Ik ben net terug van drie weken Japan. Tijdens die reis heb ik aardig wat pretparken bezocht en ik laat jullie graag meegenieten. Ik bezocht al Universal Studios Japan, Nagashima Spa Land en twee kleine pretparken in Tokio. Mijn laatste drie dagen in Tokio bracht ik door in Disney. Ik begon met één dag in Disneyland, gevolgd door twee dagen DisneySea. Dit waren mijn laatste twee dagen in Japan en ik verklap het maar vast: ik heb het beste voor het laatst bewaard.
Het ochtendritueel is op dinsdag 1 april gelijk aan gisteren, alleen dan nog iets vroeger. Zeven uur vertrek ik, om nu bij Disney de Resort Liner te nemen. Hij puilt nog niet uit: ik kan zitten. Dat komt misschien ook door het weer: het regent zachtjes en is vijf graden. Op station Shiomi begon het zelfs te hagelen... Oef.
Niet te missen: dit is de Disney Liner.
De rit gaat eerst langs Disneyland, dan langs de hotels en dan pas naar DisneySea. Onhandige route van deze monorail, misschien morgen maar lopen als het droog is? Het is nauwelijks langzamer.... En de monorail is opvallend prijzig. 300 yen voor een kort ritje, dat is een stuk duurder dan het normale OV in Japan. Welkom in Disney! ;-) Als we langs Disneyland komen, zie ik dat de security nog niet gestart is met de tassencontrole. Er staat al wel een flinke rij. Space Mountain is helemaal ontmanteld, vanuit de liner kijk je zelfs naar binnen op de track. Bijzonder gezicht!
Ook bij DisneySea is de tassencontrole nog niet gestart als ik om 07.25 uur bij het park aankom. Het is na half negen als dat eindelijk gebeurt. Ik herhaal nog een keer het weerbericht: vijf graden en het regent, het is dus heel guur. Geen fijne omstandigheden om meer dan een uur in te moeten stilstaan, maar ik heb het er graag voor over. Ik zie duizenden mensen na mij aankomen, die ben ik maar mooi voor!
Na lang wachten in de regen, waardoor je dus ook niet even een boek of je telefoon erbij pakt ter afleiding, ben ik blij dat er eindelijk beweging komt in de rij. Eerlijk gezegd heb ik me wel even afgevraagd waarom ik hier überhaupt sta... Ik had ook kunnen uitslapen in mijn warme bed en om 09.15 uur kunnen aankomen. Nou ja, het is niet anders en ik zie het maar als onderdeel van de Japan-ervaring.
Na binnenkomst begin ik met, al lopend, het selecteren van priority access. De keuze is reuze, maar niet heus: toppers als Journey, Soarin, Toy Story, Tower of Terror en de Fantasy Springs attracties zijn allemaal al weg. Ik ga dan maar voor 20.000 Leagues under the Sea. Ondertussen loop ik naar Fantasy Springs. Dat was niet helemaal het plan, maar de rij bij Soarin lijkt al enorm als ik daar langs loop en een castmember vertelt me dat Journey later open zal gaan (wat achteraf niet waar blijkt). Tsja, dan hobbel ik maar met de meute verder. De rij bij Rapunzel is al 50 minuten. Ik ga daarom door naar Anna en Elsa's Frozen Journey. Even nog buiten wachten en dan gelukkig eerst overdekt en dan naar binnen! Na twee uur in de regen heel fijn. Eindelijk ook kans om te ontbijten. Dat lukte niet zo goed met mijn tas onder een poncho.
Zo ziet de rij voor Frozen eruit om 09.10 uur. Door het halve Fantasy Springs-gebied... Maar het loopt gelukkig hard door.
