TR Universal Studios Japan - vrijdag 14 maart 2025

Ik ben net terug van drie weken Japan. Tijdens die reis heb ik aardig wat pretparken bezocht en ik laat jullie graag meegenieten. Op vrijdag 14 maart begon ik met Universal Studio’s Japan. Ik heb er zin in!

De wekker gaat ontzettend vroeg, want het park gaat al vroeg open. Officieel om 8 uur. Ik ken geen park wereldwijd dat zo vroeg op een reguliere dag de poorten opent voor reguliere bezoekers… Maar Universal Studios Japan maakt het nog bonter. Als ik om kwart over zeven de trein uitloop, is dat in een enorme stroom bezoekers. Bij het park aangekomen staan er al duizenden mensen voor de poorten.

Wandelend vanaf het station, een gezellige route vol restaurantjes en winkels

Het is niet te missen dat ik op weg ben naar Universal

Wat een mensen al...

Onvoorstelbaar, zo vroeg, zo druk!

Japanse drukte: ik kan er maar beter aan wennen.

Als ik achteraan aansluit, merk ik dat de rij al beweegt. Het is 07.15 uur en de poorten zijn open. Het duurt dan ook niet lang voordat ik de eerste achtbaantrein hoor rijden. Over het entreegebied knalt Hollywood Dream: the ride. Woehoe, daar wordt de voorpret alleen maar groter van! Mooie treinen zoeven over de baan, met kenmerkend B&M-geluid en met glitterlampjes aan de zijkant.

Als ik binnen ben, weet ik dat het verstandig is om voor de meute uit naar het populairste parkdeel te gaan: Nintendo World. Dit is vrij recent geopend en zo populair dat nadat het ’s ochtends gevuld is met een bepaald aantal mensen, er alleen nog mensen worden toegelaten op een specifiek tijdslot. Ik heb voor veel geld daarom een Express pas gekocht waar zo’n tijdslot aan gekoppeld is. Alternatief is om in de app van het park een ‘area timed entry’ te bemachtigen, maar ik had gehoord dat die snel weg zijn. Nou… dat bleek in de praktijk best mee te vallen. Als ik rond tien voor acht in de app kijk, zie ik daar plekken beschikbaar om 08.10 uur. Hop, direct maar reserveren! Ik heb weliswaar die express pass, maar die is pas aan het einde van de middag. Beter twee dan één keer dit gebied in.

Woehoe, het park in!

Op weg naar Hollywood Dream: the Ride

Zover is het echter nog niet. Ik kan me niet bedwingen als ik langs de wachtrij loop van Hollywood Dream. Deze heeft normaal gesproken ook een variant waarbij je hem achteruit doet, maar de Backdrop is dicht: out of service de hele dag. Ik hoef me dus niet af te vragen of ik hem liever achteruit of toch gewoon vooruit doe: vooruit it is. De gewone rij zou zo’n 20 minuten zijn en de single rider iets korter. Nou, ik gok het maar niet op die gewone rij, ik ga voor de single rider. Daarvoor hebben ze hier een eenvoudig systeem: er zijn steeds drie rijen naast elkaar. De een is de gewone wachtrij, de andere de Express rij en de derde voor singles. Bijna alle attracties hebben dit. Briljant! Want ik slinger mezelf de rij door (gelukkig niet alle slingers van de reguliere rij volgend) en voor ik het weet sta ik voor een Universal-medewerker die me uitlegt dat ik mijn tas in een kluisje moet doen. Ik krijg een bandje van haar. Ik snap niet echt wat ik met dat bandje moet bij het kluisje, maar later wordt het duidelijk: om te voorkomen dat mensen via de kluisjes vanaf de uitgang nog een ritje maken, krijg je vlak voor de kluisjes een bandje die je daarna weer inlevert. Na de kluisjes moet je nog door een scanpoortje en dan loop ik richting het station. Nog een korte rij, maar die kan ik helemaal doorlopen. Ik sta in het station en krijg een plek toegewezen. Ik heb niet gewacht op andere mensen, ik was alleen tijd kwijt aan wandelen en het kluisje. Wauw, lekker begin van de dag, voor ik het weet zit ik al in de eerste achtbaan!

