Dag nummertje 3 en inmiddels al 19 achtbanen verder komen we net voor openingstijd aan op de toch al goed gevulde parkeerplaats. Van dit park wist ik niet veel vanaf, maar volgens de ervaringsdeskundige is dit wel het minste park van onze trip.
Six Flags America huisvest 9 achtbanen waaronder een van de laatste der Mohikanen, een Vekoma Flying waarvan er, als ik het goed heb, inmiddels nog maar 2 van operationeel zijn. Zeer benieuwd dus.
De 1e indruk van het park is goed, er is een leuke main street en hier en daar wat groen.
We besluiten om redelijk achteraan in het park te beginnen met Joker’s Jinx deze baan van Premier Rides geeft met zijn krachtige launch een verrassend goede rit weg en het lijkt of ie net een schilderbeurtje heeft gehad. Deze baan gaan we nog een keer tegenkomen alleen is ie daar indoor.
En meteen door!! Met zijn 63 meter hoge lifthill ontkom je niet aan Superman - Ride of Steel, de megacoaster van Intamin ziet eruit alsof deze juist een nieuw likje verf kan gebruiken. Verder is het zweten in deze hoek, er is geen groen, er is geen schaduw en er zijn geen vernevelaars. Hopelijk kan Superman wat verkoeling brengen. Aangezien de locals liggen de dobberen in het aangrenzende waterpark, kunnen wij direct instappen. De baan geeft met 117km/u een krachtig ritje weg, vooral de helix op de hoge betonnen footers is bijzonder leuk.
Vanuit de lifthill konden we al een blik werpen op de Vekoma Flying. Het viel ons op dat er, op de mannen met gele hesjes na, weinig volk was rondom Batwing. Een praatje met een personeelslid die bij het pad stond vertelde ons dat de baan verlopig dicht bleef en ze er druk mee bezig waren om het op te lossen. Het zal toch niet waar zijn dat we deze niet kunnen doen!
Dan maar naar Roar, de woodie geeft een ruw ritje weg en ik ben er niet echt kapot van. Als ik erachter kom dat het ook nog een om een GCI gaat verbaasd het me wel en kom ik tot de conclusie dat dit voor mij de slechtste GCI is die ik tot nu toe gedaan heb. Of zou het door de treinen Philadelphia Toboggan Coasters komen?
Het tempo zit er goed in, op naar de baan die in zijn vorige leven een stand-up coaster was. Firebird is tegenwoordig een floorless en de oranje track blinkt onder de Amerikaanse zon. Helaas blinkt het ritje niet zo uit, wat een onplezierige ritje was dat, er worden een paar rake klappen door de schouderbeugels tegen mijn gezicht uitgedeeld. Als dit nog een stand-up was, moest het haast wel een ritje regelrecht naar de hel zijn geweest.
Nog zo’n baan die vaak vervloekt wordt is de SLC van Vekoma die ook hier aanwezig is. Mind Eraser is in het eerste deel van baan prima te doen, maar ik juich weer te vroeg. Deze SLC is ook weer zo’n baantje zoals we die kennen, ruw en oncomfortabel en die zijn naam eer aan doet. Het enige lichtpuntje aan de baan is dat we hier vandaan konden zien dat Batwing zijn testrondjes aan het maken was.
Zoals batman zich haast naar zijn batmobile, zo haasten wij ons naar de Vekoma Flying, je weet maar nooit, voordat je het weet vliegt ie weer in storing.
En het geluk is aan onze zijde, als wij komen aangelopen laat het personeelslid ons door en kunnen wij als eersten een rondje op Batwing maken. Zoals eerder al gezegd zijn er van deze types nog maar 2 over en als je zo 1, 2, 3 naar de treinen kijkt zie je al dat er een hoop techniek bij komt kijken. We doen onze riemen aan, de beugels wordt gesloten en de stoelen gaan omlaag. Met een hele rare en onnatuurlijk houding gaan we de lifthill op, wat daarna volgt is een geweldige maar ook intense rit. Het voelt allemaal zo raar aan en de looping is een van de intense momenten die ik ooit in een achtbaan heb meegemaakt. Wat een toffe ervaring was dit! Ontzettend jammer dat er niet zoveel van deze banen zijn. Maar nu ook heel benieuwd naar het nieuwe type flying van Vekoma.
Nadat onze magen weer gevuld zijn met een Chinese maaltijd lopen we meteen door naar de kiddie van het park, gelukkig hebben we hiervoor ook geen kind nodig om een ritje te mogen maken. Great Chase is er weer een om af te vinken.
Ragin'Cajun is de Zamperla wilde Mouse van het park. En waar ie normaal gesproken een beetje spint, is het hier helemaal een ander verhaal. Deze spint als een dolle, wat wellicht ook aan het gewicht in het karretje kan liggen, maar we lachen ons kapot.
De laatste credit staat een beetje centraal in het park. Wild One ziet eruit als een echte houten klassieke achtbaan. Maar tot mijn verbazing komt de baan uit 1986, ik heb oudere banen gezien die er beter uitzagen. Afijn we stappen in en het eerste deel van de rit is verrassend soepel de weg terug is wat ruwer, maar overall is het eigenlijk best een leuk ding.
Nu heb ik pas 2 Six Flags parken gehad, toch heb ik ondanks de verhalen van “het zogenaamde slechtste” Six Flags park een prima dag gehad met leuke baantjes. Uiteraard was de Vekoma Flying de grootste verrassing van de dag. Morgen hebben we weer achtbaan geweld met Kings Dominion!
Bedankt voor het lezen en feedback / opmerking zijn weer van harte welkom
Volgende TR: Kings Dominion.
