Disclaimer: wederom een korter TR, dit is het tweede deel van wat eerst een combinatie-TR met Monte Igueldo was. Hier was ik ook klaar met pretparkfotografie, of mijn accu was leeg, of weet ik veel wat. Ik heb alleen enorm luie telefoonfoto’s van het park zelf.
Na mijn Spaanse avontuur afgesloten te hebben in San Sebastian, begon ik aan de terugreis via Frankrijk. Van een overstap van drie kwartier maakte ik gebruik om in sneltreinvaart het mooie stadje Bayonne oppervlakkig te verkennen, en zelfs een rommelmarktje af te struinen (lees: sprinten), en daarvandaan kon ik met de TGV naar Bordeaux. Heerlijk hostel, maar helaas maar voor één nacht, want zo interessant is Bordeaux nou ook weer niet. Desalniettemin heb ik er nog flink gewandeld en gefotografeerd, en in perfect gebroken Frans heb ik daar (nu pas) mijn eerste ijsje van de vakantie besteld.
Bayonne
Bordeaux
Parijs is een stad die ik normaal liever oversla, het is gewoon niet mijn ding. Lekker overstappen en doorgaan, normaal gesproken. Echter besloot ik deze keer om er wél een verblijf aan te koppelen, en dat viel niet tegen! Althans, de stad niet. Het hostel was een blamage, ik ga daar geen worden aan vuil maken. Over vuil gesproken… Sinds ik er in 2013 (?) was, is Parijs een stuk schoner geworden. Ik heb geen scammers gezien, nagenoeg geen daklozen, minder auto’s, weinig afval… Mijn complimenten. Ik bevond me in een stadsdeel (Les Marais) dat ik niet eerder had verkend, en dit kon me meer bekoren dan het beeld van Parijs van eindeloze Haussmanniaanse boulevards dat ik in mijn hoofd had.
Op het plein voor de Notre Dame was een BROODFESTIVAL gaande. Fuck yes broodfestival let’s go woohoo! Bakkers uit heel Frankrijk waren zich aan het uitsloven, en er waren extreem ingewikkelde broden te bewonderen. President (het kaasmerk) was een sponsor, en zodoende kon je een bezoek brengen aan de President-photobooth, waar je gratis je gezicht op een camambert-doosje kon laten drukken. Zonder camambert, maar dat vind ik toch niet zo lekker. Wat een hoogtepunt! Ik leef voor dit soort verrassingen.
Notre Dame
Ingewikkeld brood
Wachtrij voor de photobooth en het resultaat.
Verplichte kost in Parijs vond ik een bezoek aan Jardin d’Acclimatation voor de credits, op mijn laatste dag. Dit was een eenvoudig metroritje. Het park ligt in een oase van groen, wandelend van de metro naar de ingang van het park dacht ik even een echt bos in te lopen.
Midden in de stad!
Het park zelf leek rustig te zijn. Maar goed ook, want ik was niet van plan hier heel veel tijd door te brengen… Daartoe werd ik echter wel gedwongen, want van de vijf achtbanen waren er in eerste instantie maar twee open, vanwege vreemd beleid waarin attracties maar gedurende bepaalde tijdvakken geopend zijn/laat openen. Ik vond het ook een gedoe om een (werkende) ticketmachine te vinden waarmee je tickets voor de attracties kon bemachtigen. Door het niet hebben van tickets werd ik weggestuurd bij Fils du Dragon. In de buurt van waar ik mijn tickets kocht stond een andere achtbaan die ik dan maar eerst deed.
#285 Speed Rockets
De leukste achtbaan van het park, Speed Rockets, was in ieder geval wel open! Dit is een in 2018 geopende Gerstlauer Bobsled. De layout is wat gek, met meerdere remsecties en twee lifthills ondanks een geringe lengte; er zullen wel strenge beperkingen gelden voor hoogte en geluid zo midden in de stad. Echt excelleren kan een achtbaan niet met zulke restricties, maar de strakke bochten worden lekker vlot en comfortabel genomen, en daardoor is Speed Rockets gewoon een leuk ding.
Bij het uitstappen had ik een kort gesprek met de operator over achtbanen, hij raadde me aan dat de nieuwe achtbaan van het park nog sneller was. Goed nieuws..
Naast Speed Rockets staat een andere achtbaan die wat ‘afwijkt’... Deze ging gelukkig bijna open. Na een fotorondje van 5 a 10 minuten kon ik hier instappen.
