Noot: wegens positieve feedback in het verleden meer foto's van het niet-pretparkdeel van de vakantie.
Met de trein heb ik de afgelopen jaren steeds meer uithoeken van Europa kunnen aandoen en afvinken. Een van de weinige overgebleven regio’s was Noord-Europa. Er verschenen wel wat schetsjes in mijn hoofd en in excel, maar het plan viel niet heel lekker op z’n plek. Finland en Estland zou ik eruit moeten knippen, en hoe ik er natuur in moest fietsen had ik nog niet uitgezocht. Naar Zweden gaan zonder natuur te zien is natuurlijk onacceptabel…
Toevallig was een half-Zweedse vriendin van me van plan om met een busje een paar weken door Zweden te rijden. Het leek ons leuk om ergens wat dagen samen op te trekken. En waarom niet ook de heen- of terugreis delen? Scheelt gedoe. Het idee bleef evolueren, met als eindresultaat: drie weken, nóg een vriendin erbij, een gehuurde bestelbus, kampeerbenodigdheden, en de intentie om veel tweedehandswinkels aan te doen op zoek maar leuke betaalbare houten meubels om in onze huizen te zetten, of om hobbymatig op te knappen maar ook met winstoogmerk vervolgens door te verkopen. Helemaal leuk, maar mijn intentie om een paar pretparken te bezoeken stond vast. Mijn vrienden mochten mee, maar dat moesten ze zelf weten. Ik ging.
Op zondagochtend, 4 augustus, reed er een blauwe bestelbus met als koosnaampje Gunnar weg uit Amsterdam. Volgeladen met onnodig veel bagage, alsmede later erbij gekomen Duitse boodschappen. Onderweg kon ik even zwaaien naar Hansa Park. Het enthousiasme begon echt te komen zodra we de Deense grens passeerden en de snelwegen inruilden voor glooiende landweggetjes door schattige dorpjes. Møns Klint, met z’n spectaculaire witte krijtrotsen, was de volgende dag een prachtige ochtendwandeling.
Groeten uit Møns Klint!
Onderin een Liampie voor de schaal.
Richting Kopenhagen.
Kopenhagen reduceerden we tot een plek om te lunchen, en ik kon heel kort zwaaien naar Tivoli. Bij Helsingør namen we de ferry naar Helsingborg - verwarrend. ‘S avonds in het donker kwamen we aan op onze camping, en vanaf hier gingen we ons tempo verlagen. Desalniettemin waren we vroeg op voor een mooie natuurwandeling bij Kullarberg, een schiereiland met woeste rotsen en vermeend oerbos. In de dagen die volgden bezochten we plaatsjes als Torekov en Halmstad, maar ook een groot aantal kringloopwinkels, zowel de formele zaken zoals je die in Nederland veel hebt, als de compleet volgestouwde schuren en loodsen die je op het platteland kunt tegenkomen wanneer men een bordje met ‘Loppis - oppnët!’ in de berm prikt. Gunnar werd verder opgevuld met goedkope Zweedse spullen.
Even snel hier gluren!
Helsingør ziet er schattig uit! Andere keer…
Woeste rotsen en woeste golven bij Kullarberg
Torekov
Schapen bij Torekov
Interieur van een willekeurige loppis
Mijn eerste persoonlijke mijlpaal bevond zich in Göteborg. Qua timing viel er moeilijk te plannen, dus mijn bezoek aan Liseberg viel wat onfortuinlijk op een drukke zaterdag. De officiële Liseberg-camping was erg vol (en tamelijk sfeerloos), dus dat voorspelde weinig goeds. Stiekem wel leuk: mijn vrienden gingen iets anders doen op deze dag, dus ik was weer even vanouds solo!
Ik betrad het park via de achterzijde. De wachttijden waren al rond de 20 minuten, dus ik verspilde geen tijd om meteen te beginnen met achtbanen aftikken.
