Vakanties plannen is een van mijn favoriete bezigheden. Kijken waar ik heen wil, hoe ik allerlei mooie dingen kan combineren, en zo een mooie trip uitstippelen om weer een stukje van onze planeet te bewonderen... heerlijk! Toen ik mijn grote vakantie voor 2022 aan het bedenken was, wilde ik een mooie combinatie maken van attractieparken, een paar steden en een mooie hoeveelheid natuur - liefst wat bergen. En met die ingrediënten kwam ik al snel uit op een reis naar Italië! In juni heb ik drie weken met trein en fiets door dit mooie land gereisd en prachtige dingen gezien. Ik ben van plan dit met jullie te delen in 6 TR's: vijf attractieparken en een zesde over de rest van de reis. Let's go!
Deel 1: Movieland Park
Deel 2: Gardaland
Deel 3: Mirabilandia
Deel 4: Fiabilandia
"Hè wat? Fiabilandia? Bedoel je niet Mirabilandia?". Ik zou niet verbaasd zijn als je zo reageert op de titel van dit Tripreport, want ook ikzelf had lange tijd niet van het kleine parkje Fiabilandia gehoord. Het helpt ook niet bepaald mee dat het park vlakbij Mirabilandia ligt, en dus eigenlijk een beetje overschaduwd wordt door dat grote park. Maar ondanks zijn kleine formaat bleek Fiabilandia bij nader onderzoek een bezoekje waard. Bij de voorbereiding op mijn reis kwam ik erachter dat hier een flinke hoeveelheid custom-made oude attracties staat, waarvan veel ook vrij uitbundig aangekleed zijn. Het park heeft in de jaren '70 (dus ruim voordat concurrent Mirabilandia überhaupt bestond) duidelijk behoorijk voorop gelopen in de pretparkwereld, maar is daarna ook weer flink teruggezakt in zijn ontwikkeling. Zo'n geschiedenis trekt meteen mijn aandacht, want obscure jaren '70-attracties ontdekken heeft voor mij toch een zekere charme. Voor mij genoeg reden om tijdens mijn reis een dagje naar Rimini in te plannen, want daar ligt Fiabilandia.
Ik overnachtte in Ravenna, vanaf waar ik de dag hiervoor nog Mirabilandia bezocht, een stad op zo'n 50 kilometer afstand van de toeristische badplaats Rimini. Vanaf Ravenna stapte ik 's ochtends op een forensentrein die mij in één keer naar het station Rimini Miramare bracht; in deze buitenwijk ligt Fiabilandia, op nog geen kilometer afstand van het stationnetje. Prima bereikbaar dus! De wijk zelf heeft trouwens een angstaanjagend hoog Benidorm-gehalte, en is volledig gericht op de boulevard die langs het schijnbare eindeloze zandstrand van Rimini loopt. Heel toeristisch dus, maar ondanks alle betonnen appartementen wisten ze toch wel wat sfeer te scheppen in de wijk.
De boulevard van Miramare
Strand!
Dit winkelstraatje ziet er sfeervol uit voor een Benidorm-achtige wijk
De ingang van Fiabilandia ligt een beetje typisch: Het park zelf is namelijk compleet ingesloten door wegen, en daardoor ligt het parkeerterrein aan de overkant van een vierbaansweg. Hoewel het park zelf een mooi oude toegangspoort heeft (zie de eerste foto van dit TR), wordt tegenwoordig een nieuw gebouwtje op het parkeerterrein gebruikt als kaartverkoop en ticketcontrole. Vanaf daar ga je met een brug over de weg heen om in het park te geraken; wel zo veilig voor alle gezinnetjes die met de auto aankomen.
