Het is altijd een beetje bijzonder om pretparken te bezoeken met tropisch heet weer. Ik herinner me 35 graden tijdens een weekendje Europa-Park, in Nigloland werd het maar liefst 37 graden en in Universal Studios Singapore lag de gevoelstemperatuur eigenlijk altijd tien graden te hoog. Het absolute temperatuursrecord breek ik echter op dinsdag 24 september 2019, wanneer de thermometer maar liefst 41 graden aanduidt tijdens een dagje coasteren. Dit gebeurt in Dubai Parks & Resorts, een reusachtig vrijetijdscomplex dat ergens in de woestijn tussen Dubai en Abu Dhabi ligt. Je vindt er luxehotels, een waterpretpark, entertainmentzone Riverland en drie totaal verschillende themaparken. De ochtend bracht ik door in een uitgestorven Legoland, waar vooral het imposante Miniland indruk maakte. Vanmiddag staat er nog meer pretparkplezier op de planning in het vlakbij gelegen Motiongate. De loodzware middagzon maakt het een heuse opgave om erheen te wandelen, maar ik heb er ontzettend veel zin in om deze plek te ontdekken.
De Verenigde Arabische Emiraten staan niet bekend als ’s werelds voordeligste reisbestemmingen en dat weerspiegelt zich tevens in de plaatselijke pretparktarieven. Zowel bij Legoland als bij Motiongate moet je aan de kassa 245 dirham neertellen, wat overeenkomt met een goeie 60 euro. In normale omstandigheden zou deze dag me bijgevolg 120 euro kosten, maar een deal van Klook.com reduceert dat naar amper 47 euro. Da’s een erg mooi begin van de dag, als je het mij vraagt. Bovendien maakt Motiongate sowieso een goede eerste indruk. De toegangspoort is schitterend, de hoofdboulevard bevat enkele prachtige façades en de bombastische filmmuziek creëert meteen een heerlijke sfeer. Als ik niet beter wist, zou ik mezelf in een themapark van Universal of Disney wanen.
Niet alleen het themaniveau doet aan Disney denken, ook de lay-out van het park lijkt gebaseerd op een Magic Kingdom. De hoofdstraat leidt naar een centrale hub, van waaruit je de verschillende zones kan betreden. Ik begin m’n dag uiterst rechts en ik beland daar in het gebied dat Columbia Pictures heet. De zones zijn in Motiongate niet zozeer gebaseerd op een thema, maar eerder op verschillende filmstudio’s en hun producties. Columbia Pictures is daardoor een verzameling van een heleboel onsamenhangende thema’s, al stoort me dat geen seconde. Integendeel: dit is een gezellige hoek van het park met veel groen en mooie waterpartijen. De meeste attracties bevinden zich rondom een klein meertje en de eerste op m’n to do-lijstje is… een achtbaan.
De naam van die achtbaan luidt The Green Hornet – High Speed Chase. Een hele mond vol en je zou terecht kunnen vermoeden dat het een sensationele snelheidsmachine is. Toch valt dat uiteindelijk nogal mee. The Green Hornet is namelijk een relatief simpele familieachtbaan van Gerstlauer. Soepel, plezierig en voorzien van comfortabele voertuigen, maar daar blijft het bij. Op Roller Coaster Database valt trouwens te lezen dat het thema van deze coaster aangeleverd werd door het zogenaamde Atelier Artistique du Béton. En inderdaad… The Green Hornet werd op een kille, grijze betonplaat neergepoot. Dat had beter gekund.