De rij lijkt enorm, maar om tien uur bereik ik al het punt waar de priority access bij de gewone rij komt. Dat valt mee! Minder leuk dat er eerst nog net een man of vijftig (!) voor wordt gelaten uit de priority access-rij. Pfff... Vrij snel daarna kan ik instappen. Ik weet niet wat me te wachten staat, ik heb geen foto's of video’s gezien, dus ik laat me verrassen. En wat een toffe attractie is dit! Dark rides worden weer een niveau omhoog getild. Er zijn ronduit fantastische animatronics met super soepele bewegingen. Vooral de scène waarin Anna ontdooit is prachtig. De rit duurt ook heel lang! Ik moet toegeven dat ik voordat ik naar Japan ging, ik de film Frozen nog niet had gezien. Dat heb ik in het vliegtuig opgelost en dat was een goede voorbereiding, want de hele film wordt uitgebeeld. Is deze attractie perfect? Nee, dat niet. Ik vind de scène met de draaiende deur een wel heel lange aanloop hebben en je blik wordt regelmatig naar het plafond gericht, terwijl dat niet overal mooi is afgewerkt in thema. Maar dat zijn kleine details. Over het algemeen is het gewoon een fantastische rit!
Een kleine glimp van de attractie.
Het is 10:16 uur als ik eruit kom. Een uur gewacht, dat valt mee, want dat is deze attractie zeker waard!
Het is nat... Ik zie door alle paraplu's en druppels wel dat dit een mooi aangelegd gebied is.
Als ik uit Frozen kom, loop ik terug richting de ingang. Een grote stroom mensen komt nog mijn kant, benieuwd naar Fantasy Springs. Vandaag is de eerste dag dat je vrijuit dit gebied in en uit kunt lopen. Ik loop eruit tot ik bij Sindbads Storybook Voyage ben. Hier staat geen rij, wat heerlijk! Het is een soort Fata Morgana, waarin je Sindbad volgt op zijn reizen, van het uitzwaaien tot het "welkom thuis" feest. Droog en warm! Alleen dat is vandaag al een enorme plus, maar dat is niet het enige. Hij duurt behoorlijk lang. Sommige scènes zijn echt tof, zoals de walvis. Overal beweegt iets, mooi! Wel ouderwets in vergelijking met nieuwere rides, maar alsnog de moeite waard.
De reizen van Sindbad, met Engelse tekst ipv Japans. Bij nieuwere attracties is alle gesproken tekst wel Japans.
Hallo Sindbad! Fijn om even bij je te mogen opwarmen.
20.000 Leagues under the Sea is de volgende, hier heb ik Priority Access voor. Ik wist niet goed wat ik ervan kan verwachten. Ik ben dan ook positief verrast als ik de bijzondere karretjes zie. Ik zit aan de zijkant en misschien komt het daardoor dat ik het gevoel heb dat ik een deel van het verhaal mis. We gaan op verkenning onder water (dat deel vind ik met de bubbels voor het raam heel gaaf gedaan!), gaan dieper dan de bedoeling was, belanden in een soort Atlantis dat duidelijk geïnspireerd is op het oude Egypte maar ook aliens kent, en dan opeens zijn we weer boven en is het klaar. Nou ja, ik kan zeggen dat ik hem gedaan heb en ik vind het begin en het karretje dus heel gaaf! De volgende dag doe ik hem nog een keer en wordt het verhaal iets duidelijker. Het komt door het zeemonster dat we naar de bodem zakken en blijkbaar helpen de aliens ons weer omhoog. Hmmm. Ik ben nog niet overtuigd van het verhaal, maar ik zou hem een volgende keer niet overslaan.
Niet de beste foto (donker en koude natte handen...), maar het geeft een indruk van de gave onderzeeërs waar je in stapt.
Dit gebied is zelfs in de regen indrukwekkend.
Op naar Journey to the Center of the Earth. Ik ben heel benieuwd naar deze attractie in de iconische vulkaan. Al jaren lees ik in verhalen van anderen hoe tof deze attractie is, maar eigenlijk weet ik niet zo goed wat me te wachten staat. Het begint met lang wachten in een eindeloze onoverzichtelijke slingerrij door een grot, het is een journey voor je kunt instappen... De rij gaat af en toe met horten en stoten, soms staan we lang stil en daarna kunnen we opeens een heel stuk door. Hoe dan ook: het is droog en niet al te koud, dus mij hoor je niet klagen over deze rij. Ik begin weer een beetje mens te worden! De koude natte start van de dag heeft er wat dat betreft wel in gehakt. Deze rij is ideaal om even op adem en vooral op temperatuur te komen.