Er zijn vervelendere manieren om je dag te beginnen dan in een B&M. Al moet ik toegeven dat dit niet bepaald de beste B&M is die ik heb gedaan. Misschien komt het doordat het nog vroeg is en de baan nog moet opwarmen, maar het voelt, op het begin van de baan na, allemaal vrij vlak. Lekker soepel, maar misschien iets te om echt spannend te zijn. Weinig airtime, het is leuk en lekker hoor, maar ik ben niet onder de indruk.

Op naar de rest van het park! Ik negeer Jaws nog even en zie een deel van de mensen op een gegeven moment rechtsaf slaan naar de Wizarding World of Harry Potter, maar ik volg toch maar de grote meute. Ik kom langs het Jurassic Park-deel en kan het dan niet laten om daar direct naar toe te gaan. Flying Dinosaur wacht op me… En dat lijkt me een heel toffe baan!

Pasen komt eraan

Jaws. Nu waren dit de enige mensen die een foto maakten, later op de dag stond er een flinke rij.

Ik hou van flyings en dat geldt ook voor deze. Maar het is zeker niet mijn favoriet. Air in Alton Towers is een van mijn lievelingsbanen en die vind ik een stuk leuker. Dat komt vooral door de relatief lange en vooral intense delen waarin je op je rug ligt in Flying Dinosaur. Ik vlieg liever op mijn buik, ik vind het op de rug heel oncomfortabel. Ik doe direct wel nog een rondje en merk dan dat het erg helpt om niet ‘vooruit’ te kijken maar iets naar beneden, daar wordt het een stuk comfortabeler van, maar het blijft zonde om bij delen van zo’n super gave achtbaan toch vooral te hopen dat ze snel voorbij zijn. De rit is verder gevoelsmatig juist lekker lang en ik werd er verder echt wel blij van. Snel nog een keer dus! Volgens de borden is de reguliere rij 50 minuten en de single rider 20, maar dat klopt niet. Ook hier staat nog nagenoeg geen (single rider) rij en dat maakt dat ik zo rond acht uur al drie ritjes in een B&M erop heb zitten. Wow, dat had ik niet kunnen dromen. Wat een begin van de dag!

De baan loopt over de wandelpaden heen. Het park neemt daarom allerlei maatregelen: strenge controles om te voorkomen dat bezoekers iets meenemen en netten onder de baan. Op de foto is het storender dan in het echt.

Tijd om door te hobbelen naar Super Nintendo World. Ik volg maar gewoon de meute, dat werkt goed. Op een gegeven moment staan er heel veel medewerkers op het pad. Zij checken op vriendelijke wijze of je toegang hebt tot het gebied. Dat heb ik, hoera! Ik denk er dan al te zijn, maar dit gebied heeft volgens mij een langere ‘oprijlaan’ dan dat het gebied zelf groot is. Als je daar loopt, hoor je al wel de bekende bliepjes uit Mario Kart, leuk! Je puntenscore op de grond loopt mee op, leuk detail.

Als ik dan eindelijk bij de echte entree van het gebied ben, zie ik al direct een rij. Er staat een medewerker bij: 180 minuten, de rij voor Mine Cart Madness. Pfff… Ik hoor dat de Single Rider wachtrij bij de echte ingang van de attractie is. Die is blijkbaar nog een stuk lopen. Ik loop dan het gebied pas echt binnen en wauw, wat een prikkels! Ik had foto’s gezien maar dacht: in het echt zal het wel meevallen. Nou, nee. Het is heel druk, overal is iets te zien, overal beweegt iets, overal staan mensen ‘punten te scoren’ door tegen blokken aan te springen die dan geluid maken, overal zijn kleuren, had ik al gezegd dat er overal mensen waren? Ik vind het gaaf maar het is wel veel.

Zoveel prikkels!

Ouders doen minstens zo enthousiast als de kinderen.

Overzichtje van bovenaf. Mensen!

De ingang van Mario Kart. Later vandaag op het programma.

Je kunt op de foto met de characters.