Ik was van tevoren een beetje bezorgd hoe ik in het park aangekeken zou worden, als volwassene in zijn eentje in een park wat toch echt op (kleinere) kinderen gericht is. Daarbij was het personeel in de vorige Italiaanse parken die ik bezocht niet bepaald vriendelijk tegen me, terwijl ik daar wél tot de doelgroep behoorde, dus ik vroeg me een beetje angstig af hoe ik hier behandeld zou gaan worden. Die angst bleek echter totaal ongegrond: De mensen bij de kassa en de ticketcontrole wensten we zowaar een fijne dag toe, en het eerstvolgende personeelslid wat ik in het park tegenkwam begon zelfs een kort praatje met me in het Engels - een taal die in andere parken werd geweigerd te spreken. My mind was blown! Vriendelijk personeel in een Italiaans pretpark, het kan dus tóch! Fiabilandia heeft zijn eerste pluspunten alvast binnen!
Het park ligt rechts achter het hek, maar de entree is aan de andere zijde van de loopbrug
Ingangsgebouw. Netjes in de theming hoor, voor een parkje van dit formaat
Toen ik binnen was liep ik direct tegen een grote parkplattegrond aan, waarop ook meteen stond aangegeven welke attracties om welk tijdstip zouden openen. Fiabilandia hanteert dus, net als Movieland en Gardaland, een beleid waarbij de attracties niet per definitie gedurende de volledige openingstijden van het park open zijn. Het voordeel is wel dat Fiabilandia dat gewoon direct bij de entree helder communiceert: ik kon dus meteen kijken welke attractie ik bij openingstijd wél kon doen.
Niet alles is vanaf 10:00 open. Jammer, maar dit bord geeft in elk geval duidelijkheid
Gelukkig bleek een van de attracties waar ik het meest nieuwsgierig naar was al open te zijn. Logisch ook, want Il Castello di Merlino ligt direct naast de parkentree. De attractie valt direct op vanwege de drie hoge torens, en de gigantische (en nogal angstaanjagende) animatronic van de tovenaar Merlijn die hier tussenin staat. De attractie is een semi-dark ride waarbij je plaatsneemt in een tweepersoons wagentje, bekend van een willekeurig spookhuis, in de vorm van Merlijn's uil. Eerst ga je het kasteel in, met een paar middeleeuwse taferelen, en daarna kom je buiten op de eerste verdieping. Dan rijdt het wagentje vlak langs de graaiende armen van de grote Merlijn, en vervolgens daal je weer af naar de begane grond langs een draak (die nogal lelijk is). Het laatste stukje is weer indoor en lijkt meer op een spookhuis, met wat schrikeffecten.
De hele attractie is nogal verouderd, wat niet vreemd is voor iets uit 1975 (!!), maar ik vond het eigenlijk een best tof ding! Je merkt echt dat hier ooit veel aandacht en moeite in gestoken is, en de opeenvolging van de stukjes binnen en buiten geven de rit een leuke variatie. Daarbij werken de effecten gewoon prima, ondanks de ouderdom, en wordt alles netjes schoongehouden, dus dat is sowieso een pluspunt. Een toffe binnenkomer wat mij betreft!
Het kasteel van Merlijn staat er leuk bij tussen de planten
Even wat dichterbij kijken
"Ach kom, je bent toch mijn uiltje?"
Flinke animatronic
Oei, een draak!
Daarmee had ik alvast een van de interesante attracties gehad. Achter het kasteel van Merlijn ligt een gebied waar een paar relatief recente familieachtbanen zijn geplaatst, maar die staan er helaas nogal kaal bij. Dit zijn SpaceMouse een standaard spinner van Fabbri (dus Italiaanse meuk), en Red Mountain, een kinderbaantje identiek aan degene die in bijvoorbeeld Kinderstad Heerlen staat (ook Italiaans, iets minder meuk). Been there, done that. Oh, en er lag ook nog een soort 3D-kaart van Europa, dat was wel geinig (maar ook erg verouderd).
Kiddy-coaster. Jeeeeeej
Iemand nog zijn aardrijksunde oefenen?
