Jacko ik behoor zelf ook tot de vergrijzende generatie, maar het is nou eenmaal zo dat het kunnen horen van hoge tonen afneemt vanaf je "twintiger jaren" 🙂
Eens! Maar -in mijn geval- ben ik altijd erg gevoelig geweest voor hoge tonen. Zo hoorde ik tot in mijn dertiger jaren nog de hoge piep van vleermuizen als ze ‘s avonds door de tuin vliegen.
En was zeker met de beeldbuis televisie kijken niet altijd een pretje, ook die konden een irritant hoge piep afgeven.
Inmiddels in mijn veertig is dat verleden tijd, maar de piep van Danse Macabre is voor mij nog goed hoorbaar. En het nare van een hoge toon is dat ie overal bovenuit komt.
Ook ik vind het storend aanwezig in de attractie.
Op het hoogtepunt door beweging, sensatie en muziek gaat het goed naar de achtergrond maar met start en einde is het voor mij misschien wel té merkbaar.
De gevoeligheid voor hoge tonen is erg persoonlijk en als mensen er last van hebben, dan kan je dat eigenlijk niet afdoen als ‘onzin’ of ‘aanstellerij’ als je er zelf geen last van hebt.
Sterker, prijs je je op dát vlak liever gelukkig, dat het je niet irriteert. (al heb je in weze een ‘slechter gehoor’ natuurlijk 😜😜 )
