- Bijgewerkt
Als klein kind ben ik twee keer in Disneyland geweest. Een keertje toen ik nog jonger dan 10 was. Daar heb ik weinig herinneringen aan behalve de achtbanen. Een tweede keer met een schoolreis, toen ik ergens rond de 12 jaar oud was. Het was toen erg rustig in het park en op die leeftijd konden de karakters mij gestolen worden, dus werden heel wat rondjes in de Space Mountain.
Toen wij vijf jaar geleden heel slecht nieuws over één van onze kinderen geven vroegen we hem wat zijn ultieme droom was. Dat bleek Disney te zijn. Door familie werden we opgegeven bij Make-A-Wish en gelet op de snelle achteruitgang door de ziekte is er een spoedwens van gemaakt. Twee weken later zaten we in Disneyland. Een mooie hotelkamer in de Newport Bayclub en een pas waarmee zelfs ouderen in hun rolstoel aan de kant geschoven werden om ons voor te laten gaan. Bijna beschamend, maar voor de kinderen was het een fantastische ervaring die mogelijk werd gemaakt door de samenwerking tussen Disney en Make-A-Wish waar we tot de dag van vandaag nog steeds heel dankbaar voor zijn.
De kinderen hebben het fantastisch gehad, maar voor ons als ouders viel het park zelf wel tegen. De dag van aankomst zijn we rustig aan het park ingelopen zonder de hoop veel attracties te doen. Recht door de Mainstreet, fotootje bij het kasteel en doorlopen. We waren eigenlijk een beetje verbaasd dat we bij It's A Small World al tegen de achterkant van het park aangelopen waren zonder dat we daarvoor echt noemenswaardige attracties gezien hadden.
Alles in Disney is echt fantastisch afgewerkt en de sfeer is heel goed neergezet maar het park is best klein. De parades zijn mooi, maar de horeca was rampzalig. Duur, koude hotdogs, koud warm buffet, lange wachttijden.
Ondanks alles hebben we een mooi weekend gehad en onvergetelijke herinneringen gemaakt. Ik had mij echter wel kritischer opgesteld als ik daar ruim 3500 euro voor neergeteld had, wat het arrangement normaal kostte.