Parc Asterix is misschien wel het park dat het hoogste op mijn verlanglijstje staat. Al jaren wil ik er naar toe, maar het komt er nooit van. Nu dan eindelijk toch! Het is de start van een rondreis door Frankrijk, Italië en Zwitserland, en dat per trein. En als je dan na járen eindelijk naar Parc Asterix gaat, moet je het goed doen. Ik ga dus twee dagen, met overnachting in een van de park hotels.
Op donderdag 6 juni vertrek ik al vroeg: om 06.03 uur vertrekt mijn trein vanuit Utrecht naar Rotterdam. Een soepele overstap en een Thalys/Eurostar die op tijd rijdt later, sta ik op Gare du Nord. En waar alles tot nu toe soepel is gegaan, begint dan toch even de chaos. Ik heb een metroticket nodig om naar Bercy te komen, om daar de Flixbus te pakken naar Parc Asterix. Helaas staan er op Gare du Nord overal hele lange rijen voor de ticketautomaten. Dat de helft het niet doet, helpt ook niet mee. Uiteindelijk lukt het me om een ticket te bemachtigen, maar op dat moment ben ik wel bijna een half uur verder. Gelukkig heb ik de tijd en kom ik alsnog mooi op tijd aan in Bercy. Daar neem ik de Flixbus naar Parc Asterix. Het ging wel weer typisch: de chauffeur besluit dat hij eerst maar eens pauze gaat houden, en daarom vertrekken we een kwartier later... Op sommige dagen kun je overigens ook rechtstreeks met de trein vanuit Nederland naar Charles de Gaulle (de trein komt daar om 10:45 uur aan) en vanaf daar gaat een shuttlebus naar Parc Asterix. Was eigenlijk handiger geweest, maar die trein reed niet op donderdag.
Mijn bus maakt na een uur manoeuvreren door het drukke verkeer op de Parijse Peripherique ook een tussenstop op vliegveld Charles de Gaulle en even later kom ik, rond half een, aan bij de ingang van Parc Asterix. Omdat ik hier blijf slapen vannacht, is de ingang nog niet mijn eindbestemming: dat is het hotel La Cité Suspendue. Vanaf de ingang is het nogal ver lopen, om het park heen, maar met een telefoontje naar de receptie wordt geregeld dat een busje me komt ophalen. De receptioniste is vriendelijk (zeker voor een Française) en efficiënt, dus dan gaat het toch nog snel. Rond een uur loop ik ‘al’ het park in.
De receptie van het hotel. Dit ziet er prachtig uit!
De hotelingang: vlak achter Goudurix
Vanaf de hotelingang loop je tegen Goudurix aan. Het ziet eruit als een heel klassieke achtbaan die heel vaak over de kop gaat. En dat is precies wat Goudurix is.... Een klassieke achtbaan, die een keer of zeven over de koop gaat, plus een hoop gerammel. Ik weet niet of het door dat gerammel komt of door de intensiteit van de baan, maar ik zie sterretjes onderweg. Eén keer is genoeg! Wel een fotogenieke achtbaan. Ik had er heerlijk pretparkweer bij vandaag: een graad of twintig, licht bewolkt, en meer zon dan ik de weken ervoor in Nederland had gezien. Heerlijk!
Het viel me pas op nadat ik de baan had gedaan: het station is eigenlijk best leuk gethematiseerd
Ik heb vaak gelezen over de slechte operations in dit park en maakte me daarom vooraf wat zorgen. Het was een van de redenen om twee dagen, buiten de vakanties en de weekenden, naar dit park te gaan. Bij Goudurix is daar echter niets van te merken. Twee treinen, hardwerkend personeel, er wordt zelfs gegroupt door een van de medewerkers. Ik zit met amper wachten in Goudurix, ondanks de gecommuniceerde rij van 15 minuten. Hoera!
