Vakanties plannen is een van mijn favoriete bezigheden. Kijken waar ik heen wil, hoe ik allerlei mooie dingen kan combineren, en zo een mooie trip uitstippelen om weer een stukje van onze planeet te bewonderen... heerlijk! Toen ik mijn grote vakantie voor 2022 aan het bedenken was, wilde ik een mooie combinatie maken van attractieparken, een paar steden en een mooie hoeveelheid natuur - liefst wat bergen. En met die ingrediënten kwam ik al snel uit op een reis naar Italië! In juni heb ik drie weken met trein en fiets door dit mooie land gereisd en prachtige dingen gezien. Ik ben van plan dit met jullie te delen in 6 TR's: vijf attractieparken en een zesde over de rest van de reis. Let's go!
Deel 1: Movieland Park
Deel 2: Gardaland
Deel 4: Fiabilandia
Deel 3: Mirabilandia
Het derde attractiepark van de reis was Mirabilandia, een park waar ik nog niet eerder geweest was. Mijn verwachtingen waren een beetje dubbel: op papier heeft het park een erg tof aanbod staan, maar daar stond tegenover dat mijn ervaringen met Italiaanse parken tot nu toe nog niet enorm positief waren, vooral op het gebied van operations. Daarbij is Mirabilandia onderdeel van de Parques Réunidos-group, je weet wel, die ook andere parken als Slagharen en Bobbejaanland beheert; ook dat gaf me niet direct het gevoel van een top-pretpark. Maar goed, er is maar één manier om uit te vinden hoe Mirabilandia daadwerkelijk aanvoelt: een bezoekje aan het park brengen! Helaas had ik daarvoor vandaag wat minder stralend weer dan de eerdere dagen, maar met 28 graden was het nog steeds prima weer, al ziet het er op foto's wat grauw uit.
Ik maakte mijn reis door Italië met het openbaar vervoer. Naar Gardaland en Movieland was dat erg simpel: gratis shuttlebus vanaf het dichtstbijzijnde treinstation, appeltje-eitje. Mirabilandia beschikt helaas niet over zo'n service. Hier was ik aangewezen op de lijnbus vanuit Ravenna, die er ongeveer een half uur over doet. Op internet was voldoende info over de bussen te vinden, dus ik wist precies hoe laat ik bij de bushalte moest zijn - vreemd genoeg was dat een halte ergens aan de rand van het stadscentrum. Afijn, ik was voor de zekerheid de avond tevoren even naar die bushalte gelopen om te kijken waar het nou precies was. Dat was maar goed ook, want bij die halte hing een briefje: 'Dit jaar vertrekt de bus vanaf het Centraal Station'. Italiaanse tactieken, je wordt er knettergek van. Maar goed, ik ben de ochtend erna dus naar het Centraal Station van Ravenna gegaan en daar vertrok inderdaad de bus. Ik weet trouwens nog steeds niet hoe ik een kaartje had moeten kopen, maar de buschauffeur haalde z'n schouders op, dus ik heb toch een soort-van gratis shuttlebus gehad.
Links de dienstregeling van internet, rechts degene op locatie. Zoek de verschillen, of moeilijker, zoek de overeenkomsten
Rond kwart voor 10 kwam de bus aan bij Mirabilandia, wat vandaag om half 11 zijn poorten zou openen. En dat nemen ze daar, net als in Gardaland en Movieland, erg letterlijk. De deuren van het park gingen ab-so-luut niet eerder open. Dan zou je zeggen dat iedereen tot half 11 moet wachten op het entreeplein, maar ook dat was niet het geval: de poorten van het entreeplein gingen welgeteld tien minuutjes eerder open. Tot die tijd stond de menigte op het parkeerterrein te wachten, en ik kon dus pas 10 minuten voor parkopening mijn ticket aanschaffen bij de kassa. Ook leuk: het parkeerterrein ging pas ergens tegen tienen open, toen stond de file volgens mij tot aan de snelweg. Nogmaals: Italiaanse tactieken, zucht...
Toen de poorten eenmaal opengingen werd ik trouwens wel vrolijk. Mirabilandia verwelkomt zijn bezoekers namelijk met een toffe entreezone, gethematiseerd als een kasteel. Tof gemaakt, netjes detailleerd, gewoon een heel fijne plek om een park binnen te komen! Ook het straatje met fonteinen tussen de kassa's en het kasteel mag er wezen trouwens, zeker als je rechts de brul van een van de testritjes van Katun alvast hoort. Toffe eerste indruk!
Straatje vanaf de ticketcontrole richting het entree-kasteel van Mirabilandia: mooi aangelegd!