In het gebied zijn een paar attracties: eentje over Yoshi, echt gericht op kinderen. Die sla ik over. Ik wil wel graag Mine Cart Madness doen en heb later op de dag een Express Pass voor Donkey Kong. Voor Mine Cart Madness loop je door, onder een poort door, naar een tweede deel van het gebied: Donkey Kong Country. Ik kende vooral de foto’s en filmpjes van het hysterische deel waar je binnenkomt. Het tweede deel is rustiger. Iets rustiger. In vergelijking dan. Hier vind je Mine Cart Madness.

Mine Cart Madness

Die mensen staan in de rij...

Lekker muziekje in dit gebied! En ja, de rij was heel lang...

Splash!

Waar tot nu toe ‘single rider’ neerkwam op ‘direct instappen’, is dat hier anders. De reguliere rij staat op 180 minuten, single rider op 140. Ai… Tot nu toe klopten de rijen niet, waren ze korter dan aangegeven, maar dit zal niet direct instappen zijn. Ik sluit toch maar aan. Na een uur wachten sta ik in het station, hoera! Eindelijk kan ik instappen. Ik ben heel benieuwd, in hoeverre werkt de illusie van een track boven de echte track? Ik heb een video gezien en toen had ik al de indruk dat het effect niet overal goed werkt. Als je erin zit, is dat genuanceerder. Op sommige plekken werkt het heel goed, bijvoorbeeld als je van de lifthill komt en denkt ‘oh nee, we knallen nu er tegenaan’ en dan opeens rechtsaf schiet. Dat was echt een verrassing. Ook bij het water werkt het best goed, je verwacht daar een splash. Op andere plekken wordt het effect eigenlijk ‘weggegeven’, bijvoorbeeld op de lifthill. Op het oog ga je dan een trap op maar in de praktijk voel je daar weinig van en weet je dus dat je gewoon over normale track rijdt. En dan zijn er nog de plekken waar je duidelijk twee verschillende sporen ziet lopen. Uiteindelijk vind ik het een leuke gimmick, maar hoeft het voor mij niet veel vaker toegepast te worden. De baan zelf is op de meeste plekken leuk, maar op andere vooral een beetje hobbelig. Uiteindelijk moet je deze baan denk ik doen voor de aankleding en de gimmick van de twee tracks, niet omdat het zo’n super goede achtbaan is. Maar hij is wel leuk!

Goed onderscheid tussen de verschillende rijen. De linker en de rechter zijn allebei heel lang. De gewone rij staat tot ver buiten de rij, single rider past nog net.

Je moet er even op wachten... Aan de capaciteit ligt het niet. Non-stop stappen mensen in, en kijk eens hoeveel personeel er alleen al op de lopende band loopt.

Voorbij de splash: je zit de baan boven het water uitkomen. In het treintje zie je dat echter niet.

Ik ben nog nooit in Universalpretparken geweest in de VS en ken het Harry Pottergebied dus alleen maar van foto’s. Wat stond dit hoog op mijn verlanglijstje! Ik verlaat Nintendo World en maak een flinke wandeling naar de Wizarding World. Net als Nintendo World heeft ook dit themagebied een soort oprijlaan. Hemelsbreed liggen ze vlak bij elkaar, maar het is een aardige wandeling om er te komen.

Daar ga ik! Ik ben benieuwd.

Als ik onder de poort doorga, ben ik verbluft. Ik had gedacht dat dit mooi zou zijn, maar het doet in het echt zeker niet onder voor de foto’s! Wauw, wat gaaf zeg. En wat tof dat ik hier nu in het echt, in levende lijve, rond loop! De Hogwarts Express komt net binnenrijden (en ze zijn er in geslaagd om iemand te vinden die voor Universal wil werken die er uitziet alsof hij net uit de film komt, duidelijk geen Japanner). Als ik doorloop, zie ik allemaal winkeltjes die ik ken uit de boeken. Bij Zonko’s is bijzonder snoep te koop, bij Olivander’s toverstokken en er is een postkantoor voor de uilenpost. Super gaaf! Sneeuw op de daken, het ziet er super pittoresk uit. Er zijn twee kraampjes die butterbeer verkopen. Ze zijn goed te herkennen aan de lange rij…

Mooi!

Deze meneer is geen zoveelste generatie Japanner. Goed gecast!

De rij voor butterbeer, te koop bij het vat.

Dit tweede kraampje is nu nog dicht. Wat een magnifiek uitzicht zo hè?

