Een paar maanden later...
Je zou het haast niet zeggen; maar ik ben nog steeds bezig met dit project 😁 Afgelopen weken heb ik weer wat vaart kunnen maken met een nieuwe techniek en het verder aanbrengen van details. Vandaag heb ik een aantal foto's gemaakt die de voortgang weer laten zien. Maar eerst...wat is er nu precies veranderd t.o.v. vorige keer?
De aandrijftechniek
De trein door de hele baan laten gaan door zijn eigen snelheid was nogal...een dingetje. De track lijkt op een afstandje netjes zonder knikken en andere onregelmatigheden, maar dit is helaas niet helemaal het geval. Doordat de backbone en de ties aparte onderdelen zijn, was het belangrijk dat alle ties precies uitgelijnd ten opzichte van elkaar zouden zitten. Op het eerste oog leek dat ook het geval, totdat ik de looprail installeerde (negeer voor nu even de tubing die in het midden loopt 😉):
Hier zie je dat de tubing van de twee loopvlakken niet helemaal lekker zijn uitgelijnd; dit zorgt ervoor dat de trein erg stuitert, klem komt te zitten als de twee loopvlakken te dicht bij elkaar zitten of zelfs uit de baan loopt als de loopvlakken te ver van elkaar af zitten.
Afijn, er waren twee dingen die ik kon doen:
- Een volledige retrack waarbij ik het ontwerp van de baan zou veranderen. Ik zou dan de ties en de backbone tegelijkertijd kunnen printen op wat geavanceerdere 3D-printer. De kans dat de loopvlakken dan wel goed zijn uitgelijnd is vrij groot...maar dit kost ook ontzettend veel werk en geld.
- Een andere aandrijftechniek.
Niet dat ik een specifieke keuze had gemaakt; maar we hebben allemaal wel eens dat we iets onbenulligs doen en dan ineens denken: "wacht, zo ga ik het aanpakken!".
Het plan is als volgt: ik installeer een derde tubing in de baan (die je dus ook op de foto hierboven kan zien), daar loopt een nylondraad doorheen en dat draad zorgt voor de verplaatsing van de trein. Onder de tafel installeer ik dan een motor die het nylondraad als dusdanig aandrijft. Ik heb een aantal simpele testjes gedaan of dit idee realiseerbaar is (denk aan slijtageproblemen, te veel wrijving over zulke grote afstanden...) en dat zag er op het eerste oog goed uit:
Deze video is opgenomen met een twee coaches en een vrij constante motorsnelheid.
De aandrijving (zonder motor) ziet er als volgt uit:
Het voordeel van zo'n systeem is dat je de snelheid van de trein over de hele baan kan controleren; wat uiteraard weer zorgt voor een vrij realistische snelheid. Op Discord is er ook een achtbaanmodelbouw-server actief (Coaster Printing) waar iemand met een soortgelijk idee bezig is. Hij heeft een programma gemaakt waarbij de coördinaten van de track kunnen worden omgezet naar motorsnelheden/torsie data. Ik zal daar nog het een en ander aan moeten veranderen, maar ik heb alvast een mooie basis tot beschikking! Zo krijg dit uiteindelijke model dezelfde relatieve snelheden als het oorspronkelijke No-Limits model.
En verder?
Naast het werkingsprincipe vind ik het aanbrengen van details ook erg leuk. Ook dit heb ik na een aantal maanden weer opgepakt. En omdat foto's meer zeggen dan 1000 woorden:
In dit motorblok zit trouwens een klein elektromotortje. Als de trein omhoog wordt getrokken gaat deze ook draaien; wat er ook weer voor zorgt dat het katrol aan de bovenkant gaat draaien. Het heeft verder geen functie, maar het is een extra detail.
Deze trap was echt een hoofdpijndossier, haha. Nu mist-ie alleen nog wat leuningen en wat traptreden.
... en tot slot het volledige plaatje:
Vragen en (kritische) opmerkingen zijn uiteraard altijd welkom!