Vlakbij de Merlijn-attractie lag nog iets anders wat er uitzag als een interessant stukje jaren '70-techniek: Il Lago del Sogno (het meer van dromen). Dit is een boottochtje wat eerst outdoor heen en weer vaart tussen een aantal gigantische nepbloemen, en vervolgens door de muil van een draak een grot binnengaat waar een grote Chinese pagode met glitters en knipperlampjes te vinden is. Mocht je denken dat dat erg wazig en fout klinkt, dan heb je het ritsysteem nog niet gezien. Dat bestaat namelijk uit een soort treintje van bootjes, die door middel van een rails onder water de juiste richting uitgaan. De trein wordt aangedreven met een elektromotor onder de bootjes, die gevoed wordt door een sleepcontact langs een rail die iets boven het water gemonteerd is. Het zag er allemaal heel erg vaag en fout uit, en juist dat maakt Il Lago del Sogno een heerlijke Fiabilandia-attractie. Best geinig om een rondje te doen, vooral goede training voor je lachspieren.
Okay, you have my curiosity...
... and now you have my attention. Wat is dit nu weer?! xD
De bootjes worden dus geleid door een looprails onder water. De rail ernaast dient als voeding voor de elektromotoren onder de bootjes, die de hele bootjestrein aandrijven
Door de drakenmuil naar binnen... Spannond!
De indoor scène. Rechts stond een glitterende pagode, die tegelijkertijd ook een boom was. Links wat schilderingen om het geheel nog wat meer China-gevoel te geven
Vanaf Lago del Sogno kwam ik uit bij een soort ontdekpad in Piratenstijl. Hier kon je door een paar gebouwtjes klauteren met enkele scènes, en er waren ook nog wat klimelementen en een hangbrug. De gekozen figuren gaven aan dat het in de tijd waarin dit gebouwd werd absoluut geen bezwaar was om zaken te kopiëren van bekende internationale mediabedrijven: het hele gebiedje heet schaamteloos 'La Baia di Peter Pan'.
Die komt mij niet bekend voor... Totaal niet
Naar binnen lopen? Is wel verleidelijk...
Wist je dat Fiabilandia een belangrijke historische achtbaan-mijlpaal in huis heeft? In 1976 werd hier namelijk geschiedenis geschreven met de attractie La Valle degli Gnomi, de Vallei van de Dwergen, al wisten ze in dat jaar waarschijnlijk nog niet hoe groot de impact van deze attractie zou worden. Valle degli Gnomi gebruikt een simpel achtbaan-systeem om langs tafereeltjes van kabouters en uitvergrote bloemen te rijden; weer een typische Fiabilandia-attractie dus, met een bijzonder ritsysteem en ouderwetse aankleding. Opvallend zijn de trein, die op een enorme rups lijkt, en de grote namaak-appels waar het treintje doorheen rijdt. Na de bouw van deze 'achtbaan' (er zit eigenlijk geen enkele echte drop in) besloot de bouwer Pinfari om een compacte versie hiervan te ontwikkelen als kinderachtbaan, inclusief rups-treintje en grote appel, en de rest laat zich raden... In Fiabilandia staat dus de allereerste Big Apple ter wereld!
Big Apple!
Een tochtje langs de bloemen
Blije rups!
Ook Fiabilandia ontkomt er niet aan om moderne attracties neer te zetten, al is het dan zonder de hoeveelheid thema en charme die juist de oude attracties zo kenmerkt. Ik benoemde eerder al de twee moderne achtbanen, maar daarnaast zijn er ook nog een kale log flume en een splash battle te vinden. Om helemaal bij de tijd te blijven vonden ze het blijkbaar ook nodig om dit jaar een of andere thrillride van de kermis in het park neer te pleuren, en tot slot mag een prachtige 4D Cinema natuurlijk ook niet ontbreken. Allemaal niet erg boeiend voor mij, maar het vult het park wel een beetje.
Splash Battle. Whoop-de-Doo
Dit ding was ook ergens in het park neergezet
Ah, een 4D Cinema, die ontbrak nog!
