Nadat het leven weer op gang kwam na de compleet raar verlopen blackout, nam ik de bus naar Toledo om weer in de vakantiestemming te komen. Makkelijk en goedkoop te bereiken per bus dus alleen al daarom een aanrader. Een tip daarbij, voor mensen met werkende benen en een paar uurtjes over, is om niet alleen de stad zelf te verkennen, maar om een route rondom het oude stadscentrum te lopen, met prachtige uitzichten over de stad vanachter het omringende ravijn. De binnenstad is erg toeristisch, maar qua architectuur alles wat Madrid niet is. Nadat ik op de foto was gezet door een Spaans-Japanse fotograaf voor een of ander kunstzinnig project, keerde ik terug naar de hoofdstad.
Op 30 april stond mijn terugkeer naar Parque Warner Madrid op het programma, wederom met de bus. Informatievoorziening over vervoer is zoals ik in Spanje gewend ben schaars, dus ik had vraagtekens over de benodigde ticket. Meestal kun je voorin de bus gewoon betalen, en alternatieven deden zich niet voor, dus oké, we gaan ervoor! Cash op zak - het kleinste wat uit de flappentap kwam was 20 euro. Ik waande me een ervaren en goed voorbereide reiziger, maar toen ik eenmaal mocht instappen kreeg ik een Spaans lulverhaal van de buschauffeur te horen waaruit ik kon opmaken dat ik alleen maar met briefjes van vijf kon betalen. Typisch. Ik voelde een bui van gerechtvaardigde recalcitrance opkomen, dus ik riep ter plekke naar de reeds ingestapte passagiers om dat ik een briefje van 20 wilde omwisselen voor kleiner geld. Ik kon op de sympathie van enkele passagiers rekenen, en de 20 euro was inmiddels opgebroken in twee briefjes van 10. Het duurde een minuut of twee/drie van irritant in het gangpad staan. De buschauffeur had er genoeg van en accepteerde toen plots wel mijn 10-eurobriefje. Verdient het de schoonheidsprijs? Nee. Heb ik er spijt van? Nee. Kwam ik op mijn bestemming aan? Jazeker! Een klein stukje karma dat ik misschien moest incasseren is dat er een veel te brede vrouw strak naast me kwam zitten, waardoor ik vacuumverpakt richting Parque Warner ging.
Bij aankomst had ik maar één vraag. Nee, twee vragen. Allereerst: is het park open? Op internet stond tegenstrijdige informatie. Het park was open, fijn. En dan de echt belangrijke vraag: doet Stunt Fall het? 17 jaar geleden was het gesloten zijn van Stuntfall een domper op een verder leuke dag. Net als Tornado vind ik Stunt Fall een achtbaan waarvan het me niet had verrast als hij tien jaar geleden al ontmanteld had geweest. Zolang zulke machines nog bestaan moet je ervan genieten. Toekomstige achtbaangeschiedenis. Het was dus duidelijk waar ik mijn dag zou beginnen. En wat een goed begin was dat! Ik kon direct instappen in een stoel naar keuze.
#281 Stunt Fall
Voor mijn eerste rit nam ik plaats in één van de achterste stoeltjes, voor een maximale voorwaartse drop aan het begin. Ik noem het een drop, maar het was meer een lancering. Wat een kracht! En het houdt niet op. Stunt Fall vliegt door de inversies heen. Ook voorin was het een goede ervaring. De rit voelt nu meer aan als duwen, en nu is er juist achteruit een geschifte drop te beleven. Los van de ritervaring heeft deze baan een fantastische uitstraling simpelweg doordat het een gigantisch apparaat is. Ik ben fan.
Lege straten in deze hoek! Daar houden we van.
Er is niet veel bijgebouwd sinds mijn laatste bezoek. Het meest noemenswaardig is de Intamin-baan ‘Batman Gotham City Escape’ - typisch zo’n moderne omslachtige naam waar ik een hekel aan heb. We hebben al een Batman, dus noem hem gewoon Gotham City Escape? Escape from Gotham? Ik noem ‘m Gotham, en het was mijn eerstvolgende bestemming. Het park leek best wel uitgestorven te zijn, dus dat goed nieuws! Eenmaal in de buurt van Gotham aangekomen bleek het hier een stuk drukker te zijn, maar met 25 minuten wachttijd was dat niet direct problematisch. Ik wist vrij weinig over deze baan, behalve hoe het er aan de buitenkant een beetje uitziet. Opvallend vond ik het dat de wachtrij eindigde met een dichte deur bij de ingang van een gebouw, waar periodiek tientallen wachtenden werden doorgelaten. Dit was een voorshow. De decors zien er prima uit, en er zijn wat leuke effecten. Er wordt ook gebruikgemaakt van schermen. Dat is wat minder, maar ach. Voor wie van superheldenstrips houdt is dit naar mijn mening heel tof gedaan. Na de voorshow volgt er nog een stuk traditionele (maar goed gethematiseerde) wachtrij, en komen we in een ondergronds metrostation alwaar we in de trein mogen instappen.
