Ik ben altijd erg geïntrigeerd geweest van DVHE, niet enkel om de mysterieuze houding die de Efteling destijds zichzelf aanmat maar juist ook vanwege die bootgeveltjes, omslag van lieve leeuw naar demonische leeuw, doorloop door havenhuisjes die je in de opstaphaven kan zien en daarnaast behoorlijk technisch complex geval dat de ride mag zijn.
Ja er had veel meer in/met de attractie gedaan kunnen worden, maar persoonlijk is en blijft het voor mij dan toch een goeie guilty pleasure waarin ik juist blij ben dat een en ander niet standaard geveltje, maar toch een bootje erin verwerkt heeft en hier en daar wat clichés zitten. Toch denk ik dat dit juist een beetje de kracht van de ride is.
Ik denk dat veel de rit ook niet snappen en daardoor het binnendeel zo afkraken. Persoonlijk vind ik het idee van het simuleren dat je ergens op open zee dobbert juist dat onheilspellende bieden wat het nodig heeft. Als je daadwerkelijk ergens op open zee vaart is het ook zo pikkedonker dat je niks om je heen ziet. Ik kan me eigenlijk niet heel veel anders bedenken hoe je dit zou kunnen uitbeelden dan een donkere kamer. De overdaad aan sluisjes die in het originele concept zaten hadden denk ik veel meer afbreuk aan de storytelling gedaan, het had in mijn ogen totaal niet bij het verhaal van de Vliegende Hollander gepast. Maar de huidige rit...
In een vrolijke setting vol bedrijvigheid bevind je jezelf in een kleine markthaven, hoewel het al laat in de avond is wordt er nog volop gewerkt en sloepen varen af en aan. Nietsvermoedend stap je aan boord van zo'n sloep en vaar je richting de grote haven waar de handelschepen druk doende zijn hun lading te lossen en de schepen voor te bereiden op hun volgende avontuur. Boven je slingert vervaarlijk een net vol kratten en tonnen over de sloep heen, pfoe! Net ontweken... als plots de sloep lijkt te worden aangetrokken door een vreemde stroming en stuurloos afdrijft richting de kademuur. Een vervreemdende nare klank die lijkt op een combinatie van onderdrukt menselijk gekrijs en opgejaagde meeuwen galmt door de haven als jou sloep verdwijnt in de duisternis van een diepe maanloze nacht...
Enkel een schijnsel van licht van de kandelaar die voorheen zo vrolijk voorop de boeg van jou sloep flakkerde is nog het enige licht waaraan je jou houvast hebt dewijl de duisternis van de open zee om zich heen grijpt. Je bent alleen. Het is donker. Kil. Alle gezelligheid van voorheen is niet meer.
Maar dan.. uit het niets klinkt een laag gehijg als een enorme mistbank nog meer van jou zicht ontneemt. Het gehijg lijkt te fluisteren als een geest op de wind... ons waarschuwende voor een dreigend gevaar, of juist detecterend van een nieuw prooi..? Aaaaag... shhhiiiip..! Ssssshhhippp!!! Haaaa...
--- oude storyline ---
Dewijl we ons een voorstelling proberen te maken waar we zijn en wat er allemaal om ons heen gebeurd steekt plots een razende storm op die de mistbank wegblaast en onthuld in wat voor verschrikkelijke omstandigheid we terecht zijn gekomen! Een schip! Voor ons! Met roodgloeiende, brandende zeilen! Gillende gekrijs van een soort gevallen engelen lonkt ons dichterbij, het is de Vliegende Hollander! Dat beloofd niet veel goeds, iedere zeeman weet dat een ontmoeting met de Hollander inherent staat aan de dood.
Zo vlug als dat de storm opkwam verdween deze ook weer. Niks. Duister. Geen spoor meer van de Hollander, of toch... met een schreeuw en hevige onweer doemt het spookschip voor ons op! Haar boeg opengespleten als een bek die je wil gaan verzwelgen. We voelen hoe onze sloep uit het water wordt getrokken, help!
Met een hoop kabaal slokt het spookschip ons op met huid en haar en trekt ons mee de dieptes van de grote zeeën in. Zo makkelijk laten we ons niet vangen! Angstvallig klampen we ons vast aan het vliegende schip. Een waterval van bloed stort naast ons neer dewijl de eerder gehoorde gevallen engelen weer van zich laten horen en plotsklaps opdoemen uit de watervallen. De Hollander stijgt weer op en we worden mee omhoog getrokken uit de watervallen dewijl we een zware stem horen schreeuwen naar de opgeslokte zeelui, hen meeverdoemende in zijn lot: "ook gij zult varen tot het einde der tijden!" Het is de vervloekte kapitein Willem van der Decken die we een stevige draai aan het roei zien geven. Als de gevallen engelen ons nog "in vestri abyssus
pro infinitio" nagillen maakt de Hollander, waar we ons nog steeds aan vastklampen, een duik. Het begint ochtend te worden en we naderen de kust! De Hollander kan niet aan land, dit is onze kans te ontsnappen! In een vlucht over het duingebied zien we de kade opdoemen... Nu!
Snel springen we van het spookschip en met een _/ komt dit eruit... pfoe... gelukkig... we zijn ontsnapt aan de vloek... van de Vliegende Hollander....
Zoiets... 😀