Een kijkje in een van de winkels. Bij Olivanders kun je toverstokken kopen. Bij een ander koop je de kleding, dat vindt gretig aftrek, zoals je ziet op deze foto.

Als je dan nog iets doorloopt, verschijnt Zweinstein op de achtergrond. Wat een gigantisch kasteel is hier uit de grond gestampt. Forced perspective of niet, dit is indrukwekkend. In het kasteel zit een attractie waar ik heel benieuwd naar ben: Harry Potter and the Forbidden Journey. Ik weet niet echt wat ik ervan kan verwachten, ik heb geen foto’s of filmpjes gezien. Als ik in de wachtrij loop, ben ik onder de indruk van hoe gaaf deze wachtrij gemaakt is. Ik hoef amper te wachten, dat scheelt… Maar wat ik tijdens het wandelen zie, is prachtig. Zoveel dingen die ik herken uit de boeken, dit is bijna een attractie op zich.

Wauw.

Indrukwekkende ingang

Maar ja, die attractie op zich, ik weet niet zo goed wat ik daarvan moet vinden. Ik ben onder de indruk, dat wel, maar of ik het nou leuk vind… Ik weet het niet. Deze attractie was veel duisterder dan ik verwacht had! Het ritsysteem is bijzonder; je zit in een floorless karretje en het begint als een darkride, maar al snel vlieg je alle kanten op. Soms is het meer een simulator dan een suffe darkride. Ik snap heel goed dat sommige mensen hier kotsmisselijk uitkomen. Zelf heb ik daar geen last van. Wat me wel een beetje tegenvalt is hoe duister het allemaal is: enge dementors, veel donker, spinnen, brrr. Zelfs het potje Zwerkbal is niet gewoon spannend tegen een ander team van Zweinstein, maar daar spelen de slechteriken ook de tegenstanders. Ik zou deze attractie zeker niet met jonge kinderen doen. Al met al vind ik hem heel indrukwekkend, maar of ik het nou echt leuk vind: daar ben ik dus nog niet helemaal uit.

In dit themagebied staat ook een achtbaan: Flight of the Hippogriff. Een Vekoma Junior, tsja. Daar heb ik er al wel meer van gedaan. Er zijn er niet zoveel waarvoor ik een wachtrij van 90 minuten over heb. Eerst dus maar de rest van het park ontdekken, maar niet voordat ik het Butterbeer uitprobeer. Het ruikt naar tiramisu, dat is verrassend. Ik vind het niet vies maar ook niet heel lekker. Wel heel leuk om dit te drinken! Voor ik verder ga, bekijk ik nog kort een showtje. Danseressen, een lenige dame, dansers met stokken. De link met Harry Potter is niet direct duidelijk, maar het is een prima invulling van het bierdrinkmoment.

Het ziet eruit als bier, maar ruikt naar tiramisu. Bijzonder.

Proost!

De show

Op. Mooie bekers!

Op naar de volgende achtbaan! Space Fantasy: the Ride heeft de afgelopen jaren allerlei verschillende namen en overlays gehad als ik het zo zie op RCDB, inclusief VR-versies. Ik hou niet van virtual reality, maar heb ik even mazzel! Daar is nu niets van te merken en daar ben ik blij mee. Nu is het gewoon een toffe spinning coaster met ruimtethema. Leuke baan, niet heel bijzonder.
Ik heb een Express Pass met vier attracties: Mario Kart: Koopa’s Challenge, Harry Potters Forbidden Journey, Doraemon 4D Art Adventure en Despicable Me: Minion Mayhem. Die laatste lijkt me heel leuk, want de Minions zijn fantastisch! Nou, dit bleek dus de grootste teleurstelling van de dag te zijn. Wat ben ik blij dat ik hier niet voor heb staan wachten. Het is een simulator van het suffe soort en het verhaaltje is amper grappig. Dat is een prestatie, want zet een Minion in beeld en ik begin ongeveer automatisch te lachen. Ik hou niet van simulatoren en dit is een van de ergste soort. Veel gestuiter, niets aan. Het themagebied ziet er verder gelukkig wel leuk uit. Het is al aangekleed voor Pasen, ik wist helemaal niet dat er pretparken zijn die daar aan doen. Leuk om te zien.

