Traditiegetrouw stond mijn zomervakantie in het teken van Europa verkennen met de trein, met als doel het verkennen van oude steden met verzakte gebouwen, het bestijgen van diverse landschappen, het leggen van onverwachtse sociale contacten en het aanvullen van mijn achtbaan-excelsheet. In de laatste categorie was er voor Oostenrijk een hoofdrol weggelegd: een Amerikaanse bekende zou gedurende enkele dagen een auto huren en hiermee alle regionale parken willen afrijden uit een honger naar credits waar mijn eigen hobby bij verbleekt. Helaas moest hij zijn reis annuleren, waardoor voor mij lang begeerde bezoekjes aan parken als Fantasilandia en Churpfalzpark in het water kwamen te vallen. Een park van het kaliber Energylandia, Mirabilandia of Park Asterix stond al niet op de planning, en nu werd het helemaal een karige reis. Niet erg, maar het gaf me wel wat motivatie om zelf nog wat credits op te zoeken. Gezien het bescheiden karakter van de uiteindelijk bezochte parken heb ik besloten ik alles in één topic te bundelen, maar omdat ik wolliger ben gaan schrijven splits ik de boel wel in drie posts, waarbij ik op moordend tempo ook schrijf over de niet-pretparketappes als bonus.
Deel 1: Zuid-Europa
Via een overnachting in Mannheim begon mijn reis pas echt in de zuidelijke grensregio van Zwitserland, in Lugano. Een poging om op een berg te staan met 360 graden uitzicht werd me voor de zoveelste keer ontnomen door matig tot slecht weer. Het dichterbij komende geluid van onweer deed me iets sneller afdalen van de Cimetta, een berg die boven Locarno en het Lago Maggiore uitsteekt. Er was ook mooi weer, en bij uitzondering had mijn hostel een zwembad waar ik dankbaar gebruik van maakte.
Na twee nachten was het mooi geweest, en nam ik de trein richting Rimini. Een herhaalbezoek, en dat terwijl Rimini zelf geen interessante plek is. Vorig jaar was Mirabilandia nog mijn doel, en hoewel ik heb getwijfeld of ik nog een keer zou gaan, bleef ik bij mijn oorspronkelijke plan: sightsteeing. Op de heenreis stopte ik voor een paar uur in Bologna, de stad die zestien jaar geleden behoorlijk veel indruk op me maakte. In het hostel in Rimini wist ik handig en geholpen door het lot een met testosteron gevulde slaapzaal te laten omruilen voor een privékamer. De volgende dag besloot ik niet de omgeving te verkennen, maar om in Rimini te ontspannen op het strand (ongehoord voor mij), en door Fiabilandia te bezoeken. Eigenlijk wilde ik naar Urbino, maar ik realiseerde me dat de volgende dag daarvoor geschikter was. Fiabilandia was een vraagteken, maar werd bij dezen een uitroepteken.
Fiabilandia (9 augustus 2024)
Rimini is een badplaats met een historisch centrum aan één uiteinde van een lange strook van hotels en andere vakantieverblijven. Fiabilandia is een klein pretpark die zich ongeveer halverwege deze strook verbindt. Niet per se praktisch als je op de kaart kijkt, maar Rimini heeft een zeer modern bussysteem (de Metromare) die je binnen tien minuten van het treinstation van Rimini naar Fiabilandia brengt. Althans, de achterkant van het park, wat resulteert in een wandeling van tien minuten door een woonwijk. Het kost je nog meer tijd als je net als ik ruzie krijgt met alle kaartautomaten en je denkt dat je je pinpas bent vergeten in je hostel, en vervolgens teruggaat naar je hostel, om er daar vervolgens achter te komen dat je pinpas gewoon al die tijd op een bereikbare plek in je broekzak zat. Hoe dan ook, het is op papier eenvoudig om het park te bereiken.
Ik had niet de wens om al te lang in het park te verblijven, dus na binnenkomst sloeg ik meteen rechtsaf richting de eerste achtbaan.
Fun fact: de entree van het park bestaat uit een overdekte brug over een weg heen, inclusief roltrappen. Het voelt als een versierd kantoorpand, en dat klopt volgens mij ook.
#262 Red Mountain
In de meeste parken zou dit kermismodel van Preston & Barbieri in het niets vallen, in de kleinschaligheid van Fiabilandia voelt het daarentegen als een relatief flinke achtbaan, zeker omdat ie op een verhoging staat. In mijn herinnering was de identieke Draken in Energylandia slechts half zo groot als Red Mountain, even ter vergelijking. Desalniettemin: geen wachttijd, leuk ritje, een credit.