Mooi pleintje als entree voor het park
Vanuit een andere hoek
Meestal als ik een nieuw pretpark bezoek begeef ik me direct naar een paar middelgrote attracties, liefst een beetje achterin het park. Bij dat soort attracties duurt het het langst voordat er rijen ontstaan, dus dan heb je kans om meerdere dingen af te vinken zonder wachttijd. In Gardaland en in Movieland werd die tactiek afgestraft omdat daar de achterste delen van het park pas later openden. Mirabilandia doet gelukkig niet aan dat soort tactieken, hier is het hele park gewoon vanaf 10:30 beschikbaar. Pluspuntjes dus! Of ja, eigenlijk is 'geen minpunten' een betere omschrijving.
Dat alles open is betekent helaas nog niet dat alle attracties ook echt hun rondjes draaien. Ik liep ik vlak na parkopening de wachtrij van Master Thai binnen, en mocht direct plaatsnemen op de eerste rij van een leeg treintje. Daar heb ik ongeveer een kwartier gezeten totdat er eindelijk genoeg mensen aanwezig waren in beide (!!) treinen om de attractie te starten. Het voltallige personeel was intussen heel druk met kletsen en vond het nogal vreemd dat ik gefrustreerd begon te worden. Kijk, ik snap best dat je even op extra bezoekers wacht, maar een kwartier is belachelijk lang. Gelukkig ging hij vervolgens in één ruk de hele moebius-baan door dus ik hoefde er niet nogmaals in. Het baantje is overigens prima als familiebaan, wel jammer van een lompe knik halverwege.
Ook bij Master Thai is flink wat theming aanwezig rondom het station
Gelukkig stond er vlak naast Master Thai een achtbaan die mijn humeur kon opkrikken. Dat is Katun, een joekel van een B&M Invert waarvan de brul onmiskenbaar is. Ondanks zijn leeftijd van een jaartje of 20 is de baan nog steeds flink populair, en aan het begin van de dag leek zo'n beetje het gehele park in deze wachrij te staan. Met één trein liep die rij niet heel hard door, maar ik had het geluk dat ik alleen was. In de grote Italiaanse parken werken ze eigenlijk bij alle attracties met draaipoortjes voor het station die het aantal personen voor één trein aftellen. Gevolg is dat mensen zelf gaan groupen, en dat kwam mij als single-rider mooi uit, want een enkele lege zitplaats komt op zo'n B&M vrij vaak voor. Ik stond nog nauwelijks in de rij toen er 'solo' gescandeerd werd, en toen kon ik al instappen.
Dat maakte voor mij als single rider toch wel wat van de operations goed, Katun heeft de hele dag met slechts 1 trein gedraaid ondanks de flinke ritlengte en de wachttijd die op sommige momenten opliep tot 3 kwartier. Dankzij het opvullen van lege plekjes heb ik Katun uiteindelijk drie of vier keer kunnen doen, waarvan een ritje frontseat. En wauw, wat een beest van een baan is dit zeg! Het formaat van de baan is echt huge, met de bijbehorende snelheid en de gigantische elementen. De baan loopt nog steeds soepel, is lekker krachtig, mooi uitgestrekt en simpelweg erg indrukwekkend. Ja hoor, echt een topper!
Dikke B&M!
Loop-the-loop!
Volle vaart door de laatste helix
Ook hier mag de omgeving van het station er zijn qua aanleg en thematisering
Met de eerste topattractie op zak ben ik weer op zoek gegaan naar een aantal kleinere achtbanen, in de hoop dat het hier 's ochtends nog lekker rustig was. In de buurt van Katun ligt bijvoorbeeld Gold Digger, een muisachtbaan van het Italiaanse L&T Systems. Ik vind de muizen van Mack beter, maar dit was gewoon een prima achtbaan. Een stukje slechter was Rexplorer, een powered coaster van het eveneens Italiaanse S.D.C. Beide achtbanen staan in een prima aangelegd themagebied: Gold Digger in een western-zone en Rexplorer in een dino-gebied, twee gebieden die netjes zijn aangelegd en er verzorgd uitzien. Naast de achtbanen vind je hier trouwens een flink arsenaal aan standaard flatrides zoals een Disk'O, een vrijevaltorentje en diverse molentjes: daar ben ik vandaag niet ingeweest, maar hier kan je met families volgens mij veel tijd besteden.
