Deel 1: Auto- und Technikmuseum Sinsheim
Deel 2: Schwaben Park & Rothenburg ob der Tauber
Deel 3: Erlebenispark Tripsdrill
Deel 4: Legoland Deutschland & Ulm
Deel 5: Freizeit-Land Geiselwind & Fränkisches Wunderland
Deel 6: Bavaria Filmstadt
Deel 7: München
Deel 8: Bayern Park & Skyline Park
Schnitzels in Bayern
Hoofdstuk 8: Inhalen wat we hebben overgeslagen
Op deze zondag stonden we op in het knusse Gasthof in Landau an der Isar, in Oost Beieren. Volgens de originele planning hadden we vandaag Freizeit-Land Geiselwind op het programma staan, maar zoals je in eerdere delen al hebt gelezen hebben we voor de zoveelste keer ons plan moeten wijzigen en zijn we een paar dagen eerder al in Geiselwind geweest. In plaats daarvan stond vandaag Bayern Park op de planning. Bayern Park is vanuit Nederland gezien zo’n beetje het verste Duitse pretpark wat er te vinden is (afgezien van nog enkele kinderparkjes). Eerder dit weekend waren we er niet aan toegekomen om Skyline Park te bezoeken, dus zouden we dat vanmiddag ook nog inhalen. Skyline Park had gelukkig handige bliksem tickets die na 16:00 geldig waren tegen gereduceerd tarief. Bayern Park opende om 9:30. Het plan was daarom om van begin van de ochtend tot 14:00 Bayern Park te bezoeken en dan naar Skyline Park te rijden voor om van 16:00 tot 18:00 daar nog even een bingo te scoren.
We ontbeten lekker in ons hotelletje, wat nog van een Nederlander bleek te zijn, en stapte daarna in de auto. Na een ritje van ongeveer 20 minuten parkeerde we de auto en liepen naar de ingang. Wat ik mij toen nog niet realiseerde, maar onderhand gecontroleerd heb, is dat Bayern Park voor mij het verst bezochte park is met de auto vanuit Nederland. Van de zomer waren we in Farup Sommerland, maar blijkbaar is het hoge noorden van Denemarken toch net een paar kilometer dichterbij dan zuid-oost Duitsland.
Anyway, de ingang van Bayern Park ligt vanaf de weg een beetje verstopt tussen twee woonhuizen in het dorpje, wat best apart was om te zien. Bij de ingang aangekomen bleek maar weer dat het ook op een zondag totaal niet druk was in het park. We konden zo doorlopen en liepen het park op.
Tussen de huizen door naar de ingang
Jazeker, we zijn in Bayern!
Bayern Park was eigenlijk het park waar we het minste van wisten toen we er naar toe gingen. We wisten dat er vijf credits stonden, waaronder een gelanceerde Maurer X-Car coaster. Daarnaast twee Zierer Tivoli achtbanen en maar liefst twee Butterflies (dus voor sommige mensen maar drie credits). Daarnaast wisten we door de Dark Ride Database dat het park een unieke interactieve show ride had en konden we op Coast2Coaster zien dat er twee rodelbanen waren. We waren dus best benieuwd.
Bij binnenkomst zagen we eigenlijk direct een mooi verzorgd park met veel natuur. Altijd fijn om te zien en dan heb je tenminste het gevoel dat je in een park rond loopt. Tegenover de ingang zagen we direct een station. Helaas rijdt hier geen echte trein in op spoor, maar zo’n trein met een aantal aanhangers die over de paden rijdt. Jammer, maar het park is best heuvelachtig en het is vast moeilijk om hier nog een treinspoor aan te leggen.
Spelende kinderen voor het station van de trein
We begonnen onze tour in de richting van de grootste achtbaan van het park, maar helaas was die nog dicht zo vroeg op de ochtend. Na even gewacht te hebben besloten we maar om door te lopen en kwamen spoedig bij onze eerste credit van de dag uit: Froschbahn. De medewerker stond er even van te kijken dat er al bezoekers waren, maar zette gelukkig voor ons de achtbaan meteen na het instappen aan. Froschbahn is een standaard Zierer Tivoli Small die we natuurlijk door en door kennen. Wel viel ons meteen op dat het botersoepele achtbaan was! Zelden deed ik zo’n soepele Tivoli. Na een ritje die uit een paar rondjes bestond, stapte we uit, bedankte we de operator en liepen verder. Soepel of niet, het blijft een klein baantje. Afgevinkt voor de credit en door!
