Er werd met klem verzocht om geen foto's te maken. Die zal ik dan ook niet plaatsen, het blijft bij een tekstuele review.
De eerste plus is voor het personeel. Dikke duim omhoog voor ieders inzet én voor de rol die het attractiepersoneel speelt! Allemaal een strakke blik, een monter 'succes' bij het betreden van de wachtrij, een schamperen blik bij het groupen als je aangeeft met een persoon te zijn en zwijgende seaters die met een lantaarn slechts wijzen waar je plaats mag nemen. Ontzettend goed gedaan, gave sfeeropbouw! Ennn wat kunnen Eftelingfans/abonnees toch bot uit de hoek komen, ook klasse hoe daar mee om werd gegaan. Tijdens onze rit viel de ride in storing, dan is het personeel duidelijk en professioneel, echt een positieve indruk daar.
De wachtrij is heerlijk sfeervol. Voor de gelegenheid speelt een dame op viool de Danse Macabre, prachtig! Vergeef me even de juiste termen, maar volgens mij betreed je eerst de kruisgang, met een stukje overkapt wachten. Hier is een afgebrokkeld beeld van ene 'broeder Gerardus' te vinden en klinkt verdacht bekend en macaber 'monnikenzang en vroom geprevel. Dre en Toos zijn niet te horen. De kruiden hebben naambordjes en hier en daar zijn kleine extraatjes te vinden.
Daarna kom je op het kerkhof met de grafzerken van de orkestleden. (Eervolle vermelding voor 'aangeraden wordt te passen..!) Ook hier illustere namen, ik kon er niet direct Easter eggs in vinden maar ongetwijfeld zijn ze er. Ook het mausoleum van Jozef Charlatan is hier te vinden. Door mooi surround vertelt Stanley Burleson de geschiedenis van Danse Macabre. Storytelling zoals ik het graag zie; het orkest speelde en verdween, dus hier is het niet pluis. Aan de achterzijde van het mausoleum is een rammelende deur en vervolgens betreed je de houten brug die je met een bocht naar het attractiegebouw brengt. Hier staan nu figuranten als monnik heel spannend te kijken. Pas vanaf hier zag ik dat het mausoleum in de oude muur van de uitgang van het Spookslot staat. Tof.
Eenmaal bij het gebouw gaat normaliter de grouping van single riders etc. Plaats vinden. Nu was alles een pot nat. Door een medewerkster in rol werd ik gegrouped naar 'catacome 6'. Hier keert een heerlijk slecht stukje Spookslot terug, want hier is het echt pik en pikdonker. Mensen liepen er echt op de tast doorheen. Er volgt geen voorshow of iets, als de deur open gaat betreed je meteen de abdij om door medewerkers met lantaarns naar je plaats gewezen te worden.
Tijdens het seaten lichten verschillende delen van het decor al op, tof effect. Het katje steekt zo nu en dan zijn kopje uit een enorme berg muziekinstrumenten in het midden. Je hebt de tijd om rond te kijken en het valt me op dat midden in het plafond de armaturen niet zijn weggewerkt. Ze springen echt een beetje in het oog. Een noodzakelijk kwaad denk ik, want verder is alles natuurlijk perfect afgewerkt. Nissen, arcades, bogen en natuurlijk een enorme orgel. Op Eftelingsheid valt er niets aan af te dingen.
De show start, en het katje zien we terwijl de berg muziekinstrumenten rookt en lijkt te groeien/open te barsten. Vervolgens wordt het aardedonker en voelen we het Onnoembare rond de kapel stuiven. De bank pulseert zacht. De show zwelt aan en we zien de dirigent voor het orgel 'zweven'. Natuurlijk is dit meer hangen. De Danse Macabre muziek begint prachtig orkestraal te spelen. Mijn buurman (volgens mij de hoofdredacteur van een bekende en beruchte pretparknieuwssite 😉 ) en mij valt op dat de iconische viool slechts terugkomt als een redelijk karige projectie. De schijf kantelt en draait rond, niet langzaam maar ook zeker nog niet misselijkmakend snel, zodat iedereen alles wat zich in de kapel ontwaart goed kan zien. Meer en meer muzikanten verschijnen. De drie rechters weeklagen uit het zolderraam spelen onder andere triangel, een harpist krijgt regelmatig stroom schokken door het haar en een pianist beweegt wild zijn hoofd op en neer....
En toen; stop de muziek en beweging van de schijf... Storing! Niet fijn, maar op zon moment een traktatie natuurlijk, haha. Alle animatronics bleven aardig hun ding doen, Stanley Burleson roept in stijl om dat het orkest even stopt met spelen en na een minuut of 5 worden we uit de attractie gehaald . We mogen wachten in de grouping areas en na een minuut of 10 mogen we terug naar binnen, zeer netjes! De show begint opnieuw en we zien ook monniken in de gangen staan, balustrades op en neer gaan, teveel om op te noemen. Dan wordt het donker, de schijf gaat omhoog en net voor de viool solo speelt raas je naar beneden. We kijken even schuin naar een lager deel, maar hier is (nog) niets te zien. Voorlopig dus een eind goed, al goed.
De uitgang splitst zich naar twee kanten en mijn kant komt uit in de souvenirshop. Hier stropt alles enorm op. Er zijn wel ontzettend veel mooie DMC souvenirs te vinden! Petten, truien, schrijfgerei, sleutelhangers, knuffels, oorwarmers, teveel om op te noemen en ook echt wel van degelijke kwaliteit en uitstraling. Pins gaan natuurlijk als een malle en toen ik de shop verliet stond er buiten een rij van tientallen meters alleen al om de shop binnen te komen.
Pluspunt ook voor 'tckoetshuys. Mooi, simpel gebouwtje met mooie details, zoals de drinkbakken voor paarden aan de buitenkant. Jeroen Verheij heeft zich weer uitgeleefd met Broeder Gijs, die een aardig uitgebreid repertoire heeft. 'Geeft mij heden mijn dagelijks papier'.
Crowd control was aardig geregeld, vooral omdat iedereen simpelweg een toegangsbewijs met tijdslot moest hebben. Logistiek liepen de rijen, ook bij opening van het gebied, wel kriskras door elkaar.
Het buitengebied is tof. Het kabinet met fotos zit vol met eftelingers en verwijzingen (oosterse geest) en de sitar heeft een effect op een onverwachte plek 😉. Het tuintje bij de miva show is een rustige plek maar legt ook een lelijk stukje park bloot. Groene Fabula loods en max en Moritz in vol ornaat. Bomen en groen zijn hier echt het toverwoord, daar zou dit pleintje sowieso wel van opknappen. Ze zijn het ook aan De Witte walvis verschuldigd.
Al met al is Danse Macabre een goede, zeer geslaagde attractie en een prima opvolger van het Spookslot. De storytelling in de attractie beperkt zich gelukkig tot het verdwijnen van het orkest. Het katje is nu vooral comic relief, want van een Onnoembare is nu nog geen sprake. Bijzonder wel, aangezien het beeldmerk van de monsterkat op alle merch te vinden is en er in de attractie vervolgens letterlijk niets van is re zien. Misschien komt dat nog, er lijkt nog iets in de berg instrumenten verstopt te zitten en ook de catacomben geven nog niet alles prijs. Toch zijn er ook geluiden dat hier een bezuiniging overheen gegaan is. De hoofdshow zit vol mooie elementen, wordt tegen het einde toch wel heviger en geef precies die juiste spanning. Het is jammer dat loop attractie Spookslot is vervangen door een 'rit in een karretje', meer knusheid in het buitengebied zou dat nog wel kunnen opvangen.
Dit was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen? 😁