#282 Batman Gotham City Escape
Met zijn spectaculaire uitstraling en verhalende opbouw zou dit een topachtbaan moeten zijn. Er gebeurt zoveel, nog los van de thema-elementen! Een lancering in meerdere delen, een tophat met trims (?), een meer dan verticale drop, verscheidene inversies, gigantisch lange hangtime over het hoofdpad, en aan het einde zelfs een stukje achteruit. Toch viel het me tegen. Ik vond het allemaal wat mild, inclusief de lanceringen, en het einde was een gigantische anticlimax. Jammer! Later op de dag deed ik de baan nog eens, en toen kwam hij wat krachtiger op me over, waardoor ik ‘m toch wel een 8/10 kan geven. Prima baan, lovenswaardig gethematiseerd, maar met enkele vreemde keuzes in het baanverloop.
Deze stall ziet er imposant uit, ik kan niet anders zeggen.
De andere grote uitbreiding sinds mijn vorige bezoek was een heel kindergedeelte achterin het park. Deze hoek is werkelijkwaar uitgestorven. Ik had te doen met de medewerkers hier. Door de ligging aan de rand van het park ontbreekt mooie volwassen beplanting, waardoor het een extra kale uitstraling krijgt. Deze hoek heeft een grote trekpleister nodig. Of een topattractie, of iets dat vanuit het hele park opvalt, een reuzenrad of zo. De achtbaan hier zit helaas niet diep genoeg in het gebied om deze rol te vervullen.
#283 Correcaminos Bip, Bip
Wie verzint deze namen? Dit is een Mack YoungStar in een vrij kaa llandschap. Woestjinthema, oké, maar dan nog. Het mag de pret helemaal niet drukken, want Bip Bip is gewoon een vlot en soepel baantje met nog wat respectabele airtime als je achterin zit. Het is eigenlijk gek dat er niet meer van zulke achtbanen zijn neergezet in plaats van de zoveelste saaie Vekoma junior.
Met de nieuwe credits in de pocket kon ik eindelijk wat herhalingsritten maken op de B&M’s. Batman la Fuga heet tegenwoordig Shadows of Arkham? Ik weiger daaraan mee te werken.
#57 Batman la Fuga
Gelukkig geen veranderingen buiten de naam! Nog altijd dezelfde goede wachtrij, nog altijd geen wachttijd, nog altijd hetzelfde irritante station met de grouper, en nog altijd een steengoede rit. Niemand heeft het ooit nog over de Batman-kloons, maar dit zijn topachtbanen. Gotham verbleekt erbij met z’n waardeloze gimmicks.
Ik had inmiddels honger gekregen. Ik kon kiezen uit: fastfood. Ik moet zeggen, het was niet best. En het terras waar ik op zat (als enige) leek wel een vuilnisbelt. Ruimt het personeel hier ooit op? Ruimen Spaanse mensen ooit op? Weet het personeel van het bestaan van dit terras af? Waarom betaal je zoveel voor een XXL-box met kipnuggets om vervolgens de helft te laten staan? Onbewaakte kipnuggets geven aanleiding voor intrusieve gedachtes… En daar geef ik natuurlijk geen gehoor aan, gadver. Wel opvallend dat er zoveel eten en drinken is blijven staan. In tegenstelling tot de kipnuggets verliet ik na bovenstaande constateringen gemaakt te hebben het terras.
Ruim je troep op, Pascual
Hierover verschillen de meningen…
#59 Superman / la Atracción de Acero
De buurman van Batman lag helaas in storing toen ik aankwam, maar vol vertrouwen ben ik de rij in gedoken. Het duurde tien minuten voordat de boel begon te lopen. Top. Hier is nóg minder veranderd, behalve de verf op de baan zelf. Dit is verder verbleekt. Nog altijd een steengoede rit. Elk element doet wat ie moet doen. Ergens zit een rammeltje, maar het is mierenneuken.
Ik twijfelde nog over Coaster-Express. Die vond ik destijds niet zo ruw als z’n reputatie en ik was wel nieuwsgierig naar hoe ik het nu zou vinden, maar de combinatie van een wachtrij en het vooruitzicht van een ervaring ergens tussen middelmatigheid en ongemak deden me besluiten om mijn tijd anders te besteden.
De grote achtbanen kregen allemaal nog een bezoek van me, en ik nam mijn tijd om foto’s te maken. Bijtijds stapte ik weer in de bus richting Madrid. Het was een prettig weerzien met Parque Warner. Het park is mooi aangelegd en onderhouden, lijkt vrij goed gerund te worden, en er staan vier uitstekende achtbanen. In eerste instantie was Stunt Fall mijn favoriet, maar na mijn laatste rit die wat ruwer uitviel moet ik de voorkeur toch geven aan de B&M’s. Of het daarna Gotham of Stunt Fall is weet ik niet. Het ligt allemaal dicht bij elkaar. En dat is eigenlijk wel charmant.
Mijn tijd in Madrid zat er nu op. Morgen zou ik vertrekken naar San Sebastian, en de meesten zullen weten wat daar te vinden is…
