Ik denk dat we enorm blij mogen zijn dat de Efteling zo in Aquanura blijft investeren. Qua creativiteit is dit namelijk denk ik veruit de beste fonteinenshow ter wereld. Het gebruik van kleur en symboliek in de fonteinen is ongeëvenaard, en men is zich ook heel zelfbewust van het feit dat deze fontein een instrument is waar ontzéttend veel mee gedaan kan worden. Dat was al goed te zien bij de opgepoetste versie van Aquanura met een Zachte G en dat is ook doorvertaald naar Efteling Symphonica. Ik heb de show vanavond gezien en was weliswaar onder de indruk van de fonteinen, ik werd niet geraakt door de symfonie zelf. Daarvoor is het een te rommelig geheel.
De raamvertelling van een soortement tijdreis doorheen het park is op zich een goede rode draad. Het getik van de pendule samen met het algemene muziekstuk is daarin prima. Zeker omdat de 'magische pendule' waar sprake van is, de grote klok in het Grand Hotel moet zijn denk ik. Het algemene muziekstuk vind ik, net als de parkmuziek, wat generiek en dat heeft nog geen lading. Dat komt wellicht met de tijd (hah!) als die muziek overdag ook op het eiland van de Vijf Zintuigen draait.
De stukken die vervolgens de rijken symboliseren zijn toch wel erg rommelig. Bovendien hebben de attracties in die rijken soms zo weinig met elkaar te maken dat er natuurlijk ook geen muzikale samenhang is. Dat deden de Efteling Symfonieën, vooral de eerste, dan weer beter. Daar werd de muziek op sfeer aan elkaar gelijmd, wat voor een show toch een betere formule is. Zachte G was dan weer sterker op verhalend vlak, doordat de liedjes daar natuurlijk veel kunnen vertellen. De Anderrijkmuziek laat ook het hiaat van deze opzet zien. Daar wordt eigenlijk tussen alle attracties door de vijver gewoon even stilgelegd zodat er een nieuw stuk kan beginnen. En dat terwijl Max & Moritz natuurlijk perfect bij Carnaval Festival in een wat langer uptempo stuk zou passen. En ik zou weleens een opbouw van De Vliegende Hollander en Danse Macabre willen zien.
Los daarvan zijn er wat ontzettend sterke stukken. Vogel Rok mag eindelijk schitteren in een vertaling naar water en licht en dat levert een prachtig spektakel op. Samen met Storm op Zee een van de betere sequenties. Fata Morgana had hier een mooie toevoeging aan kunnen zijn, maar dat is nu vertaald naar een soort gangster-rap die ik niet helemaal kan plaatsen. Zeker omdat het geluidsfragment van de bedelaars ervoor geplakt is. Dat is slecht verstaanbaar en totaal niet op zijn plek en daardoor krijgt het een hoog 'alle bitches in da house' gehalte.
Dat vind ik eigenlijk van alle, zogenaamde 'creatieve' versies van de bestaande muziek. Er is niets op tegen om de attractiemuziek in een andere stijl op te nemen. Dat kan juist een hele eigen sound aan de show geven. Sterker nog, ik snapte de uitspraak in de (fan)media laatst al niet dat 'nog nooit alle muziek in een andere stijl is geschreven'. Terwijl de Efteling Symofonieën juíst alle muziek naar elkaar hadden gearrangeerd. Eftelingmuziek is nu eenmaal al veel in een zelfde stijl. Nu worden sommige nummers geforceerd in een ander arrangement gestopt en dat voelt vooralsnog erg rommelig. Carnaval Festival is een ontzettend tof stuk, doordat er enkele bekende landenthema's uit de attractie worden gebruikt. Vervolgens eindigt het met een soort hyperversie van het neutrale thema en dat kun je op dat moment echt even niet plaatsen. Bij Baron 1898 is dat nog extremer. Je hoort de bekende marsmuziek en dan komt die jazz-versie. Het sluit niet aan. Terwijl het me best cool lijkt als ze bijvoorbeeld een langer stuk in zo'n stijl zouden uitwerken, zodat er per attractie in elk geval wat samenhang is. In Tiësto wordt ook álle muziek gemixt. Daar kun je van houden of niet, je krijgt in elk geval één sfeer mee. Fata Morgana haalde me nu echt even uit de sfeer en deed me denken van 'waar ben ik nu eigenlijk naar aan het kijken?'
Symbolica is een goed voorbeeld van hoe het wél moet. Daar worden ook verschillende stukken uit de attractie door elkaar gebruikt (het hoofdthema en het koningszaal-thema) en volgens mij zitten daar zelfs stukken van niet-Efteling waltzen doorheen. Ontzettend tof en die muziek geeft echt een eigen energie. Dat vond ik bij Zachte G ook al. Een showopzet met de Symbolica/Promenademuziek als leidraaid, met een opening door Pardoes waarbij het 'Illumina Fantasia' effect de show 'aan tovert' had me ook nog steeds een tof concept geleken. Het algemene thema sluit af. Voor nu doet dat me nog weinig, zeker omdat het nogal kunstmatig toewerkt naar de bekende 'eindknal'
En de bakens van licht? Ik vind ze geen toevoeging, maar ze storen ook niet. Aan de show als geheel voegen de animaties weinig toe. Ja, in de neutrale stukken draait het baken naar het volgende rijk. Maar de fonteinen doen op dat moment ook nog gewoon hun ding. Maar goed, ze staan tijdens de show ook niet in de weg dus het doet verder ook geen afbreuk. Alleen af en toe, tijdens DMC bijvoorbeeld, komen er ook random geluidseffecten uit. Dat stoorde mij (en enkelen rondom mij) wel wat.
Het geluidsfragment van Anton Pieck in het begin vind ik ook geen toevoeging. Dat zit er echt in voor de heb en is ook niet top te verstaan. Zoals iemand hierboven al zei; ik weet niet of de beste man hier zelf gelukkig van zou worden. De projecties zijn tof, maar zitten wat mij betreft al erg op het randje. De kracht of uniciteit van Aquanura zat hem toch altijd in het feit dat men met water en licht de bekende elementen uit het park op een mooie manier kon abstraheren. Nu er tandwielen en hartjes verschijnen doet dat hier en daar toch wat 'powerpointerig' aan. Maar goed, daar staat of valt de show niet mee.
Aquanura is een installatie die niet snel een slechte show neer zal zetten. Toch waarder ik Symphonica als eindshow nu minder van Aquanura I en Zachte G. Dat komt met name door de niet-passende arrangementen die echt te weinig ingepast zijn in de rest. Jammer, want ik zou dolgraag een show als Aquanura I met de huidige know-how van de fonteinen zien.