Toch nog vrij abrupt mag ik in een soort lift stappen. Ik heb geen idee wat ik van deze attractie moet verwachten, behalve dat het heel erg gaaf is. In de lift barst een onheilspellend geraas en gesis los en dan mogen we uitstappen naar een groot station. Ik heb eerlijk gezegd geen idee of ik nu hoger of lager uitstap dan net, heel knap gedaan! Er sist en beweegt van alles in het station, we mijnen echt een weg naar het midden van de aarde.
Sfeerbeeld uit het station.
We stappen in en direct valt mij de beugel op. Hmmm, dit zou wel eens een intense attractie kunnen worden. Zo begint het echter niet. Een prachtige darkride, rustig rijden we langs meerdere scenes. Een kristallengrot, een onderwaterwereld diep in de berg met uiteraard vloeiend bewegende animatronics, nog wat dieper een duister eng deel en wauw, dan schrikt de vrouw voor me enorm van een vlam en de luid grommende draak. Dat is het teken: de turbo gaat erop en het wordt een wilde rit! Ik zag af en toe al een karretje buiten rijden, maar ik wist niet zeker van welke attractie die was. Nou, deze dus! Brrr, de stukjes buiten zijn even fris, het regent duidelijk nog steeds. Maar wat is dit gaaf! Van een mooie darkride naar een achtbaan. Ik snap dat het door het gebrek aan rails en de beperkte rol van de zwaartekracht technisch gezien misschien geen achtbaan is, maar in mijn ogen is het eend-argument hier van toepassing. Het voelt zeker als een achtbaan. Goede airtime ook helemaal bovenin! Heel erg tof, wat een gave attractie is dit.
Om maar in het achtbaanthema te blijven: ik ga voor de coasterbingo. Daarvoor doe ik eerst Flounders' Flying Fish Coaster. Ik had niet gedacht dat ik in Disney in Japan zou meemaken dat ik zonder wachten in een achtbaan zou stappen, maar hier is het zover. We rijden met een half leeg treintje het station uit en de rit na mij is zelfs helemaal leeg. Het is Disney, dus druk of niet druk, regen of geen regen: er wordt gewoon op maximale capaciteit gereden, met twee treinen op deze kiddie. Ik weet niet of ik eerder met een poncho aan in een achtbaan heb gezeten, maar het gaat best redelijk. De regen is niet heel storend. De baan zelf is natuurlijk niet heel spectaculair, maar zeker leuk voor kinderen!
Paraplu's af, capuchons op: achtbaanritten in de regen.
Niet wachten voor een attractie in Tokyo DisneySea, dat is toch luxe.
Treintjes worden zelfs leeg weggestuurd.
De aankleding is basic maar effectief.
Raging Spirits is de baan die we in Parijs kennen als Indiana Jones. Mijn nieuwe skill, met poncho in een achtbaan, kan ik direct weer toepassen. En ook hier word ik positief verrast. Leuke baan! Heel soepel, veel afwisseling, toffe aankleding. Je vergeet bijna dat het regent... Totdat je op de eindremmen best een tijd staat nat te worden.
Dit gebied is echt prachtig. Kijk alleen al naar de aankleding van dit restaurant...
...En deze piramide in de verte.
Tsja, nu ik er toch ben, wil ik Indiana Jones ook doen. Die staat namelijk naast Raging Spirits. De wachtrij is zo'n 80 minuten, maar single riders mogen via de priority access (waar zelfs ook een rij staat) en worden dan vlak voor het station afgesplitst. Mooi systeem! Maar vooral: wat een fantastische attractie. Ik wist wederom niet echt wat ik moest verwachten, maar kom er overdonderd uit. Het gevoel dat je in een jeep zit wordt best overtuigend overgebracht, er gebeurt super veel, prima animatronics, heel erg leuk! Ik kan me niet voorstellen dat deze attractie volgend jaar hier 25 jaar staat. Deze doet niet onder voor de nieuwe toppers.
