Een volledig nieuw pretpark uit de grond stampen, dat gebeurt in Europa tegenwoordig zelden. In sommige Aziatische regio’s, daarentegen, schieten de nieuwe parken als paddenstoelen uit de grond. China is hierin ongetwijfeld de koploper, maar ook de Vietnamese entertainmentbranche werd recent aanzienlijk uitgebreid. In Zuid-Korea kunnen we niet van zo’n heuse theme park boom spreken, maar ook daar mag men niet klagen. In de lente van 2022 openden er namelijk twee gloednieuwe pretparken in het land. Op 31 maart zwaaiden de poorten van Lotte’s Magic Forest open en een dikke maand later werd Legoland Korea ingehuldigd. Dat LEGO-park kan ons niet overtuigen om de (vrij lange) rit vanuit Seoul te ondernemen, maar een trip naar Lotte’s Magic Forest staat wel op ons verlanglijstje.
Tijdens de afgelopen dagen brachten we een blitzbezoek aan Seoul, we genoten van een zonnige lentedag in E-World en we ontdekten het verrassend knap gethematiseerde Gyeongju World. Inmiddels zijn we aangekomen op het meest zuidelijke punt van onze reis: de havenstad Busan. Hoewel dit de op één na grootste stad van Zuid-Korea is, klinkt de plaatsnaam voor vele westerse toeristen misschien volkomen onbekend. Busan doet echter z’n uiterste best om zichzelf binnen afzienbare tijd in de spotlights te plaatsen. De stad stelde zich namelijk kandidaat om in 2030 de wereldexpo te organiseren. Toch wil dit niet automatisch zeggen dat je een bezoek aan de stad nog zeven jaar moet uitstellen. Ook vandaag is er voor bezoekers al een heleboel te beleven, bijvoorbeeld in het toeristische complex van Osiria.
Osiria ligt ten noordoosten van de binnenstad en moet uitgroeien tot een internationale trekpleister. Een van de interessantste adresjes in dit gebied is de Haedong Yonggungsa Temple. Hij werd oorspronkelijk gebouwd in 1376, al is de huidige versie nog geen honderd jaar oud. Deze boeddhistische tempel is op zichzelf niet extreem bijzonder (je komt zulke bouwwerken immers overal in Azië tegen), maar de locatie bezorgt in dit geval aanzienlijke pluspunten. De Haedong Yonggungsa Temple werd immers op een rotsachtig stukje kustlijn gebouwd en je wandelt erheen via een smal, kronkelend paadje. Dankzij deze schilderachtige ligging is het een oogstrelend, honderd procent Instagrammable tafereeltje. Zeker een bezoekje waard.
Een klein beetje verderop vinden we de Skyline Luge. En hoewel deze activiteit minder culturele waarde heeft, is het voor families en thrillseekers een fijne tussenstop. Beschouw dit gerust als een soort kruising tussen gocarts en een rodelbaan. Het principe is eenvoudig: je wordt eerst met een stoeltjeslift naar het vertrekpunt getransporteerd, waarna je op een soort skateboard terug naar beneden racet. Je bepaalt daarbij zelf de snelheid en je kan bovendien uit meerdere routes kiezen. Ik wil je waarschuwen: het werkt verslavend. Je wil immers telkens een beetje sneller door de bochten razen en het is ook fijn om de verschillende tracks te ontdekken. Voor sommige globetrotters is deze Luge wellicht een herkenbaar fenomeen. Je vindt immers vergelijkbare installaties in Canada, Nieuw-Zeeland en op het Singaporese eiland Sentosa. Naar mijn gevoel leek de versie in Busan trouwens langer en afwisselender dan die van Singapore.
Een fotogenieke tempel en een familievriendelijke racebaan zijn tof, maar in eerste instantie kwamen we naar Osiria voor pretparkplezier. Daarvoor kunnen we rekenen op het Zuid-Koreaanse megabedrijf Lotte. Dit conglomeraat doet zowat alles wat een mens zich maar kan inbeelden. Ze zijn actief in uiteenlopende sectoren zoals vastgoed, financiën, chemie en voedingsproductie. Daarnaast is Lotte eveneens de uitbater van heel wat grote Koreaanse shoppingcentra en bioscoopzalen. Wij zijn echter vooral geïnteresseerd in de toeristische tak van het bedrijf, die verantwoordelijk is voor een resem hotels en twee themaparken. Het populairste park van dit duo is Lotte World in Seoul, maar anno 2022 opende er een tweede vestiging nabij Busan. Officieel is dit park gekend als Lotte World Adventure Busan – Magic Forest. Aangezien ik deze naam veel te lang vind, wil ik dat tijdens de rest van het report graag inkorten tot Lotte’s Magic Forest.