Een eindje verder kwamen we het grote broertje tegen van Froschbahn: Achterbahn. Uiteraard opnieuw een Tivoli, maar dit keer geen Small, Medium of Large. Rollercoaster Database duidt hem aan als ‘Tivoli - New’. Een Tivoli baan met een originele layout dus! Ik heb nog nooit een Tivoli achtbaan gedaan met een andere layout dan de eerder genoemde, dus dat is altijd leuk! De Achterbahn is een apart baantje. Hij is net als alle andere Tivoli achtbanen niet echt krachtig en voor mijn gevoel gaat de Large een stukje harder. Toch is het gaaf om eens een keertje iets anders dan een Large te zien en net als Froschbahn is ook de Achterbahn erg soepel. Gewoon een leuk baantje voor de hele familie dus. Perfect voor Bayern Park.
Druk is het nog steeds niet
Up we go!
En natuurlijk kunnen we het niet laten om even een Tivoli-Selfie te nemen!
Naast de Achterbahn vonden we de attractie die voor ons interessant was: Stadlgaudi. We kenden deze attractie door ons research voor de Dark Ride Database, maar we wisten eigenlijk niet precies wat we moesten verwachten. Simulator? Interactive Theater? Geen idee. Tijd om het maar te gaan beleven dan. Wanneer we het gebouw betreden komen we in een mooi aangeklede wachtrij waar al enkele scenes te vinden zijn. In Stadlgaudi zijn de boerderijbeesten namelijk bezig om een feest voor te bereiden. De scenes in de wachtrij bevatten wat interactiviteit in de vorm van knoppen waardoor er zich iets gaat afspelen.
Het exterieur van de attractie
Eén van de scenes in de wachtrij
En instappen maar!
Stadlgaudi is een ‘revolving theater’. Op een draaischijf die verdeeld is over 6 ‘taartpunten’ staat op iedere punt een bank met vier plaatsen. Iedere gast neemt plaats achter een kanon, waarna de rit begint. De draaischijf draait 60 graden, waardoor je voor de eerste scene komt te staan. Na een kort momentje draait de schijf door naar scene 2, enzovoorts tot scene 5. In iedere scene zit een videoscherm waar je op moet schieten. Eigenlijk is het hierdoor dus een soort mini Maus au Chocolat. Ook de kanonnen lijken enorm op die van Phantasialand. Stadlgaudi werd ontworpen door de Nederlandse ontwerpster Hester Kloosterboer en gebouwd door het Nederlandse Lagotronics Projects.
Ready? Aim… Fire!
Wat een tof dingetje is dit geworden zeg. Bayern Park en Lagotronics Projects zetten hier een hoogwaardige attractie neer die in heel veel kleinere parken perfect tot zijn recht zou komen. Denk aan parkjes als Duinrell en Drievliet, maar het zou ook echt niet misstaan in Bobbejaanland of Slagharen. Laat hier dus maar snel meer versies van komen! Overigens hebben we hem natuurlijk gecategoriseerd als ‘Interactive Theater’ op de database. Super tof!
We gaan door en komen uit bij de nieuwste aanwinst van Bayern Park en dat is er eentje die Luc wel kan bekoren. Voltrum is een Funtime Gyro Drop van 100 meter hoog. Ik hou meer van kijken naar een vrije val toren dan erin zitten, dus doet Luc maar even een rondje in zijn eentje. Door het uitzicht op de Alpen wat je blijkbaar vanuit deze toren hebt, werd het direct een van Luc’s favoriete drop torens.
Voltrum, opnieuw een goed verzorgde attractie hier in Bayern Park
Damn, da’s hoog!
In deze hoek van het park vinden we ook de Sommer-Rodelbahn. Voor de rodelbaan moeten we bijbetalen. Volgens mij een euro, misschien twee. We twijfelen of we dit wel of niet moeten doen, maar uiteindelijk besluiten we toch dat we de rodelbaan ook eventjes willen afvinken. Wanneer komen we immers nog eens in Bayern Park? Helaas is dit echt een tamme rodelbaan. Volgende keer zal je mij niet meer zien bijbetalen hiervoor.