Beter op de foto dan tijdens een ritje ;-)
Ook bij Tonnerre 2 Zeus heb ik deze ervaring. Er staat een flinke rij (dat had ik dit jaar nog niet meegemaakt in een pretpark) maar die loopt goed door. Twee treinen, die vaak het station al uit zijn, voordat de volgende trein in zicht is. Leuk trouwens om de wachtrij in te lopen onder dat iconische standbeeld door. Die heb ik zo vaak op de foto zien staan!
Zo vaak op foto's gezien...
...En nu ben ik er echt!
Roze met badeendjes. Iets minder afschrikwekkend ;-)
Serieuze rij, helaas.
Tonnerre 2 Zeus is trouwens een leuke baan. Echt een woodie: rammelend en stuiterend raas je over de heuvels. Hij wordt nergens echt oncomfortabel (behalve bij de overdekte stukken, wat een herrie), maar ik voel ook maar weinig airtime, terwijl ik dat met deze layout wel zou verwachten. Jammer, maar al met al toch een leuke baan. En met een gelukje zat ik mijn eerste ritje voorin, dat draagt toch bij aan de ervaring. Een dag later doe ik hem nog een paar keer en vind ik hem op sommige plekken toch wel erg over de baan stuiteren. Ik hou van woodies, maar deze komt niet in mijn top 10. Bijzonder detail is trouwens dat ze na de retrack een stukje van de baan hebben laten staan, met een deel van het oude treintje erop. Vanaf de lifthill zie je dat. Sympathiek dat ze zo de geschiedenis van het park in ere houden.
Als je vanaf Tonnerre 2 Zeus doorloopt, kom je bij Discobelix. Een prachtig gethematiseerde Disk’O-coaster. Ik vind die banen leuk, maar volgens het bord is er 35 minuten wachtrij. Er staan ook serieus veel mensen. Ik heb de betrouwbaarheid van de indicatie op het bord dus maar niet getest…. Beide dagen bleef deze attractie heel populair. Ik heb ‘m uiteindelijk gedaan met een minuut of 20 wachttijd, dat vind ik eigenlijk ook wel het maximale voor zo’n attractie. Ze blijven leuk, maar ze zijn niet uniek. Dit is wel een van de mooiste waar ik in heb gezeten en dat komt vooral door het leuke thema. Obelix die gaat discuswerpen, dat wordt ook in de wachtrij leuk doorgevoerd. En als je op het hoogtepunt bent, heeft hij raak gegooid: een flinke vlam ontbrandt dan. Tijdens de rit krijg je dat alleen mee als je dan toevallig die kant op kijkt, maar voor de overige bezoekers is het ook leuk om te zien.
Nog net geen vlam...
Leuk en goed doorgevoerd thema!
Een stukje verderop staan twee achtbanen naast elkaar. De eerste heet Vol d'Icare. Tot mijn verbazing staat er eigenlijk geen rij en zit ik er dus zo in. Dat verraste me, want de treintjes die ik zag rijden, reden vaak met maar drie of vier mensen. Met maximaal acht passen er ook niet zoveel mensen in. De baan... Tsja. Prima voor kinderen. Nadat ik erin heb gezeten, begrijp ik waarom deze niet zo heel populair is, ook al is hij voor kinderen echt heel leuk en is dit ook wat een uniekere rit. Deze Zierer staat er al vanaf 1994, leer ik op RCDB, heeft een retrack gehad voor het 2017-seizoen begon, en is origineel ontworpen door het ingenieursbureau van Werner Stengel. Niet spectaculair.
Later ga ik hier wel tot rust komen. Eerst het park ontdekken!
Le Vol d'Icare
Bijzondere treintjes. Het was hier zo rustig dat er regelmatig lege karretjes door de baan gingen.