De wilde muis. De rij loopt hier snel op, tip om hier als eerste naar toe te gaan als je het park ooit bezoekt
Dino-theming. Ik heb blijkbaar helemaal geen andere foto's van beide themagebieden, jammer want ze waren best sfeervol
De parkplattegrond van Mirabilandia is redelijk gemakkelijk te volgen: in het midden ligt een flink meer, en het park ligt daar als een rondje omheen. Met Katun, het dinogebied en het westerngebied had ik de rechterhelft van het park grotendeels gehad (met uitzondering van de twee waterattracties) en zo belandde ik in het achterste deel van het park. Hier ligt de nieuwste themazone van Mirabilandia: Ducatti World. Dit is meteen het lelijkste gebied van het park, met saaie gebouwen en kaal asfalt. Het gebied wordt gedomineerd door de dueling-dragster-achtbaan Desmo Race, die meer in storing ligt dan dat-ie operationeel is: ook vandaag waren ze druk bezig om de baan na te kijken, maar voorlopig was hij niet open voor bezoekers.
Verstopt achter Ducatti World ligt een van de grootste eyecatchers van Mirabilandia: het enorme Eurowheel, ooit Europa's grootste reuzenrad. Als je je afvraagt hoe je een reuzenrad van 92 meter hoog kan verstoppen, ga dan eens in Mirabilandia kijken... Het rad is inderdaad niet te missen, maar de ingang ervan is nauwelijks te vinden dankzij de pontificale plaatsing van het nieuwe Ducatti-gebied. Om bij het reuzenrad te komen moest ik een smal paadje langs de achterkant van de Ducatti-gebouwen volgen, waarna ik in een compleet verlaten hoekje uitkwam waar het reuzenrad staat. Als je het eenmaal gevonden hebt is het trouwens zeker de moeite om een rondje in het reuzenrad te maken voor het mooie uitzicht over het park en zijn omgeving.
Niet te missen: Het Eurowheel, bij opening in 1999 het grootste reuzenrad van Europa met een hoogte van 92 meter
Ze hebben er alleen een muur van Ducatti-gebouwen voor gezet, zodat de ingang nauwelijks te vinden is
Uitzichtje hoor, van hierboven
Nu ik de rechterkant en de achterzijde van het park gehad had, liep ik verder naar de linkerzijde van het park. Een groot deel hiervan wordt in beslag genomen door een flinke kinderzone, die minder sfeervol is dan de gebieden aan de rechterzijde, maar er toch wel verzorgd uitziet. In deze zone vinkte ik Leprotto Express af, een kinderachtbaantje. Even verderop lag nog de lokale boomstammenbaan, die opvallend gethematiseerd is naar autootjes. Ook deze Autosplash heb ik gedaan, prima flume, niet heel bijzonder.
Iets zegt me dat ik eigenlijk te oud ben voor deze achtbaan
Broem broem, plons! Apart theming voor een flume, maar geinig voor de afwisseling
De kinderachtbaan was echter niet mijn grootste aandachtspunt aan deze zijde van het park. Iets buiten de kinderzone liep ik een zone binnen die 'gethematiseerd' is naar Formule 1. Dat thema komt er meestal karig vanaf met kaal asfalt, veel vlaggen, en simpele gebouwtjes die in een rode kleurstelling geverfd worden, en in Mirabilandia is dat helaas niet anders. Gelukkig wordt het niveau van thematisering gecompenseerd door de enorme achtbaan die hier ligt, want iSpeed is absoluut niet de minste. De top hat van deze Intamin launchcoaster kon ik al van verre zien, maar de rest van de baan is nauwelijks van afstand te spotten: iSpeed blijft na de top hat namelijk redelijk laag bij de grond, en dat belooft een erg snelle rit.
En een snelle rit is het! Allemachtig, wat een toffe achtbaan is iSpeed. De rit begint met een toffe lancering direct vanuit het station, met een topsnelheid van 110 km/u - supervet! Daarna direct de top hat over, met een flinke dosis airtime bovenin. Maar dan volgt pas de echte rit: met een bloedsnelheid raast de trein door krappe bochten, over airtimeheuvels en ook nog een door twee inversies. Een ontzettend toffe baan dus, die zich rechtstreeks naar mijn toch al niet onaardige coaster-top-10 wist te lanceren. Het gebrek aan theming is misschien jammer, maar met zo'n rit maak ik me daar eigenlijk nauwelijks nog druk om. Wel hoop ik dat het park binnenkort wat liefde in iSpeed wil steken op het gebied van verf, want de baan ziet er zo langzamerhand niet meer echt florissant uit.
Zoef!
Top Hat!