Van een indoor coaster kun je lastig foto's maken. Ik was wel blij om te zien dat dit bord er weer hing en niet een van de varianten van de afgelopen jaren.

Het Minion-gebied is in Paassfeer. Leuk!

Van de attractie ben ik geen fan, maar van het gebied werd ik wel heel blij.

Op naar een attractie waar de verwachtingen lager liggen: de 4D bioscoop met de film van Doraemon, een Japans karakter. Ik sla de bioscopen normaal met alle liefde over, maar nu ik er zonder wachten in kan en ik veel geld heb betaald voor zo’n Express Pass, wil ik er ook gebruik van maken. De voorshow duurt al eeuwig en over de hoofdshow kan ik alleen zeggen dat de stoelen lekker zitten en dat deze bijzonder geschikt is om een dutje te doen. Ik zou niet weten waar het over ging. Wel weer lekker mijn batterij opgeladen!

Om dat nog wat meer te doen, stop ik voor een hamburger bij de diner midden in het park. Ik betaal nog geen 2000 yen voor een ‘set meal’ met een burger met o.a. bacon, drinken en niet al te veel friet. Omgerekend is dat zo’n 12 euro en dat is een prima prijs. Goede burger, goede deal.

Mjum!

Typisch Japans: automaten met flesjes drinken; ze staan op straat ook overal. Koude én warme dranken, ideaal.

De rij voor Jaws is ondertussen immens, maar ja, welke rij is dat niet in dit park. Gelukkig werkt de single rider magie weer prima. Na een minuut of tien zit ik erin. Tot onze verrassing wordt ons volledige bankje gevuld met single riders. Raar… maar het zorgt wel dat we er snel in zitten. Ik heb niet echt een idee wat ik van deze attractie moet verwachten. Ik heb een boek gelezen van Amerikanen die naar Japan verhuisden voor de bouw van Universal Studio’s en ik weet hoeveel hoofdbrekens het ze toen heeft gekost om het te bouwen, maar dat het echt van wereldniveau was toen het park werd geopend. Inmiddels is dat jaren geleden en wordt er door veel mensen begerig gekeken naar het grondoppervlak van deze attractie, want daar kun je ook andere leuke dingen doen. Maar voor iemand die voor het eerst deze attractie doet: ik zou dat zonde vinden! Ja, de haai ziet er niet levensecht uit, maar dat hoeft ook niet. Het is nog behoorlijk spectaculair, de schipper doet het leuk (ik versta geen woord van wat ze zegt, maar de emoties komen goed over) en al met al heb ik me hier goed vermaakt. Dit is echt honderd keer leuker dan een stomme simulator of 4D-film.

Mooi gebied, het ziet er zo op de foto heerlijk rustig uit.

De rij was minder rustig... Gelukkig is er single rider, dus ik kon snel instappen.

Inmiddels heb ik zo ongeveer alles wel gedaan en dus besluit ik om zelfs in Jurassic Park – the Ride te stappen. Ik hou niet van water attracties, maar omdat ik dankzij de Single Rider geen tijd heb om me te bedenken, zit ik er eigenlijk al in voordat ik me realiseer dat ik hierin nat ga worden. Ik krijg er geen spijt van: gelukkig word ik niet heel nat en ik vind het wel knap aangekleed allemaal. Als ik eruit kom, zie ik nog meer mooie aankleding: tot mijn verbazing komen er opeens twee dino’s aangewandeld. Leuk, dit soort klein entertainment, overal in het park en de hele dag door. Ze zijn bovendien heel knap gemaakt.

Jurassic Park: deze lelijke aankleding past prima in het thema. Slim gedaan.

Kijk, een dino!

Ik vind ze er heel gaaf uit zien.

Er komt er nog een achteraan.

Ik heb inmiddels ongeveer alles wel gedaan wat ik wilde doen, behalve Mario Kart. Ik moet nog even overbruggen tot ik weer het Nintendogebied in kan en hoe kan dat nu beter dan met de Waterworld-show? Ik ga drie kwartier op een bankje een boek zitten lezen en geniet daarna van de show. Het verhaal is flinterdun (iets met slechteriken en goeien en die laatste winnen, heel goed te doen dus als je geen Japans verstaat), maar belangrijker: de stunts zijn goed! Jetski’s, boten, vuur en (spoiler) opeens gewoon een watervliegtuig dat aangevlogen komt door de vlammen en het vuurwerk. Wat een spektakel! Meestal ben ik niet heel enthousiast over entertainment in een park, maar hier word ik echt positief door verrast.