De andere achtbaan in deze Griekse hoek (mooi thema trouwens, mooi uitgewerkt) is de Pegase Express. Een prachtig stationsgebouw en een hele leuke achtbaan! Wat ik er zo leuk aan vind, is dat deze toegankelijk is voor best kleine kinderen, terwijl hij wel allerlei volwassen features heeft. Heel andere koek dus dan Vol d’Icare. Pegasus heeft een lancering, bewegende trackdelen, je gaat achteruit, er is een indoorgedeelte met effecten en een prachtig stationsgebouw. De achtbaan zelf is eigenlijk best suf voor volwassenen, maar al die features maken het toch leuk.
Prachtig station!
Na vier achtbanen is het tijd voor een break. Ik ben precies op tijd voor een show in de arena. Romeinen tegen Galliërs, de match. Klinkt veelbelovend, mooie arena ook van buiten. Van binnen valt het al een beetje tegen dat je op oncomfortabele bankjes zit met weinig beenruimte (op te lossen door de helft van de rijen leeg te laten), en dan moet de show nog beginnen. Een slecht acterende ‘Romein’ maakt in het Frans slechte grappen en zweept het publiek op. Het publiek deed leuk mee, dat moet ik zeggen. Camera erbij voor nog meer publieksinteractie en nog meer flauwe grappen. Dan begint de ‘match’ met acht heel onsympathieke acteurs (4 Romeinen, 4 Galliërs) en een presentatrice die allen maar in het script lijkt te zijn geschreven, omdat het in deze tijd niet meer kan om een act op te voeren met alleen mannen. Het concept is dat de acht mannen tegen elkaar strijden door stunts uit te voeren. De stunts zijn alleen niet zo spectaculair. En om maar direct de clou te verklappen: de Romeinen spelen vals, winnen daardoor, maar er is een spectaculaire comeback van de Galliërs. Uiteraard. Dit ‘spektakel’ zou 25 minuten duren maar uiteindelijk zit ik er 35 minuten mijn tijd te verdoen. Op naar leukere dingen in het park!
Tsja
Het verhaal was net zo scherp als deze foto
Leuker van buiten dan van binnen
Ook buiten en ook leuk: de sfeervolle ingang van het park, met natuurlijk de iconische Asterix op de berg. Bekend bij veel Nederlanders vanwege de zichtbaarheid vanaf de snelweg.
Ik werd net zo gelukkig van alles wat op deze foto staat, als van de blauwe lucht op de achtergrond. Heerlijk, na wekenlang grijze luchten gezien te hebben in Nederland.
Ik vond het echter niet tropisch genoeg voor dit soort waterattracties
Voordat ik jullie meeneem naar Oziris en Toutatis, de twee toppers van het park: er staan in totaal acht achtbanen in Parc Asterix. Er zijn dus nog twee. SOS Tournevis heeft allerlei namen gehad en is ook al een keer verplaatst, maar is niet meer dan een standaard kiddie. Ik zou er niet voor in de rij gaan staan (hoeft ook niet, treintje is half leeg als ik erin stap) maar voor de bingo is het een prima credit.
Trace de Hourra is een serieuze achtbaan. Ik vind deze Bobslee leuk! Ja, hij rammelt en is niet meer de nieuwste, maar desalniettemin: ik vermaak me er prima in. Opmerkelijk is trouwens dat ze in het hele park erg enthousiast de treintjes vullen; ik word vaak naast iemand anders neergezet. Bij deze baan is dat wat ongelukkig omdat je min of meer bij elkaar op schoot zit. De drie meiden die voor me in de rij staan, zien de bui hangen en willen niet zomaar het karretje delen met een onbekende... Dus vragen ze of ik, overduidelijk alleen want ik sta een tijdschrift te lezen in de rij, met een van hen een karretje wil delen. Natuurlijk wil ik dat. Schattig. Later heb ik nog wat ritjes gedaan en gemerkt dat ze echt geen onbekenden bij elkaar plaatsen in deze achtbaan, maar ach. Het helpt trouwens wel als er iemand bij je zit, gevoelsmatig rammelt de baan dan iets minder hard.