Van Red Mountain gescheiden door een wat vreemd en armoedig ogend schaalmodel van Europa bevindt zich nog een achtbaan van eenzelfde kaliber.
#263 SpaceMouse
Ik had altijd al eens een wilde muis willen doen met een bocht halverwege de lifthill. Het is een Fabbri. Het is een rammelbakje. Er is één medeweker, maar hij werkte voor ongeveer een halve. Desalniettemin kon ik vrijwel direct instappen, en zo’n anderhalve minuut later wist ik ook weer uit de achtbaan te klimmen. Weer een credit erbij.
Op een steenworp afstand van al dit achtbaangeweld bevindt zich het hoofdgerecht van Fiabilandia: een 50 jaar oude terrain coaster van Pinfari.
#264 Valle degli Gnomi
Technisch gezien is het een wacky worm, maar niet zomaar een wacky worm. Dit is de oerworm en de opperworm. Langer, groter, beter gethematiseerd. Langzame en aardig uitgevoerde darkridepassages wisselen zich af met iets vlottere achtbaanpassages. Om eerlijk te zijn, ik vond het fantastisch zonder een greintje ironie. Dit is een klassieker en mag wat mij betreft monumentenstatus verkrijgen, of in elk geval een plaquette.
#265 Miniera d'Oro Del West
Ook de vierde en laatste achtbaan van het park heeft kenmerken van een klassieker, al is hij maar half zo oud als Valle degli Gnomi.Ook dit is een Pinfari, ditmaal iets hoger en sneller, met wederom een mix van langzame gethematiseerde delen en stukjes achtbaan. Het thema hier is uiteraard het wilde westen. Ik moet zeggen dat ik ‘m vond tegenvallen. Ik dacht dat het langzame stuk gewoon opbouw was naar de achtbaan, maar op een drop in het donker na was er eigenlijk weinig achtbaan. Een gemiste kans. Pinfari bouwt achtbanen als een kindje dat in een boom klimt en vervolgens niet meer naar beneden durft. De baan blijft dus overwegend horizontaal op een hoogte van zo’n vijf meter.
Nu ik de credits zo snel binnen had ben ik maar een rondje gaan lopen om daadwerkelijk iets van de sfeer van het park te proeven. Ondanks dat het rustig was in het park, kon de hectische wild west show met onder anderen messenwerpers rekenen op een volle tribune. Er was een Peter Pan achtig gebied zonder attracties, en een surrealistische bootjesbaan met een Chinees sausje. Dit was niet onaardig. Merlijn’s kasteel hield het midden tussen een traditioneel rondritje en een spookhuis. Niet heel eng, maar zoals altijd: best geinig.
Best geinig is een goede beschrijving voor het park, in mijn ogen. Het blinkt nergens in het uit, maar het zakt ook niet door een kwalitatieve ondergrens. Het is een goede demonstratie van het verschil tussen kleinschaligheid en karigheid. Fiabilandie heeft mijn sympathie gewonnen. Met een stampvolle bus (geen idee waar die mensen vandaan kwamen, niet uit Fiabilandia in elk geval) ging ik terug naar Rimini en het strand.
Ik verliet Rimini de volgende ochtend en nam de trein naar Pesaro. Vanaf Pesaro nam ik de bus naar Urbino, een klein stadje landinwaarts die mij het bezoeken waard leek. Deze verwachting kwam uit. Via een vetraagde trein vanuit Pesaro kwam ik aan in Ancona - een havenstad waarvandaan veerboten in allerlei richtingen vertrekken. Ik had een ticket voor de boot naar Split, iets waar ik enorm naar uitkeek. De haven van Ancona was verschrikkelijk, maar de nacht op de boot maakte veel goed. Zwarte zee, zwarte hemel, duizenden sterren, alleen het geronk van de motoren.
Na een rit van 11 uur kwam ik om ‘s ochtends in Split aan. Hier had ik twee nachten gepland, maar het hostel voelde als een warm bad waardoor ik mijn verblijf met één nacht verlengde. Naast het sociale aspect was het hoogtepunt van Split Froggyland - een verzameling opgezette kikkers uit het begin van de vorige eeuw, die nu als museum in het centrum van Split is te bezoeken. Ik nam de bus naar Zadar, en vanaf Zadar wederom een boot naar Pula. Pula was kleiner dan ik me had voorgesteld, maar ik kon er prima ontspannen en ijs eten. Mijn bezoek aan Kroatië eindigde met Rovinj, waar ik enkele uren rondliep onderweg naar Ljubljana.
Wordt vervolgd…
