Hoewel het lezen van een trip report van een eerdere reis enorm veel voorpret geeft voor een aanstaande reis wilde ik deze keer toch maar niet bijna een jaar wachten met het maken van dit trip report. Dat scheelt voor mij weer wat brain training bij het schrijven en jullie hebben ineens napret in plaats van voorpret bij het lezen, lijkt me een goede deal toch?
In deze reeks verschenen ook:
UK Trip 2019 Vertrek + Chessington World of Adventures
UK Trip 2019 Oakwood Theme Park (je bent hier nu)
UK Trip 2019 Thorpe Park + terugreis
Oakwoord Theme Park
Opnieuw staat er een park op de planning dat ik nog niet eerder bezocht heb. Vandaag gaan we namelijk naar Oakwood! Het enige wat ik van dit park weet is dat er een flinke houten achtbaan staat genaamd Megafobia en een bizarre spillwater die Drenched heet. Omdat we gisterenavond al een flink stuk gereden hebben hoeven we deze ochtend maar een uurtje te rijden tot we aan komen op de zo goed als lege parkeerplaats van Oakwood. De bus wordt stilgezet en Arco wandelt richting de blauw met roze ingang van het park om te laten weten dat we er zijn. Vervolgens gebeurt er iets wat ik nog nooit eerder meegemaakt heb, er gaat namelijk een hek open en we rijden met de bus het park binnen. Wel rijden wel een grote parkeerplaats op die zich binnen de parkgrenzen bevindt maar toch, een bijzonder moment is het. Kaya parkeert de bus en wij gaan te voet verder het park in. We hebben vandaag twee ERT’s en de eerste staat op het punt om te beginnen!
Om er maar eens een uitspraak van vorig jaar bij te halen “Mooi geworden!”
Sterkte aan iedereen die dit straks uitproberen gaat 😆
We lopen door een nog compleet verlaten park naar Speed: No Limits, op deze Gerstlauer Eurofighter hebben we zometeen ERT. Onderweg passeren we al de nodige attracties maar de meest opvallende door zijn huidige staat is Bounce. Deze Huss Shot ’n Drop staat al sinds de zomer van 2016 stil en hoewel er dit jaar £400,000 ingestoken zou zijn om hem tegen het einde van het seizoen weer te kunnen laten draaien staat hij er maar zielig bij. Ze hebben er trouwens wel een bord bij gezet met daarop aangegeven welke wijzigingen er aan de toren gedaan zullen worden om hem weer operationeel en up to date te krijgen. Dat is dan wel weer tof. Na deze korte onderbreking van de wandeling lopen we het laatste stukje door en arriveren in de uithoek van het park waar Speed: No Limits staat. Het voelt een beetje alsof je naar de Goliath in Walibi Holland loopt, eerst helemaal naar achterin het park en dan een klein lus terug om uiteindelijke bij het station van de achtbaan te komen. Tja, wat zullen we van deze achtbaan eens zeggen. Het is een typische Eurofighter, op sommige stukken lomp intens, op andere plekken vooral oncomfortabel, maar stiekem toch wel leuk genoeg om een paar keer te blijven zitten nu we de kans hebben.
Nog geen halve gondel en geen spoor van de nieuwe remmen die hij zou krijgen
Hopelijk gaan ze van de winter even flink aan de slag zodat de toren in 2020 weer kan stuiteren
Leuk detail op de schutting bij Speed: No Limits 🎢
Hier mag wel even een keer de hogedrukreiniger overheen
Nadat de meeste van ons een paar ritjes gemaakt hebben (sommigen hadden genoeg aan een enkel ritje, wat gek..) is het tijd om de rest van het park te gaan verkennen. Hoe kan het ook anders dat we, ondanks de ERT die we aan het eind van de dag nog zullen hebben op deze baan, bij Megafobia uit komen. Er staat nu nog geen rij (dat bleef de rest van de dag ook zo) dus we stappen snel in voor ons eerste ritje op dit houten monster. @Yolande en ik hebben geluk en kunnen voor ons eerste ritje front seat plaats nemen. Wat een fantastische achtbaan is dit zeg! Een hele toffe en vooral ook lange layout met een aantal goede airtime momenten maar ook wat mooi bochtenwerk. Daarnaast vind ik de baan vrij soepel en verbaas ik me over de klachten die ik van anderen over de baan hoor. Later op de dag zal ik ervaren dat er een wereld van verschil te merken is qua soepelheid tussen voorin en verder achterin de trein zitten, maar voor nu is het allemaal fantastisch.