Disneyland Paris heet ons welkom met een roze hotel, de Efteling doet het met een surrealistisch rieten dak en bij Energylandia scant men de kaartjes in een Playmobil-kasteel. Lotte’s Magic Forest mag zichzelf officieel toevoegen aan dit lijstje van pretparken met een bijzondere toegangspoort. Wanneer we het park betreden, wandelen we namelijk door een reusachtige koekoeksklok. De punten voor originaliteit zijn dus binnen, maar punten voor fijne weersomstandigheden mag ik helaas niet uitdelen. Je zag het misschien al op bovenstaande foto’s: van topweer is er op deze vrijdag helaas geen sprake. Het is een hele dag bewolkt en er vallen een paar stevige buien. Mijn eerste aankoop in Lorry’s Emporium (de grootste souvenirshop van het park) is bijgevolg een poncho…
Modieus is zo’n plastic poncho allerminst, maar ik zie er ook de voordelen van. Zo kunnen we vandaag zonder veel gedoe de plaatselijke waterattracties uitproberen. Een van die waterattracties ligt vlak achter de parkingang en gaat door het leven als Ogre’s Flume. Deze ride trekt niet alleen de aandacht omwille van z’n prominente locatie, maar ook qua aankleding ziet hij er prima uit. Het station is leuk aangekleed en ter hoogte van de laatste afdaling staat een indrukwekkend ogerstandbeeld. Het had visueel waarschijnlijk nog prettiger geweest indien men de volledige lift- en dropconstructie in een rotsformatie had geïntegreerd, maar ik kan ook de huidige vormgeving wel smaken. Verder is dit trouwens een vrij standaard flume van ABC Rides. De lay-out start met een kort vaargedeelte, gevolgd door een kleine en een grote afdaling. De laatste drop is verrassend steil en resulteert in een stevige splash. Ik heb er bijgevolg absoluut geen spijt van dat ik daarnet 3.000 won investeerde in die poncho.
Als de Efteling ons één wijze les leerde, is het wel dat bomen kunnen praten. Het was de ontwerpers van Lotte’s Magic Forest blijkbaar opgevallen dat de Sprookjesboom een hit is, want ze plantten hier gelijksoortige flora. Het uiterlijk van deze zogenaamde Talking Tree (what’s in a name?) is een beetje cartoonesker en z’n performance wordt door een kleiner publiek bijgewoond, maar de sprekende boom vervult zijn rol als eyecatcher met verve. Achter de Talking Tree betreden we trouwens Queen Lorry’s Royal Garden, een soort Main Street. Het gebied wordt gekenmerkt door een reeks prachtige fonteinen en twee horecagelegenheden in een paleisachtige setting. Dit is meteen ook de plek waar we lunchen. We opteren voor een voordelig pizzamenu bij restaurant Sharon Terrace en worden allesbehalve teleurgesteld. De pizza’s worden op bestelling bereid, dus een verse en warme maaltijd is hier eigenlijk gegarandeerd.
Zuid-Korea heeft vooralsnog geen eigen Disney-resort, maar het lijkt erop dat Lotte die leegte graag opvult. Zowel in het originele Lotte World als in Magic Forest heeft men immers vrolijke characters, parades en… een sprookjeskasteel. In Seoul vormt het kasteel letterlijk het middelpunt van het outdoor-gedeelte, maar hier in Busan staat Lorry Castle aan de achterzijde van het park. Helaas hangt daar een negatieve bijwerking aan vast: als je naar het kasteel kijkt, zie je ook een afschuwelijke betonconstructie in de achtergrond. Die structuur heeft niets met het park te maken (het is een onderdeel van de Skyline Luge) en er lijkt op het eerste zicht dan ook weinig aan te doen. Toch hoop ik dat Lotte dit visuele pijnpunt ooit kan verhelpen door enkele bomen te planten op een strategische plek. Voor volwassenen is er binnenin het kasteel trouwens weinig te beleven. We nemen vlug een kijkje, maar zien alleen een plaatselijke versie van Disney’s Bibbidi Bobbidi Boutique. Ouders die geld op overschot hebben, kunnen hier hun dochter dus laten transformeren tot een prinsesje.
