Wanneer ik de meest legendarische achtbanen van deze planeet wil oplijsten, kom ik al vlug op recordbrekers uit. Ik denk dan aan de langste, hoogste en snelste rollercoasters of aan die met de meeste inversies. Toch moeten er heus geen records sneuvelen om een achtbaan iconisch te maken. Want naast de Steel Dragons, de Kingda Ka’s, de Formula Rossa’s en de Smilers van deze wereld, zijn er ook banen die hun legendarische status aan hun uniciteit te danken hebben. Het beste voorbeeld hiervan is de Vekoma Tilt Coaster, waarvan tot op heden welgeteld één exemplaar gebouwd werd. Achtbaanliefhebbers zouden liegen wanneer ze vertellen dat deze machine niet op hun bucket list staat. Toch is het niet zo vanzelfsprekend om ‘m te doen. Je moet vanuit België immers bijna 10.000 kilometer reizen om er te geraken. Maar kijk… Op een dag ben je in Taiwan en staat die Vekoma Tilt Coaster te stralen in de ochtendzon.
Een goedemorgen vanuit Lihpao Land. Dit vrijetijdsresort ligt ongeveer vijftien kilometer ter noorden van Taichung, de op één na grootste stad van Taiwan. Lihpao Land is qua opbouw bijna identiek aan E-DA World, de plek die we eergisteren bezochten. Ook hier vormt een winkelcentrum de kern van het complex, terwijl de andere onderdelen daarrond liggen. Lihpao Land telt onder andere een racebaan, een gigantisch reuzenrad, een waterpretpark, meerdere escape rooms en het luxueuze Fullon Hotel. Dat is meteen ook de plek waar wij vannacht sliepen. Het Fullon is naar Taiwanese normen zeker niet goedkoop, maar de prijs valt te verantwoorden. Onze kamer had balzaalachtige afmetingen, het bed was extreem comfortabel en het ontbijtbuffet is ruim genoeg om een middelgrote stad te voeden. En oh… mag ik jullie meteen even het uitzicht vanuit onze kamer tonen?
Die racebaan, dat waterpark en die shopping mall zijn oké, maar we kwamen vooral naar Lihpao Land voor het bijhorende pretpark. Dat is Discovery World, waarvan we deze ochtend alvast een glimp kunnen opvangen. Achter de keurig verzorgde hoteltuin staat ie in volle glorie: Gravity Max, de beroemdste rollercoaster van Taiwan. Wanneer we vanuit onze hotelkamer de eerste testritten zien, gaat m’n coaster-liefhebbend hart sneller slaan. In E-DA World hadden we de pech dat de meest legendarische achtbaan gesloten was, maar vandaag ziet het er beter uit. Toch kost ook een rit op Gravity Max ons behoorlijk wat moeite en (vooral) geduld.
Ik wil niet rond de pot draaien… uiteráárd lopen we meteen richting Gravity Max nadat we het park betreden. We willen immers geen risico’s nemen. Stel je maar ‘ns voor dat deze coaster tijdens de namiddag in storing gaat. We sluiten dus snel aan in de wachtrij, die een twintigtal meter buiten het stationsgebouw uitkomt. De zigzag-wachtruimte onder datzelfde station is leeg, waardoor we vermoeden dat de rij kort is. En eerlijk is eerlijk: de rij is ook kort. We moeten in dat stationsgebouw weliswaar twee etages omhoog en op het perron is er een kleine meandering, maar er staan uiteindelijk niet meer dan 200 mensen voor ons.
Helaas beginnen we al vlug nattigheid te voelen. Het duurt namelijk een kwartier voor we de eerste trein zien rijden en daarna wordt het weer verdacht stil. Een informatiebord in de wachtruimte brengt even later duidelijkheid: Gravity Max is blijkbaar zo’n gecompliceerde machine dat hij na elke rit een tiental minuten moeten afkoelen. Het is hier weliswaar 31 graden, maar als nuchtere Europeaan beschouw je zoiets natuurlijk als pure nonsens. Op z’n tilt-track na, is dit immers een vrij gewone achtbaan en er zijn bovendien attracties die in veel hetere klimaten moeten presteren. Die gedachte verandert jammer genoeg niks aan de situatie: tussen elke rit wordt er een nutteloze pauze ingelast en er vertrekken hooguit vijf treinen per uur. Op de koop toe is er één voertuig afgesloten, waardoor er telkens slechts 20 in plaats van 24 passagiers mee kunnen.
