John Bij dit verslag kan ik me alleen maar aansluiten. Ik ben iets minder van de foto’s, dus ik wilde ‘even’ een verslagje schrijven. Inmiddels zijn we 1,5 uur verder…
Het was mijn eerste meet-up, en wat voor een! De wekker ging op zaterdagochtend om 6 uur om op tijd klaar te staan voor @bakvorm en @Charlatan , die zo aardig waren om mij op hun kamer uit te nodigen. Daardoor besloten we om ook samen te reizen. Dat was fijn om elkaar al wat te leren kennen en ook een zachte landing te hebben in de groep. Dik 2 uur later kwamen we aan bij Plopsaland de Panne. Hier stond al een mooi groepje te wachten. Het was duidelijk dat velen elkaar al kennen en jaren terug gaan. Mijn reisgenoten kennen ook wat mensen en daar sluit ik bij aan. De badges met daarop de forumnamen worden uitgedeeld en daar zie ik al wat bekende namen voorbij komen. Leuk om de mensen die je soms wekelijks hier 'spreekt', nu eindelijk eens in het echt te zien! Uit sommige reacties blijkt dat enkelen dat ook bij mijzelf hadden 😃
We mogen het park in om eerst 'Op reis met Bumba' te doen. De groep slingert door het park en onderweg raak ik al met wat anderen aan de praat. Iedereen is even geïnteresseerd en dat we allemaal een gemeenschappelijke hobby hebben, helpt natuurlijk enorm mee. De Bumba darkride is leuk, maar niet feilloos. Er kunnen bijvoorbeeld maar 2 volwassenen in een karretje en dan enkel achterin, omdat de boel anders vastloopt. Later leren we dat Plopsa hier zelf ook mee worstelt en wat dan precies de pijnpunten zijn.
Hierna waaiert de club uit over het park en voor ons betekent dat coastertijd. Hoewel ik zelf meer van thema ben en het prima vindt om op het gemakje een park rond te lopen, was ik nu met enkele echte coasterfanaten op pad en dat werkt aanstekelijk. Hij is hier al bejubeld en ook ter plaatse bleek dat velen één duidelijke hoofdreden hadden om mee naar de Panne te gaan; The Ride to Happiness. Hoewel ik inmiddels best mijn portie achtbanen gedaan heb, maakte deze me toch weer zenuwachtig; hoe gevoelig zou ik voor deze potentiële kotsmachine zijn? De wachtrij is mooi in steampunk/Tomorrowland thema. Met een groep pretparkfanaten op stap wordt er natuurlijk ook gesproken over het verhaal of een gebrek daaraan. De rij loopt vlot door en in het station kiezen we voor de achterste karretjes, omdat hier de kortste rij staat. Alle losse spullen worden opgeborgen en we zien hoe de mensen in de karretjes hun armen kruisen op de borst om de beugels te laten sluiten. Eenmaal zelf plaats genomen voel je hoe krachtig de beugel sluit. De rit begint, na een flink potje hangtime begint het hart in de muziek steviger te kloppen; een intense lancering en wat volgt is een achtbaanrit die alleen maar als insane te omschrijven is! Wat. Een. Baan. Je hebt geen idee wat boven of onder is, de uitzichten zijn soms even majestueus en wat je voelt is inderdaad pure happiness! De rit maakte mij totaal niet duizelig of misselijk, dus we sluiten gelijk aan voor een tweede rondje. Dat stelt niet teleur, dus een ronduit top begin van de dag!
Goedemorgen!