Een vliegtuig, vuur: wat wil je nog meer bij een show als deze?

Ah natuurlijk, vuurwerk!

Ik heb nog steeds tijd over en loop dus maar weer terug naar Harry Potters wereld. Goed voor de kilometers. Ik bewonder de winkels en besluit om toch maar aan te sluiten in de veel te lange rij voor de Hippogriff. Tenslotte heb ik vandaag, met dank aan de single rider, nog niet zoveel rijen meegemaakt. Deze rijdt met één trein en dat is wel uitzonderlijk. Bij alle andere attracties wordt er op mega capaciteit gewerkt. De rij is daarom nu niet eens zo lang, maar gaat tergend traag vooruit. Ach ja, ik lees mijn boek en vermaak me met het bekijken van andere mensen in de wachtrij. Ik sta er versteld van wat Japanners allemaal op hun hoofd zetten. Misschien wel de helft van de volwassenen doet er gewoon aan mee! Ik had in de rij onder andere uitzicht op twee mannen met haarbanden van een Minion en een aap, twee meisjes met een haai op hun hoofd en heel veel Mario’s en Luigi’s. Een paddenstoel op je hoofd is ook populair. Nou ja, na lang wachten zit ik uiteindelijk in de achtbaan. Tsja, het is precies wat je ervan verwacht. Leuk maar niet bijzonder.

Blauwe lucht, witte daken. Mooi!

Zelfs de achterkant van de huisjes is mooi afgewerkt.

Flight of the Hippogriff (en een Minion op iemands hoofd)

Inmiddels begint het bijna te schemeren en koelt het af. Om op te warmen en de laatste tijd te overbruggen tot ik Super Nintendo World in kan (17:40 uur was misschien toch wat aan de late kant, achteraf had ik een Express Pass met een eerder tijdslot moeten kiezen) koop ik een soepje. Wat handig dat dit kan! Voor 400 yen, zo’n € 2,50, haal ik krabsoep bij het restaurant tegenover Jaws. Het is niet zo’n grote portie, maar ik betaalde ook niet veel en het smaakt prima. Hier hebben ze meer lekkers op het menu. ‘Danish’ is de term die ze in Japan voor wel meer brood-varianten gebruiken, grappig. Ze hebben hier dus ook ‘pizza danish’. Het heeft blijkbaar te maken met wat er in het deeg gaat, zo leert Google me.

Lekker soepje. Het soepkommetje is meegegaan als souvenir.

Boardwalk Snacks, prima passend in het gebied rond Jaws.

Waarom dit 'Danish' heet, snap ik niet helemaal. In Denemarken verkopen ze dit niet als een Deense pizza...

Iets te vroeg mag ik gelukkig Super Nintendo World in. Woehoe! Ik ga eerst met mijn Express Pass in Mario Kart: Koopa’s Challenge. Wat een toffe attractie is dit! De rij is wederom prachtig en in de rij krijg je een soort pet uitgereikt. De hele rij ziet er daardoor uit als Super Mario. Na een voorshowtje/uitleg stappen we in. In het karretje klik je een bril op je pet en daar zie je van alles op. Vervolgens begint de race; je moet zelf sturen en kunt net als bij Mario Kart ook van alles verzamelen en afschieten. Hoe beter je dat doet, hoe meer punten. De eerste keer kom ik nét niet aan de 100, grrr. Ik wil dus nog een keer! Dit keer via de Single Rider. Ik haal nu wel de 100 punten en ben zelfs de beste van mijn karretje, haha. Snelle leercurve. Ondertussen realiseer ik me wel dat ook hier alle aandacht uit is gegaan naar het ritsysteem. Door de bril waarop van alles geprojecteerd wordt, is de aankleding verder volgens mij best beperkt gebleven. De herhalingswaarde is, zoals bij de meeste shooters, echter wel heel hoog en de buitenkant en wachtrij zijn wel heel tof aangekleed. Leuk dus!

