Dit weekend in Plopsaland geweest, voor de eerste keer, en ik sluit me grotendeels precies aan bij wat ik hierboven lees.
The Ride to Happiness domineert vanaf bepaalde plekken echt het héle zicht, en die kindergebieden vallen daardoor gek uit de toon. Enkel in het entreegebied en in het gebied van de Draak & de DinoSplash kon ik The Ride nergens zien (ik herinner me dit vooral omdat het erg begon te regenen en we niet konden zien of The Ride nou open was of niet.) The Ride stond ons de hele dag te verleiden. In een ander park is dat briljant, maar ik stond daar tussen de buggy's en de kleuters met hun ouders rond de Mega Mindy Jetski terwijl karretje na karretjes gillende mensen voorbij vloog. Een beetje een vreemde tonal shift.
Dat stond in contrast met Anubis, dat me eigenlijk totaal niet opviel. Hier een daar een baanstukje dat boven de bomen uitsteekt, maar totaal niet dominerend. Mijn gezelschap wou daar meteen naartoe, dus dat deden we ook, maar nadien werd ik niet getriggerd om terug te gaan. Heidi is dan weer een hele mooie houten coaster die je aan de rand van het park vanaf de buitenkant ziet, dus die springt daardoor meteen in het oog. Die wou ik nadien ook gerust een tweede keer doen.
Voor The Ride to Happiness hebben we toch maar even gewacht tussen de twee ritjes. Ik stond na de eerste echt te trillen op mijn benen.
Héél vlot aanschuiven, beide keren, waardoor je eigenlijk meteen door het eerste gebouw heen kon lopen. Jammer, want dat vond ik eigenlijk bijna het mooiste deel, maar goed omdat het snel vooruit ging. Het stukje wachtrij dat nadien buiten slingert vind ik heel leuk. Je ziet daar eigenlijk alleen de laatste remmen waar de karretjes invliegen na de rit, gevolgd door giechelende, lachende mensen die langzaam rond het pleintje draaien en het station inrijden. Enkel tussen de twee gebouwen (station & transfer) zie je één klein stukje baan waar af en toe een karretje doorsjeest. Je ziet de baan bijna overal in het park, en vraagt je af wat dat met je doet - zodra je het gebouw ingaat, zie je de baan niet meer, maar zie je énkel hoe mensen na afloop van het ritje reageren. Dat bouwt de spanning op een fijne manier op. Klein detail dat me toch bij is gebleven.
De rest van de wachtrij is prima, maar zoals luc136 hierboven ook al zei: het verhaaltje is misschien niet helemaal aan mij besteed. "Live now, unite forever" doet me echt helemaal niks, dat betekent niks: ik ga in een achtbaan. Word ik er nadien daadwerkelijk 'happy' van? Ja, dat wel, maar ik heb geen 'gedeelde ervaring' gehad met de andere mensen in dat treintje of zo. Het ziet er allemaal mooi verzorgd uit, maar ik haal er geen verhaal uit, en dat vind ik jammer. Ik zie een scherm met een robothoofd d'r op, dat wat rondkijkt en holle woorden brabbelt... ja, leuk, maar wat is dat hoofd? Wat is dit? Hier en daar hangen in de wachtrij bouwtekeningen... maar die vertellen ook alleen "the keyhole symbolizes unity"... euh? Hoe? Wat?
De drang om echt aan "imagineering" te doen en een verhaal te vertellen leek me helaas nergens echt het geval te zijn. Ik denk dat ik de Dinosplash wat dat betreft eigenlijk de beste attractie in het park vond.
Maar goed: eigenlijk wou ik vooral de positieve elementen benadrukken, want het is gewoon een zéér goede coaster. De eerste keer werd ik echt waanzinnig rondgeslingerd en had ik géén idee wat er aan het gebeuren was of welke richting ik eigenlijk uitging. Dat resulteerde in de slappe lach terwijl we in de rem gingen, gewoon totaal overdonderd door een waanzinnige ervaring. De tweede keer koos ik voor het voorste karretje. We gingen redelijk lang zijwaarts door de baan, en ik zag welke elementen er zouden volgen. Ik genoot er nog meer van, maar beide keren bleef het wel nazinderen.
