Het is 8 mei 2021. Dit zijn de koppen die ik vandaag op de voorpagina van onze krant spot:
"Meer dan helft horecazaken verhoogt prijzen"
"Zeven maanden na opbouw draait Reuzenrad op Steenplein vandaag eerste rondje"
"Jacques Vermeire viert verjaardag met dochter en zoon"
Ongetwijfeld interessante materie, maar voor de gemiddelde Belgische achtbaanliefhebber betekent het relatief weinig. Hij/zij denkt vandaag wellicht aan een andere headliner. Na een lang uitgevallen winterpauze heropenen vandaag namelijk onze pretparken. Corona heeft tijdens het afgelopen jaar meer roet in het eten gegooid dan we ons ooit konden inbeelden, maar 8 mei is een van die lichtpuntjes waar we ons al wekenlang aan optrokken. Eindelijk opnieuw een wachtrij binnenstappen, eindelijk terug een achtbaanbeugel in onze schoot drukken en eindelijk opnieuw een premiumprijs voor middelmatige fastfood betalen… Nog nooit telde ik zo hard af naar het begin van het Belgische pretparkseizoen als nu.
NIEUWIGHEID! NOUVEAUTÉ!
De Belgische regering stelt ons wel eens teleur. De ban op overdekte attracties is een domper en het feit dat de seizoensstart van begin april niet kon doorgaan, was al helemaal stom. Walibi Belgium heeft gelukkig meer goed nieuws te melden dan de regering. Enkele weken geleden bevestigde het Waverse park immers dat zijn gloednieuwe achtbaan aan de start van het pretparkjaar klaar zou zijn. Vroeger was dat de normaalste zaak van de wereld, maar tegenwoordig openen pretparken hun nieuwigheden vaak op een latere datum in het seizoen. Walibi beseft echter dat de doorsnee coasterfan een zware periode achter de rug heeft en maakt het wachten de moeite waard. Er opent niet elke dag een Intamin Mega Coaster in je spreekwoordelijke achtertuin, toch?
Bobbejaanland, Bellewaerde, Plopsaland De Panne en PlopsaCoo… ze gooien vandaag allemaal de deuren open. Toch wordt er amper een woord over deze parken gerept en pretparkliefhebbend België (en Duitsland) stelt massaal de Waverse Boulevard de l’Europe in op het navigatiesysteem. Deze fans bouwen bovendien een aanzienlijke tijdsmarge in, want 40 minuten voor openingstijd staat er al een enorme mensenmassa voor de poorten. Het tafereel wordt goed gemanaged en van gedrum is er (althans in mijn oogveld) geen sprake, maar het wordt duidelijk dat we niet alleen zullen zijn. We overwinnen de vlot opschuivende rij en het is fijn om te merken dat Walibi z’n deuren net wat vroeger opengooit dan gebruikelijk. Enkele minuten over tien scan ik voor de allereerste keer m’n Walibi Pass en vervolgens wandelen we rustig doch kordaat naar de zuidwestelijke uithoek van het park. Ik spendeer de dag trouwens in het charmante gezelschap van Cynthia, Jolien, Lesley, Thijs, Yves en nog een heleboel andere Rollercoaster Friends. We zijn hier allemaal om een antwoord te krijgen op die ene vraag: kan Kondaa de torenhoge verwachtingen inlossen?
DE KONDAA-RUSH… OF HET GEBREK ERAAN?
Ongelooflijk maar waar: niet iedereen is hier vandaag voor Kondaa. Wanneer we het park betreden, zie ik een groepje afslaan richting Karma World en ook Weerwolf krijgt met gemak de treinen gevuld. Het is als pretparkhobbyist eigenlijk moeilijk te vatten, maar sommige bezoekers lijken geeneens te beseffen dat Walibi vandaag een langverwachte attractie inhuldigt. Geen probleem voor ons natuurlijk – sterkte met die rammelende Weerwolf op jullie nuchtere maag – en ik zie de drukte uitdunnen terwijl we onze eindbestemming naderen. Ik verwachtte een rij die moeiteloos tot in het cowboydorp zou slingeren, maar in realiteit wandelen we zonder veel gedoe Exotic World binnen. Sterker nog: wanneer we Kondaa voor het eerst naderen, blijkt de wachtrij geeneens tot buiten het toegangsportaal te reiken. De maniakale toestanden die je bij een nieuwe Harry Potter-attractie in Universal Orlando Resort ziet, die gebeuren in Walibi blijkbaar niet. Of althans… niet ten tijde van corona.