Terwijl we gewoon op ons gemak door het park liepen zagen we opeens dat de X-car zijn rondjes maakte. Op naar Freischütz daarom! Dit is een unieke gelanceerde Maurer X-Car coaster. Anders dan bijvoorbeeld de Formule X, gebruikt Freischütz dezelfde LSM motoren om te lanceren en te remmen. Aan het eind van de rit schiet je dus nog eens door het station om op de lanceerstrook weer afgeremd te worden. Daarna ga je achteruit terug het station in. Vrij uniek dus, gezien Freischütz geen multi-launch achtbaan is zoals Gold Rush.
There she goes!
Freischütz is op alle manieren weer uniek en typisch Duits te noemen. Eerder zagen we al dat Bayern Park een prima verzorgd park is. Freischütz laat weer zien dat het een typisch Duits park is. De achtbaan is namelijk vernoemd naar een Opera. Voor de jongeren onder ons: een opera is een soort musical, maar dan met klassieke muziek. De wachtrij van de achtbaan is een beetje een doolhof, wat bij drukte nog wel eens (on)bewust tot voordingen kan leiden. Na een korte wachttijd (ik denk twee rondjes?) stapte we in de comfortabele X-Car en maakte we ons klaar voor de lancering.
Freischütz te kort door de bocht
Wat een teleurstelling was deze baan. Een vriend van mij die een week eerder in het park was, waarschuwde mij al dat het een rammelbak was en daar had hij geen ongelijk in. De lay-out zag er heel interessant uit, maar hij trilt en schokt enorm. Daarnaast zijn een aantal elementen behoorlijk heftig, voornamelijk het bochtenwerk rondom de looping. Een gray-out in een rammelbak is enorm onprettig. Waar de Tivoli’s van Bayern Park botersoepel waren, is deze X-Car, die notabene voor comfort ontworpen zijn, een afgang. Echt zonde.
Tijd om bij te komen met een andere attractie. Nee, niet die rapid in de onderstaande foto, maar die toren!
Wildwasser-Rafting, met op de achtergrond Talon
Die zelfde vriend stelde mij ook op de hoogte over het bestaan van Thaolon. Een Zierer bungee torrentje, zoals we in zoveel pretparken tegenwoordig tegen komen, maar dan indoor. Hij vond dat we dit als dark ride op onze website moesten zetten. Wij waren nog niet overtuigd, dus moesten we het zelf maar eens gaan bekijken.
Thaolon draait om rituelen en ambachten van trollen. In de wachtrij kom je al enkele van deze figuren tegen. De meeste in de vorm van schilderijen. Tijdens de rit schiet de gondel omhoog en omlaag en roteert om zijn eigen as. In iedere hoek zitten op meerdere niveaus enkele scenes die steeds oplichten als je op het betreffende niveau komt. In de scenes zijn trollen die bezig met allerlei zaken. Daarnaast heeft de attractie ook nog eens zijn eigen mysterieuze soundtrack.
De binnenkant van de toren met op verschillende niveaus scenes
Opnieuw is dit dus een unieke ervaring hier in Bayern Park. Niet alleen besloten we dat deze attractie een vermelding in de database moest krijgen, ook besloten we hierdoor om een nieuwe ride type aan te maken, namelijk ‘Tower Ride’. Deze attractie staat nu samen met attracties als de Tower of Terror en de Haunted Mine Drop (Glenwood Caverns) op de Dark Ride Database.
Uiteraard deden we de naastgelegen Wildwasser-Rafting ook, die nog verdomd leuk bleek te zijn. Hij draaide goed door al het bochtenwerk en dat leverde nog een heftig ritje op. Dit soort glijbanen blijven altijd leuk!
Twee top attracties en een teleurstelling op 1 foto
Aan deze kant van het park lijkt Bayern Park op te houden. Er ligt namelijk vlak achter de rafting baan een weg. Toch houdt het park hier niet echt op. Er ligt namelijk een brug over deze weg en die brengt je in nog een deel van het park. Dit deel van het park is enorm bosrijk. Er ligt in het midden een meer, maar als je daar omheen loopt, loop je echt door beboste stukken. Toch liggen er nog enkele attracties in dit deel van het park. Zo doemt er naast het meer opeens een paleis op.
Wat een heerlijke rust aan deze kant van het park
De Rundbootfahrt brengt gasten door de paleistuin en zelfs een stuk door het paleis zelf heen. We zagen de boten het gebouw al in- en uit komen, dus moesten we toch eventjes kijken wat er daar binnen was. We waren immers al twee keer verrast door Bayern Park, misschien dat deze attractie nog mee zou moeten tellen als semi-dark ride? We stapten dus snel in voor een rondje, maar helaas. Er zit wel een dark ride scene in het gebouw, maar het bleek een enkele scene te zijn. Niet genoeg voor een vermelding in de database dus. Wel weer leuk gedaan.
