen, niet echt. Het is enkele jaren geleden dat ik Bermuda Triangle nog deed, maar ik herinner me de grote scènes nog perfect. En jammer maar helaas: de meeste scènes zijn vandaag nog nagenoeg identiek. Er werd wat aan de techniek gesleuteld en het achtergrondverhaal is aangepast, maar verwacht verder geen grote wijzigingen. Dat is niet noodzakelijk slecht – ik heb Bermuda Triangle altijd een uitstekende familieattractie gevonden – maar ik had de renovatie diepgaander verwacht. De enige verrassing is uiteindelijk de natheid, want Phaedra en ik stappen allebei doorweekt uit.

Area 51 is niet de enige attractie die aan Main Street grenst. Vlak naast deze bootvaart ligt namelijk de ingang van The Lost Temple, een immersive tunnel. Dit is zo’n typisch attractietype dat de eerste keer verrast, maar vanaf je tweede rondje begint het al saai en voorspelbaar te worden. Zeker nu ik al soortgelijke rides in Lotte World, Islands of Adventure en Bobbejaanland gedaan heb, kan het me niet meer boeien. Veertig minuten in de rij staan voor zo’n suffe 3D-belevenis is dus echt niet aan de orde, wat mij betreft. Om onze honger naar dark rides alsnog te stillen, brengen we wel een bezoekje aan Time Riders. Deze simulator stond tijdens het Warner Bros-tijdperk in het teken van Batman en ’t was toen een indrukwekkende totaalervaring. Je merkt echter dat Time Riders een remake met beperkt budget was. De voorshows zijn simpel en de uiteindelijke rit valt tegen. Niet alleen omdat het verhaal bizar is, maar ook omdat de beeldkwaliteit te wensen over laat. Doe Time Riders dus alleen als je tijd over hebt en als er geen rij staat. Anders valt het sowieso dik tegen.

Het valt wellicht op: Movie Park Germany scoort matige punten. Toch zijn de twee meest recent gebouwde rollercoasters wel bescheiden toppers. Niet alleen Star Trek, maar ook Van Helsing’s Factory is heerlijk. Dit is de vervanger van cultattractie Gremlins Invasion en hij staat centraal in de noordelijke parkhelft. Van Helsing’s Factory heeft al een hele dag rijen van ruim zestig minuten, maar tegen een uur of zes begint de aandrang eindelijk te minderen. We moeten dus slechts drie kwartier aanschuiven in een duister gangenstelsel. Daar zijn enkele leuke effecten in verstopt en ’t is daardoor een van de fijnste wachtruimtes van het hele park. Heel vlot schuiven we echter niet op. Van Helsing werkt met vierpersoonsvoertuigen en de beperkte capaciteit wordt bovendien deels opgeslokt door betalende voordringers. ’t Is jammer dat we daardoor maar één rit kunnen maken, want dit is echt een supertoffe ride. Van Helsing’s Factory heeft beperkte statistieken, maar haalt wel alles uit de kast om er alsnog iets leuks van te maken. Gerstlauer leverde een ultrasoepel lopende achtbaan, het thema is geslaagd en de rit duurt langer dan ik aanvankelijk verwachtte. Zo hoort een familieachtbaan te zijn.

We maken nog een ritje op Operation Enterprise en besluiten vervolgens dat het mooi geweest is. Dat we een mooie dag achter de rug hebben, staat buiten kijf. Het weer was stralend en wanneer je gratis naar een pretpark mag, is dat sowieso altijd plezant. Wanneer je de volle pot betaalt aan de dagkassa, ben je in Movie Park Germany echter bijna vijfenveertig euro kwijt. En dat is ’t park in mijn ogen helaas niet waard. Er staan weliswaar een aantal leuke waterattracties en de coasters zijn naar Europese normen heus niet slecht, maar Movie Park heeft ook mindere kantjes. Het themaniveau ligt bijvoorbeeld niet altijd hoog en capaciteit lijkt vaak een probleem. Zeker bij Excalibur en Area 51 viel op dat er heel weinig voertuigen in gebruik waren, terwijl beide attracties in theorie een enorme doorstroom kunnen hebben.

Al bij al concludeer ik dat Movie Park me niet omver blaast, maar dat het park evenmin op de slechte weg is. Men heeft hier gewoonweg voor een koers gekozen waarin kwantiteit net wat belangrijker lijkt dan kwaliteit. Het park heeft daardoor een ruim attractieaanbod uitgebouwd, al excelleert men op geen enkel vlak. Je moet hier niet ’s werelds beste achtbaan, de meest doordachte dark ride of de knapste waterattractie zoeken. Ben je daarentegen op zoek naar een ongecompliceerd dagje uit met het gezin, zijn je kinderen toevallig dol op Nickelodeon en kan je goedkopere tickets bemachtigen? Dan levert Movie Park best een leuk totaalpakket. En wanneer je in ’t bezit bent van zo’n hippe Bobbejaanland Silver Pass, dan is er helemaal geen reden om niet te gaan.

Glenneke