#294 Balder
Mijn eerste Intamin-woodie! Ik geloof dat hij door de jaren heen wat ruwer was geworden, maar ik trof hem botersoepel aan, volgens zijn oorspronkelijke reputatie. Balder is een achtbaan naar mijn hart. Een afwisseling van snelle en comfortabele bochten met zoveel mogelijk airtime-heuvels. Geweldig! Mogelijk mijn nieuwe favoriete houten achtbaan, durfde ik zelfs te stellen.
Een tweede rondje Balder was verleidelijk, maar ik ging toch voor de buurman. Ik vind het jammer wanneer parken voor een Dive Machine gaan in plaats van een model dat met langere layouts gepaard gaat, maar Valkyria is binnen zijn genre nog relatief lang. Een mooi stationsgebouw en een prachtig kleurenschema op de baan zelf daarbij optellend, en er ontstaat toch een gunfactor.
#295 Valkyria
Het voldeed aan de verwachtingen. Prima drop, een paar fijne elementen, soepel, maar ook wat kort. Valkyria is heel leuk, maar voor een wow-gevoel heb ik meer nodig.
Alvorens je de wachtrij van Valkyria in mag, moest ik mijn tas wegstoppen in een kluis tegen een kleine vergoeding. Voor minder dan een halve euro kon ik mijn tas twee uur stallen. Gezien de tijdsdruk die ik voelde - ik zou later op de middag mijn vrienden treffen in de stad - besloot ik in die twee uur zoveel mogelijk credits af te werken, om daarna met camera een langzamer rondje te maken. Met een oog op de online wachttijden was mijn eerste bestemming de psuedo-Schwarzkopf, waarvoor ik ongeveer twintig minuten moest aanschuiven. Daarna deed ik de kleine banen van het park.
Het lagere deel van Liseberg bestaat voor een aanzienlijk deel uit dit soort gezellige straatjes.
#296 Lisebergbanan
Na twintig minuten kwam ik terecht bij het hekje voor de achterste stoeltjes van Lisebergbanan. De rest van het karretje zou bezet worden door een gezin van vijf ik vermoed Indiërs. Dochter had zichtbaar geen zin om naast een vreemde man plaats te nemen, wat ik respecteer. Maar daarop besloot het hele gezin niet in te stappen. Met een volle wachtrij rolde de trein halfleeg het station uit. Wat mij betreft prima, hoor, maar op een andere manier een beetje ongemakkelijk. Als een varkensstal met een stankcirkel waarbinnen niet gebouwd mag worden - een vergelijking die verder uiteraard volledig mank gaat. Eenmaal bovenaan op de lift verschoven mijn gedachten naar de achtbaanrit zelf, en door de lengte van de baan was er veel ruimte om gedachten te ontwikkelen, bijvoorbeeld "Wat een lengte! Ik kan over zoveel dingen nadenken, bijvoorbeeld "Er komt geen einde aan, maar ik heb al zoveel meningen" of "Wat een lange baan, ik heb er zelfs tijd om er nu al bij stil te staan! Al dan niet rijmend."" of "Ik moet echt stoppen met spontane pogingen tot creatief schrijven, want al deze citaten binnen citaten wordt erg verwarrend om te lezen en voegen bovendien niks toe". De baan was ook lekker snel, waardoor er weinig gelegenheid was om hele ingewikkelde gedachten te ontwikkelen. De voorgaande zinnen zijn dan ook een verzinsel, maar met een kern van waarheid: Lisebergbanan is lang en snel. Een beetje als deze alinea, maar dan daadwerkelijk snel. Lisebergbanan ligt op een heuvel en daar maakt ie goed gebruik van, de achtbaan blijft maar accelereren. Een top 10- of top 20-notering wordt het niet, maar dit is helemaal mijn type attractie.
#297 Rabalder
Ook een wat lange wachtrij vond ik bij Rabalder, een kinderbaantje van Zierer, welke eerlijk gezegd relatief charmant compact weggestopt was tussen allerlei gebouwen en attracties. De rit was leuk genoeg, maar niet echt het wachten waard.
#298 Stampbanan
Onder Rabalder vind zich een klassement met nog kinderachtigere shit, zoals Stampbanan. Hier is vast een leuke woordgrap mee te maken, maar ik ga er verder geen woorden aan vuil maken. Ik wil hier zo snel mogelijk uit, daarna mijn lijstjes bijwerken, daarna vergeten dat ik deze vernedering ooit vrijwillig heb ondergaan, en de ervaring vervolgens publiekelijk vereeuwigen op het internet.