Dit bosrijke gebied is dan ook waar we het wildparkje vinden
Het wildparkje bestond voornamelijk uit wat herten, maar er zou ook een verblijf zijn met Lynxen. Helaas waren die niet te zien (zaten vast even verstopt). Dat verblijf lieten we dus verder links liggen en kwamen uit bij de tweede rodelbaan van het park: de Twinbob-Rodelbahn. Ook hier moesten we weer een klein bedragje voor neerleggen, maar het leek alsof deze baan wel de moeite waard was, en dat was ook zo. Best een leuke rodelbaan dit. Toch blijft het jammer dat je nog moest bijbetalen. Maar goed, afgevinkt!
De Twinbob-Rodelbahn, echt in het uiterste puntje van het park
Het deel aan de andere kant van de weg bestond verder nog uit een paar kinderattracties en een radarboot die een rondje over het meer voer. We voelden ons niet echt genoodzaakt deze attracties te doen, dus liepen we terug naar het hoofddeel van het park.
In de andere uithoek van het park vonden we nog twee attracties die we moesten doen. Allereerst was daar Duell der Adler, een Gerstlauer Sky Fly. Na Tripsdrill en Legoland de derde van de trip! Ik had het idee dat ik hier in Bayern Park de Sky Fly echt goed in een spin kreeg. Beter als die in Legoland en veel beter als die van Tripsdrill. Helaas bleek aan het einde van de rit dat het paneel waarop staat hoeveel rolls je gedaan hebt, stuk was. Balen, want volgens mij haalde ik hier de beste score van de trip.
Flying high!
Een eindje verder zagen we al een van de twee butterflies staan. We tikte die af en gingen snel opzoek naar de andere butterfly die hier ook ergens in de buurt zou moeten staan. We vonden al snel waar die stond. In een gebouw. Een gebouw wat helaas door de Coronarestricties gesloten was. Helaas. Hier in het zesde park van de trip slaagde we er voor de eerste keer niet in om de bingo te halen. Waarom het indoor gebiedje dicht was, was ons onduidelijk aangezien we wel meer binnen locaties bezocht hadden deze trip. Maar goed, het zij zo.
De gesloten indoorhal ‘Burg Fellbach’
En toen waren we helemaal rond. We lunchte lekker op een terrasje (want zoals je aan de foto’s kunt zien, was het na twee dagen regen weer stralend weer geworden) en herhaalde nog een keer of twee bepaalde attracties, zoals Thaolon en Stadlgaudi. Ook gaven we Freischütz een tweede kans, maar helaas was het ook op een andere plaats een totale rammelbak.
Ready, set, au!
Nog maar een keertje raften dan
De boomstamrivier sloegen we over. Waarom weet ik eigenlijk niet, want hij ligt er prima bij
Tot slot wilde we nog een kijkje nemen bij het souvenirwinkeltje. Deze was echter ook door de coronarestricties gesloten, maar er zou een kiosk zijn tegenover de kerk. De kerk? Ja, de kerk. Geen idee wat de daadwerkelijke functie is, maar Bayern Park heeft een kerkje. Bij de kiosk kochten we nog wat souvenirtjes in de vorm van ansichtkaarten en een koelkast magneetje en daarna verlieten we volgens schema om 14:00 het park om naar Skyline Park te rijden.
Die Kirche
Bayern Park was echt een verrassend parkje. Het attractieaanbod is klein als je het vergelijkt met Skyline Park of Freizeit-Land Geiselwind, maar alle attracties zijn goed verzorgd. Bayern Park koopt geen kermisattracties zoals de andere twee. Ze denken hier goed na over hun attracties en zorgen er toch voor dat hun attracties anders zijn dan elders. Dat maakt het bezoeken van Bayern Park leuk. Enige smet op het park is Freischütz. Hij zal vast beter zijn als de treinen niet zo rammelen, maar ik betwijfel of het dan echt een goede baan is door de hoge G-krachten in de krappe elementen. Ook het bijbetalen voor de rodelbanen is een nadeel. Ze zijn niet duur, maar het is niet meer van deze tijd. Overigens zijn we iets langer dan vier uur in het park geweest en hebben we het idee dat we alles wel gedaan hebben, dus echt dag vullend is het waarschijnlijk niet. Toch had ik dit knusse parkje niet willen missen op deze trip.
