Al heel lang (sinds ik voor het schrijven van mijn scriptie meer dan tien jaar geleden er een keer een interview hield in een gesloten park) wil ik naar Plopsaland de Panne, en natuurlijk al helemaal sinds Ride to Happiness open is. Dus dacht ik een paar maanden geleden: ik neem een zonnige dag vrij en ga die kant op. Doordeweeks, niet te druk, en als ik in juni ga heb ik vast lekker weer.
Vorige week was het zo ver en mijn verwachting van een rustige zonnige dag kwam redelijk uit. Als ik vorige week maandag, dinsdag of woensdag was gegaan, had ik inderdaad prachtig weer gehad. Maar de voorspelling voor donderdag was duidelijk: regen, regen, regen. Oeps. Nou ja, treinticket en een hotelletje in De Panne waren geboekt, dus op naar De Panne!
Om iets na zessen nam ik de trein in Utrecht en een kleine vijf uur later stapte ik in De Panne uit. Het park is trouwens super goed bereikbaar met het OV. Het treinstation ligt er praktisch naast, ik liep via de achterkant van Heidi naar de ingang. En voor de kosten hoef je OV ook niet te laten als je alleen gaat of met twee personen: mijn enkeltje vanaf Utrecht Centraal was 28 euro, maar als je een beetje vooruit boekt kun je voor 34 euro op-en-neer van Utrecht naar De Panne. Met de auto: parkeren is 15 euro, en daar komen nog de brandstofkosten overheen (ca. 80 euro volgens de ANWB routeplanner) en alle andere lasten van een auto. Het enige nadeel is dat het wat langer duurt: je bent een kleine vijf uur onderweg, terwijl het met de auto twee uur sneller kan... Maar lezen, slapen, ik vermaak me wel! 🙂 In de categorie ‘economisch’ zijn de kaartjes van de Dagje Uit-actie van de Plus trouwens ook een aanrader. Voor 24,50 euro mag ik vandaag naar binnen.
Het leuke van met de trein reizen: je komt nog eens ergens! Overstap op het mooie Antwerpen Centraal.
Het was grijs en het regende toen ik aankwam in de Panne, maar niet zo hard dat ik dat met mijn paraplu niet aan kon. Na een wandeling over een parkeerplaats die ook dienst kon doen als zwembad stond ik voor de ingang. Met mij kwam net een schoolklas aan, leeftijd: kleuters, die om het hardst begonnen te gillen toen ze Piet Piraat aan de andere kant van het hek zagen staan. Oke, great… Verder zag ik bijna niemand en op de parkeerplaats stonden ook niet al te veel auto’s. Dat bood perspectief!
De parkeerplaats leek wel een zwembad.
Welkom in een nat Plopsaland! Met mij komt gezellig een groep kleuters binnen.
...die enthousiast beginnen te gillen als ze deze figuren zien.
Eerste indruk: prima! Dit ziet er keurig uit. Iemand nog een bolderkar nodig, trouwens? Er staan er genoeg!
Eenmaal in het park had ik even moeite om me te oriënteren. Eigenlijk ligt het park best logisch in een soort rondje om het meer met wat extra bochtjes. De ingang ligt daar echter naast, in een rare uitstulping.
Ik heb niet ontdekt dat er in deze hoek iets te doen was, maar het zag er leuk uit.
Zonder dit waterspeelplein is het al nat genoeg vandaag.
Dit entreeplein ziet er wel echt prachtig uit.
Al wandelend kwam ik min of meer toevallig uit bij Anubis. Die wachtrij is in een huis, dus overdekt, helemaal top als het regent! Het ziet er mooi uit. Leuk aangekleed, vast nog leuker als je de serie kent, maar ik ben niet helemaal de doelgroep van het park 😊 In het station ontdekte ik dat er geen rij stond, dus hop daar ging ik! Gelukkig regende het niet heel hard en was het dus niet al te pijnlijk in mijn gezicht aan het hagelen, want wat een leuke baan is Anubis! Pittige lancering, best soepel, heel vermakelijk. Snel nog maar een rondje gedaan. De regen maakte het iets minder comfortabel, maar het viel nog mee gelukkig.