Racen door de bocht! Heb even met mijn camera moeten klooien om de sluitertijd kort genoeg te krijgen voor deze foto, die trein komt echt met een rotvaart voorbij
Vanaf iSpeed ben ik een pad afgelopen waarmee ik langzaam in een totaal afgelegen hoek van het park belandde. Hier ligt Reset, de interactieve dark ride van het park. Reset pakt uit met een eigen zone die een post-apocalyptisch New York voorstelt, en een flinke wachtrij tussen allerlei graffiti vervolmaakt dit sfeerbeeld. De attractie is qua ritsysteem identiek aan Abenteuer Atlantis in Europa-Park, maar mist alles van de charme van die attractie. Op een of andere manier weet Reset me totaal niet te pakken, de sfeer van de attractie komt totaal niet binnen. Jammer, wat dit zou een prima dark ride kunnen zijn.
Hier had ik wel een heel rare ervaring met de operators. Het eerste ritje had ik mijn camera in mijn hand en heb ik onderweg foto's geschoten van de attractie - altijd handig voor Dark Ride Database. Daar werd toen helemaal niks van gezegd, terwijl ik mijn camera al vanaf het instappen in de aanslag had. Daarna wilde ik nog een rondje doen en een onride video schieten, maar ineens werd er in het station "No photo no video" geschreeuwd. Heh wat, dacht ik, net had ik ook mijn camera bij de hand? Iets te eigenwijs heb ik later tijdens de rit mijn camera er toch weer bijgepakt, en toen werd vrij snel de hele attractie stilgezet. Ik had al meteen een voorgevoel, en inderdaad: De operator kwam langs de wagentjes lopen en haalde mij de attractie uit. Verder was er gelukkig niks aan de hand, ik moest de attractie uit maar kon gewoon mijn parkbezoek vervolgen, hoewel duidelijk was dat ik Reset niet meer mocht bezoeken die dag. Ik snap nog steeds niet waarom de camera bij rit 2 ineens een probleem was, zeker aangezien ik ook veel mensen heb zien filmen (met losse telefoons) in bijvoorbeeld Katun, waar filmen toch een groter risico is. Achja, slechte ervaring rijker, en volgende keer zal ik toch maar iets minder eigenwijs zijn, ook als operators niet erg consequent zijn.
Entree naar het gebied van Reset
Post-apocalyptisch New York
Onride foto, toen dat nog wel mocht
Gelukkig had het akkefietje met de operators verder geen nasleep en kon ik dus gewoon mijn dagje in Mirabilandia vol maken. Tussen Reset en iSpeed lag de laatste achtbaan die ik nog moest doen: Divertical. Deze waterachtbaan van Intamin ligt vlak naast Mirabilandia's waterpark, en dat lijkt niet voor niks: de meeste mensen berijden deze achtbaan in zwemkleding aangezien Divertical berucht is om zijn nattigheidsgraad. Naast het station ligt een berg tassen van mensen die hun spulletjes niet mee willen nemen in de attractie, maar dat vond ik iets te open voor mijn tas met alle dure spullen. Ik ben dus naar de gastenservice gelopen, heb daar een kluisje gehuurd, mijn tas achtergelaten, en vervolgens teruggelopen naar Divertical. De baan zelf was redelijk, maar doet eigenlijk weinig met zijn immense hoogte en snelheid (50m hoog, 95 kmu). Daarbij vond ik de zeiknatte splash waarna het water kniehoog in de boot staat echt té nat. Credit afgevinkt, snel tas ophalen en door met rerides op leukere achtbanen.
Hier heb ik blijkbaar maar één foto van, met zijn ongeïnspireerde ligging en dito lay-out vond ik dit niet echt een interessante baan
Met Divertical had ik alle attracties die ik interessant vond gedaan, dus nu kon ik genieten van rerides op Katun, en iSpeed, en Katun, en iSpeed - die twee banen zijn echt geweldig. Het was gelukkig niet enorm druk in het park, alleen de rij van Katun kwam boven de 20 minuten uit dankzij de ene trein, verder werd overal redelijk doorgewerkt om de wachttijden rond het kwartier te houden. Ik heb ook in het park geluncht maar kan me daar eigenlijk weinig van herinneren, dus het eten en de service waren waarschijnlijk prima.
Tijdens een van de ritjes Katun gebeurde zag ik wat interessants: vanuit mijn ooghoek zag ik namelijk een karretje langsflitsen op Desmo Race! Na het ritje Katun ben ik direct richting Ducatti World gelopen en heb ik rond de ingang van Desmo Race rondgehangen in de hoop dat de attractie zou opengaan. En warempel, na een minuutje of 10 kwam er een operator aan om de rij open te gooien! Voor wie de dragster-achtbaan niet kent: dit product van Maurer is een soort single-seater (of duo-seater) powered coaster waar je als een soort motor op zit, en zelf gas kan geven met een hendel aan het 'stuur'. Je gaat dus zitten met een been aan elke kant van het wagentje, gordel om, vasthouden aan het stuur en een scherm voor je waarop je kan zien hoe hard je rijdt. Het powered-systeem werkt overigens met tandwielen waarvan de tanden aan de rails vastzitten, wat een hard ratelend geluid maakt als de wagentjes langsvliegen. Het hele systeem is echter niet erg betrouwbaar, want beide vaste installaties van deze achtbaan (deze dubbele versie in Mirabilandia en eentje in Skyline Park) zijn berucht om hun storingen.