Minder spectaculair, wel nieuw, maar ook leuk: Peter Pan. De rit duurt heel lang, ik denk twee keer dat we er al zijn voordat we echt het station weer in rijden. Het is wel leuker als je Japans kunt, want dan begrijp je het verhaal en de dialogen beter. Storend vond ik het echter niet. Ik dacht vooraf dat het gehalte schermen-darkrides me zou gaan tegenstaan maar dat is niet zo. Het aanbod in de twee Disneyparken is zo afwisselend. En deze is weer prachtig gedaan! Je vergeet af en toe dat je naar schermen zit te kijken, de overgangen zijn heel vloeiend.
Op weg naar Peter Pan. Dit is heel knap gemaakt!
De voertuigen komen heel groot en robuust over. Je zou ze bijna lomp kunnen noemen. De bewegingen ermee zijn echter wel heel vloeiend.
Als ik uit Peter Pan kom, hoop ik dat het droog is. Helaas... Het druppelt nog steeds. Het regent niet heel hard, het is zeker geen hoosbui (gelukkig niet), maar het regent wel gestaag door. De overgang vanuit de relatief warme attractie naar de koude natte buitenlucht valt dan weer even tegen. Toch heb ik het niet echt koud. Ik heb vandaag acht lagen kleren aan, dat houdt mijn bovenlichaam goed warm. Ik heb ook nog redelijk warme voeten, ze zijn nog niet echt nat (inmiddels wel een beetje vochtig). Zolang ik blijf bewegen en af en toe in een attractie opwarm, houd ik het wel vol.
In het prachtige Arabian Coast, het Mediterraanse deel van het park, bestel ik op het Kasbah foodcourt curry met rijst en naan. Het smaakt goed! Van het meisje bij de kassa, die zowaar een heel kort praatje maakt, krijg ik een sticker. Aaah lief. In het restaurant zie ik verder mooie voorbeelden van verschillende culturen. Een Japanse groep tieners heeft hun paraplu's en een tas achtergelaten bij tafel en is daarna eten gaan bestellen. Groot vertrouwen in de medemens! Dat zul je in de rest van de wereld niet snel zien. Het contract is ook groot met de (op het oog) Indiase familie die naast me zit. Papa was er al en zat rustig te eten, tot hij met veel herrie ging bellen. Even later komt de rest van de familie en wat een geschreeuw... Pffff. De rest van de wereld laat zich hier niet van zijn beste kant zien. Ik weet niet of ik in Japan zou kunnen/willen wonen, maar de rust en beleefdheid heeft soms echt voordelen.
Curry en thee, een opvallende combinatie.
Mooi!
Aan alle kanten is dit perfect afgewerkt en zijn er zoveel details te ontdekken.
Japanners lijken een collectieve hobby te hebben: foto's maken van de kersenbloesem.
In de parken heb ik precies één exemplaar aangetroffen, maar die is dan wel weer fotogeniek. Natuurlijk. Zoals alles in DisneySea.
Mooi!
Ik loop door het park terug richting de ingang. Wat is het toch mooi hier, wauw! Dit niveau van aankleding is ongekend, dit heb ik nog nergens anders gezien. Stukjes van Universal kwamen in de buurt, net als delen van PortAventura, Phantasialand en Europapark, maar hier is het hele park een andere wereld geworden. Ik hoop dat het ooit nog droog wordt vandaag of morgen, dan ga ik veel foto’s maken. Dat schiet er nu bij in. Ik wil mijn telefoon niet nat laten worden en je krijgt er ook veel te koude handen van. Foto's komen later dus wel.
Ik ken geen park dat zoiets neerzet zonder dat er een mega spectaculaire attractie in zit. Een verzameling kinderattracties, meer niet...
En deze vulkaan is natuurlijk helemaal ongekend qua niveau van aankleding.
Hier kom je binnen. Indrukwekkend!
Tijd om dit deel van het park te gaan verkennen...