Anubis! Tijd voor een achtbaan.
Druk was het niet. De rij is leeg...
Onride foto's van Anubis zitten er vandaag niet in.
Wel plaatjes vanaf het pad. Spectaculaire baan hoor, voor het kinderpark dat Plopsa was toen deze opende.
Daarna wilde ik naar Ride to Happiness, die had ik inmiddels gespot, maar ik zag nog geen karretjes rijden… Geen probleem want er was nog genoeg leuks te doen in het park. Onder mijn plu liep ik langs een mooi suikerspinkasteel waar een theekopjesride en een (gesloten) restaurant in zit.
Mooi!
Deze wil ik! Maar het doet het nog niet.
Daarna kwam ik uit bij de #likeme coaster. Het thema zei mij niet direct iets, maar het was niet te missen dat het ging om een serie op een middelbare school. Voor een suffe kinderachtbaan is de wachtrij bijzonder leuk aangekleed! De achtbaan zelf is verder weinig spectaculair, al hoorde ik een moeder wel tegen haar echtgenoot zeggen dat hij best pittig was in het begin. Misschien als je drie jaar oud bent, maar voor een volwassene: helaas, echt niet. Gelukkig zijn kinderen de doelgroep en geen verwende volwassene als ik 😉
#Like me. Grotendeels lege trein...
De volgende kinderachtbaan die ik wilde doen, was de K3 Rollerskater. Helaas is deze gesloten. En waar tot nu toe alles er prachtig uit ziet in het park, kunnen hier nog wel wat puntjes op de i gezet worden. Er stond een bordje dat er gewerkt werd aan de achtbaan, maar het was vooral duidelijk dat deze dicht was door de wijze waarop de wachtrij was afgesloten. Er was gewoon wat bouwmateriaal op het pad gelegd. Dat kan beter, Plopsa!
Zelfs de prullenbakken zijn in thema.
Kenmerkend beeld voor deze dag: het park is grotendeels leeg en het regent.
Leuk hoor! Heel instagrammable ook.
Maar dit is dan toch minder instagrammable...
Inmiddels reden er treintje bij Ride to Happiness, dus op naar die achtbaan. Dat was tenslotte de hoofdreden om nu naar Plopsaland af te reizen. Het gebied is mooi! Hier zie je echt wel de stijl in de aankleding van Tomorrowland terug. Ook het station is sfeervol. Niet dat ik veel tijd had om dat te bewonderen overigens, want ik kon direct instappen. Er werd gereden met één trein maar dat was prima want er was toch geen rij. Het gaf wel even tijd voor een kort praatje met de operator. Misschien dat hij hier mee leest, want het was een pretparkfan. Hij had wat meer achtbanen gedaan dan ik maar was heel stellig: RtH was zijn onbetwiste nummer 1. De verwachtingen werden op het laatste moment dus nog wat opgepompt.
Jeej, hij doet het! Let's go!
Ik vind dit prachtig.
Onder de baan, boven de baan...
Daar gaan we!
Alle tijd voor een praatje, in een bijna leeg station
Maakte Ride to Happiness mijn hoge verwachtingen waar? Voor mij toch niet helemaal. Het is zonder twijfel een van de bijzonderste achtbanen die ik heb gedaan. Hij is heel intens. Spectaculair. Anders dan veel andere achtbanen. Maar vind ik het een topper? Nee! En dat zit hem voor mij vooral in het gerammel dat ik voelde, vooral op de baandelen die gewoon rechtdoor gaan zonder bochten. Voor een baan die er nog zo kort staat, valt me dat tegen. De rammel én de intensiteit van de baan zorgde voor lichte hoofdpijn en maakte dat de herhalingswaarde voor mij afnam. Desalniettemin heb ik verspreid over de dag een ritje of vijf gemaakt. Ik merkte dat er verschil zit tussen de ritten, afhankelijk van hoe je spint is het meer of minder intens. Eén rit zat ik best vaak nét recht naar voren of recht naar achteren bij bepaalde elementen en dat maakt de rit voor mij comfortabeler dan als je zijwaarts door een bocht of looping gaat. Een voornamelijk zijwaartse rit met gerammel zorgt voor veel druk op mijn hoofd, niet heel lekker. Al met al: niet in mijn top 10.