Dag Bayern Park. Je was leuk!
Hallo Skyline Park!
We waren niet de enige die van het 16:00 tarief gebruik wilde maken
Klokslag 4 uur stonden in de rij voor de ingang van Skyline Park. Van Skyline Park dacht ik wel redelijk te weten wat ik ervan moest verwachten: veel kermis attracties in een aantal weilanden. Met andere woorden een vrij sfeerloze vlakte. We wisten dat het park maar liefst 6 credits had, waaronder een klassieke Schwarzkopf Wildcat en een unieke Maurer Spike Dragster. Verder opende Skyline Park dit jaar de hoogste Star Flyer ter wereld en zou er ergens hier een tijdelijk spookhuis staan.
Bij binnenkomst besluiten we om eerst naar de meest storingsgevoelige baan van het park te gaan, de Dragster.
Onderweg komen we de Wildcat tegen
En natuurlijk niet te missen: de Star Flyer
Onderweg naar de Sky Dragster (bijna alle achtbanen in dit park hebben een naam die met ‘Sky’ begint) bleek dat het toch wel een uitgestrekt park is. Het was een flink stukje lopen naar de baan, die helemaal aan de achterkant van het park stond. Onderweg viel op dat het reuze mee viel met de open vlaktes in het park. In plaats daarvan is het toch vrij natuurrijk.
Bij de Dragster aangekomen bleek dat de baan zijn rondjes reed! Het capaciteit van de baan was laag en de rij natuurlijk best lang. Na een korte inventaris van de wachttijd besloten we een andere tactiek toe te passen: Eerst de andere achtbanen doen en daarna hopen dat we nog in de rij aan kunnen sluiten.
We liepen weer naar een andere kant van het park en besloten te beginnen bij Sky Wheel, een Maurer Sky Loop met X-Car treinen. Na Bayern Park de tweede X-Car van de dag. Het is ook zo’n beetje de enige plaats ter wereld waar je twee verschillende X-Cars op één dag kan doen, want zoveel heeft Maurer er ook weer niet gebouwd.
Onderweg naar de Sky Wheel werd wel mijn verwachting van lege vlaktes waarheid.
Een lege vlakte met kermisattracties
En daar torent het Sky Wheel gewoon bovenuit
Na een rondje wachten gingen we zitten en werden we omhoog getakeld. Ik deed eerder Abismo in Parque d’Attracciones de Madrid al een paar keer en dat vond ik best een toffe baan. Sky Wheel is de verkorte versie daarvan, maar eigenlijk viel ook deze X-Car tegen. Ik weet niet wat er gebeurde, maar op een of andere manier zat de beugel gewoon niet lekker, onder mijn ribbenkast of zo. Ik had hier nog nooit problemen mee gehad, ook was het bij Freischütz niet het geval. Hoe dan ook, het was een vrij oncomfortabel ritje. Ik was dan ook blij toen na twee rondjes de beugel weer open ging.
Wel fotogeniek tegen die blauwe lucht
Volgens mij heb ik gewoon pech gehad dat ik verkeerd ben gaan zitten of zo. Volgens mij is Sky Wheel normaal gesproken prima te doen. Hij trilde ook een stuk minder dan Freischütz. Toch deden we hem vandaag geen tweede keer en gingen snel door naar de volgende achtbaan: Kids Spin.
Ik weet wat je denkt, maar de naam ‘Sky Spin’ was al bezet
Kids Spin is een standaard SBF Visa Spinning Coaster zoals je de laatste tijd enorm vaak ziet verschijnen in kleinere parkjes. Het zijn wel grappige dingetjes, maar niet eigenlijk tussen de andere achtbanen van het park totaal niet boeiend. Maar goed, de credit is binnen hè?
Er was trouwens wel een enorm traag personeelslid aan het werk hier, een klein oud mannetje. Zo nu en dan kwam er een karretje scheef het station in en die moest hij dan weer recht zetten voordat de beugels open konden. Hij kon dit alleen niet gemakkelijk voor elkaar krijgen en dat duurde en dat duurde. Erg vervelend als je toch een beetje een race tegen de klok voor de bingo aan het doen bent. Eigenlijk moet Skyline Park gewoon een jonger iemand bij deze baan neer zetten die een beetje kracht kan geven. Maar goed, we gaan door.
