Wanneer je een rondreis door Amerika maakt, is het haast onvermijdelijk om een huurwagen te nemen. Ik vind de Verenigde Staten fantastisch, maar het openbaar vervoer laat op vele plaatsen te wensen over. In Azië, daarentegen, is het doorgaans een stuk makkelijker om zonder auto ergens te geraken. In het verleden ondervond ik bijvoorbeeld dat de publieke vervoersnetwerken van Japan, Taiwan en Singapore bij de wereldtop behoren. Hoe afgelegen een plek op het eerste zicht ook lijkt, er stopt vaak een trein-, metro- of tramlijn in de buurt. In 2023 ontdekken we dat je ook in Zuid-Korea met gemak van A naar B geraakt. En het pronkstuk van Korea’s efficiënte transportsysteem, dat is de KTX. Deze hogesnelheidstrein verbindt hoofdstad Seoul met de zuidelijke havenstad Busan, maar houdt uiteraard ook halt bij een aantal grote stations in het binnenland. Een van die stopplaatsen is Daegu.
Vraag honderd Vlamingen welke Koreaanse steden ze kennen. Heel wat mensen zullen Seoul antwoorden en een minderheid heeft misschien al van Busan gehoord. Of het grote publiek iets over de stad Daegu weet, betwijfel ik echter. Nochtans spreken we niet over een onbeduidend gehuchtje. Daegu heeft bijna drie keer meer inwoners dan Amsterdam en 85 jaar geleden werd hier de Samsung Group opgericht. Tegenwoordig is Daegu een stad met een levendig centrum, tientallen torenhoge appartementsgebouwen en… een pretpark. Onze belangrijkste reden om hier een dagje door te brengen, dat is namelijk E-World. We vinden dit attractiepark in het zuidwestelijke gedeelte van de stad, tegen de steile flank van Duryusan Mountain.
‘Where Dreams Come True’ staat in grote letters op de parkmap die een enthousiast personeelslid me overhandigt. Het lijkt erop dat E-World de inspiratie voor z’n slogan schaamteloos bij Disney haalde. Er zijn trouwens nog meer dingen die me aan de entertainmentgigant uit Burbank doen terugdenken. De toegangspoort van E-World heeft namelijk Main Street-achtige vibes en achter de ingang worden we verwelkomd door een lieflijke bende characters. Knuffelbeer Beebee en zijn vriendinnetje Popo zijn de sterren van het park, al worden ze bijgestaan door nog een hele resem andere diertjes. We zagen hen reeds op de banners langs de oprijlaan, maar ook binnen de parkgrenzen vind je op iedere straathoek wel een standbeeld of schattige muurschildering van Beebee. Het feit dat E-World voor zulke aaibare mascottes koos, is helemaal geen verrassing. In Zuid-Korea zijn ze, net zoals in Japan en Taiwan, immers helemaal gek van alles wat schattig is. Pastelkleuren zijn hier alomtegenwoordig en op haast ieder reclamepaneel prijkt wel een koddig beestje.
Het domein van E-World is enorm en dat merken we reeds bij binnenkomst. Achter de ingang belanden we namelijk op een lange avenue, die dwars door een weelderig bos loopt. Het pad werd opgesmukt met oplichtende sculpturen en tijdens ons bezoek vindt er ook een tijdelijke tentoonstelling van oldtimers plaats. De grootschaligheid van deze Main Street maakt alvast een sterke indruk. Aan het uiteinde van deze laan ligt dan weer de hub van het park, die eveneens imposant oogt. Centraal op dit plein spotten we enkele reusachtige Beebee & Friends-standbeelden in (nep) buxus. Daarrond liggen horecagelegenheden, een indrukwekkend showtheater én onze eerste attractie van de dag. Achter een dreigende gevel vinden we het zogenaamde Ghost House, waar we zonder enige wachttijd binnenwandelen. Aanvankelijk ben ik een beetje teleurgesteld dat dit geen dark ride met karretjes, maar wel een walk-through blijkt te zijn. Toch valt Ghost House me uiteindelijk niet tegen. Ondanks de tamelijk voorspelbare schrikeffecten is dit doorloopspookhuis namelijk verrassend lang en we zien een aantal knap uitgevoerde scènes.
Toen we gisteren Seoul ontdekten, leek het haast herfst. De lucht was grijs en regelmatig viel er een flinke plensbui. Vandaag mogen we, daarentegen, van ultiem lenteweer genieten. Het is zelfs zo zonnig dat we met plezier een ritje op Flume Ride maken. Deze boomstammenbaan ziet er een stuk simpeler uit dan de exemplaren die je uit Europese themaparken kent. Ik vermoed dus dat Mack en Intamin hier niks mee te maken hebben, maar dat E-World een goedkopere bouwer inschakelde. Qua lay-out hoef je dan ook geen wonderen te verwachten. Hoewel de baan twee lifthills telt, is er namelijk slechts één afdaling van bescheiden proporties. Nat word je daar niet van, al zorgen enkele strategisch geplaatste fonteinen alsnog voor enige verfrissing.