We trekken verder het park in en struinen het bekendere Plopsa-aanbod af. De Draak is een prima powered coaster met een stationsgebouw waar ik misselijk wordt van de geur van de hotdogkraam die er ook in zit. Wat een vettige walm, bah! Dan wil de rest de Starflyer in, waar ik voor pas. Ik vind het stuk techniek boeiender om naar te kijken dan het uitzicht bovenin. Helaas werkt dat stukje techniek even niet mee, waardoor er een paar ritjes moet worden gewacht. Inmiddels was het lunchtijd, dus besloten we met de rest om alvast richting het lunchbuffet te gaan. Dat was al de eerste bevestiging van hoe goed Plopsa en Pretpark Club deze meet-up hadden georganiseerd, want wat we kregen was een lekker, warm, uitgebreid buffet met (zo het leek) onbeperkte drankjes! Ik heb het zelf bij 2 cola gelaten, mocht er nog een rekening komen 😛 De rij van het buffet was ook een mooie gelegenheid om wat te kletsen met nieuwe mensen en hier viel de eerste verbaasde 'ooh, ben jij dat' mij ten deel. Een hele gewaarwording, haha. Tijdens de lunch worden de Plopsa VIP passen uitgedeeld. Ik dacht nog dat het waarschijnlijk heel wat leek voor wat het zou zijn. How could I be wrong... Nadat we ons buikje voor de eerste keer rond hadden gegeten was het tijd om weer wat attracties te gaan doen. Anubis werd een aantal keer bereden en bleek voor een aantal toch ook nog een hidden gem in het park te zijn.
Het lunch buffet was in een zaal boven restaurant 'Meneer spaghetti'. Wat op zichzelf gewoon een prachtige Italiaans aangekleed restaurant is!
Ik ben fan van dit honinggraten-thema!
Wat voor mij een ‘hidden-gem’ of liever gezegd heerlijke absurditeit, in het park was, is de ‘like me coaster’. Een oude zierer kinderbaan, vroeger bekend als Dongo’s race, heeft nu het thema van een soort Belgische Spangas gekregen. Van buiten betreed je een leuk, bakstenen stationsgebouwtje (‘Het lijkt wel Pulsar van Ali Express’). Binnen blijkt dat héérlijk uitgebreid gedecoreerd te zijn als elke willekeurige middelbare school uit de jaren 90. Vieze gangen, bekladde kluisjes, deuren met namen van docenten, alles is te vinden én het is nog behoorlijk goed uitgevoerd. In een wat grotere ruimte (alles verlicht met TL bakken natuurlijk) schrik ik me wezenloos als er ineens een disco losbarst met muziek, licht en video effecten. Pompende beats, flitsende lampen en sexy dansende meisjes, was dit ooit Dongo’s race? Het niveau van thema gaat verder naar zelfs een soort van ‘showtje’ door middel van een video die het doet lijken alsof je door een raam naar een scène kijkt, en vervolgens stap je een perron op met golfplaten dak (‘fietsenstalling thema’) en stap je in een doodsimpele zierer. Van enige samenhang tussen thema en attractie is absoluut geen sprake, maar ik ga er toch wel goed op.
Met looping, blijkbaar
Die rijdt als een zonnetje!
De Piet Piraat Halloweenshow stond op het punt van beginnen, zo werd een aantal keer door het park omgeroepen. Hierbij hadden we gereserveerde plaatsen en zou aansluitend de rondleiding starten, dus we moesten ons uiteindelijk nog naar het theater haasten. Onderweg komen we langs Ride to Happiness en zie ik dat deze een looping heeft, iets wat me compleet verbaast. In de 2 of 3 ritjes van die ochtend heb ik namelijk geen énkele keer het idee gehad door een 'eenvoudige' looping te gaan. Deze baan blijft je zelfs verbazen als je er niet in zit... Enfin, we lopen door naar het theater. Een prachtige, strakke en imposante lobby/foyer overvalt me bij binnenkomst. Niet de zoete Plopsa-stijl, wel ontzettend strak en smaakvol. De Piet Piraatshow is eenvoudig maar leuk en heeft een prachtig decor. 'De echte Piet Piraat, van televisie' blijkt toch ook wel leuk te zijn om zo in het echt te zien en de liedjes doen we vrolijk mee. Na de show mogen we het podium op als de zaal leeg is en komt Piet Piraat nog terug het podium op voor de groepsfoto! Om zich, toch iets minder als Piet Piraat en iets meer als Peter van de Velde, te verontschuldigen dat hij door moet om te gaan spelen in 40-50 de musical en na te vragen of deze foto toch wel zijn afgestemd met Studio100. Living the actor life, zullen we maar denken.