Tof!
Filmpjes laten beter zien dan foto's hoe deze baan is. Intens hoor!
Maar wel heel tof.
Plopsaland zette me wel aan het denken over wat voor achtbanen ik nou echt kan waarderen. Want na Ride to Happiness deed ik Heidi… Ik zie in dat Heidi minder ‘goed’ is dan RtH, en sowieso veel minder bijzonder. Mag ik maar één ritje maken en moet ik kiezen tussen deze twee banen: dan ga ik voor RtH. Maar in Heidi blijf ik liever zitten, want wat een verrassend leuke baan is dit. Hij is hartstikke soepel maar heeft tegelijkertijd toch dat echte woodie-gevoel, een beetje schokkend dendert hij lekker snel door de baan. De lay-out is niet bepaald creatief of uitzonderlijk, op de aankleding in het indoorgedeelte aan het eind na… en dat is nu ook niet waarvoor je naar het park komt. Maar toch vind ik dit een super leuke baan en denk ik als ik eruit kom: ‘nog een keer!’. Ik houd meer van snel en airtime dan van enigszins gedesoriënteerd het ene element na het andere, was uiteindelijk mijn conclusie.
Op weg naar Heidi, via het kasteel van Samson?
Dit was wederom de hele wachtrij. Schiet lekker op zo vandaag!
Rondom Heidi is het thematisch gezien een allegaartje. Zolang je met je gezicht naar de baan staat, is het best oké. Een leuk Alpendorpje, grappig! De Pizzahut daarin detoneert een beetje, maar die was toch gesloten, dus het viel niet zo op. Maar draai je een rondje om je eigen as, dan is er een achter je een waterbaan met dino’s en daar weer doorheen een drakenachtbaan met een ridders & kastelen-thema. Zonde, het komt heel rommelig over.
Van links naar rechts, verstopt achter de bosjes: een Zwitsers dorp, een dinosplash en een drakenbaan. Huh.
Thematisch kan ik dit niet helemaal plaatsen.
Pizza's passen hier toch niet. Verder mooi.
Druk was het niet, nee.
Op een rustige dag als dit leken niet veel bezoekers de ingang van de Draak, in het mooi aangeklede kasteel dat eruit ziet als een restaurant, te kunnen vinden. Ik liep de trappen op achter een gezinnetje aan, maar dochterlief was net een centimeter te klein en mocht nog niet mee. Verder was er niemand in het station. Ik heb dus in mijn eentje een ritje gemaakt. Terug in het station stond er niemand te wachten… Achtbaan echt voor mezelf dus. Over deze powered valt verder niet zoveel te zeggen, het is alles wat je verwacht van een powered coaster in Plopsaland. Niet meer, niet minder, het doet wat het moet doen maar ik ben eigenlijk al weer vergeten dat ik deze baan heb gedaan.
Met al m'n vrienden.
Ik wilde bijna nog een ritje maken, omdat ik het zielig vond om de operator hier alleen achter te laten.
Ik heb maar niet gewacht tot er een treintje voorbij kwam. Kon nog wel even duren.
Wel een mooi station.
En daar is Samson!
Naast al deze achtbanen heeft het park diverse infills, vaak leuk gethematiseerd, twee darkrides en het Wickie-deel met een Disk’o-coaster en splash battle. Na een paar uur in het park werd het droog en heb ik tot mijn verbazing mensen gezien die in deze Splash Battle gingen. Bijzonder met dit weer, want het was niet warmer dan een graad of zeventien. Maar schoolkinderen hebben daar niet zo’n last van geloof ik 🙂
Een mooi stukje park! Creatief ook om de ingang onder de Disk'O te bouwen.
