Afgelopen mei hebben we een rondreis door de USA gemaakt. De ouders van Linda reden met ons mee op de achterbank. Hoewel al op leeftijd kunnen ze achtbanen nog steeds waarderen. Daarom hebben we in deze vakantie een bezoek gebracht aan Cedar Point en Dollywood. We hebben in deze parken het rustig aan gedaan, we zijn er zelf al meerdere keren geweest. Vooral de sfeer proeven en de leuke en soepele achtbanen doen.
De volledige blog is hier te vinden: https://usatour2023.wordpress.com/
Lees ook het verslag van Cedar Point: https://forum.pretpark.club/d/3049-tr-cedar-point-30-mei-2023
DOLLYWOOD
Als we ons ontbijt op hebben, maken we snel plaats voor nieuwe klanten. We lopen weer terug naar het hotel en daar frissen we onszelf in een paar minuten op. Snel door naar Dollywood! Dat ligt op een goed 20 minuten rijden vanaf Gatlinburg. Het lijkt wel alsof iedereen naar Dollywood gaat. Het is erg druk bij de parkeerkassa’s. Vroeger was dit gratis parkeren, maar tegenwoordig betaal je gewoon 25 dollar.
De entreetickets en het parkeerticket hebben we thuis al ingekocht, dus we zijn daar snel doorheen. We parkeren de auto bij D (van Dolly) en kunnen vrijwel meteen in het trammetje stappen.
Daarna door de security. Alleen Martijn wordt eruit gepikt om de tas te laten nakijken. De dame voor ons met een mega grote rugzak mag wél gewoon doorlopen. Naja ach, we hebben tijd genoeg. Rustig aan joh. Daarna laten we onze entreetickets zien. Martijn heeft ze al mooi alle vier op een rijtje in de hand. De dame welke onze entreetickets scant is helemaal blij. Ze houdt van georganiseerde mensen, daar wordt haar ‘OCD’ helemaal blij van.
En dan zijn we in Dollywood! Woohoo! In dit park zijn 10 achtbanen te vinden. Zeven daarvan hebben Martijn en ik al gedaan. We moeten dus nog, voor ons, drie nieuwe doen.
We lopen dan ook als eerste naar ‘Lightning Rod’. Een achtbaan welke in 2016 geopend is. In 2017 wilden we hem dus doen, maar toen was hij de hele dag in storing. Poging 2 voor ons dus vandaag! Als we bij Lightning Rod zijn, zien we dat hij het nog niet doet. Nee he, het zál toch niet? Maar al snel zien we dat hij aan het opwarmen is. Lege karretjes dus op de baan, maar we kunnen al wel vast plaatsnemen in de rij.
We wachten een goed 20 minuten en dan mogen we aansluiten bij rij 8 en 9. Oeh, bijna instappen! En toen… storing! Het karretje staat stil net voor de lifthill. De mensen die erin zitten moeten worden geëvacueerd.
Ja hee, we zijn nu net bijna aan de beurt! We gaan niet zomaar de rij uit hoor. Maar na een goed tien minuten wachten zijn we het eigenlijk beu. Een medewerker deelt ‘voorrang tickets’ uit. Normaal betaal je voor een pasje om overal bij elke attractie voorrang te krijgen, maar deze éénmalige ticket krijgen we in verband met het ongemak. Hij is éénmalig inzetbaar voor alle attracties, behalve voor Big Bear Mountain. Een achtbaan welke we ook nog moeten doen, maar ach. Liever willen we hem gewoon voor Lightning Rod gebruiken natuurlijk. Het is nog vroeg, dus hij zal het toch nog wel ooit gaan doen vandaag?
We lopen dus de rij weer uit. Wat zullen we nu eens gaan doen? Eerst maar eens wat gaan drinken. Want het is zó ontzettend warm en daar krijgen we dorst van. Tegenover Lightning Rod zit Red’s Drive-In, daar halen we wat Sprite en Cola. Heerlijk verfrissend! Als ons drinken op is, zien we dat Lighting Rod het nog steeds niet doet. Naja ach, dan lopen we wel weer door.
We lopen door Craftsman’s Valley, een gebied waar je naar oude ambachten kunt kijken. We zijn inmiddels al bijna 2 uur in het park en we hebben nog geeneen attractie gedaan. Jeetje zeg.