Fotogenieke baan zo op die groene heuvel aan het water 🤩
De uitgang van Megafobia komt zoals zo vaak in pretparken door de souvenirwinkel. Dit is echter wel een hele toffe winkel want hier verkoopt men afgeschreven onderdelen van attracties voor een schappelijke prijs. Ik kan het dan ook niet laten om alvast een wiel van Creepy Crawler, een heuse Pinfari achtbaan, aan te schaffen. Als je de winkel uit komt sta je eigenlijk meteen tegenover de rodelbaan van het park. Wij als fanatiek rodelaars kunnen deze verleiding natuurlijk niet weerstaan en maken meteen een ritje nu we er toch zijn. Het is geen hele lange of spectaculaire rodelbaan, maar zeker wel vermakelijk.
Na de rodelbaan vervolgen we onze weg door het park en zijn van plan om een ritje in Creepy Crawler te gaan maken. Een deel van de groep slaagt hier alvast in maar terwijl hun treintje vertrekt krijgen wij te horen dat we de rij moeten verlaten omdat er een storing zou zijn. Succes met jullie ritje jongens wij komen later wel even terug 😉 (geen idee wat er precies aan de hand geweest is maar er zal wel wat klein onderhoud nodig geweest zijn oid).
Yolande vindt het altijd leuk om op een plattegrond van het park waar we zijn bij te houden welke attracties we gedaan hebben en op welke volgorde. Aangezien we nog steeds geen plattegrond, foldertje of ook maar iets van die strekking zijn tegen gekomen besluiten we (Yolande, Ivette en ondergetekende) even naar de ingang van het park te lopen om daar een plattegrond te scoren. Aangekomen bij het vrolijk gekleurde gebouwtje blijkt dat dit ook het station van het treintje is dat in het park rijdt. Dit treintje heeft dus ook maar twee stations, deze en eentje in het park nabij Drenched. Met andere woorden het is qua afstand een vrij zinloos treintje, maar hé het is een pretpark treintje dus na het halen van onze plattegrond laten we ons door de trein terug naar de actie brengen. Hierbij rijd de trein overigens een vrij grote lus door de mooie bosachtige omgeving die het park omzoomd.
Ik sta op het pad en jullie wachten dus op eh..? 😉
Later op de dag zouden we ontdekken waar die karretje eigenlijk van is, spannend!
Plattegrondjes in de pocket
Geen zorgen deze man heeft gewoon benen hoor, waar hij ze laat tijdens de rit weet echter niemand 🤔
Na het ritje in de trein zien we dat Creepy Crawler weer operationeel is, we gaan dus snel de wachtrij in om vervolgens met zijn drieën een privé ritje te maken. Tja, wat zullen we van dat ritje eens zeggen. Het is een échte Pinfari, niet heel spectaculair maar tegelijkertijd toch een beetje spannend gezien het bedenkelijke uiterlijk van de karretjes en de constructie.
Door hoge schuttingen kun je van buitenaf helaas niet veel meer dan dit zien van de baan
We besluiten om nu we toch bezig zijn maar meteen verder te gaan met het compleet maken van onze coasterbingo en gaan verder naar Treetops. Dit is een Zierer Tivoli Large, geen hele spannende achtbaan dus maar toch best leuk omdat hij heel mooi in het bos ligt en ook tussen veel bomen door raast. Hij remde trouwens wel bizar hard op het einde maar dat was eigenlijk ook wel weer grappig.