Wanneer ik Ghostbusters zeg, begin jij misschien een beroemd melodietje te neuriën. Da’s meteen het enige herkenbare dat deze filmfranchise voor mij in petto heeft. Ik zag de films nooit en het spreekt me ook helemaal niet aan. Dat is waarschijnlijk niet de ideale situatie om de gelijknamige attractie Ghostbusters – Battle for New York te begrijpen, maar ik vind ‘m best tof. Deze dark ride met laserpistolen oogt bij momenten weliswaar iets te tweedimensionaal, maar de ritduur is prima en het interactieve spelletje is leuk. Toch zal morgen blijken dat het nog veel betere exemplaren bestaan. Zowel Ferrari World als Warner Bros World Abu Dhabi hebben immers een interactieve dark ride van wereldniveau in het aanbod.
Dit bezoek aan Motiongate is een langgerekte verwennerij voor een dark ride-liefhebber als ik. Een van de pareltjes in dat segment is Hotel Transylvania. Ik moet nogmaals toegeven dat ik de gelijknamige films nooit gezien heb, maar deze attractie geeft me zin om daar binnenkort verandering in te brengen. Zowat alles aan Hotel Transylvania is namelijk geweldig. Het exterieur oogt schitterend en bevat zowat ’t beste forced perspective dat ik ooit buiten een Disney-park zag. Daarnaast is ook de wachtruimte sfeervol gethematiseerd en de ritervaring valt niet tegen. Het leukste gedeelte is een balzaal-achtige scène waarin het trackless ritsysteem mooi tot z’n recht komt. De karretjes rijden hier kriskras door elkaar, wat een vrolijke chaos creëert. Het geheel had misschien nóg beter geweest wanneer er wat variatie in snelheid was, maar goed… dat is een detail. Hotel Transylvania krijgt wat mij betreft vijf sterren.
Ik heb vandaag geen zin in een torenattractie, dus Zombieland Blast-off wordt overgeslagen. De daarnaast gelegen raftingbaan is echter meer dan welkom bij deze temperaturen. En hou je even vast voor de naam van het ding: Cloudy with a Chance of Meatballs – River Expedition. ’t Is eens wat anders dan Radja River of Piraña, hè? De gelijknamige animatiefilm gaat over een soort experiment waarbij er etenswaren uit de lucht vallen. De thematisering van deze rapid river bestaat dus uit enorme hamburgers, pannenkoeken en frieten. Origineel idee, maar die decoratieve elementen lijden duidelijk onder de brandende zon. De kleuren zijn verbleekt en het lijkt alsof er sommige watereffecten niet functioneren zoals het hoort. Da’s jammer, want deze vaartocht had gerust wat spannender mogen zijn. Hij is een stuk braver dan de gemiddelde Europese rapid river, terwijl ik in dit klimaat eigenlijk liefst doorweekt wil uitstappen. Hier zat meer in.
Cloudy with a Chance of Meatballs – River Expedition doet een glansrijke gooi naar de titel van langste attractienaam ter wereld, maar verfrissing biedt deze attractie nauwelijks. Ik zoek m’n verkoeling dus opnieuw bij een dark ride, eentje van de Smurfen deze keer. Dit is voor mij pure nostalgie: ik keek vroeger graag naar de Smurfen, meestal in combinatie met een aflevering van Samson en Gert. Dark ride Smurfs Studio Tours gaat over de blauwe mannetjes die een film willen opnemen, al probeert Gargamel daar – vanzelfsprekend – een stokje voor te steken. Er werd gelukkig een happy end voorzien en Smurfin steelt de show in een leuke slotscène. Hoewel Smurfs Studio Tours het niet moet hebben van geavanceerde animatronics of sterke detaillering, is de sfeerschepping wel uitstekend. Zonder meer een leuke familieattractie en sowieso een bezoekje waard.