Flume Ride is tijdens ons bezoek de enige attractie waar ‘s namiddags een wachtrij ontstaat. De rest van het attractieaanbod blijft walk-on, een hele dag lang. Jonge bezoekers hoeven dus niet aan te schuiven voor een van de vele kinderattracties in Magic World. Dit themagebied straalt spijtig genoeg een bepaalde oubolligheid uit, en dat weerspiegelt zich ook in de selectie attracties. Het visuele middelpunt is Merry Go Round. Deze klassieke carrousel valt vooral op omwille van z’n muziek, want men heeft hier overduidelijk de Spotify-playlist ‘Disney Princess Songs’ ontdekt. En we snuiven nog meer Disney-magie op, want het nabijgelegen funhouse werd gethematiseerd én vernoemd naar Aladdin. Andere blikvangers in Magic World zijn een theekopjesmolen, een reuzenrad en een kiddie coaster met de naam Magic Train. Die laatstgenoemde doen we uiteraard voor onze achtbaanteller, maar sensationeel is hij allerminst. De spiraallift en de schattig vormgegeven voertuigen zijn helaas de enige noemenswaardige elementen.
Magic Train is gelukkig niet de enige rollercoaster van E-World. Sterker nog: met vier actieve credits behoort dit park tot de grootste achtbaanparken van Korea. En als we de Roller Coaster Database mogen geloven, staan deze vier banen er allemaal sinds 1995, het openingsjaar van het park. Wie naar hypermoderne coasters zoekt, komt bijgevolg sowieso bedrogen uit. Toch ligt het thrill-gehalte vrij hoog, want twee van de vier banen bevatten inversies. Wie overkop wil gaan, kan terecht bij een standaard Boomerang van Vekoma (naar mijn mening zijn dat ondingen, dus ik sla ‘m met plezier over) of Hurricane. Beschouw Hurricane gerust als een verkleinde versie van Python in de Efteling. De voornaamste elementen zijn een twintig meter hoge lifthill, een looping en twee corkscrews. Bij Hurricane’s respectabele leeftijd hoort helaas ook een respectabele ruwheid. De eerste afdaling en de verticale looping zijn nog best prima, maar in de daarop volgende bocht begint Hurricane rake klappen uit te delen. Breng dus een aspirine mee en zet je schrap voor een turbulente ervaring.
Hurricane bracht ons naar Dynamic World, zo’n beetje het Ruigrijk van E-World. Het attractieaanbod bestaat hier immers voornamelijk uit thrill rides. We passeren een XXL schommelschip, een ouderwetse Tagada, een Ranger, een Air Race-vliegtuigmolen en een over de kop draaiende Frisbee. Vooral die laatstgenoemde is, om een vrij bijzondere reden, opvallend. Het aanwezige personeelslid zingt gedurende de rit namelijk een liedje op de tonen van de achtergrondmuziek. We begrijpen er uiteraard geen woord van (misschien zijn het wel gewoon de veiligheidsinstructies voor de gasten die op dat moment in de rij staan), maar het klinkt allemaal best grappig. Kan je jezelf voorstellen dat de operatoren in de Efteling of Walibi voortdurend liedjes zingen door hun microfoon?
Wanneer je iets wil eten, biedt E-World een overvloed aan opties. Langs de wandelpaden staan er een heleboel kraampjes, maar er zijn ook vestigingen van Koreaanse fastfoodketens en enkele zelfbedieningsrestaurants. Onze keuze valt op de Carnival Food Fair, waar we de bestelling moeten doorgeven via een automaat die alleen in het Koreaans beschikbaar is. Toch moet je als toerist niet vrezen dat de maaltijd automatisch volledig in het water valt. Net zoals men dat in grote delen van Azië doet, is het ook in Korea gebruikelijk om de samenstelling van gerechten te verduidelijken aan de hand van foto’s of (in plastic nagemaakte) voorbeeldborden. M’n portie gebakken rijst met gefrituurde garnalen blijkt overigens heerlijk en overstijgt moeiteloos het gemiddelde niveau van Europese pretparkmaaltijden.
Koreaanse parken zijn vaak jaarrond geopend en dat heeft een specifiek nadeel. Dit wil namelijk zeggen dat men attracties soms langdurig moet sluiten voor onderhoud. Op de website van het park kon ik bijvoorbeeld lezen dat Camel Back tijdens de weken voor onze reis dicht bleef. Toch zijn de creditgoden ons blijkbaar gunstig gezind, want vandaag is deze vierde rollercoaster van E-World plots wel operationeel. We spreken in dit geval trouwens over een tamelijk stevige achtbaan. Camel Back is zowat veertig meter hoog en ik schat dat de track ongeveer één kilometer lang is. Inversies zijn er niet, maar we worden wel getrakteerd op enkele diepe afdalingen, een hoge snelheid en subtiele shotjes airtime. En hoewel we van constructeur Meisho Amusement Rides geen wonderen verwachten, blijkt Camel Back best een soepele belevenis. In de snelste bochten ervaren we weliswaar enige turbulentie, maar al bij al is dit een uitstekende rollercoaster. Zonder twijfel m’n favoriete attractie binnen de grenzen van E-World.