Bij Trace de Hourra moet je tas mee en dat geldt ook voor nagenoeg alle attracties. Onhandig hoor, het is wel prutsen in het karretje om alles ook echt binnenboord te houden bij bijvoorbeeld deze baan en Tonnerre 2 Zeus. Ik snap niet dat ze geen tassen op het perron willen achterlaten, veel handiger…
Trace de Hourra, leuke baan
Het is wel lastig om er leuke foto's van te maken met een zichtbaar treintje...
Toch gelukt!
Op naar de toppers. Om maar te beginnen met Oziris: wat een toffe baan! Super soepel, zeker in de middelste stoeltjes. Je hoort een lichte rammel boven je hoofd, maar die voel je meestal niet. Ik heb een stuk of acht ritjes gemaakt; er was er eentje waarbij ik hem vooral in het eerste deel van de baan vond rammelen. Maar dat was dus een uitzonering. Ik kom er na mijn eerste rit zelfs zo enthousiast uit dat ik hem direct nog eens wil doen. Hij is intens, met het ene element na het andere, maar zonder té intens te worden. En wat staat deze achtbaan in een prachtig gebied! Heel mooi aangekleed met zelfs een fonteinenshow. Tof!
Deze baan is zo mooi, zo fotogeniek, maar als je erin zit is het nog leuker!
Het stukje "onderwater" helpt onderweg om even te oriënteren waar je bent. De baan sleurt je mee en laat je richtinggevoel achter op de lifthill.
Er is overigens een bijzonder bagage systeem bij Toutatis en Oziris: terwijl je nog staat te wachten in het station om in te stappen, loopt er al een medewerker met een kar de tassen te verzamelen. Die kar wordt naar de andere kant gereden en na afloop van de rit kun je bij de uitgang je spullen weer ophalen. De hele trein staat dus uit een (best kleine) bak te graaien, niet heel handig. Ook lastig als op het laatste moment nog mensen worden toegevoegd aan de mensen die al staan te wachten, bijvoorbeeld een single rider als ik, want de kar met bagage is vaak al langs geweest…
Deze bakken worden van de ene kant van het station naar de andere gereden. Ik vind het geen briljant systeem.
Oziris-plaatjes. Nooit genoeg.
Mooie ingang ook!
Over single riders en ingangen gesproken: Oziris heeft een single rider rij en Toutatis ook. Helaas waren deze rijen beide dagen dicht. Zonde, want dat had me heel veel wachten gescheeld. Ik werd overigens wel geroutineerd bij andere mensen geparkeerd door de groupers dus ze deden wel hun best om de treinen zoveel mogelijk te vullen. Sowieso werd er over het algemeen echt hard gewerkt. Bij Toutatis is er een aftelklok, 40 seconden voordat de trein weg moet rijden, ik vertrok een keer al met nog 22 seconden op de klok. En ook bij Oziris hadden sommige teams van medewerkers prima een derde trein kunnen vullen. Er werd nu gereden met twee treinen en de medewerkers renden echt langs het binnenrijdende treintje om de riempjes los te maken. Mede daardoor liep de rij vaak lekker door. Vanaf 30 minuten-bord in de wachtrij, daar waar je naar binnen gaat, was de rij van Oziris zo’n 25 minuten, inclusief de rit zelf.
Single rider bij Toutatis, helaas gesloten...
...net als deze single rider ingang bij Oziris
Vanaf hier geen 30 maar 25 minuten wachten.
Mooie wachtrij, mooi station. Ik vind het mooi afgewerkt allemaal. Je blijft ook nieuwe details zien.
En nog maar wat fonteinen voor deze baan. Ik geef 'm vijf sterren!