Tussen de bomen door
Met nog een achtbaan te gaan wandelen we snel door naar Neverland voor ene ritje in de Crocodile Coaster. Dit is een heel simpel ovaaltje en de operator verklaard ons dan ook voor gek dat we helemaal uit Nederland gekomen zijn speciaal om deze achtbaan te berijden, maar juist omdat we speciaal uit Nederland komen mogen we 1000 rondjes doen. Hij laat ons instappen, start de achtbaan, gaat op z’n stoeltje zitten en laat ons rondjes rijden… Als we na het 5e rondje door het station komen staat hij op om de achtbaan te gaan stoppen aangezien er een meisje en haar moeder aan komen om ook een ritje te maken. Hij roept ons nog vrolijk toe dat als die er niet aan waren gekomen we nog wel even gezeten hadden, heerlijk! 🤣
Spectaculair is het niet echt maar gelachen hebben we
De volgende halte is Tink’s Flying School. Dit is een soort zweefmolen met daaronder een soort schuitjes waarop een vleugel zit die je zelf naar binnen of buiten kan draaien om zo de wint te vangen en je schuitje flink te laten uitzwaaien. Dit doet denken aan de Splat-O-Sphere in Movie Park maar dan met veel sterke zijwaartse bewegingen, erg tof.
We vervolgen onze weg en besluiten nog even binnen te gaan bij Journey to Neverland. Dit blijkt een hele kleine en simpele walkthrough te zijn die het verhaal laat zien hoe Wendy en haar broers vanuit hun slaapkamer met Peter Pan in Neverland terecht kwamen. En via de uitgang van het huisje wij dus ook, dat hebben we in de verkeerde volgorde gedaan geloof ik 😉 Na al deze avonturen is het tijd om een hapje te gaan eten. Dat doen we bij Woody’s Burger Bar. Gelukkig krijgen we vooraf de tip om vooral buiten te zitten en dat maakt dat we best ok kunnen eten ook al is de burger niet heel bijzonder. Binnen scheen het allemaal niet zo fris te zijn helaas.
Klaar voor de vliegles
De slaapkamer van Wendy en haar broers (hebben jullie al in de gaten dat ik hun namen vergeten ben?)
The Doctor liep kennelijk ook ergens rond… 🎶 VWORP VWORP VWORP 🎶
Na het eten is het tijd voor een portie leedvermaakt. Inmiddels is namelijk Drenched opengegaan en een aantal van de groep willen zich toch gaan wagen aan deze idiote spillwater. Dat blijkt overigens nog lastiger dan je zou denken want zonder exact 14 personen in de boot vaart Drenched niet uit. Het duurt dus even tot het eerste bootje gaat maar uiteindelijk worden er 14 moedige zielen gevonden die dit monster aandurven. Zodra de boot weer zichtbaar is na de splash is de verbazing over wat ze net overkomen is af te lezen van de gezichten van de rijders. En achteraf is het natuurlijk een feest tijdens het kijken wie het er het beste vanaf gebracht heeft en wie het slechtst. Uiteindelijk zien we Drenched 3 rondjes maken en volgens mij heeft ie daarna de rest van de dag weer stil gestaan vanwege te weinig animo.
Een goede voorbereiding is het halve werk
Hier ergens vaart dus een bootje in die enorme golf 🌊
Een gedeelte van de groep waagt zich hierna aan de “Hide. Run.” scare maze. Hierin is het, als ik het goed begrepen heb, de bedoeling om binnen x tijd de uitgang te vinden terwijl je opgejaagd/gehinderd wordt door allerlei zombie achtige figuren. Onze groep kwam er volgens mij best ok doorheen maar ik hoorde achteraf ook dat het niet heel spannend was, wat daarbij helpt is dat het overdag was en het doolhof buiten.
Maar ze zijn natuurlijk wel blij dat ze eruit zijn
De grootste schrik voor @Michael kwam achteraf toen @Jeff hem schreeuwen voorbij rende 😆
Toen ook @tuindwerg dat probeerde trapte hij er niet meer in 😉
Inmiddels zijn we het park wel een keer rond geweest en hebben we de must do’s gedaan. Tijd om nog wat andere leuke dingen mee te pakken die we eerder over sloegen. Zo zijn er een aantal waaghalzen die zich aan de Moonlanding wagen. Dit is een bizar steile glijbaan waar je met een matje vanaf gaat, de eerste keer dat we hier staan heb ik de moed niet om het te proberen. Als we hier later vlak voor sluitingstijd nog even terug komen glij is alsnog een keertje naar beneden, maar heel stoer klonk dat niet geloof ik.. 😅
Maar zeg nou zelf, dit ziet er toch ook doodeng uit?