De viking-splash-battle
Ik was benieuwd naar de darkrides. De Bumba-ride kon ik eerst niet vinden. Deze blijkt alleen bereikbaar te zijn via een restaurant (wel een heel mooi restaurant) of via een winkel. Als je daar doorheen loopt, kom je in een donkere hal, en daar weer helemaal achterin (verstopt achter een grote ballenbak) ligt de Bumba darkride. Het verbaast je vast niet dat ik hier weer de attractie voor mezelf had. Licht schaamtegevoel dat ik het personeel werk bezorgde… Het personeel vond ik trouwens prima! Overal werkten ze hard door, ondanks het totale gebrek aan wachtrijen. Ze waren gemiddeld genomen niet overdreven vriendelijk of enthousiast maar dat had ik ook niet verwacht. Ze hadden wel een vriendelijke uitstraling en met sommige heb ik een leuk praatje gemaakt.
Verstopt achterin de donkere hal, ligt dan nog de ingang van de Bumba darkride
Dat restaurant ziet er chique uit!
Het enthousiasme dat ik op sommige plekken las over de Bumba darkride, deel ik trouwens niet. Het ding is net nieuw, maar ziet er behoorlijk ouderwets uit in mijn ogen. Ik vind hem veel minder dan bijvoorbeeld It’s a Small World of Carnaval Festival. Geen deuntje dat echt blijft hangen en bordkarton aankleding.
Positief verrast was ik dan weer door het Bos van Plop. Ik wist dat deze juist heel oud is en dat overwogen wordt hem weg te halen. Maar hier was zoveel te zien, er gebeurt heel veel tegelijk, het is daardoor veel overweldigender voor bezoekers. Een volgende keer zou ik deze nog wel eens willen doen en sla ik Bumba met alle liefde over. Als bezoeker zie ik geen aanleiding voor Plopsaland om deze weg te halen.
Plopperdeplop!
Hier zit liefde en aandacht in. Dat gevoel miste ik bij Bumba
Tussendoor had ik ook nog tijd gevonden om een burger te eten bij het Plop-restaurant. Mijn beeld over Plopsaland was gebaseerd op wat ik op het forum had gelezen en dat waren de laatste jaren veel klachten over het dure eten. Dat viel nu prima mee. 8 euro was een faire prijs voor deze burger, die goed smaakte. Uitgebreide review in het horeca topic 😉 En even zitten was wel fijn op een dag zonder wachten. Ik heb heel wat kilometers afgelegd, wandelend door het park en door lege wachtrijen.
Mjum!
Prima restaurant, maar na een tijdje had ik wel genoeg van de muziek...
Oh ja, er was ook nog entertainment!
En aangezien er in een straal van tientallen meters verder niemand was, was ik de sjaak. Ik móest knuffelen met Plop en op de foto met deze dame.
Filmpje van de drukte
Herinneren jullie je deze nog? Nu met trein en beweging in het schip!
Na allerlei rerides wandelde ik rond vier uur richting De Panne-centrum. Daar slaap ik vannacht, nadat ik nog lekker uitgewaaid ben op het strand. Want ’s avonds klaart het op en wordt het opeens zonnig… De zon heb ik in Plopsaland niet gezien, maar het was wel een heerlijke dag. Ondanks het slechte weer heb ik me namelijk heel goed vermaakt. Plopsaland is echt een park met ‘voor elk wat wils’. Voor kinderen van alle leeftijden is er een goed aanbod: van de twee indoorgebieden rond Bumba en Maja de Bij voor de hele kleintjes tot diverse kinderachtbanen voor de wat grotere kleintjes en voor volwassenen is er ook genoeg vermaak. Ride to Happiness is een baan die wereldwijd aandacht heeft getrokken. Mij kon hij niet helemaal bekoren, ik vond Heidi leuker, maar met ook Anubis heeft het park veel te bieden voor coasterfans. Prijs-kwaliteit was vandaag in ieder geval super. Ik heb de hele dag nagenoeg niet staan wachten (één keer stond er een groep van 10 kinderen voor me bij Anubis…) en me goed vermaakt. Het park heeft me positief verrast: mijn verwachtingen zijn overtroffen!
Dag Plopsa!
Op naar het strand.