Ik sta voor een keuze tussen Tower of Terror en Toy Story Mania. Beide hebben 80 minuten wachttijd op het bord staan. Ik zie voor ToT dat een deel van de rij in de regen is. Toy Story dan maar eerst. Daar aangekomen zie ik dat ik hier ook deels buiten sta, waarvan een stukje niet overdekt. Het is niet anders :-) De attractie is het waard! Ik ben dol op shooters en Toy Story Mania is geen uitzondering. Deze is met "touwtje trekken". Mijn score valt tegen, nog geen 100.000. Er zit een mooie levensles in deze attractie: niet als een dolle in het wilde weg vuren, maar af en toe even de tijd nemen om rustig je te oriënteren en dan betere keuzes te maken. Typisch Disney, zo'n moraal in het verhaal :-)
Instagram....
..vs reality.
De rij is basic maar effectief aangekleed.
Ik kon de moraal in de Tower of Terror niet helemaal vinden, maar dat kwam misschien doordat het verhaal nog een beetje onduidelijk is want het ging helemaal in het Japans. Geen maskers uit Afrika meenemen, is denk ik mijn conclusie. Het verhaal is dus anders dan in Parijs maar verder is de attractie net zo leuk! Er zijn wel veel liften buiten gebruik, waardoor de rij niet echt lekker opschiet. Niets aan te doen, ik heb hem gedaan en het was leuk. De toch wat gereserveerde Japanners gaan in zo'n lift in het donker wel gewoon gillen, haha.
De cast members vind ik in Parijs in één opzicht beter dan in Tokio: bij Tower of Terror. In Parijs zitten ze echt in hun rol.
Ik kom precies op tijd uit ToT om mijn Priority Access te gebruiken voor Turtle Talk, met de bekende dieren uit Finding Nemo. Dat klinkt leuk, maar het wordt een stuk leuker als je Japans spreekt. Zonder dat is er eigenlijk weinig aan. De attractie draait om publieksinteractie en ik begrijp er helemaal niks van, behalve konnichiwa. Deze kun je dus beter overslaan als je geen Japans spreekt. Ik had de Priority Access aangevinkt bij gebrek aan beter; de gewone rij ging met mij helemaal naar binnen dus ik had hem niet eens nodig gehad. Nou ja, even een pauze, zitten op een bankje ergens binnen waar het warm is. Kon minder!
Dit is niet Turtle Talk. Ook niet Italië, al lijkt het wel zo. Daar is het vast beter weer!
De dag vliegt voorbij, de avond valt. Er is een grote attractie die ik nog niet gedaan heb: Soarin. Ik heb deze al twintig jaar in Amerikaanse tripreports voorbij zien komen en ben reuze benieuwd. De buitenkant is prachtig, Italiaans aangekleed. Het is bijna te mooi gedaan, in Italië heeft alles meer butsen en verkleuringen, waardoor het net niet geloofwaardig is. Dan de rit zelf. Tsja... ik heb inmiddels wel Voletarium gedaan en die lijkt hierop. Ik vind het gewoon niet zo boeiend. De film is knap gemaakt en het scherm is van goede kwaliteit, de resolutie is hoog. Maar dit is niet mijn attractie denk ik. Wat ik extra storend vind, is hoe duidelijk je de schoenen van de bank boven je ziet. De hele rit door. Super irritant, het haalt je helemaal uit de illusie dat je vliegt. Voor mij is een keer wel genoeg, Voor deze Voetzool - the Ride heb ik nu een klein uurtje gewacht, ik ben heel blij dat ik hier geen twee uur of langer voor heb staan aanschuiven. Voor mij is dat het echt niet waard.
De avond is gevallen en het regent nog steeds. De avondshows zijn vanwege het slechte weer gecanceld. Jammer! Het park loopt nu ook leeg. Ik snap het wel, mensen zijn nat en koud. Dat maakt zo'n dag een stuk minder leuk. Ik heb het echter nog prima naar mijn zin. Ik heb alle attracties op een dag kunnen doen die ik per se wilde doen, dat had ik vanochtend niet kunnen denken!
Nu is het tijd voor re-rides. Ik begin met Raging Spirits, waar ik nog een keer priority access voor heb, en Indy. Die laatste ging razendsnel: ik kon overal doorlopen en vervolgens ging de rit ook soepeler. Eerder vandaag stopten we aan het einde een paar keer kort. Nu gaat de attractie in een rush door. Nog leuker, nog beter!