Is september de nationale-renoveer-je-kinderachtbaan-maand in de Verenigde Arabische Emiraten? Ik zou haast denken van wel. Vanochtend bleef Dragon’s Apprentice in Legoland dicht en nu sta ik voor een gesloten Smurf Village Express. Ik kan het kleurrijke Smurfendorp dus met een gerust geweten verlaten om het volgende studiogebied te ontdekken. Die volgende zone heet DreamWorks en werd gebaseerd op vier succesformules van de gelijknamige animatiestudio: Kung Fu Panda, Madagascar, How To Train Your Dragon en Shrek. DreamWorks is ongetwijfeld het meest opvallende gebied van Motiongate. Dat is te danken aan de centrale locatie op het einde van Main Street (waar in Disneyland het kasteel zou staan, zeg maar), aan het feit dat de zone zich volledig indoor bevindt én aan het waanzinnig hoge themaniveau. Alleen al de Fountain of Dreams, een reusachtige fontein aan de ingang van het complex, doet m’n mond openvallen van verbazing.
De linkerzijde van het DreamWorks-paviljoen is de thuishaven van Kung Fu Panda. De Aziatische sfeer wordt geslaagd neergezet door middel van fleurige lampions, mysterieuze drakenbeelden en enkele pagodes. Ik lunch hier eerst bij Mr Ping’s Noodle Shop (vandaag eerder Mr Taaie Kip, maar soit) en waag me vervolgens aan Unstoppable Awesomeness. De ingang van deze attractie is prachtig en de wachtruimte, die door een Chinese tuin slingert, is zo mogelijk nog knapper. De verwachtingen liggen dus hoog en eerlijk is eerlijk: ik word niet teleurgesteld. Ik hou over het algemeen niet zo van 3D-ervaringen, maar Unstoppable Awesomeness heeft zo’n verfrissende verhaallijn dat er een brede glimlach op mijn gezicht verschijnt. ‘Verfrissend’ mag je overigens ook letterlijk interpreteren, want we houden het niet droog tijdens deze gesimuleerde vaartocht door Chinese ravijnen. Mag ik trouwens een compliment geven aan de makers van de beelden? Zelden was een 3D-film immers zo haarscherp als hier. Bijzonder kwalitatieve familieattractie, maar de capaciteit is laag. Tijdens drukkere periodes kan de wachttijd dus aardig oplopen, lijkt me.
Het DreamWorks-gebouw bestaat uit vier afzonderlijke gedeelten en de opzet is telkens gelijkaardig. Elke hal bestaat uit een hoofdattractie, één of twee B-rides, souvenirwinkels en horeca. En zoals Unstoppable Awesomeness de blikvanger van het Aziatische hoekje is, zo is Madagascar Mad Pursuit de hoofdreden om het Madagascar-gedeelte te bezoeken. Nogmaals is de wachtruimte een waar feest voor m’n zintuigen, want de circusachtige setting werd briljant uitgewerkt. Er staat gelukkig ook niemand in die rij, dus ik mag onmiddellijk plaatsnemen in een van de comfortabele voertuigen. De achtbaanrit die volgt, is voor mij een grote verrassing: Mad Pursuit bevat een klein stukje dark ride, een krachtige lancering en intens bochtenwerk. Bij een Madagascar-coaster verwacht ik eigenlijk een tamme familieattractie, maar toch blijkt dit een behoorlijk sensationeel ding. Het soepele verloop en de relatief lange lay-out leveren pluspunten, terwijl ook het thema gezien mag worden. Deze knotsgekke achtbaan is zelfs zo tof dat ik er later vandaag nog enkele bisnummertjes op maak. Madagascar Mad Pursuit is een van de leukste Gerstlauer-creaties die ik ken.
Net zoals de gelijknamige films is het Madagascar-gebied kleurrijk en een beetje hectisch, maar vooral übervrolijk. Dat staat in schril contrast met het ietwat duistere Vikingdorp Berk, waar ‘How To Train Your Dragon’ zich afspeelt. Deze filmfranchise staat al jaren hoog op m’n favorietenlijst en de magistrale soundtrack klinkt regelmatig door m’n koptelefoon. Het is dus een kippenvel-moment om de zone te betreden die op dit DreamWorks-pareltje gebaseerd werd. Het ziet er allemaal schitterend uit: de aangemeerde Vikingschepen, de brute rotsformaties en de nachtelijke hemel doen me effectief geloven dat ik in een gevaarlijke drakenwereld beland ben. Dit is het themaniveau dat je doorgaans enkel van Disney gewend bent.