EXOTIC WORLD
Kondaa is het nieuwe paradepaardje van Walibi Belgium en Exotic World is het decor waar deze gigant zich in nestelde. In een niet al te ver verleden was dit nochtans een achtergestelde hoek van het park. De kleinschalige Keverbaan sprak niet tot de verbeelding en de beste Belgische dark ride stond hier sinds 2003 een beetje verloren. Toen Walibi een mega-expansie en een opfrissing van bestaande parkgedeelten aankondigde, werd echter duidelijk dat dit gebied het epicentrum van alle actie moest worden. Het project kreeg in 2018 reeds een mooie proloog: familieachtbaan Tiki Waka was een hit en qua decoratieniveau maakte Walibi plots enorme sprongen voorwaarts. Ik sloot Exotic World in m’n hart en merkte bovendien dat de zone een eigen cocktailbar in het aanbod heeft. Dat verdient een welgemeende douze points, n’est-ce pas?
Met één twaalfpunter win je doorgaans de wedstrijd niet. Walibi weet dat en presenteerde Kondaa als orgelpunt van de hele expansiefase. Ik herinner me dat op pretparkfora de namen van B&M en Mack Rides circuleerden, maar al snel werd duidelijk dat Intamin de klus zou klaren. Zou dit legendarische bedrijf de Benelux z’n tweede Goliath bezorgen? Een attractie die kan concurreren met Hyperion in Energylandia? Een Belgisch antwoord op Expedition GeForce? We hoopten het natuurlijk van ganser harte. Qua thematische omkadering biedt dit indrukwekkende trio trouwens weinig weerwerk ten opzichte van Kondaa. De baan lijkt op z’n eigen eilandje binnen Exotic World te liggen en de mysterieuze bouwstijl doet me zelfs een beetje terugdenken aan Adventure Isle in Shanghai Disneyland. Er onstond een nieuwe toiletunit, een souvenirshop en (natuurlijk) attractiegeweld rondom een kunstmatig vijvertje. Het feit dat de kinderattractie net iets te simpel oogt, wordt goedgemaakt dankzij het waanzinnig mooie stationsgebouw van Kondaa.
KONDAANSCHUIVEN
Het avontuur start onder een mysterieuze drakenkop. Minder mysterieus is de wachttijddisplay, die een stevige 120 minuten schuifelen voorspelt. Dat is een hele poos en ik stond eigenlijk nog maar één keer zo lang in de rij voor een (minstens even legendarische) rollercoaster in Taiwan. De voorspelling blijkt echter ruim, want dankzij z’n twee treinen houdt Kondaa de wachtrij relatief vlot in beweging. De tijd lijkt sowieso voorbij te vliegen dankzij het visuele vermaak. De wachtruimte slingert onder Kondaa’s lifthill en first drop, maar ook de rest van de lay-out is dankzij de onvolgroeide vegetatie prima zichtbaar. Daarin zit meteen ook mijn waarschuwing voor de heetste zomerdagen: de eerste helft van de wachtrij biedt nauwelijks beschutting. Er zijn geen grote bomen om schaduw te bieden en de zonnewerende overkappingen situeren zich vooral in het tweede gedeelte van de rij. Beland je hier op een drukke zomerdag met 35 graden? Wees dan voorbereid op een zweterig potje puffen. Deze situatie is gelukkig nog altijd beter dan het betonnen plein van Walibi Holland z’n Goliath en (amateur)fotografen ontdekken behoorlijk wat leuke uitkijkpunten in de wachtruimte van Kondaa.
Het duurt uiteindelijk een uur om het perron te bereiken. Dat is een meevaller en daarenboven worden onze ogen nogmaals verwend. Het stationsgebouw is namelijk niet enkel langs de buitenzijde fantastisch vormgegeven, maar ook het interieur mag gezien worden. Vanuit praktisch oogpunt vind ik de uitgangszijde misschien nogal krap/claustrofobisch, maar op thematisch vlak heeft Walibi uitstekend werk geleverd. Houders van Speedy-tickets (het plaatselijke FastPass-systeem) komen trouwens rechtstreeks in het station uit. Het is belangrijk om weten dat Walibi’s duurste abonnementsopties Speedy-toegang geven tot Kondaa. Met de Silver en Gold-pasjes mag je één keer per dag voorkruipen, terwijl een Platinum-abonnement onbeperkt versnelde boarding verschaft. Vooral ’s namiddags merken we dat dit een enorme invloed heeft op de normale wachtrij. Het dispatchtempo van Kondaa blijft hoog, maar een aanzienlijk percentage van de capaciteit wordt op dat moment weggekaapt door legale voorstekers. Natuurlijk zijn er tijdens deze openingsdag buitenproportioneel veel abonnementshouders in het park, maar binnenkort kan je voor 10 euro ook een eenmalige voorkruippas bemachtigen. Ik ben benieuwd om te zien hoeveel mensen voor dit privilege in de buidel zullen tasten, al houd ik tegelijkertijd mijn hart vast. Wat voor de ene een Speedy-ervaring is, wordt door de andere bezoeker natuurlijk beschouwd als een wachtrij die maar nauwelijks beweegt.