Dan Toutatis! Ik was er eerder op de dag al geweest maar de rij stond helemaal vol. Ik dacht: ik probeer het later op de middag nog eens. Verkeerde zet. Tegen vijf uur stond de rij van Toutatis een stuk buiten de wachtrij. Op het bord staat dat het 30 minuten is, maar ik doe er bijna 50 over voordat ik in het treintje zit. Had ik dat er voor over: mwah. 50 minuten is wel lang… maar het is wel een heel gave baan! Echt een topper. Het eerste stuk vanuit het station tot de lancering vind ik wat overdreven gimmicks bevatten, de lancering is wel leuk, het stuk achteruit is prima, je komt behoorlijk hoog op de spike, en dan begint de rit echt. Het uitzicht op de top is gaaf. Wel jammer dat je daar extra lang van kunt genieten door de remmen op de drop. Ik vind dat geen succes… Het haalt echt de ervaring onderuit. De rest van de baan maakt dat gelukkig goed. Heerlijk! Het is een topbaan, maar hij komt niet in mijn persoonlijke top 5.
Toutatis! Mooi aangekleed. Ik vond het wat druk toen ik dit zag...
...maar dit was de drukte aan het einde van de middag. Verkeerd gegokt.
Wat me tijdens de dag overigens opviel is de passende muziek in het hele park. Sfeervol, in stijl met het themagebied, niet te overheersend maar duidelijk aanwezig, en niet irritant. Het past wel bij het niveau van afwerking, want dat ligt hoog in het park. Kijk bijvoorbeeld maar naar de toiletten: zelfs daar worden grapjes doorgevoerd. Ik zag daarbij wel een verschil tussen de oude en de nieuwe themagebieden: de nieuwere zijn mooier, maar de oude toiletblokken hebben wel wc-brillen - in tegenstelling tot de mooie nieuwe gebouwen.
Keurige toiletten...
...met grappige teksten.
Leuke grapjes: lachende kasteeltorens.
Mijn eerste dag in het park zit er hiermee op. Tijd om in te checken in het hotel en te gaan eten. Ik ben dol op buffetten (veel en lekker!) en vermoedde dat er verder niet al te veel dineropties op loopafstand in de omgeving zouden zijn, dus ik heb het dinerbuffet en het ontbijtbuffet in La Cite Suspendue gereserveerd. Het ziet er allemaal prachtig uit en bij het diner is er best veel keus, maar ik vind het toch tegenvallen. Het eten is wat smakeloos, het had meer gekruid kunnen zijn. En sommige gerechten zijn ook niet echt warm. Mogelijk omdat ze meer gericht waren op kinderen, zoals gehaktballetjes in tomatensaus en een soort vis-nuggets, maar ook kinderen houden van warm eten, toch?
Fotootje van het buffet
Weinig foto's gemaakt van het eten, ik had behoorlijk trek. Maar zelf je eigen kinderijsje kunnen maken, met smarties, daar wordt een mens toch gelukkig van?
Er waren ook grotemensenijsjes
Het restaurant zelf vind ik er prachtig uit zien.
Het ontbijt valt ook een beetje tegen. Het lijkt alsof er heel veel staat, maar dat komt doordat je op drie of vier plekken dezelfde croissants en wafels kunt pakken. Wil je een snee brood, dan kan dat ook, maar de keuze voor beleg is beperkt: twee soorten kaas en twee soorten vleeswaren. Dat is minder dan er in een gemiddeld Nederlands gezin in de koelkast ligt. Bij het dinerbuffet lag er bv zalm, die miste ik bij het ontbijt. Gelukkig wel worstjes, spek, scrambled eggs, enzovoort. Genoeg om een stevige bodem te leggen voor een nieuwe dag park.
Zeker ook noemenswaardig: smileys bij het ontbijt. Een beter begin van je dag kan toch bijna niet.
Ook leuk gedaan: dit geheime magische brouwsel
Het lijkt heel wat, maar de keuze viel mij toch een beetje tegen.