Schommelschip The Swinging Viking is wat mij betreft geen must-do, maar de hoofdattractie van deze zone is dat wel. En wat voor een! Het ding heet Dragon Gliders en hij gebruikt exact hetzelfde ritsysteem als Arthur in Europa-Park. Ik heb Arthur altijd bewonderd omwille van de erg soepele bewegingen en z’n variabele snelheden. Het was dus een kwestie van tijd vooraleer ander themaparken het attractietype zouden ontdekken. En inderdaad: deze Dragon Gliders opende zowat drie jaar na het origineel in Duitsland. Mijn oprechte excuses aan Europa-Park, maar Motiongate heeft het niveau van Arthur duidelijk overtroffen. Het drakenthema spreekt sowieso meer tot de verbeelding, maar ook de algemene uitwerking is leuker. Dragon Gliders maakt geniaal gebruik van de wisselende snelheden en de attractie zit verhaaltechnisch ijzersterk in elkaar. Het leukste moment van de rit is goed vergelijkbaar met dat van Arthur: ook hier zweef je plots op grote hoogte door de centrale hal, wat niets minder dan een wow-gevoel creëert. Moet ik nog zeggen dat Dragon Gliders m’n favoriete attractie van Motiongate is? Dat ik hiervoor meteen opnieuw naar Dubai zou reizen? Dat ik mezelf tijdens het schrijven van deze tekst opnieuw in Berk waan? Dit is pretparkplezier van de hoogste graad.
DreamWorks staat garant voor het beste entertainment dat Motiongate te bieden heeft. Niet alleen de thematische omkadering is fabuleus, maar ook de hoofdattracties van deze zone overtuigen. Na de 4D-ervaring, de rollercoaster en de drakenvlucht, doet namelijk ook de vierde highlight het goed. Die vierde topattractie is Shrek’s Merry Fairy Tale Journey, een trackless dark ride. Wie de Shrek-films gezien heeft, weet wat hij/zij mag verwachten: een sprookjeswereld waarin enige vorm van sarcasme niet geschuwd wordt. Shrek is hilarisch dankzij de subtiele details en dat blijkt bij deze attractie niet anders. Toch is het vooral de bijzondere invalshoek die van Shrek’s Merry Fairy Tale Journey een unieke attractie maakt. In deze dark ride vertellen Shrek, Fiona en Donkey hun verhaal door middel van een marionettenshow en het resultaat daarvan is erg amusant. De rit duurt bovendien verbazend lang en vooral tijdens het tweede gedeelte wordt het trackless aspect slim benut. Hoewel de decors hier en daar misschien net iets te simpel ogen, zit ook deze attractie verhaaltechnisch weer vernuftig in elkaar. Anaheim is en blijft The Dark Ride Capital of the World, maar verdorie… Dubai kan er ook wat van.
Het DreamWorks-gebouw is een pretpark op zichzelf. Je zou daardoor haast vergeten dat Motiongate nog meer attracties heeft én dat het buiten nog steeds snikheet is. Laat op de middag trotseer ik echter het temperatuursverschil van twintig graden, want ik zou het Lionsgate-gebied voor geen geld willen missen. Dat heeft niks te maken met het thema (Lionsgate gaat over The Hunger Games, een film die ik uit pure verveling na een halfuur weggezapt heb) maar wel met een van de aanwezige attracties. De blikvanger van deze zone is namelijk een Mack Mega Coaster en zulke rides zijn altijd plezierig. Helaas gaat hij in storing exact wanneer ik er arriveer, dus ik besluit om met een andere attractie te beginnen: Panem Aerial Tour. Die naam doet me vermoeden dat het een soort Soarin’-achtig ding is. Helaas blijkt dat ijdele hoop en ik beland uiteindelijk in een suffe Immersive Tunnel. Ik deed dit attractietype reeds in Bobbejaanland, Moviepark en Lotte World, maar echt overtuigend was de ervaring nooit. Hoewel de beeldkwaliteit hier in Motiongate opvallend beter is, valt helaas ook deze Panem Aerial Tour een beetje tegen. Leuk voor een keertje, that’s it.