Shot uit de rij. Indrukwekkend aangekleed!

Hallo Mario.

Blik op het station.

Nu ik hier toch ben, twijfel ik even, maar besluit ik om toch Mine Cart Madness nog een keer te doen. Is hij anders in het donker? Wéér die mega rij in, de single rider is nog steeds lang wachten (ongeveer een uur), maar dat is nog steeds een stuk korter dan de reguliere rij. Leuk! De attractie is nu minstens zo leuk als overdag. Dat geldt ook voor de rest van Super Nintendo World: ook ’s avonds is het even hysterisch als overdag. Mooie verlichting, slim gedaan!

Nog een keer naar Donkey Kong Country. Eerder vandaag stond de rij onder deze poort door, het eerste deel van het gebied in. Het wordt in de loop van de dag dus wel íets rustiger.

Het is acht uur als ik Super Nintendo World uit loop. In het donker zie je goed hoe het park ingeklemd ligt in de omgeving in Osaka. De grote hoge brug achter het park is mooi uitgelicht en valt daardoor nog veel op dan overdag. Opgaan in een sprookjeswereld, waarbij de buitenwereld ver weg is, is er hier niet bij. Toch doet dat weinig af aan mijn ervaring.

Een beperkt uitgelichte Flying Dinosaur voor een roze gekleurde brug buiten het park.

Ook het uitzicht over het water wordt enigszins verstoord door de bruggen en gebouwen buiten het park op de achtergrond.

Ik had nog een Express Pass voor Forbidden Journey. Die gold eigenlijk van 19:10-19:40 uur en heb ik dus niet op tijd gebruikt, want toen liep ik nog te stuiteren in Super Nintendo World. Toch laat de medewerker bij de ingang me nog naar binnen. Want ach, wat maakt het uit: Express of Single Rider, er is toch niemand voor me. Ook de reguliere rij is nagenoeg leeg. Blijkbaar is de herhalingswaarde en aantrekkingskracht van deze attractie toch minder groot en de capaciteit is natuurlijk flink! De tweede keer vind ik hem iets leuker dan de eerste keer; ik weet nu wat me te wachten staat en doe bij het enge spinnenstuk gewoon mijn ogen dicht. ;-)

Nog een keer kijken bij de uilenpost.

Snoep bij Zonko's, ik ken het uit de boeken. Leuk!

Ik loop via Hogwarts (nog een keer door de winkeltjes) terug. Ik heb gedaan wat ik wilde doen vandaag. Nog een keer Hollywood Dream zou leuk zijn, maar als ik er langs loop, is de rij al gesloten. Nou ja, die was toch niet spectaculair. Al met al heb ik me heel lang in het park vermaakt, want als ik om 20:40 uur weer onder het glazen dak van de entree doorloop, dan is dat ruim 13 uur nadat ik binnen kwam. En ik vond het leuk!

Onder het dak door. Je ziet dat ik niet de enige was in het park vandaag...

Dag Universal Studios Japan!

Ik heb een topdag gehad. Ik zag vooraf op tegen de immens lange wachtrijen, maar door de single rider te gebruiken heb ik daar nauwelijks last van gehad. Ik heb wel spijt dat ik voor een kapitaal (ik heb verdrongen hoeveel het was, maar volgens mij had het bedrag drie cijfers en was het sowieso beduidend meer dan dat de entree kostte) een Expresspas heb ik gekocht. Twee van de vier attracties had ik met alle liefde overgeslagen en de twee andere heb ik allebei ook gedaan zonder de pas. Het enige voordeel van zo’n pas is dat je gegarandeerd toegang hebt tot Super Nintendo World. Maar ook dat is me prima gelukt zonder pas… Ga je alleen naar het park, of ben je bereid om gebruik te maken van Single Rider-rijen, dan heb je écht geen Express Pass nodig op een dag met lange openingstijden als vandaag. Zorg dat je er vroeg bent, dan komt het helemaal goed. En dan heb je een leuke dag! Niet alle attracties zijn toppers, maar ik vond de Nintendo- en Pottergebieden geweldig, ben blij dat ik Flying Dinosaur heb gedaan en heb bovenal vandaag enorm genoten.