Het lijkt, godzijdank, een beetje droger te worden. Toch gooi ik mijn poncho niet meteen in de afvalbak, want we hebben nog een tweede waterattractie tegoed. Een waterattractie die ook telt als achtbaancredit, trouwens. We praten namelijk over een PowerSplash van Mack Rides, net zoals Pulsar in Walibi Belgium. Men slaagde er jammer genoeg niet in om een originelere naam dan Giant Splash te verzinnen, maar het schept wel duidelijkheid. De plons waar je in deze attractie mee te maken krijgt, die is inderdaad gigantisch. Toch is zo’n PowerSplash méér dan gewoon een natmakende waterattractie. Ik word immers aangenaam verrast door de krachtige acceleraties en ook het ingenieuze vulsysteem van de splashzone blijft knap om te zien. Het park pompte bovendien veel geld in de aankleding, want het station van Giant Splash baadt in een imposant Vikingthema. Op zichzelf is dit dus een ijzersterke attractie, maar de directe omgeving van Giant Splash oogt helaas erg kaal. Het Vikingdorp schreeuwt in mijn ogen om een extra ride en enkele volgroeide bomen.
Giant Splash staat eenzaam aan de zuidelijke zijde van het park. Gelukkig zijn er aan de noordkant beduidend meer attracties te vinden. We vinden hier tevens twee credits en eentje daarvan is Mysterious Cookie Train. Het station en de wachtruimte werden vormgegeven als een soort koekjesfabriek en zulke eigenaardige thema’s kan ik wel smaken (pun intended). Qua rit gebeuren er dan weer geen uitzonderlijke dingen. Mysterious Cookie Train is een custom kiddie coaster van Preston & Barbieri. De lay-out is vermakelijk, maar de voertuigen zijn lomp en de banking van de track voelt niet juist aan. Ondanks de rust in het park staan we hier overigens bijna een halfuur aan te schuiven, dus ook qua operations loopt deze koekjestrein niet helemaal vlot.
Mysterious Cookie Train is de headliner van themazone Joyful Meadows. Dit gebied werd als een kleurrijke boerderij ingericht en het bevat heel wat rides voor jonge bezoekers. De vrolijkheid spat eraf en we spotten een aantal standaard kinderattracties met originele decoratie. De vliegende kippen van Fox in the Henhouse zien er fantastisch uit en Dancing Pony is een tof gethematiseerde Frog Hopper. Lotte’s Magic Forest is voorts niet vies van woordspelingen. Ik kan erom lachen dat men de botsauto’s Ram Page doopte, al is het toppunt van de woordhumor te vinden bij de draaimolen. Een dikke duim omhoog voor de bedenker van de naam Dairy-Go-Round!
Dairy-Go-Round is niet de enige gekke attractienaam die we in Lotte’s Magic Forest tegenkomen. Ook Giant Digger plaats ik in dit rijtje, vooral omdat het me aan een speelgoedstuk voor volwassen vrouwen doet denken. Toch mogen zelfs de meest preutse zieltjes gewoon verder lezen, want we spreken over een rollercoaster in mijnwerkersthema. De wachtruimte werd versierd met mijnattributen en de treinen zijn vormgegeven als een kolossale drilboor. Verwacht echter niet dat je in een klassieke mijntreinachtbaan terechtkomt. Giant Digger is namelijk een gelanceerde inversieachtbaan van Mack Rides. Qua lay-out is de baan gelijk aan Blue Fire in Europa-Park, al beleef je ‘m hier in spiegelbeeld. Of de rit daardoor substantieel verschilt? Neen, integendeel: Giant Digger trakteert ons op dezelfde flow, dezelfde soepelheid en dezelfde inversies. Ik vind Blue Fire een schitterende rollercoaster en dat geldt tevens voor deze Koreaanse versie. Toch merken we één schoonheidsfoutje op. Vlak voor de launch staan we enkele seconden stil in een gebouwtje vol projectoren, maar er gebeurt tijdens ons bezoek helemaal niets. Zoiets zou bij de signature rollercoaster van het park eigenlijk niet mogen gebeuren…
De drie grootste thrills van Lotte’s Magic Forest kregen vergelijkbare namen. Nadat we het water van Giant Splash en de vier inversies van Giant Digger trotseerden, staan we nu voor Giant Swing. Constructeur Zamperla noemt deze ride in z’n catalogus trouwens een Giant Discovery, dus ook zij dragen hun steentje bij in het Giant-verhaal. Dat is toepasselijk, want we spreken inderdaad over een forse attractie. Deze flat ride biedt plaats aan 40 passagiers, zwaait tot een maximale hoogte van bijna 50 meter en behaalt een topsnelheid van 115 kilometer per uur. Ik vind de versies van Intamin (zoals je die in Lotte World Seoul en Djurs Sommerland terugvindt) persoonlijk nog wat spectaculairder, maar deze Zamperla-variant bezorgt me eveneens een fijne dosis kriebels. Ook qua decoratie maakt deze flat ride een goede indruk. Giant Swing en Giant Digger vormen samen het themagebied The Magic Mines of Underland en het geheel ziet er uitstekend uit. Het opstapplatform wordt immers omgeven door een imposante rotsformatie met kleurrijke kristallen. Hierdoor is Giant Swing beter gethematiseerd dan 95 procent van de flat rides die er op deze aardbol staan.