Een stukje verder naar het midden van het park vonden we een Nederlandse achtbaan: de Sky Rider. Deze zeldzame suspended achtbaan is gebouwd door Caripro, die sommige van jullie wel zullen kennen als de fabrikant van de Vleermuis in Plopsaland of van het debacle met de Batflyer in Duinrell. Caripro bouwde in totaal 9 achtbanen, waarvan er nog maar 4 in werking zijn, voordat ze failliet gingen. Sky Rider is de laatste overgebleven Caripro achtbaan op het Europeese vaste land. Uniek aan deze baan is dat er plaats is voor 4 personen die in een circel naar elkaar toe zitten.
Daar gaan we, met een zelfde verticale lift als de Vleermuis
Ook de Sky Rider is een spinning coaster
Sky Rider was een verrassend leuk baantje. Ik deed beide Vleermuis banen in Plopsaland, maar die zijn behoorlijk kort. Sky Rider heeft tenminste nog 350 meter baan en een topsnelheid van 50 kilometer per uur. Eat that vleermuis! (maar eet geen vleermuis, daar komt alleen maar ellende van…)
We verplaatste ons weer een stukje verder terug richting de Sky Dragster en kwamen uit bij de Sky Spin, een spinning coaster van huisleverancier Maurer. Het is het standaard model zoals Spinning Racer op de Duitse kermis (die nu naar Fantasy Island vertrekt) of de voormalige Xtreme van Drievliet en daar wordt ik vrolijk van. Voor een standaard baan heeft Maurer hier echt een tof baantje mee ontwikkeld. Ik ken custom spinning coasters die een stuk minder interessant zijn (Naga Bay bijvoorbeeld).
Give it a spin!
Tegenover de Sky Spin komen we de Nostalgische Achterbahn tegen. Deze Schwarzkopf Wildcat komt oorspronkelijk uit 1967 en verscheen in 1999 in Skyline Park. Na een interne verhuizing staat hij sinds 2015 op zijn huidige plek. Hij zag er prima onderhouden uit. Gaaf dat Skyline Park moeite steekt in het behoud van deze achtbaan die toch redelijk dicht staat bij de plek waar hij ooit gefabriceerd is.
De klassieke Schwarzkopf treintjes
Nostaltisch is hij zeker!
En daarmee hadden we 5 achtbanen afgetikt. Tijd om nog snel aan te sluiten in de rij voor Sky Dragster en dat kon nog! Niet alleen was de rij nog open, maar de rij was ook een flink stuk korter als om 4 uur. Dat scheelde flink.
Ready? Set. Go!
Sky Dragster: een Maurer Spike Coaster
De Sky Dragster was een unieke ervaring. Je neemt plaats op een motor achtig voertuig, waarna je na vertrek zelf gas bij of terug kan nemen. Je bepaalt dus zelf in zekere mate de snelheid van het voertuig. Al is hij natuurlijk wel begrensd op een maximale snelheid en remt hij in sommige bochten wat verder af. Ook heeft hij een minimum snelheid, waardoor je dus niet stil kan gaan staan. Nadat de achtbaan enorm geplaagd werd door storingen, hebben ze hem nu redelijk draaiend gekregen. Wat ze echter wel gedaan hebben is het doorstarten van het karretje. Je gaat twee rondjes door de baan heen. Aan de ene kant wel leuk, want de baan is niet zo lang. Aan de andere kant kost het enorm veel capaciteit. Er staat daardoor namelijk maar één karretje op de baan. Eén kar, twee personen, twee rondjes. Niet gek dus dat er hier een lange rij stond. Maar goed, het blijft een unieke credit en ik ben blij dat we hem hebben kunnen doen.
Na de Dragster bleek dat we nog ongeveer zo’n 20 minuten overhadden in ons bliksem bezoek. Onze eerste prioriteit lag natuurlijk bij de Allgäuflieger, de hoogste Star Flyer ter wereld. Wat een ding is dat joh. Net zoals in Voltrum in Bayern Park, kijk je vanuit de Allgäuflieger uit op de Alpen. Fantastisch. Overigens moet ik wel zeggen dat ik al veel Star Flyers deed. Van die extra hoogte merk je minder. Het mag dan wel de hoogste ter wereld zijn, zoveel hoger dan bepaalde andere exemplaren is hij ook weer niet. Daarnaast bereik je nooit de maximale hoogte van de toren, aangezien je natuurlijk met kettingen onder de gondel hangt.