Je hebt de berekening misschien zelf al gemaakt, maar onze wachttijd komt uiteindelijk uit op twee uur. Twee uur! Ik heb ooit anderhalf uur aangeschoven voor Poseidon, ik wachtte al eens 80 minuten voor Tonnerre De Zeus en ook voor Toy Story Mania moest ik een dergelijke rij overwinnen. Toch breekt Gravity Max elk record, puur omwille van z’n onbegrijpelijke procedures. Als geluk bij een ongeluk mag ik melden dat Taiwanese pretparkbezoekers erg gedisciplineerd zijn. Net zoals de Japanners zijn ze kalm en voorkruipen lijkt hier taboe. Dat zorgt ervoor dat onze twee uur durende wachttijd weinig frustratie oproept, al ben ik best opgelucht om rond half één ’s middags eindelijk de beugel naar beneden te trekken. Pfiew, ik ben er klaar voor.
We zijn toevallig in het laatste wagentje terechtgekomen en dat maakt me gelukkig. Zo’n Tilt Coaster leek me sowieso interessanter in de achterste helft van de trein en geloof me… de rit stelt niet teleur. Je zou terecht kunnen opmerken dat het cijfermateriaal niet bijzonder is. De baan is 35 meter hoog, nog geen 600 meter lang en de topsnelheid ligt op 90 kilometer per uur. Uitzonderlijk is dat allemaal niet, maar toch levert Gravity Max heel veel plezier. Het tilt-effect is bijvoorbeeld een van de spannendste stukjes achtbaan die ik ken. Dat langzame kantelen naar een verticale valpositie geeft een ongewone kick. Het is enigszins vergelijkbaar met een B&M Dive Machine, maar Vekoma heeft deze (letterlijke) cliffhanger nóg beter uitgewerkt. Wanneer de trein uiteindelijk los klikt, beleven we achtereenvolgens een met kriebels gevulde drop, een heftige ondergrondse bocht en een leuke looping. Daarna komt een krachtloze helix en dan is het alweer afgelopen.
Twee uur wachten voor een kick van ongeveer zestig seconden. Een normaal persoon begrijpt waarschijnlijk niet hoe iemand zo gek kan zijn. Toch heb ik er geen spijt van: Gravity Max heeft z’n favorietenrol waargemaakt. Het is een spectaculaire achtbaan die bovendien verrassend soepel en intens bleek. Denk alsjeblieft vooral niet dat dit wereldwijd de beste coaster is, maar het is een baan om van te houden. En als je zo’n iconische credit aan je teller kan toevoegen, dan is dat een kans die je met beide handen grijpt. Zelfs wanneer daar 120 minuten voor aangeschoven moet worden.
Goed, genoeg over Gravity Max. Want hoewel dit zonder twijfel de populairste en bekendste attractie van Discovery World is, heeft het park meer te bieden. Vooral een liefhebber van ronddraaiende flat rides komt hier aan z’n trekken. In de noordelijke uithoek van het park zijn dat Sonic Circle, Energy Storm en Galactic Spin. Achter deze exotische namen gaan een Musik Express, een Top Spin en een misselijkmakende Speed Flip van Moser Rides schuil. Allemaal best leuk om te zien, maar m’n maag zegt nee.
Je weet dit misschien, maar vulkanen doen het goed in pretparkland. In Movie Park Germany is het de thuisbasis van buitenaardse wezens, in Gardaland ligt er een prachtige rapid river rond en de vulkaan van Tokyo DisneySea is zelfs de ultieme blikvanger van het park. Ook Discovery World heeft zo’n lava spugende berg, maar er werd helaas minder werk in gestoken. De rotsformatie is weliswaar imposant en tropische vegetatie levert de juiste sfeer, maar binnenin de vulkaan is er niks te zien. Dat ontdek ik tijdens een rit op Volcano Adventures, de flume ride van dit park. De lay-out is duidelijk geïnspireerd op die van Rio Bravo in het Spaanse Parque Warner. De eerste drop heeft dezelfde (met airtime beladen) verrassing en de tweede afdaling lijkt qua hoogte gelijkaardig. Op zich is dit dus een prima waterattractie, al had wat extra theming een wereld van verschil gemaakt.
Volcano Adventures is een natte attractie. Doorweekt, zelfs. Dat is omwille van het hete weer geen ramp, maar er zijn natuurlijk momenten waarop je liever droog blijft. Je kan dus, net zoals bijna elke local dat doet, een poncho kopen of je spendeert bij de uitgang 20 Taiwanese dollars aan een haardroger. Bij Europese waterattracties zie je vaak enorme droogcabines, maar hier wordt er nog met een ouderwetse versie gewerkt.
Over ouderwets gesproken… kijk eens naar die bedenkelijke staalconstructie op volgende foto. Het is voor Nick en mij een groot mysterie wat het exact is, wat het doet en waarom het zo’n prominente locatie in Discovery World kreeg. Heeft er iemand meer informatie of zijn er wilde complottheorieën over deze wegroestende bol? Deel het dan gerust met de wereld, want het intrigeert me.