De bioscoopzaal dient tegelijkertijd ook als opslagruimte trouwens. Heerlijk als parkjes dat gewoon op plekken neerzetten waar bezoekers komen
Helemaal achterin het park ligt een Western-dorpje, wat meteen ook het enige 'dorpje' in het park is. Hier ligt dan ook het grootste restaurant van het park, en een winkeltje. Ook dit deel zag er qua theming helemaal niet verkeerd uit: sterker nog, het was eigenlijk het minst verouderde deel van het hele park. In dit dorpje vinden we ook de grootste achtbaan van Fiabilandia: La Miniera d'Oro del West (Goudmijn van het Wilde Westen). Net als Valle degli Gnomi gebruikt deze achtbaan de track van een Big Apple, maar daarmee wordt een heel uitgestrekte lay-out gemaakt met twee lifthills, enkele drops (waarvan eentje onverwacht hoog) en veel outdoor scènes langs de baan. De rit is nog steeds een vrij saaie familiechtbaan, maar door het hele totaalplaatje vond ik dit stiekem een tof dingetje hoor! Zeker omdat hij eigenlijk nog helemaal niet zo verouderd aanvoelt als enkele andere Fiabilandia-wondertjes.
Western-dorpje. Best prima qua aankleding opzich
De tweede mega-Big Apple van het park
De western-theming heeft de tand des tijds beter doorstaan dan de kaboutertjes bij die andere Big Apple
Hiermee had ik eigenlijk alle attracties van het park wel gezien. Mijn bingo was compleet (voor het eerst tijdens deze vakantie), en het was inmiddels lunchtijd. Bij het restaurant in het Western-dorpje heb ik wat te eten gehaald; hier was het personeel zo vriendelijk om voor mij even de menukaart in het Engels te vertalen, pluspuntjes! Het eten heb ik opgegeten op een plek waar ik met een schuin oog de watershow op het centrale meer kon bekijken, dat was eigenlijk ook prima gedaan voor een parkje als dit. Prima afsluiting dus van mijn bezoekje aan Fiabilandia!
Fonteinenshow! Met muziek van klassiekers als Queen en The Alan Parsons Project, ik klaag niet
Nu ik dit tripreport schrijf kijk ik eigenlijk weer met een grijns terug op mijn bezoek aan Fiabilandia. Ik vond het een charmant park, met toffe unieke attracties en een prettige sfeer. Fout misschien, maar daardoor vond ik het wel tof. Natuurlijk kan het park zich niet meten met het naastgelegen Mirabilandia, met Gardaland of met Movieland; daarvoor is het gewoonweg te klein en richt het zich te specifiek op een jongere doelgroep. Hoe grappig het ook is om alle jaren '70-pareltjes te ontdekken, attracties als iSpeed of Jumanji maken toch echt meer indruk. Maar Fiabilandia heeft iets wat bij de andere Italiaanse parken allemaal ontbreekt: aandacht. Aandacht voor het park én voor de gasten. Ondanks dat ik totaal de doelgroep van het park niet was, voelde ik me hier eindelijk eens welkom, en dat was bij Gardaland en Mirabilandia absoluut niet het geval.
Attracties als Castello di Merlino, Lago del Sogno, Vallei degli Gnomi en Miniera d'Oro geven precies aan wat voor sfeer Fiabilandia heeft: Vaag en verouderd, maar wel uniek. Er is duidelijk moeite in het park en zijn attracties gestoken. En hoewel die unieke attracties al behoorlijk wat jaren meegaan, lijkt het qua onderhoud en netheid allemaal prima in orde te zijn. En dat is misschien wel net zo belangrijk als de grootsheid van een park. Daarom is Fiabilandia gewoon een toffe plek om te bezoeken: zeker voor gezinnetjes biedt het park veel attracties waar je met de hele groep in kan, en kan je makkelijk de hele dag doorbrengen. Dat lukt een coasterfan waarschijnlijk niet, maar dat neemt niet weg dat ik hier een fijne ochtend gehad heb. Ik hoop dat het park er in de toekomst in slaagt om ook weer wat nieuwe attracties mét theming te plaatsen, dan wordt het helemaal een charmant geheel.
