We hebben afgelopen jaar het 50 jarig huwelijk mogen vieren van mijn ouders. Reden voor mij en mijn zusje om ze een weekend weg kado te doen naar Pairi Daiza samen met het gezin van mijn zusje en ons.
We hebben er vervolgens zelf een vakantie omheen gepland waarbij we ook nog de Champagnestreek, Parc Asterix en de Belgisch kust bezoeken.
Hier het verslag van ons bezoek aan Pairi Daiza.
Hier het verslag van ons bezoek aan de Champangestreek
Na ons bezoek aan de Champagnestreek komen we rond vijf uur an bij ons hotel “Les Quais De Lutèce”, oftewel oud Parijs nagebouwd langs de Seine.
Dit is het nieuwste hotel van Parc Asterix en met 4* ook het meest luxueus. We hebben een erg ruime kamer met uitzicht op het binnenterrein en ‘de Seine’. Het geheel is erg sfeervol.
We drinken een biertje en de kinderen een Mocktail in de bar, waarna we rond 19:00 gereserveerd hebben voor het buffetrestaurant van het hotel. Wederom erg sfeervol en de keuze is groot en de gerechten erg goed van smaak.
Ik las van te voren wat kritiek op de buffetrestaurants van de hotels en met name de hoeveelheid keus. Voor wat betreft het restaurant Berges de Seine (van hotel Les Quais De Lutèce) herken ik me niet in dat commentaar. Er is veel keus en het eten is ook van erg goede kwaliteit. Weinig droog of taai eten en de variatie in dit restaurant met vlees en vis is groot.
Na het eten kijken we nog naar de GP van Miami in de hotelkamer, maar ik hou mijn ogen amper open en ook Francis heeft volgens mij de race niet afgekeken.
Na een heerlijk ontbijtbuffet, mogen we vandaag om 09:30 het park in. Het eerste half uur is een aantal attracties speciaal geopend voor de hotelgasten waaronder de twee grootste achtbanen van het park. De stoere lanceerachtbaan Toutatis en de grote hangende achtbaan Oz’Iris.
Francis en ik hebben Parc Asterix in het verleden meermaals bezocht maar de opening van Oz’Iris in 2012 is de laatste keer geweest. Het park is ontzettend leuk aangekleed met de typische humor van de Asterix en Obelix stripalbums.
Helaas had het park in het verleden ook te maken met slechte operations, waarbij niet altijd alle treinen op de achtbanen stonden en er traag gewerkt werd. Daarnaast kan het park erg druk zijn, gevolg was vaak lange wachttijden.
En als je dan ook de pech had veel jeugd uit de Parijse voorsteden te treffen met opstootjes en voordringen dan was een bezoek niet altijd een pretje.
Maar gelukkig is het park na ons laatste bezoek ontzettend veranderd in positieve zin.
De Operations zijn erg goed, personeel is vriendelijk en werkt hard door. Overal staan minimaal 2 treinen op de baan en er loopt zichtbaar veel beveiliging rond.
Daarnaast hebben we geluk dat het gewoon een lekkere rustige dag is, met ook nog prima pretpark weer. Niet te warm, wel een zonnetje.
We genieten dan ook met volle teugen. Toutatis is een fantastische achtbaan, maar ook de overige achtbanen doen het goed. Enkel de houten achtbaan Tonnerre de Zeus is een aantal jaar geleden herbouwd en voorzien van nieuwe treinen, maar dat is absoluut geen vooruitgang. De treinen stuiteren ontzettend, en de rit is ruw maar tammer in plaats van lekker ruig zoals deze vroeger was.
De voor ons nieuwe familieachtbaan Pégase Express maakt gelukkig veel goed.
Moe maar voldaan genieten we aan het einde van de dag nog van het buffet van een van de andere hotels, dit maal kiezen we voor het buffet La Table des Druides (hotel La Cité Suspendue). Dit restaurant staat in thema van de Rotisserie, lekker gebraden vlees van de spies.
We merken wel dat hier beduidend minder keus is. Het eten is nog steeds van prima kwaliteit, maar als je hier meerdere avonden/meer bezoeken zou eten ben je zeker snel uitgekeken. Vanuit dit restaurant begrijp ik het eerdere commentaar op de geringe keuze aan gerechten een stuk beter.
Wat ook niet helpt is dat het erg warm is in het restaurant en de avondzon vol op de eetzaal schijnt. Met een uur zijn we dan ook allemaal warm en moe en houden we het voor gezien.
Morgen een tweede dag in het park, tijd voor veel rerides en nog enkele attracties die we vandaag over geslagen hebben.
De tweede dag van ons bezoek aan Parc Asterix staat op de planning. Omdat het zo rustig is hebben we al ontzettend veel attracties kunnen doen. Vandaag staat daarom in het teken van de vele achtbanen nog een aantal keer doen en de paar attracties die we gemist hebben nog ‘af te vinken’.
We starten de ochtend wat ‘gehaast’; doordat we gisteren zo moe waren zijn we helemaal vergeten de koffers weer in te pakken. Die moeten voordat we het park bezoeken natuurlijk wel terug de auto in. En we willen wel weer graag genieten van dat halfuurtje pretpark enkel voor de hotelgasten.