Dan neemt Dave, Plopsamedewerker en blijkbaar vriend van de Club, het woord. Hij vertelt wat leuke en openhartige anekdotes over het Studio 100 theater waar we ons bevinden. De prijs van de schermen, de reden voor een luik midden op het podium en de reden achter een 'pas op' sticker op de rand van het podium, zijn enkele zaken die mij al als een kind zo blij maken. Zijn collega's onderbreken hem, omdat hij blijkbaar nogal wat gras voor hun voeten staat weg te maaien. We verdelen ons namelijk in 4 groepen, die elk met een medewerker mee mogen om eigenlijk achter het halve Plopsa-inkomplein rondgeleid te worden. We zien letterlijk álles. We komen op het kantoor, langs ontwerpen en documenten en de camera mag overal op (spoiler alert; mijn telefoon was leeg 🙁 ). Ondertussen vertelt onze host Remi honderduit over wat we zien en het hoe en waarom daarachter. Of hij een rolletje speelde weet ik niet, maar zo nu en dan draaft hij enthousiast door en vraagt hij zich af of hij dat allemaal wel mag zeggen. En een 'clean desk policy' kennen ze in de Panne ook niet echt. Niet alleen liggen op elk kantoor papieren, ook liggen op vrijwel alle bureaus knuffels, merchandise, posters en hier en daar lege blikjes drinken. Een levendige boel normaal gesproken, zoveel is duidelijk.
In de kleedruimtes van Maya en Plop moeten de camera's even weg. Ontzettend fascinerend om te zien. Ik ben ondertussen stomverbaasd en tegelijk voel ik me een kind in de snoepwinkel bij wat we allemaal te zien en te horen krijgen. We steken over het inkomplein over naar Plopsaqua en ondertussen vertelt Remi maar door over Plopsaland. Hij weet ontzettend veel en heeft duidelijk groot hart voor het park. Hij wijst ons op enkele leuke details op het inkomplein, verklapt nog even wat er gaat verdwijnen en daar mogelijk voor in de plaats komt en de leukste anekdote was nog wel dat iemand onderweg was naar de Efteling om hout van Joris en de Draak op te halen zodat Heide gerepareerd kon worden. Ik stond echt met mijn oren te klapperen.
Willekeurige foto van het inkomplein, ik ben fan!
Heidi wacht op Joris..
In Plopsaqua zien we waar K3 ongestoord kon roken en hoe een spuitbeton berg er van binnen uit ziet. Ontzettend indrukwekkend om 'in' zo'n imposante constructie te staan! Het was er wel ontzettend warm en benauwd, doordat de warmte van het zwembad daar natuurlijk goed blijft hangen, maar ik vond het onwijs fascinerend. We lopen door naar het Plopsa Hotel. Hier heeft Remi blijkbaar wat minder passie voor, want hij pakt er even een spiekbriefje bij en stuurt ons bijna naar de verkeerde verdieping, haha. (geintje natuurlijk, die jongen deed het fantastisch) We mogen de Heide-suite van binnen bekijken ('Toch nog in Heidi gezeten vandaag!') en daarna liet hij ons de 'Piet de Koninck' zaal zien. De naam laat het zich raden. Dit is een grote vergaderzaal met tientallen, nooit vertoonde, Plopsa ontwerpen aan de muur. Geweldig om te zien, en ook hierbij neemt Remi ons mee langs een toer door de historie van Plopsa aan de hand van nooit vertoonde of gerealiseerde ontwerpen.
Ik was zwaar onder de indruk. Wát een indrukken en wát een informatie. Wat mij betreft het absolute hoogtepunt van de trip. Geweldig hoe open Plopsa hier is en wij hadden dan ook nog het geluk van een ontzettend enthousiaste host. Ik begreep dat ze deze toers wel vaker doen, dus ik hem hem inmiddels bij mijn baas getipt 😃
Hier waren ook stopcontacten, dus toch nog één foto van de rondleiding!