De torens van Skyline Park
Na de Star Flyer wilde ik toch nog even het spookhuis Geisterbahn mee pakken. Die stond echter aan de andere kant van het park (in de buurt van Sky Wheel). Luc wilde liever even een rondje door het park lopen om wat meer van het park te zien en te fotograferen. We splitsten dus even op en terwijl ik vooruit liep, maakte Luc nog even wat stops om de volgende foto’s te maken.
Hier nog een leuk aangelegd pleintje bij de Sky Dragster en Allgäuflieger
Toch zijn de vlaktes nog wel aanwezig in het park
Geisterbahn. Schijnt ook nog wel eens in Europa Park gestaan te hebben
Geisterbahn viel mij tegen. Het bevatte geen verassende scenes, maar eigenlijk gewoon cliche spookhuis scenes. Jammer, maar goed, ik kon hem weer afvinken. Nadat ik in Geisterbahn gestapt was, werd de rij gesloten. Het was namelijk 18:00 en het park ging dicht.
Toen ik uit de attractie kwam stond Luc mij weer op te wachten. We liepen nog een klein ommetje door het gesloten park, maar gingen uiteindelijk terug naar de auto. Skyline Park is mij beter bevallen dan verwacht. Twee uur was eigenlijk gewoon te kort om het hele park te ervaren. De achtbanen staan allemaal wat verder weg in het park aan de noord- en oostkant. Hierdoor hebben we het gebied rond de ingang eigenlijk niet gezien. We zijn er een keer in en uit gegaan, maar ook hier liggen nog een aantal attracties die we normaal gesproken wel even meegepakt zouden hebben. Het park is toch een stuk sfeervoller dan ik verwachtte. Het park heeft meer natuur en is toch beter aangelegd.
Wat overblijft zijn de vlaktes aan de noord kant van het park en volgens mij kan het park daar niet heel veel aan doen. Ik heb namelijk het idee dat er in het park enkele ‘enclaves’ van boeren liggen. Stukken land, midden in het park, die niet van Skyline Park zijn. Dat is toch wel jammer, maar wellicht dat het park in de toekomst deze stukken alsnog kan kopen. Daar wordt het park dan weer een stuk groter mee.
Na ons bezoek vaan Skyline Park besloten we om gewoon even bij de lokale Burger King wat te eten, om vervolgens in de auto te stappen naar ons laatste hotel in Aschaffenburg, het noordwesten van Beieren. Die bracht ons opnieuw langs een bekende weg (kijk, de kerktoren van Ulm! Dahaag Feuchtwangen!) en zo kwamen we ’s avonds laat in ons hotel.
Eigenlijk zou vanavond de terugreis op de planning staan, maar zoals ik eerder al geschreven heb, zouden we onze reis met een dag verlengen omdat in Phantasialand F.L.Y. zijn rondjes maakte. Van Phantasialand ga ik geen verslag meer schrijven. Ik ben al te vaak in Phantasialand geweest om daar nog een verrassend report van te maken. Daarnaast hebben Luc en ik onze review van F.L.Y. al eens in het betreffende topic gegeven. Daarmee is dit dus het laatste verslag van deze tour, maar die beëindig ik niet zonder weer even de routekaartjes te laten zien. Ik reken de reis naar huis niet mee in de gewijzigde route, gezien we van te voren besproken hadden dat als F.L.Y. open zou gaan, we onze tour zouden verlengen.
De geplande route naar Aschaffenburg
De gereden route
Het was een fantastische trip waar ik nog steeds, midden in onze lockdown, met plezier op terug kijk en het schrijven van deze reports hebben daar zeker bij geholpen. Beste park van de trip was toch wel Tripsdrill, met Bayern Park als een verrassende tweede. Schwaben Park was toch wel het minste park van de trip, gevolgd door Geiselwind. Dat laat Skyline Park en Legoland een beetje in de middenmode. Toch vind ik het fijn dat ik al deze parken een keer gezien heb. Het zal nog wel even duren voordat we allemaal weer nieuwe trips kunnen maken, maar gelukkig kan ik nog lang teren op het plezier wat Luc en ik op deze trip gehad hebben.
Bedankt voor het lezen en tot een volgend report, hopelijk niet al te ver in de toekomst!