In het donker nog net zo indrukwekkend als overdag.
Het laatste uurtje van de dag is aangebroken. Ik twijfel: ga ik ook op tijd naar huis of loop ik toch nog een keer in de regen het natte park door? De afwatering in het park is goed geregeld, maar op sommige plekken ontstaan wel wat kleine plassen waardoor ik goed moet kijken waar ik loop, wil ik mijn sokken droog houden (ik loop op hardloopschoenen die van boven niet waterdicht zijn). Alleen bij de uitgang van Soarin en op sommige weinig gebruikte trappen heb ik echt diepe plassen gezien waar je maar lastig omheen kon. Verder is het park nog best goed begaanbaar. Netjes, op een dag dat het nu al zeker 14 uur onafgebroken regent....
Ik haal diep adem, kruip nog maar weer weg in mijn poncho en ga dan toch nog maar een keer aan de wandel, helemaal naar Fantasy Springs. Eervolle vermelding trouwens voor mijn poncho. Hij komt van Lawson, een van de drie grote supermarkt-op-de-hoek-merken in Japan en kostte tussen vier en vijf euro. Ik heb hem vandaag al heel vaak aan en uit gedaan en dat gaat soepel, ik draag mijn rugtas eronder, af en toe wordt hij opgerold en in mijn rugtas gestopt en desalniettemin houdt hij me nog steeds droog, ook door drukknoopjes en touwtjes op de juiste plekken. Daarbij is het een lekker warm isolatielaagje. Aanrader dus, mocht je net als ik toch wat slechter weer tegenkomen dan gedacht… En laat je niet weerhouden van een dag regen als je naar Disney gaat. Ik ken weinig parken met zoveel attracties die binnen zijn. De wachtrijen zijn vaak in drie delen opgeknipt: een deel buiten in de regen, een deel buiten overdekt en een deel binnen. Daardoor valt het wachten ook mee. Het ergste is het wachten voordat je het park in kunt ’s ochtends vroeg… Stilstaan in de regen, dicht op elkaar dus overal paraplu’s die in je oog dreigen te prikken en die op je druppen, bah. Maar goed, dat is achter de rug en eenmaal in het park valt de ellende dus nog enigszins mee.
In Fantasy Springs doe ik Rapunzel. Vanochtend een enorme rij, nu loop je zo het station in en vertrekken de bootjes maar half gevuld. Ik vind het weer een mooie attractie, jammer dat het eerste deel niet overdekt is (al denk ik dat dat niet storend is op een droge dag). Ik had hier best een half uurtje voor willen wachten. De enthousiaste castmembers doen hun best om mensen naar de attractie te trekken, maar ik loop door: ik wil proberen om Frozen nog een keer te doen.
De hele rij voor Rapunzel. Top!
Heel lang haar...
Ik moet toegeven dat ik de film nog niet had gezien. Dat doe ik in het vliegtuig op de terugweg. Maar uit de attractie kan ik opmaken dat we hier graag naar toe willen.
Dit is duidelijk de sleutelscene.
Al die lampions zijn prachtig!
En het lukt om nog eens mee te gaan met Anna en Elsa! De rij is nog maar een klein half uurtje en loopt hard door nu er geen priority access meer bij komt. Hij blijft prachtig!
Hallo Olaf.
En hallo Anna en Elsa! Kijk nou hoe vloeiend die bewegingen zijn, zó knap gemaakt.
En ook hier is er groot enthousiasme bij het personeel. Ik sta raar te kijken als ik om 20.53 uur uit de attractie kom en medewerkers proberen me te overtuigen om nog een keer aan te sluiten in de rij. Het bandje met "het park gaat zo sluiten" loopt dan namelijk al... Super sympathiek van deze castmembers, maar voor mij is het mooi geweest voor vandaag. Ik loop terug naar de entree en reis soepel weer terug naar mijn hotel. Tot morgen!
Als ik terugloop, is het park al nagenoeg leeg.
Surrealistisch, met bijna niemand in dit normaal zo mega drukke park. En dat niet eens ruim na sluitingstijd, deze foto maakte ik vlak voor negen uur.
Met al mijn vrienden in het park. ;-)