Hierna is er weer even parktijd en uiteraard begeven we ons weer richting Ride to Happiness. Waar we vanmorgen achterin omver geblazen werden, besluiten we nu om voorin te gaan. Ik ervaar een compleet andere, nóg betere, nog meer 'out-of-this-world' rit dan vanochtend! Na de laatste launch volgt een element waar ik de naam wel van geleerd heb maar inmiddels weer ben vergeten ( @Devlin kom er maar in) en daarin weet je echt niet wat je meemaakt. Al tijdens de rit kijken we elkaar aan en kunnen we alleen maar denken; 'WOOOOOW!'. Om de 'speciale plekken bingo' volledig te maken besluiten we het rondje erna nóg eens voor front seat te gaan, maar dan de andere zitjes in het karretje. En wéér geeft Ride to Happiness een betere, onvergelijkbare, niet-te-evenaren rit was. Flabbergasted. Voor mij is het goed geweest. Ik zou nog 10x kunnen, maar deze ritjes waren legendarisch en zo wil ik ze me herinneren.
Een poging tot achtbaanporno
Tijd voor andere koek. Plopsa kent nog meer klassiekers en ik lust wel wat meer dan enkel coasters, dus we besluiten om Het Bos van Plop met een bezoekje te vereren. De wachtrij is al een hyperactieve trip down memory lane met alle plophits die op de beamer afgespeeld worden. Met twee man mogen we een boot in en zelfs met twee volwassen blijft die al akelig op zijn plaats dobberen na het station. Een goedbedoeld duwtje aan de rand helpt ons vooruit en wat volgt is wat ik toch zie als een vermakelijke darkride. De kabouterpoppetjes hebben een hoog intratuingehalte, maar de scènes zijn zeker mooi en rijk gedecoreerd. Na de drop volgen zelfs nog enkele originele sneeuwscènes (I see what you did, Michel den Dulk!) en ook de brandende paddenstoel en de discopaddenstoel zijn een goede afwisseling. Aan het einde tovert een behoorlijk quirky cancan-achtige scène een lach op ons gezicht en nadat in de slotscène alle catchphrases er nog even in worden gegooid zit het er weer op. Ik vind hem leuker dan Bumba, maar de zichtbare brandblussers tussen alle scènes verraden wel dat we hier met een soort van Spookslot van België van doen hebben. Geniet ervan nu het nog kan.
Het loopt tegen zeven en het park gaat sluiten. We besluiten nog naar Wickieland te lopen. Ik vind het leuk om even rond te kijken en wellicht is de disk-o-coaster nog open. Het gebied blijkt uitgestorven en om 5 voor 7 is de operaten de ride al aan het opruimen. ''Maar'', zegt hij ''het park is tot zeven geopend he.'' en dus mogen we nog een ritje maken. Met z'n twee. In een verlaten Wickieland. Een uniek einde van een unieke pretparkdag.
Ander moment, andere attractie, zelfde Wickieland
We begeven ons naar het hotelrestaurant, een ander hoekje in de gevelrij van het inkomplein en mogen ons weer laven aan een overvloedig buffet. Aansluiten en je bord vol scheppen is niet de juiste methode, want wát een verschillende soorten gerechten zijn hier te vinden. Voorgerechten, van soepen tot carpaccio, verschillende soorten aardappelen, paella, pasta, noem maar op. En diverse stukjes vlees/steak werden nog live voor je gebakken. Iets waar sommige gasten helaas weinig geduld voor bleken te hebben. Obdertussen zijn we helemaal meegezogen in de Plopsa bubbel en lachen en zwaaien we dus vrolijk mee als Piet Piraat langs onze tafels komt voor foto's en selfies. Na ook het toetjesbuffet te hebben veroverd is het tijd voor bingo! Een leuke afsluiter met onze club in de hotelbar. Leuke prijzen en het werd even spannend, maar uiteindelijk mocht mijn buurman het achtbaanwiel mee naar de kamer nemen. (Beloven we hem daarom het tweepersoonsbed, zodat hij ermee kan slapen, legt hij het in de auto. Pff 😛 )
Prachtig pandje! Ontzettend tof ook, hoe het buiten andere gevels zijn, maar binnen wel logisch verbonden ruimtes
Bingo!
