Ik ben afgelopen vrijdag dan toch voor het eerst in Danse Macabre geweest en zou graag ook nog mijn mening delen, want wauw!
We zijn er 2 keer in geweest en mijn verwachtingen zijn misschien niet overtroffen maar wel zeker geëvenaard, en dat zegt al genoeg want die lagen echt heel hoog. Wat een fantastische toevoeging in de Efteling!
Te beginnen bij het gebied en dan met name de wachtrij. Die zit gewoon echt goed in elkaar. De wachtrij is heerlijk, en de sfeer is erg goed. Ik vind het gedurfd maar effectief dat ze ervoor gekozen hebben om geen muziek in een groot deel van de wachtrij af te spelen maar alleen maar een toepasselijke soundscape. Sowieso is sfeer hét woord wat deze attractie het beste beschrijft. Van begin tot eind hebben ze die gewoon goed voor elkaar. Het is nooit echt eng (voor een volwassene althans) maar wel constant umheimisch en 'romantisch griezilg' om het zo maar even te zeggen. Daarna komt het net iets te lange wachten in de gangen in de kapel, wat wel goed de spanning opbouwt. Ik ben ook erg blij dat ze hier de spookslot wachtrij muziek hebben gebruikt, fijn dat die niet verloren is gegaan en past hier heel goed.
De 2e keer hebben we de wachtrij in het donker mogen beleven en dan komt die sfeer nog 100 maal beter tot zijn recht, in een woord: subliem! (Al hebben wij het bliksem effect op de kapel niet gezien 's avonds, staat die tegenwoordig uit?)
Voordat de rit begint, is het moment van de kapel binnen lopen, begeleid door de norse attractiemedewerkers met lantaarns al een ervaring opzich. Wat heerlijk om de eerste keer die showruimte in te komen en onder indruk te kunnen zijn van die prachtige ruimte. Het zwarte katje in de muziekbak is een leuk subtiel effect wat goed aansluit bij de storytelling zodra de ride begint. Het begin vind ik super sterk! De muziekbak die gaat rommelen, de lichten die 1 voor 1 uit gaan, en dan het rondstampen van het onnoembare wat ik een hele goeie manier vond om het ritsysteem te 'ontwaken'. En dan is daar opeens de dirigent, wat een ontzettend gave pop en zo mooi dat ze na al die jaren de tekening van Ton van de Ven naar de werkelijkheid hebben vertaald. De rest van de rit is gewoon genieten. Met een speciale vermelding voor het hoofd van de harpiste wat door haar instrument heen vliegt! De 'verticale verrassing' aan het einde is inderdaad niet bijzonder krachtig of zo, maar de sensatie is een stuk leuker dan ik had verwacht, en werkt in de programmering van de show wat mij betreft als een goeie climax.
Overall kan ik alleen maar heel positief zijn over deze attractie, maar voor de volledigheid nog een paar kritiekpuntjes:
- Ik las overal dat de projectie van de viool heel slecht was, en dacht bij mezelf 'zo slecht kan ie toch niet zijn?' Ehm... nou jawel dus! Echt bizar dat in een park bomvol peppers ghosts en met genoeg mooie projecties dit het beste is wat ze konden doen met de iconische viool.
- Het stuk nadat de dirigent verschenen is en voordat de muzikanten zichtbaar worden is wat mij betreft nog iets te lang en/of er is te weinig te zien. Voor de spanningsboog in de attractie is het erg goed dat hier nog niet alle remmen los gaan e.d. maar dit is wel het saaiste deel van de ride en daarvoor neemt het wat mij betreft net een te groot stuk van de beperkte ritduur in beslag.
- Als je in een koorbank zit die tijdens het omhoog kantelen naar het ronde raam met de takken kijkt, is het wel erg jammer dat hier niets te zien is. Iets van een effect zou hier niet misstaan. Persoonlijk zou ik de opgehangen tuinman hier terugbrengen, een simpel maar doeltreffend effect voor onder de boom.
Maar het moet gezegd worden, ik heb met een ontzettend grote grijns op mijn gezicht in de attractie gezeten. Ik moest zelfs een paar keer hardop lachen, niet omdat het grappig was maar gewoon vanwege de verassende en ietwat lugubere effecten (de harpiste!). En wat fijn dat we weer iets compleet unieks erbij hebben in het attractie aanbod van de Efteling.
Als laatste nog even over het personeel. Over het algemeen vond in de norse houding goed werken. Zeker een 'sterkte...' als je al in de koorbanken zit en niet meer terug kan vond ik mooi. Maar we hebben ook meegemaakt dat een bezoeker in onze koorbank werd aangesproken op het wegstoppen van de telefoon op een niet al te vriendelijke manier. Nu vond ik dat als pretparkfan en bijstander wel mooi om te zien hoe de medewerker in haar rol bleef, maar de bezoeker in kwestie was er niet echt over te spreken en dat snap ik heel goed! Daar moeten (sommigen van) de medewerkers toch nog een betere balans in vinden en daar moeten de teamleiders/ management eigenlijk wel pro-actief in zijn.
Fijne dagen allemaal!