Dan lopen we de rij voor Daredevil Falls in, maar er blijkt vrijwel geen rij te staan en we mogen dus ook vrijwel meteen instappen. Het is een soort ‘boomstammetjes’ attractie, maar je zit hier niet achter elkaar in een bootje, maar gewoon naast elkaar. Er zijn vier rijen in een bootje en wij mogen in de twee achterste rijen stappen. Doordat de zware heren (ook voor ons) aan de rechterkant zitten en de dames links, overhelt ons bootje naar rechts. Bijna komt het water aan de rechterkant over het randje.
Dan gaan we naar boven en uiteraard ook weer naar beneden. Sjoef én we zijn nat! Vooral onze broeken moeten het ontgelden. Ach joh, het is lekker warm. Dat droogt vanzelf wel. De volgende attractie die we gaan doen is Blazing Fury. Een achtbaan in het donker. Ofja, achtbaan. Eigenlijk is het gewoon een hele foute darkride met op het laatst een stukje versnelling. Wij noemen dit eigenlijk geen achtbaan, maar volgens de site van RCDB (Roller Coaster Data Base) is het wel een achtbaan.
De Tennessee Tornado welke schuin achter Blazing Fury ligt, laten we links liggen. In ons verslag van 2010 lezen we dat we deze best intens vonden. Laten we dat nu maar niet gaan doen met mijn ouders. Daarnaast ligt de achtbaan FireChaser Express. Een achtbaan welke ook een stukje achteruit gaat. Ja, die is leuk. Laten we dien doen. Maar er staat te lezen dat het een wachttijd van ruim drie kwartier heeft. Hm. We hebben ondertussen ook wel wat honger gekregen, dus om dan drie kwartier te gaan wachten. Dat is nogal lang. Tegenover FireChaser staat de achtbaan Wild Eagle, daar is maar 20 minuten wachttijd. Kunnen we mooi die nog even doen voordat we wat gaan eten.
Wild Eagle is een ‘Wing-coaster’. Hetzelfde idee als de GateKeeper in Cedar Point, of (om het dichter bij huis te houden) hetzelfde idee als Fenix in Toverland. We bergen onze spullen op in een kluisje en gaan dan in de rij staan. Net voordat we naar het stationnetje mogen, wordt Martijn eruit gepikt. Hij moet zijn lengte op laten meten. De maximale lengte is hier namelijk 78 inch. Dat is 198,1 cm. Martijn is 197 cm, dus hij valt wel op met zijn lengte. Maar hij heeft inderdaad nog één centimeter speling. Mooi. In 2017 hebben we deze baan twee keer gedaan. Zou raar zijn als hij er nu niet in zou mogen he.
Mijn ouders keuren de baan helemaal prima! Dan bekijken we op het plattegrondje waar we precies kunnen eten. Tot nu toe hebben we eigenlijk alleen nog maar ervaring met eten in het Craftman’s Valley gebied. Daar hebben ze heerlijke broodjes Pulled Pork. Maarja, dat is weer helemaal terug. Het park is iets te groot om weer terug naar Craftman’s te lopen en dan weer terug naar hier om onze weg te vervolgen naar de twee achtbanen welke we nog moeten doen die hier iets verderop staan. Op de plattegrond zien we Till & Harverst Food Hall staan in het gebied waar we nog heen moeten. Daar hebben ze vast wel iets voor ons.
Ze blijken eigenlijk alleen wat hamburgers en wat gefrituurde kip te hebben. Dan zien we hoe groot die gefrituurde kip eigenlijk is. Het zijn vijf stukken kip met best wat frietjes. Zouden we niet gewoon één zo’n gerecht met z’n vieren kunnen doen? We zijn tenslotte op zoek naar iets kleins, want als we weer veel eten nu, dan worden we misselijk in al die achtbanen. Mijn ouders vinden dit ook een goed plan en we hebben er inderdaad genoeg aan.
Dan lopen we naar Big Bear Mountain. Een achtbaan welke dit jaar geopend is, dus deze moeten Martijn en ik ook nog afvinken. Er staat aangegeven dat het 45 minuten wachten is, maar dit blijkt uiteindelijk maar 25 minuten te zijn. De baan is echt fantastisch! Het valt onder kinderachtbaan, want hij gaat niet over de kop ofzo. Maar hij is lang en soepel.
Gewoon echt een heerlijke baan! Mijn moeder heeft bijna de hele rit de handen omhoog. Jaja, ik heb het niet van een vreemde 😉
En het is ook nog eens van Vekoma. Gewoon een Nederlands product dus. Ha! Daarna lopen we naar Dragonflier. Oók al van Vekoma. Hier wachten we zo’n 40 minuten voordat we in mogen stappen. Het is een Vekoma Junior, dus echt spannend is hij niet. Leuk zeker wel.