We bezochten vandaag een gloednieuw pretpark en daar horen zowel voor- als nadelen bij. Het positieve nieuws: alle attracties en gebouwen zien er nog fantastisch uit. De ontwerpers van Lotte’s Magic Forest hebben een getraind oog voor detail en ze slagen erin om sfeervolle themagebieden neer te zetten. Voor zover ik kan zien, opteerde men bovendien voor kwalitatief hoogstaande materialen. Ik ga er dus van uit dat deze plek er over tien jaar nog minstens even mooi bij ligt. Op het vlak van entertainment laat men eveneens leuke dingen zien. Ondanks de regen zien we namelijk dat de shows in het openluchttheater gewoon doorgaan en ‘s middags vindt er zelfs een parade plaats. Het oogt allemaal wat kleinschaliger dan in Lotte World Seoul, maar dat stoort me niet.
Als we naar de nadelen van zo’n recent opgeleverd pretpark kijken, zijn er twee zaken die me onmiddellijk opvallen. Ten eerste is dat de kaalheid van sommige parkgedeelten. Ondanks de naam Magic Forest is er op dit moment immers geen bos te bekennen in het park. Men plantte weliswaar heel wat struikjes en bloemen aan, maar er is nog geen sprake van volgroeide bomen. Helaas gaat hierdoor het gevoel van 'op ontdekking gaan' verloren, want door de kaalheid zie je haast het volledige park in één oogopslag. Ten tweede vind ik de huidige selectie attracties wat magertjes. Het Giant-trio levert leuke thrills en kinderen vinden sowieso hun gading in Joyful Meadows, maar daarmee hebben we driekwart van de rides opgesomd. Het gemis aan vermaak wordt extra duidelijk wanneer we het parkplan bekijken, want we tellen letterlijk meer horecagelegenheden dan rides. De zone rondom Giant Splash smeekt bijvoorbeeld om een tweetal extra invulattracties. Daarnaast vind ik het onbegrijpelijk dat er in/onder dat sprookjeskasteel geen middelgrote dark ride gebouwd werd. Ten slotte zou een bootvaart als Toverland z’n Merlin’s Quest ongetwijfeld een hit zijn bij de families die het park bezoeken. De openingsuren (dagelijks van 10.00 tot 21.00 uur) van Lotte’s Magic Forest zijn ruimer dan die van een doorsnee Europees pretpark, maar met dit attractieaanbod zijn we na een viertal uurtjes wel klaar.
We bezochten vandaag een fotogeniek themapark met een licht ondermaats attractieaanbod. Dat is de conclusie na ons middagje in Lotte’s Magic Forest. Ik wandelde er graag rond en maakte met plezier een bisnummertje op Giant Digger, maar een regelrechte highlight ontbreekt. Tenzij er hier binnen afzienbare tijd een reeks nieuwe topachtbanen verrijst, acht ik de kans bijgevolg klein dat Lotte’s Magic Forest snel weer op m’n agenda verschijnt. Over die agenda gesproken: na het verblijf in Busan stappen we opnieuw op de hogesnelheidstrein richting Seoul. We brengen nog drie volle dagen in de Koreaanse hoofdstad door en uiteraard horen daar ook pretparkbezoekjes bij. Je leest daar binnenkort meer over in de reports over Seoul Land en (het originele) Lotte World. Tot dan!
Een uitgebreide fotoreportage van Lotte's Magic Forest vind je HIER.
Glenn