DE RIT
Wat wèl beweegt, is de lifthill van Kondaa. Want van zodra we onze beugel gesloten hebben, start de verrassend snelle klim naar een hoogte van 50 meter. Walibi snoept hiermee het Benelux-record af dat bijna twintig jaar op naam van Goliath stond. Een cijferfreak smult hiervan, maar als passagier vind ik het hoogteverschil nauwelijks voelbaar. De eerste afdaling, daarentegen, is wel van een totaal andere orde. Kondaa trakteert z’n inzittenden op een GeForce-achtige drop die heel wat airtime genereert. We worden vandaag (helaas) twee keer naar het voorste deel van de trein gestuurd, maar ik kan me voorstellen dat je backseat een enorme portie airtime te verwerken krijgt. Toch hoef ik niet te klagen, want ook vanuit onze zitplaatsen is de gewichtloosheid grandioos. De eerste airtime-heuvel doet me secondenlang blindelings op de beugel vertrouwen en de verkeerd gebankte bocht levert een vreemde (maar hemelse) gewaarwording. Deze heuvel lijkt gebaseerd op de designs van Rocky Mountain Construction en verderop in de lay-out haalt Kondaa zelfs nog meer RMC-achtige capriolen uit. De Amerikanen van RMC slagen erin om ogenschijnlijk onnatuurlijk bochtenwerk om te toveren tot pure perfectie… en Intamin kan dat duidelijk ook.
Zelfs het gekste element uit de line-up van Kondaa maakt indruk. Van op de grond zou je zeggen dat die rare non-inverting cobra roll elke vorm van snelheid en momentum uit de baan slurpt. Als rijder voelt het echter opvallend beter aan. Het element creëert een speciaal soort zijwaartse airtime en het snelheidsverlies is vanuit de trein veel minder voelbaar dan ik vermoedde. Daarna begint Kondaa aan een serie krachtige bochten en de terugkeer naar het station wordt ten slotte gekenmerkt door een heleboel piepkleine airtime-heuvels. In de ochtend viel dat laatste deel weliswaar een beetje tegen, maar ’s namiddags maakte de opgewarmde trein beduidend meer snelheid in dit gedeelte.
BRILJANT OF OVERHYPED?
De reacties op langverwachte nieuwe rollercoasters zijn doorgaans in twee kolommen te verdelen. Enerzijds zijn er de fans die zo’n achtbaan al bij voorbaat ophemelen, anderzijds zijn er de criticasters die meteen het woord overhyped bovenhalen. Ook vandaag zijn beide kampen vertegenwoordigd. De reacties variëren van “dit is ’s werelds beste achtbaan” tot “ik had veel meer verwacht”. Hoewel ik mezelf niet wil bombarderen tot de grote waarheidsverkondiger, ligt de essentie vaak ergens in het midden. Naar mijn mening speelt Kondaa inderdaad bij de betere coasters van Europa. Hij heeft een fijne lay-out, het snelheidsgevoel ligt hoog en ik ervaar een extreem soepel baanverloop. Daarnaast zijn de treinen comfortabel en heeft Walibi zichzelf overtroffen als het over de thematische omkadering gaat. Toch valt Kondaa waarschijnlijk een beetje licht uit voor iemand die alle grote Amerikaanse topbanen op z’n palmares heeft. In mijn ogen is dat prima, want voor het gemiddelde Belgische publiek gaat Kondaa al een heel eind verder dan ze gewend zijn.
Een storing hier, een storing daar. Geheel vlekkeloos verloopt de openingsdag van Kondaa niet, maar wij hebben er weinig last van. We doen de baan uiteindelijk twee keer en daar ben ik best tevreden mee. Normaal vermijd ik de seizoensstart en al helemaal wanneer daar een grote nieuwigheid bij hoort. Later tijdens het jaar zijn de kinderziektes meestal opgelost en dan is de hype misschien een beetje getemperd. Na die veel te lange winterbreak was het echter heerlijk om zo vlug mogelijk opnieuw coasterkriebels te voelen… en Kondaa maakte het plaatje af. Ik ben dit jaar een trots abonnementshouder bij Walibi en zal ongetwijfeld nog een aantal keren over de vloer komen. Of… om het met een krantenkop te zeggen…
"Walibi Belgium goed op weg om een maandelijks uitje te worden op Glenn z’n agenda"
Na het rampjaar 2020 wordt ook het coronaseizoen 2021 er wellicht eentje om snel te vergeten. Toch is dit gek genoeg het interessantste Belgische pretparkseizoen in de recente geschiedenis. Terwijl bezoekers van Walibi Belgium een steengoede Intamin Mega Coaster in hun hart sluiten, legt men in Plopsaland de laatste hand aan een Europese première. Zal Mack’s Xtreme Spinning Coaster de spanning en de genialiteit van Kondaa kunnen evenaren? Ik hoop er snel meer over te vertellen.
Glenn