#286 Souris Mécaniques
Een Reverchon-spinning met een niet-standaard layout (ja, er zijn er nog twee met deze layout, maar weggezet tegen de 500 standaardmuizen…)? Interessant. In vergelijking met de normale muis is deze kleiner, lager, korter, en met stukken rechte en vlakke track direct na de lifthill. Nu iets minder interessant, maar ja, het is een credit. Doordat ik alleen in het wagentje zat kreeg ik tenminste nog een aardige slinger in de bochten.
De dichtsbijzijnde achtbaan was nu Machine à Vapeur. Gesloten wegens onderhoud. Geen trein te bekennen, wel een vogel.
Achterin het park bevonden zich twee achtbanen met drakenthema, waaronder Fils du Dragon waar ik eerder nog niet in kon. Nu was deze een uur gesloten. Ook Défi du Dragon, de grotere achtbaan die anderhalve maand geleden in maart werd geopend, was nog dicht. Ik besloot even de achtbaanjacht te pauzeren om het park ook te bewonderen als tuin en dierentuin. Er was een flinke hoeveelheid vogels in kooien, en dat was door een groot deel van het park te horen. Mooie dieren. Kooien altijd twijfelachtig, maar ik heb erger gezien. Meer twijfelachtig was dat het park met zo’n verzameling exotische en schreeuwgrage vogels de noodzaak zagen om luidsprekers met vogelgeluiden in het gebied te plaatsen.
De gesloten achtbaan - met vogel.
Vogels.
Vogels?
Na een tijdje opende Défi du Dragon, de achtbaan die sneller zou moeten zijn dan Speed Rockets.
#287 Défi du Dragon
Weer een Gerstlauer. Chinees thema, felle kleuren, en prettig aangelegd in een groene omgeving. Ik zag veel track waarvan het me niet duidelijk was hoe het met elkaar verbonden was, dus dat beloofde wat! Ik had me totaal niet verdiept in de achtbaan, noch had ik ‘m van tevoren goed bekeken. Het bleek een achtbaan te zijn met een draaischijf. Na een bandlancering en enkele bochten kwam de trein op de draaischijf terecht. 90 graden verder kom je op een nieuw stuk track terecht, een simpel rondje die over het station heen gaat. De heuvel haalt ie de eerste echter niet, waardoor je nog eens achteruit over de draaischijf schiet en vervolgens wél de heuvel haalt. Daarna zet de draaischijf je weer in de goede richting, en rijdt je rustig het station in. Dit was het? Wat een bizarre onnodige gimmick. Het begon aardig, maar daarna… wat een enorme anticlimax en verspilling van energie, geld en grondstoffen.
De buurman was inmiddels geopend. RCDB zegt “Fils du Dragon will be removed once Défi du Dragon is complete.” Volgens mij kom ik op een historisch zeldzaam moment, want beide achtbanen zijn nu nog operationeel! Wat een geluk dat ik dit mag meemaken.
#388 Fils du Dragon
Wacky Worm
Door de hoge kosten van de individuele tickets heb ik geen moeite gedaan om attracties een tweede keer te doen. Ik had zin om meer van Parijs te zien en om wat te winkelen. Ook had ik deze vakantie nog geen soupe d’oignon op, en dat mag niet ontbreken aan een bezoek aan Frankrijk. Ondertussen had ik in de chat van de Hostelworld-app (daarin wordt iedereen die een boeking in Parijs heeft automatisch bij elkaar gezet) wat reclame geprobeerd te maken voor het broodfestival. Ik kreeg helaas niemand mee, ook niet ene Elizabeth die met enthousiasme in mijn DM’s was slidede, maar nadat ik uit Jardin d’Acclimatation kwam had zij de stad al verlaten. Het mocht niet zo zijn.
Zelfportret in een bord.
Verdere avonturen in Parijs: ik was mijn vest kwijtgeraakt in het hostel, maar die vond ik later gewoon terug in mijn bed. Een kamergenoot wilde socialisen, maar ik niet. Met volledige bepakking beklom ik in mijn laatste uren, de volgende dag, nog Montmartre. Nog altijd een schattig buurtje, maar hier herkende ik weer het Parijs zoals ik dat in mijn hoofd had. Irritante straatverkopers, teveel toeristen, en in de omgeving luidruchtigheid en een algeheel wat skere uitstraling.
Soep
Verzadigd van de hele vakantie pakte ik de directe trein terug naar Amsterdam. In Amsterdam begon een nieuw hoofdstuk van mijn leven: eindelijk een sociale huurwoning. Van een karig hostel in Parijs ging ik naar een luchtbed in een betonnen casco. Wat een vreugd!
Einde! Of toch niet? Wordt vervolgd…