Na afloop van het ontbijt kun je als hotelgast met Asterix op de foto. Ik heb overgeslagen
Ik ben dus twee dagen in Parc Asterix, met een overnachting in een van de hotels van het park. Ik slaap in de Cité suspendue. Heel leuk: de hotelkamers zitten niet, zoals bijna altijd, in een gebouw met daarbij de receptie en een restaurant, maar geclusterd in de natuur. Er loopt een verhoogd houten pad tussendoor. De "boomhuizen" met de kamers zijn allemaal van hout, wat het gevoel geeft van een boomhut. Ik vind mijn kamer erg netjes. Er is plek voor meer mensen: ik slaap in een tweepersoonsbed en er is nog een kinderkamer met een stapelbed. Met vier lijkt het allemaal wat krap, maar voor mezelf is het zeer luxueus.
Kamers in het bos
Wandelpad/houten brug erlangs
Nog meer kamers
Een kijkje binnen
Uitzicht, heerlijk groen. Het lukte mij niet overigens om het raam open te krijgen, maar ik denk dat dat aan mij lag. Bij andere kamers zag ik mensen wel met open ramen.
De kinderslaapkamer
Badkamer
Prima douche
Op naar het ontbijt!
Hotel bezoekers mogen vanaf 9.30 het park in en dat doet Parc Asterix heel netjes. Als ik om 9.10 richting het park loop, wordt mijn ticket al gescand en mijn tas gecontroleerd. Vlak voorbij Goudurix wacht een beveiliger ons op. We staan dus al in het park. Om stipt 9.30 uur geeft hij een teken dat we het park in mogen, volgens een vaste route. Er zijn een stuk of vijf attracties voor ons beschikbaar, waaronder Toutatis en Oziris. Netjes, daar heb je wat aan!
Drukte bij de hotelingang, ik ben niet de enige die staat te trappelen om het park in te gaan.
We worden via Oziris geleid en het is dan erg verleidelijk om alvast een ritje te maken. Maar ik ben sterk ;-) en loop door naar Toutatis. Dat zorgt ervoor dat ik hem precies drie keer kan doen voordat het park open gaat. Een goede strategie, want als ik uit de attractie stap na de derde rit, zien we hordes, kuddes, massa, een lawine aan mensen (vooral tussen 14 en 22 jaar) eraan komen. De eersten rennend, en dat loont dus echt. Een keer knipperen met je ogen en de wachttijd gaat van 5 minuten naar minstens 15 en ik denk al snel 30 minuten. Er komen op dat moment echt honderden mensen aan.... Op naar Oziris dus!
Toutatis!
De drukte na mijn derde ritje... Oeps, snel weg hier.
Ik slaag erin om me langs de stroom te worstelen en sluit me aan bij de stroom die richting Oziris gaat. Gelukkig een stuk bescheidener stroom! Met een paar minuten wachten zit ik ook al in Oziris. Tof hoor! Als ik aansluitend nog een ritje maak, is de rij al opgelopen naar zo'n 20-25 minuten. De rij van Oziris is echter geen straf: het laatste half uur is overdekt en leuk aangekleed. Overigens stond er rond half twee een rij van nog geen 10 minuten.... Het schommelde sterk, drie kwartier later stond ik weer zo'n 20 minuten te wachten.
Ah, daar is Oziris weer! En het de lucht vandaag is nog net wat blauwer dan gisteren.
Ik ben blij.
Met Oziris en Toutatis heb ik de echte toppers van het park bij opening dus al gedaan. Ik doe op de tweede dag daarom nog veel re-rides en maak ook een ritje in allerlei infills. Eigenlijk houd ik niet van waterattracties; ik heb er een hekel aan om met natte kleren door een park te lopen. Het is vandaag lekker weer maar ook weer niet super warm dus ik twijfel over Oxygenarium. Ik zie mensen er droog uit komen en dus waag ik de gok. Goede gok, want deze vind ik zo leuk dat ik hem later op de dag nog een keer doe. Volgens mij kunnen ze de natheid reguleren, want ‘s middags stond er een laag water in ons bootje en kregen de meisjes in het ronde bootje voor ons een flinke plens over zich heen na de drop.
Leuk!
Hier wordt hard gewerkt. Ik moet zeggen dat ik de kerstmarkt-stalletjes wat misplaatst vind, maar ze zijn wel effectief om het bouwgebied uit zicht te houden.