Nu had ik dus geluk! Ik liep ongeveer als vijftiende bezoeker de rij in, dus ik zou in no-time een ritje op tenminste één van beide probleembanen kunnen doen. Snel plaatsnemen op een wagentje op de rechterbaan, gordel om, en toen reed het wagentje door naar de 'startstreep' op gas te geven. Beide banen vertrekken namelijk tegelijk, met flinke acceleratie, voor een echte race. De acceleratie was erg vet, maar direct daarna viel het schermpje wat ik voor mijn neus had uit - en niet alleen het schermpje, het hele wagentje stopte ermee! Ongeveer 50 meter vanuit het station, net iets omhoog in de eerste hellende bocht, viel mijn wagentje stil. Al snel werd duidelijk dat de baan weer gesloten werd, en dat ik me mocht opmaken voor mijn tweede evacuatie van vandaag - en deze keer was het niet mijn eigen schuld. De operators maakten duidelijk dat ik vooral me geen zorgen moest maken (deed ik niet, ik zat amper 5 meter boven de grond en vond het eigenlijk allemaal wel grappig) en dat de technische dienst eraan kwam. Na een minuutje of tien kwamen er inderdaad mensen aanlopen die een kabel aan mijn wagentje monteerden waarmee ze handmatig het karretje terugreden naar een vlak deel van de baan, en daarna werd de gordel losgemaakt zodat ik kon uitstappen en via een trapje weer de grond kon bereiken. Weer een grappige ervaring rijker, maar helaas geen credit rijker.
Zo lag Desmo Race er het grootste deel van de dag bij: erg stil
Instappen maar
Dat was het kapotte karretje waar ik uitgehaald ben. Ik stallde iets verderop, in het begin van de oplopende bocht
Na het evacuatie-avontuur op Desmo Race ben ik verdergegaan met waar ik mee bezig was: rustig rondlopen en afwisselend Katun en iSpeed nogmaals doen. Zo heb ik de rest van de dag in het park gevuld, verder heb ik eigenlijk geen attracties meer gedaan en ook de shows heb ik aan me voorbij laten gaan. Concluderend heb ik een prima dag in het park gehad. Ik was positief verrast door de thematisering van vooral het rechterdeel van het park, wat er puik bij ligt voor een relatief 'simpel' pretpark als Mirabilandia. De Ducatti-zone en het linkerdeel van het park zijn helaas beduidend minder mooi aangekleed en daar staan sommige attracties, zoals Divertical en Reset, er ook wat verloren bij. Qua attracties heeft het park op zich een prima aanbod, maar hiervan zijn alleen Katun en iSpeed echte positieve uitschieters. De andere attracties zijn allemaal prima, maar eigenlijk is geen ervan leuk genoeg voor een reride. En zo'n beetje precies diezelfde conclusie heb ik ook voor horeca en operations: netjes, niet uitzonderlijk, soms een missertje (zoals 1 trein Katun en het video-beleid bij Reset), maar overall gewoon prima.
En zo is Mirabilandia eigenlijk een zeventjes-park. Ik heb me goed vermaakt deze dag en ik ben echt omver geblazen door de twee meesterlijke achtbanen die ze hier hebben staan, maar buiten die twee toppers is alles redelijk gewoontjes. Niets meer, niets minder. Onder de streep scoort Mirabilandia ongeveer even hoog als bijvoorbeeld Gardaland, maar daar waren de pieken hoger (en de dalen dieper) waardoor dat park toch meer indruk op mij achterlaat. Mirabilandia beviel mij dus prima voor een dagje en is zeker een aanrader voor pretparkfans die hier nog nooit geweest zijn, maar het park biedt mij niet iets waarvoor ik snel weer naar Italië zal afreizen om het nogmaals te beleven. Ik denk dat het park met zijn mooiere gebieden en twee knallers van achtbanen wel de potentie heeft om zoiets te bieden, maar onder Parques Réunidos vrees ik dat ze die potentie voorlopig niet zullen waarmaken. Achja, dan blijft Mirabilandia gewoon een tof regionaal pretpark, en daar is ook weinig mis mee.