We maken ook nog een ritje op de Dizzy Disk, een Disk‘o van een namaak merk waar ik de naam niet van weet. Helaas lang niet zo krachtig als het origineel waardoor de rit vrij saai is. Daarna wandelen we nog een rondje door het park, maken nog eens een foto van Megafobia en komen uiteindelijk uit bij Spooky 3D. Eerder dit jaar maakte Yolande en ik de fout om in Heide Park te denken dat Ghostbusters 3D een 3D bioscoop zou zijn (trip report volgt nog) en wat denk je? Dat doen we hier gewoon weer! Een 3D film verwachtend zien we ineens karretjes als we bij de deuropening aankomen. Het blijkt dus een spookhuis te zijn waar je met een karretje doorheen gaat. Je krijgt trouwens wel een brilletje op maar dat is niet echt een 3D bril, eerder zo’n brilletje dat kleuren opblaast en alle dingen die je ziet een beetje psychedelisch maakt. Als je ervan houdt zal het vast grappig zijn, maar ik ben geen spookhuis liefhebber en vind het dus prima als het weer voorbij is. We maken trouwens wel een tweede ritje omdat als wij eruit komen er net een groepje van ons reisgezelschap aan komt lopen die hem nog niet gedaan hebben. En dan is het toch grappig om hun reactie ook even te zien natuurlijk.
Had ik al gezegd dat Megafobia erg fotogeniek is?
Van buiten vrij lelijk, maar van binnen best ok aangekleed al zul je dat zelf moeten gaan bekijken
Het begint inmiddels richting sluitingstijd gegaan dus we wandelen alvast weer een beetje in de richting van Megafobia. Onderweg pakken sommigen, waaronder ikzelf, nog een ritje rodelbaan mee. Wagen zich nog eens aan de Moonlanding (of zoals ik voor het eerst). En daarna is het wachten tot de laatste reguliere bezoekers het gebied verlaten hebben en Megafobia speciaal voor ons heropent. Hierop hebben we een ERT van een half uur en aangezien een groot gedeelte van de groep aan een enkel ritje wel voldoende heeft kan bijna iedereen die wil blijven zitten zo vaak hij wil. Ik ontdek tijdens de ERT wel waarom sommige mensen klaagden over de ruwheid van de baan, het klopt inderdaad dat hoe verder je achterin gaat zitten hoe meer beuken je krijgt. Maar he het is een toffe achtbaan en daar moet je wat voor over hebben dus we gaan er lekker voor zitten en maken de nodige ritjes!
Na de ERT is het dan toch echt tijd om afscheid te gaan nemen van Oakwood en terwijl ik dit allemaal zit te typen vraag ik mezelf af wat ik nu echt van het park vond. Op zich staan er best een paar leuke attracties maar tegelijkertijd is er ook best veel vergane glorie te vinden in het park. Dat gaat dan overigens niet eens zo zeer over die attracties maar vooral ook over de staat van de gebouwen of bijvoorbeeld de toiletblokken die je in het park tegen komt. Nu bezochten we het park op een van de laatste dagen van het seizoen dus ik verwacht dat er deze winter het nodige werk verricht wordt maar tegelijkertijd denk ik dat sommige delen van het park gewoon toe zijn aan serieuze vernieuwingen.
Ook deze avond hebben we weer een lange rit met de bus voor de boeg maar gelukkig hebben we wat entertainment onderweg! Erik en consorten hebben namelijk speciaal voor ons een heuse Busquiz in elkaar gezet! Helaas blijkt de DVD niet goed te werken en moeten we het zonder de visuele ondersteuning doen, maar via de microfoon weet Erik er toch wat van te maken en zo kunnen we alsnog lekker quizzen met zijn allen! Na de reis heeft Erik de video van de quiz toch nog met ons gedeeld via de appgroep van deze reis zodat we ons thuis toch nog even konden wagen aan de ontbrekende onderdelen. Onderweg stoppen we trouwens ook nog even voor een hapje te eten bij de Burger King, die draaiden even een mooie omzet met die bus vol hongerige mensen.
Ergens na elven komen we uiteindelijk aan bij het Holiday Inn Shepperton waar na het inchecken blijkt dat de bar gesloten is en er dus geen drankjes te krijgen zijn. Net als de avond lijkt te gaan eindigen in een deceptie weet Arco toch te organiseren dat er een rondje drankjes op tafel komt te staan zodat we de dag op de typische UK trip manier kunnen afsluiten 😎