Na de middag ontdekken we de andere helft van Discovery World. Daar liggen Popa Kingdom en Magic Forest, twee themazones die zich op de hele familie focussen. Popa Kingdom lijkt een soort kruising tussen Fantasyland en Mermaid Lagoon. Hoewel het een beetje gedateerd lijkt en een fris laagje verf meer dan welkom is, ziet dit gebied er goed uit. Qua attracties heb je hier als twintiger echter niks te zoeken. Een dino-carrousel, een molen met vliegende olifanten en een kinderlijke rondrit langs kleurrijke scènes; veel verder gaat het niet.
Magic Forest heeft eenzelfde sprookjesachtige vibe. Noem het gerust een soort Efteling van den Aldi, maar dat is eigenlijk puur van toepassing op de decoratie. Qua attracties is Magic Forest namelijk prima. Er staan wat goeie familiale flat rides, je kan de hoogte in met het reuzenrad (World in the Circle is daar zelfs een tamelijk originele naam voor) en ik ben bovendien aan het juiste adres om m’n coaster-bingo te vervolledigen.
Als het op achtbanen aan komt, geeft het Lihpao Resort helaas geen extreme boost aan m’n teller. Gravity Max was natuurlijk fantastisch, maar daarnaast staat er slechts één standaard familieachtbaan. Dat is de in 2001 geopende Mine Express, een klassieke Junior Coaster van Vekoma. Je kent dit type wellicht uit Plopsaland of Slagharen. Hoewel het soepele baantjes zijn die hun familievriendelijke job op uitstekende wijze vervullen, wordt een doorsnee coasterfan er warm noch koud van. Toch wil ik een complimentje geven aan Lihpao Land, want het mijntrein-thema werd verbazend leuk uitgewerkt. De wachtruimte lijkt zelfs een beetje op die van Seven Dwarfs Mine Train. Een beetje…
Een andere must-do in het Magic Forest is Jungle Boating, een rapid river. De poncho die ik in E-DA World kocht, zit nog steeds in m’n rugzak en dat komt handig uit. Want als zelfs het infobord aan de ingang aanraadt om hier met zo’n plastic zak in te stappen, dan weet je dat het menens is. En effectief: de ene golf na de andere klotst over de rand van ons vlot. Het is een wilde tocht die bovendien verrassend lang duurt. Wanneer ik ook de schitterende locatie in rekening breng (Jungle Boating kruist meerdere attracties en ligt prachtig tussen het groen) besef ik dat dit een van de leukste rapid rivers aller tijden is. Twee duimen omhoog voor deze topper!
Niet enkel de rapid river ligt er mooi bij; Discovery Land valt me qua uitzicht honderd procent mee. Het is immers geen doodgewoon attractiepark. Neen, hier werd duidelijk nagedacht over de lay-out, de sfeerschepping en de inrichting van de verschillende zones. Het park is opgebouwd rondom een centraal meer waarin tientallen watervallen en fonteinen de nodige dynamiek leveren. Daarenboven is er veel groen, de paden zijn brandschoon en het onderhoud is op de meeste plekken prima. Ik had dit eerlijk gezegd niet verwacht, dus dat is een meer dan aangename verrassing.
Toen we gisteren Janfusun Fancyworld bezochten, waren we bijna alleen. Dat gevoel werd vandaag herhaald. Want ondanks het feit dat we twee uur aanschoven voor Gravity Max, was ook Discovery World zo goed als uitgestorven op deze zonnige vrijdag. Bij alle overige attracties stond het personeel letterlijk op ons te wachten, iets wat ik in zo’n ver-van-huis-pretpark eigenlijk heus geen ramp vindt. Natuurlijk is het gezelliger wanneer er wat extra volk rondloopt, maar ja… hoeveel wachttijd zou ons ritje Gravity Max in dat geval gekost hebben? Vijf uur ofzo? Dus neen bedankt, ik kan wel wennen aan zulke kalmte.
Het Lihpao Resort is een niet te missen halte voor pretparkfans die naar Taiwan reizen. Dat is grotendeels te danken aan hun vuurrode blikvanger van Vekoma: Gravity Max werd met recht en reden wereldberoemd. Het was een eer om deze baan te mogen beleven. Toch is de Tilt Coaster niet de enige reden om Discovery World te bezoeken: de rest van het park mag ook gezien worden. Ik zou de toevoeging van een extra rollercoaster toejuichen en enigszins miste ik een dark ride, maar verder is het aanbod vrij compleet. Is Discovery World daardoor automatisch het beste themapark van het land is? Verrassend genoeg niet. Over enkele dagen ontdekken we namelijk dat het Disney-achtige Leofoo Village Theme Park de absolute knaller der Taiwanese pretparken is. Maar vooraleer we daarheen gaan, staat er nog een weekendje Taipei en een bezoek aan het machtige Taroko National Park op het programma.
Wordt vervolgd.