Belangrijke info voor dierenliefhebbers: je vindt in E-World een zoo. Belangrijke info voor dierenliefhebbers met hoge verwachtingen: het stelt niet al te veel voor. De naam ZooZoo Farm verklapt eigenlijk al dat we in realiteit over een uit de kluiten gewassen kinderboerderij praten. Wie The Big Five wil spotten, heeft hier dus weinig te zoeken. Toch wil ik benadrukken dat ZooZoo Farm leuk aangelegd is en dat het lokale publiek de collectie beestjes weldegelijk schijnt te appreciëren. Indien jij hamsters, konijnen en alpaca’s de max vindt, zal je hier ongetwijfeld ook met een brede glimlach rondlopen.
Achtbaanfans en dierenliefhebbers vinden in E-World hun ding, maar ook de zelfverklaarde influencers en vloggers worden op hun wenken bediend. Het park is namelijk zeer Instagrammable, en dat is niet alleen aan de überschattige Beebee te danken. Nabij de parkingang werd een kleurrijk tulpenveld aangelegd en ook middenin het park is er een heuvelflank vol bloemenpracht te bewonderen. Dit natuurschoon wordt afgewerkt met een imposante waterval, dus we kunnen wel stellen dat de landscaping van dit park helemaal on point is. Veel respect voor de ontwerpers… en nog meer respect voor de dappere tuinmannen die dit fotogenieke plaatje onderhouden.
Dat E-World een zeer compleet vrijetijdspark is, staat vast. Naast het attractiepark, de bescheiden zoo en de sprookjesachtige tuinen staat hier namelijk ook een ruim 200 meter hoge panoramatoren: de zogeheten Daegu 83. Het ding is niet alleen een landmark voor het park, maar het werd ook een symbool voor de stad Daegu. De toren claimde een prominente locatie op de heuveltop, dus tijdens heldere dagen zijn waanzinnige vergezichten gegarandeerd. We merken daarboven nogmaals hoe uitgestrekt Daegu is en we krijgen uiteraard ook een schitterend overzicht over E-World. Het is opmerkelijk dat Daegu 83 in feite een aparte toeristische attractie is, die los van het park opereert. Ons ticket omvat weliswaar een bezoek aan beiden, maar het is niet verplicht om voor deze combi-formule te kiezen. Dat E-World en Daegu 83 nauw met elkaar verbonden zijn, spreekt echter voor zich. Men bouwde namelijk een tweede parkingang ter hoogte van het torencomplex en er loopt eveneens een (ouderwetse) kabelbaan tussen Daegu 83 en het park.
In de schaduw van Daegu 83 staat SkyDrop, een free fall van de Oostenrijkse constructeur Funtime. Het ding heeft een respectabele hoogte, maar naast die enorme uitkijktoren lijkt het toch een beetje op een kinderattractie. Of de eigenlijke ervaring beter aanvoelt, kunnen we niet testen. SkyDrop blijft vandaag namelijk dicht. We vervolledigen onze dag dan maar met een ritje op de eerder genoemde kabelbaan en een bisnummertje bij Camel Back. Daarna begeven we ons naar de uitgang, om vervolgens de rit naar onze volgende bestemming in te zetten. Dat doen we met een voldaan gevoel, want het was een heerlijke dag.
Ons goede gevoel is deels te danken aan het voordelige toegangstarief en het perfecte lenteweer, maar ook het park op zichzelf scoorde goede punten. We werden aangenaam verrast door het omvangrijke attractieaanbod, de prachtige bloementapijten en het extreem vriendelijke personeel. Bovendien is E-World een van de groenste pretparken die ik ooit bezocht, ondanks ‘t feit dat het letterlijk middenin een kolossale stad ligt. Het enige minpuntje van dit park is de aanzienlijke leeftijd van de meeste rides. In sommige zones van E-World lijkt de tijd bijgevolg een beetje stil te staan. Ook als achtbaanliefhebber blijf je misschien op je honger zitten, want meer dan vermakelijk zijn de vier rollercoasters niet. Als E-World een geschikte uitbreiding zoekt, gaat mijn stem alvast naar een moderne familieachtbaan. Een woodie van GCI of een mijntreinachtbaan lijken me werkelijk ideaal voor dit park.
Toen we gisteren een bezoekje brachten aan Seoul Children’s Grand Park, was dat slechts een voorsmaakje. Met E-World zijn we echter bij de grote Koreaanse pretparken aanbeland, en we zetten die trend de komende dagen gewoon verder. Op ons programma staan Lotte’s Magic Forest in Busan, Seoul Land en het bijzondere Lotte World. Maar vooraleer die plekken aan de beurt komen, houden we nog halt in de stad Gyeongju en het plaatselijke pretpark, dat (toepasselijk) door het leven gaat als Gyeongju World. Wordt vervolgd!
Een uitgebreide fotoreportage van E-World vind je HIER.
Glenn