Het is trouwens verrassend druk. Ik ben op een donderdag en vrijdag buiten de vakanties naar het park gekomen en ik had niet veel mensen verwacht, maar wachtrijen van 30 minuten zijn geen uitzondering. Wat me daarbij nog opvalt, is dat er veel beveiliging in het park aanwezig was, ondanks de prima sfeer. Als op de tweede dag een groepje erg luidruchtige Franse tieners al liederen scanderend achter me in een rij staat, begrijp ik het... Het park is aantrekkelijker voor pubers dan voor families en dat brengt soms gedoe met zich mee. Overigens is er voor families voldoende aanbod in het park. Naast de achtbanen die geschikt zijn voor kinderen zijn er volop kinderattracties. Ik miste wel echt darkrides, waar die in het verleden hebben gestaan, resteren best lege delen van het park.
Zo'n leeg stukje in het park. Mooi, maar door het gebrek aan attracties is er toch niet echt sfeer.
Op foto's zie je ook pijnlijk het lelijke dak. Dat valt in het echt gelukkig minder op!
Hier is niets te beleven
Ze hadden er beter nog tenminste een show kunnen laten plaatsvinden. Van deze 'piratenshow' heb ik overigens bewust niet al te veel meegekregen, dat leek me beter, want anders werd het net zo'n review als bij de arena-show.
Nu ik alles heb gedaan wat ik per se wilde doen, is er ook tijd om rustig in een bootje te dobberen.
Lunch! Prima kebab.
Deze bootjes sla ik over. Hier word je nat in. Het is wel lekker zonnig, maar met een graad of 20 best frisjes.
Nog een suffe bootjesrit. Die doe ik wel!
Best leuk gedaan.
Er is ook een leuk, groot kindergebied. Er is bijna niemand....
...Behalve Obelix.
Dicht. Jammer.
Eindelijk gelukt: twee treintjes én twee bootjes van de wildwaterbaan op de foto.
Leuk uitzichtspunt!
Er is een Asterix & Obelix museumpje/walkthrough. Vast leuk voor de fans.
Ik heb de strips amper gelezen, dus mij deed het niet zo veel.
Eindelijk deed ik Discobelix.
Met vlam!
Tot slot: de parade. Leuk gedaan!
Ik had er iets meer van verwacht, meer wagens, maar wat er voorbij kwam was leuk en goed.
Al met al heb ik me meer dan goed vermaakt in Parc Asterix. Ik kan een overnachting in het hotel aanbevelen; je hebt dan (op een medium drukke dag als deze) geen twee volledige dagen nodig maar dat geeft je wat reistijd en tijd om rustig van het park te genieten. Een extra ritje Oziris of Toutatis is nooit weg, toch? Ik heb er ruim 15 jaar over gedaan om naar Parc Asterix te gaan, maar het hoeft van mij niet nog eens 15 jaar te duren voordat ik hier terugkom.
Tegen vijf uur pik ik mijn backpack op (netjes van het hotel naar de entree gebracht) en verlaat ik het park. Ik blijf me daarbij verbazen over de mensen in Frankrijk. De receptioniste vertelde me 's ochtends dat de shuttle naar het vliegveld elk kwartier gaat en 10 euro kost. Ik vroeg haar nog of ze het zeker wist, want ik had toch echt gelezen dat het elke 30 minuten was, en ik wilde niet 25 minuten moeten wachten. Nee hoor, ze wist het zeker. Kom ik m’n backpack ophalen: bus gaat elke 30 minuten. Toch… Gelukkig hoef ik niet lang te wachten en zat ze er qua kosten ook naast, want ik was "maar" 6 euro kwijt. Maar lekker betrouwbaar... En dat voor een receptioniste. Jammer dat dit park in Frankrijk ligt, want daardoor krijg je ook de Fransen erbij. ;-) Verder was het echt leuk!
Doeg Asterix, ik vond het leuk met je!