Gelukkig helpen de kinderen goed mee en uiteindelijk zitten we om 08:00 alsnog relaxed bij het ontbijt en nadat we de koffers in de auto hebben gelegd en zijn uitgecheckt, zijn we vlak voor half tien in het park.
Perfect getimed voor de “rope drop”.
We besluiten wakker te willen worden in Toutatis. Omdat het nu nog zo rustig is deze keer helemaal voorin, een populaire plek natuurlijk waar je normaliter wel 30 min. extra voor moet wachten, maar nu zitten we er met 3 treinen wachten al in.
Hoewel Toutatis achterin beter is, geeft het volle uitzicht op de track en de airtime op de tophat voorin ook grote meerwaarde t.o.v. een plek elders in de trein.
Gezien het wakker worden op deze manier zo goed bevalt en Oz’Iris gister de hele dag door rustig was gaan we direct voor een re-ride.
Daarna is het tijd om de rest van het park te verkennen. Iris en Thijs pakken veel flatrides mee waar papa en mama tegenwoordig liever van het zonnetje genieten en foto’s maken. De maag is dan toch geen 20 meer.
Ook moet Iris nog Goudurix doen. Dit is een hele grote achtbaan uit 1989 gebouwd door de Nederlandse achtbaanbouwer Vekoma, die heeft bijvoorbeeld ook de Python gebouwd.
Je kan deze achtbaan dan ook het beste zien als een Python XXL. De achtbaan heeft een voor die tijd ongekende hoeveelheid van zeven keer over de kop, met een aantal bijzonder inversies. Voor mij jeugdsentiment want een groot artikel in de “Kijk” toentertijd ging over achtbanen ontwerpen en deze baan in het bijzonder en mijn fascinatie is toen wel geboren.
Enfin, omdat in die tijd zowel het ontwerp als het buigen van het staal -nog deels- met de hand gebeurde, staat de baan als erg ruw bekend. Waar tegenwoordig computertechnologie botersoepele moderne achtbanen oplevert.
Gelukkig zijn dit jaar de treinen gerenoveerd met het nieuwe beugelsysteem van Vekoma wat met schouderbanden werkt en niet de ouderwets grote schouderbeugels waar je hoofd tegenaan kletst.
De baan heeft echter nog wel steeds een lengterestrictie van 1.40 meter, waardoor Thijs achter moet blijven en Francis graag aanbied met hem achter te blijven.
Het vergt door wat kleine storingen en daarmee voor Iris kleine teleurstelmomentjes drie pogingen maar uiteindelijk zitten Iris en ik met 1 ritje wachten in de trein. De rit is nog steeds ruw en pittig maar de nieuwe beugels doen hun werk, geen hoofdpijn meer! Wel is 1 ritje wel weer even voldoende.
We lunchen verder een lekker broodje en doen nog enkele attracties. Genieten van de hilarische 4D film en besluiten af te sluiten met een laatste rit Toutatis waarbij we ook nog het geluk hebben de twee rijen achterin toegewezen te krijgen.
Een betere afsluiter kan je niet wensen.
Rond 16:00 is de koek echter wel op, we moeten nog bijna 3 uur rijden richting de Belgische kust waar we 2 nachtjes logeren bij onze goede vriend Dave die hier al jaren woont vlakbij de Panne.
Kamer 2130 zaten wij, mocht je een voorkeur kunnen kiezen, alle kamers in de breedte zijn lekker ruim!
Zoals allicht al blijkt uit het verslag hebben we twee hele toffe dagen gehad. De verandering die het park gemaakt heeft t.o.v. ong. 15 jaar geleden is echt een grote stap voorwaarts. Het overal met minimaal 2 treinen rijden en de goede operations maken dat wachten nergens vervelend is. Natuurlijk hebben we geluk gehad twee rustige dagen te treffen, maar ook dan zijn er piekmomenten dat banen 30 min. wachten hebben, maar het voelde voor ons niet als té lang. Wat mij opviel is dat die piekmomenten veel na de lunch of een show zijn (logisch) en we hebben dan ook vaak maar enkele ritten hoeven te wachten of zelfs een walk-on. Ook met meer drukte zal een juist routing best wat voordeel opleveren door na shows of lunch de grote banen te vermijden.
Daarnaast viel de horeca me positief op. Het is wel aan de prijs, maar dat zijn we in pretparken ook wel gewend, echter de kwaliteit is prima.
Tenslotte ben ik lovend over hotel "Les Quais De Lutèce"! Dit hotel gaat richting EP hotels kwaliteit. Het is mooi aangekleed, heeft een prima bar, zeer goed buffet restaurant en de kamers zijn zeer ruim. Als dit de nieuwe standaard is voor Parc Asterix hotels ben ik heel benieuwd naar de kwaliteit van de volgende hotel(s).
Al met al ziet het park ons snel weer terug, hopelijk wel snel eens een darkride. Want buiten het prima achtbaanaanbod is dat wel iets wat nog mist.