De technische dienst heeft de Mack-achtbaan inmiddels opnieuw aan de praat gekregen… hoera! Capitol Bullet Train is dus m’n volgende halte en ik merk daarbij nogmaals hoe uitgestorven Motiongate vandaag is. Ik zit namelijk moederziel alleen in de trein. Da’s een beetje triest, maar ach… het maakt de keuze voor frontseat wel makkelijker. Deze ride simuleert een hogesnelheidstrein tussen District 12 en the Capitol (fans van The Hunger Games weten wellicht waar het over gaat) en daar is zo’n gelanceerde achtbaan natuurlijk ideaal voor. Het is echter jammer dat er na de spannende countdown een ontzettend saaie acceleratie volgt. Mack heeft sowieso niet de heftigste lanceringen, maar deze driedelige launch is pas echt lachwekkend krachteloos. Toch valt Capitol Bullet Train daarna eigenlijk honderd procent mee. Ondanks de beperkte statistieken genereert deze baan namelijk goeie g-krachten, de inversies zijn leuk en het verloopt allemaal erg soepel. Ik had al een onride-video op YouTube bekeken en vond Capitol Bullet Train er vreselijk traag uit zien. Camerabeelden kunnen blijkbaar misleiden, want in realiteit is dit (wellicht mede dankzij de hitte) best een intens apparaat. Wanneer ik even later een backseat-rondje maak, merk ik dat de Bullet Train daar zelfs nog heftiger is. Vooral de achterwaartse spike is dan een heerlijk element. Verrassende achtbaan.
Wachtrijen zijn er vandaag niet. Wel integendeel… de meeste attracties staan een groot deel van de dag stil, wachtend op mogelijke passagiers. Dat is weliswaar niet bevorderlijk voor de gezelligheid, maar ’t is leuk om ’s avonds extra ritjes op de Madagascar-achtbaan, Dragon Gliders en Capitol Bullet Train te maken. En oh, wat heb ik genoten. Je kon het wellicht reeds uit m’n taalgebruik opmaken: Motiongate heeft me helemaal omver geblazen. Hoewel ik dit last-minute reisje naar Abu Dhabi vooral gepland had om Warner Bros en Ferrari World te bezoeken, werd dit extraatje een van de highlights van de trip. Het kostte aardig wat geld om met een taxi naar Dubai te rijden, maar ik zou het onmiddellijk opnieuw doen. Motiongate heeft een aantal eersteklas dark rides, de achtbanen zijn kwalitatief sterk en de thematisering kan zich meten met de betere parken in Orlando. Vooral dat fantastische DreamWorks-gedeelte presteert op wereldniveau en verantwoordt wat mij betreft de zeven uur durende vliegreis richting de Emiraten. On-ge-looflijk.
Ja, Dubai Parks & Resorts bleek een topper. Legoland was niet bijzonder, maar Motiongate stormde zo maar even naar m’n Top-15 van favoriete pretparken. Deze regio heeft trouwens nog meer pretparkvermaak van de bovenste plank. In de onmiddellijke nabijheid van m’n hotel op Yas Island staan namelijk ’s werelds snelste achtbaan. En een beetje verderop ligt dan weer het mooiste indoor themapark van de planeet. Het belooft morgen dus alweer een topdag te worden. Dus goedenacht en ik zie jullie morgen… in Warner Bros World en Ferrari World Abu Dhabi.
Wordt vervolgd
Glenneke