Dan zien we in de Dollywood App dat Lightning Rod het weer doet. Al die tijd heeft hij dus in storing gestaan. Snel maar naar de andere kant van het park. Maar snel is relatief natuurlijk, met twee senioren bij ons hahaha… Ach, we lopen stevig door naar Lightning Rod. Als we er zijn, doen we nog snel even een plasje en willen dan in de rij gaan staan. Storing! Wel potjandorrie… En de mensen komen weer uit de rij lopen. Wat is dat toch met die baan? En vooral, wat is dat met ons én die baan? Zit er een vloek op ofzo? We gaan zitten aan een tafeltje bij Red’s Drive-in en zien dan de status van ‘Temporary Delayed’ naar ‘Temporary Closed’. Ohjee, gaat het dus toch weer zo lang duren dan? Het is inmiddels bijna 5 uur en het park sluit om 20.00 uur. Niet dat ze denken ‘ach, het is wel goed geweest voor vandaag’. Het zal toch niet?
Dan zien we in de verte ook nog eens donkere wolken opdoemen en horen we dat de achtbaan dicht is in verband met onweer wat binnen 10 mile afstand zit. We zien op de weerapp dat de naderende bui in een half uurtje overgewaaid zou moeten zijn. Zullen we er gewoon op wachten dan? Er zijn op zich nog wel attracties om te doen, maar deze Lightning Rod moet toch eigenlijk zéker wel afgevinkt worden vandaag.
Als na een goed tien minuten een medewerker van Red’s Drive-inn de parasol dicht moet maken vanwege het naderende slechte weer, besluiten wij om maar binnen te gaan zitten. En dat was een goede beslissing. Na een half uur komt het met bákken uit de lucht vallen en iedereen rent naar binnen. Maar wij hebben zitplaats. Ha!
In de verte zien we het weer licht worden, maar de baan blijft gesloten. Dan wordt er omgeroepen dat de baan pas weer open gaat als er minstens 15 minuten geen onweer meer in de buurt is geweest. We besluiten om alvast maar in de rij te gaan staan. In de speciale rij voor TimeSavers, want we hebben immers zo’n kaartje. En dan eindelijk, om kwart over 6 wordt er omgeroepen dat ze weer gaan rijden. Woohoo! De hele wachtrij applaudisseert. Eerst met een leeg karretje, om te testen. Daarna nog één keer met alleen iemand voorin, om te testen. En dan,… ja eindelijk weer met mensen erin.
We laten onze kaartjes zien en worden verzocht om in de rij te gaan staan voor rij 1 en 2. Woohoo, óók nog eens frontseat 😀 Dat is wel heel tof. Maar als we in de rij voor rij 1 willen gaan staan, zien we dat de twee mensen die net voor ons stonden en verzocht was om naar rij 12 te gaan, ineens voor ons staan. Hiermee komt het dus niet goed uit om tegelijk met mijn ouders in de achtbaan te zitten. Gelukkig ziet een medewerker van de baan het en verzoekt het stelletje om weer naar rij 12 te gaan. De dame vertelt haar dat ze het niet goed verstaan had. Ja, uh huh! Opzoutûh!
Dan stappen we in. Nee, nog niet juichen, pas als we de lifthill gehad hebben, dan weten we zeker dat we de baan doen. Voor hetzelfde geldt gaat hij weer in storing als we nog net voor de lifthill staan. Maar nee, we gaan hard omhoog en twee heuveltjes over en dan écht naar beneden.
En we gaan hard. Heel hard. Wát een baan zeg. Wow echt… Zó tof dat we hem hebben kunnen doen. Mijn moeder vindt hem ook echt te gek. Mijn vader vindt hem iets minder. Vooral het feit dat zijn beugel erg strak zat, maakte de rit iets minder prettig.
Wij hebben nu ook eindelijk onze Coaster Bingo weer terug in Dollywood. Dat wil zeggen dat we alle achtbanen in het park gedaan hebben 🎉
We kopen nog ieder een shirtje van Lightning Rod en dan lopen we naar de uitgang.
Ik koop daar ook nog een shirtje van Dollywood. Ook mijn moeder vindt daar iets naar haar zin. Met een tas vol shirtjes lopen we richting het trammetje en kunnen meteen instappen. Nu stoppen we ook bij alle andere parkeerplaatsen. A en B zijn gecombineerd. Daarna komt C en bij D stappen we uit.
