Onlangs heb ik mijn eerste ritje mogen beleven. Hoewel het idee was om later terug te komen, is het uiteindelijk maar bij één keer gebleven. Ik zat in bank 6. Over de wachtrij was in principe weinig aan te merken, al vond ik de gang binnenin te donker en had ik daar iets meer details verwacht.
De rit begon ijzersterk: de muziekbak met instrumenten die lijken te verdwijnen, het katje. Daarna het donker en de spanning van wat er gaat komen. We begonnen te draaien en zagen toen de dirigent voor het orgel. Als je in bank 6 zit, zit je daar net iets te dichtbij, waardoor je wat omhoog moet kijken.
Vervolgens begonnen we echt te draaien. Hoewel ik het een interessante beleving vond, had ik geen idee waar ik moest kijken, wat ik moest zien, en had ik constant het gevoel dat ik dingen miste. Ik had eerlijk gezegd meer details, beweging of Pepper’s Ghost-achtige effecten verwacht. Alles bleef erg tweedimensionaal, omdat het zich vooral in nisjes zonder veel diepte afspeelde.
Het zwieren was leuk, de drop voelde je aankomen, maar die was ook minder spectaculair dan verwacht.
Al met al ben ik niet teleurgesteld, maar zeker ook niet enorm enthousiast. Misschien lag het aan de bank waarin ik zat, maar voor nu snap ik de hele positieve reacties niet helemaal. Ik had echt meer verwacht, bijvoorbeeld meer gebruik van projecties.