Inmiddels was het tijd om mijn mijn spullen uit de kluis bij Valkyria te halen - als ik er langer dan twee uur over zou doen om mijn kluis te legen, dan zou er een boete volgen. Na een fotoronde had ik het vlakke deel van het park in grote lijnen wel gezien, dus ik begaf me op de heuvel, via enkele verrassende paadjes waarvan ik niet wist waar ze me heen zouden voeren. Enigszins verwarrend - ik kon de ingang van Helix niet vinden. Wel kwam ik iets anders tegen.
Helix gespot in het rommelige bovendeel van het park… Maar waar ik moet ik nou heen?
#299 Luna
Parken blijven maar attractietypes aankopen waar ik niets mee heb, zoals de Vekoma Family Boomerangs die zo heerlijk ongewenst achteruit denderen. Pff. Luna viel me in dit opzicht mee, en het uitzicht deed nog iets om tot een positieve ervaring te komen. Maar ik had liever een normale achtbaan op deze plek gezien. Stop met al die gimmicks, mensen.
Na nog even verder gezocht te hebben kwam ik eindelijk in de wachtrij van Helix terecht - de ingang was een beetje weggestopt in een gebouw, met bijna net zoveel grandeur als een gemiddeld indoor toiletblok. De wachtrij zelf was overdekt maar wel in de buitenlucht. Kaal, maar ook geen veehok, eerder een labyrinth van trappen omhoog, trappen omlaag, kronkels, bruggen, gangen, met her en der een bescheiden slalommetje. Na 40 minuten mocht ik achterin plaatsnemen.
#300 Helix
Alsof ze drie verschillende achtbanen die op zichzelf al leuk zijn aan elkaar zijn gelast. Helix heeft bijna alles. Soepele inversies, snel bochtenwerk, airtime, lanceringen… Laatstgenoemde vielen wat tegen, er zat niet veel kracht achter. Dat is geen minpunt, wel een gemiste kans. Maar het is mierenneuken, want naast hoge kwaliteit biedt Helix ook enorm veel kwantiteit. Er komst haast geen einde aan. Fantastisch! Door de lange wachtrij heb ik helaas niet meer ritten gemaakt, maar ik kom nog wel een keer terug op een rustigere dag. Top 10-notering zit denk ik wel snor, en bij herhalingen zie ik Helix nog stijgen ook.
Na Helix deed ik nog een laatste fotoronde, en ik besloot Balder nog éénmaal te doen. De wachtrij van 25 minuten bleek bijna een uur, dat viel me tegen. Maar de rit was weer fenomenaal. Mijn vrienden wachtten op me in Göteburg, dus ik kon niet te lang meer blijven hangen. Ik overwoog nog een gigachocoladereep van ons favoriete merk te winnen bij een van de vele gokkramen in het park als relatiegeschenk, maar ik durfde het niet aan. Tot ziens Liseberg!
Dezelfde avond nog zetten we ons kamp op een afgelegen openbaar grasveldje aan een van de vele meren in het binnenland, alwaar we twee dagen overleefden zonder stromend water, stroom, en… zonder werkende barbecue. Maar het was leuk!
Prima wakker worden.
Wandelend door een sprookjesbos…
Ter compensatie van deze praktische ellende vonden we daarna een prachtige camping grenzend aan het charmante dorpje Nora - een aanrader voor wie ook kamperend door Zweden trekt. Na Nora, en een bliksembezoek aan de grotere stad Örebro, richtten we onze pijlen op Stockholm, met nog een laatste halte - wederom aan een meertje - vlak voor de stad. Ondertussen vulde de bus zich steeds meer met mooie en lelijke aankopen van de Loppis.
Nora is leuk!
Voordeel van samen met anderen reizen… Dan krijg je ook eens aantrekkelijke foto’s van jezelf.
Hier wordt druk gehaakt en geaquareld.
Wordt vervolgd.