Bij de borrel schuiven we bij weer wat nieuwe gezichten aan en de eerste plannen voor de volgende dag worden gesmeed. Sommigen rijden door naar Bellewaerde, anderen nemen eerst een plons in Plopsaqua (aan de andere kant van de rotsen) en het gros wil weer het park in. Eenmaal op de kamer slapen we allemaal binnen no-time. De wekker ging om 6 uur en het was een overvloedige dag!
Het ontbijt de volgende dag is zoals we ondertussen van Plopsa gewend zijn. Uitgebreid, ruim en lekker. De kopjes voor de koffie zijn ietwat onhandig, maar dat mag de pret niet drukken. Met een goede bodem trekken we in iets gewijzigde samenstelling weer het park in. Ride to Happiness is natuurlijk weer de wake-up call. Het blijkt uitgestorven dus we kunnen zelfs blijven zitten. Soms even in een ander zitje omdat het poortje dan toch bezet is, maar we komen aan een rit of 4 die door anderen nog netjes getopt werd zoals @Niek al zei. Iedereen heeft nog wat re-rides die hij wil doen. Iemand miste de Starflyer nog, ik overtuigde de rest om toch écht de Like-me experience te gaan ervaren, Anubis kon niet ontbreken en zelf opteerde ik voor een laatste rondje Bos van Plop. Ondertussen liep het zo tegen tweeën en begon het moment om naar huis te gaan voor de meesten aan te breken. Ten slotte zitten we een behoorlijk eindje België in en hebben de meesten nog autoritten van 4 uur of meer voor de boeg.
Ik zelf opteer voor de trein. Relaxt een paar uurtjes met de trein leek me geen straf. Alles nog eens de revue laten passeren en nagenieten. Het station van de Panne ligt op 5 minuten lopen van de ingang van Plopsaland. Dus de tas ophalen in het hotel, en langs het inkomplein naar buiten. Eenmaal op het station blijkt de trein niet te rijden, en de volgende pas over een uur. Dus langs het inkomplein naar binnen, tas wegleggen in het hotel en hup, op naar Ride to Happiness voor een állerlaatste ritje, haha! En daarna een kort rondje door het park, nog wat foto’s maken en toen was het écht tijd om ‘Daaag, dag dag dag dag daaaag’ te zeggen tegen Plopsaland!
Hierlangs naar buiten....
...en weer naar binnen!
Met Studio 100 classics in je oren lijkt onderweg naar huis elk station ineens op Plopsaland
Ik heb het al gezegd en hopelijk blijkt het ook uit dit verslag; maar ik heb genoten! Ik wist al wel dat Plopsaland een prima park was. Het is verzorgd, het verleden is er zichtbaar. Dat wordt gekoesterd en zorgt ook voor heerlijk foute rides als Bos van Plop en Like me Coaster. Met de laatste ontwikkelingen is het alleen maar beter geworden. Enkele klasse achtbanen, leuke shows, leuk aangelegd park en mooie themazones. Voeg daarbij een prachtig hotel met leuke bars en goede bufetten, én een fantastisch programma aan toe en Plopsaland de Panne staat hoog op mijn lijstje om opnieuw te bezoeken. Waarbij ik dat in het verleden vaak alleen deed, bij gebrek aan goed gezelschap, gaat dat in de toekomst wellicht anders zijn.
Kijk eens wie er b(l)ij waren!
Grote dank aan de organisatie van de club, aan Plopsaland en aan iedereen die mij een leuk weekend heeft bezorgd!
Tot snel!
