De kern van het verhaal, waar straks Danse Macabre ook om draait denk ik, vind ik prima. Lekker klassieke variant op het Spook van de Opera. Het orkest dat verdween. Prima spookverhaal, kun je thematisch lekker mee uit de voeten en levert sfeer op. Maar waarom daar dan het perspectief van de dochter van de dirigent voor gekozen wordt, die dan weer een draaiorgel heeft. Dat maakt het zo nodeloos gecompliceerd met dingen die er niets mee te maken hebben.
Er was een muziekconcours, Joseph Charlatan en zijn orkest waren de gedoodverfde winnaars. De concurrenten hadden geen kans. De avond van tevoren zouden ze in de abdij repeteren, de bliksem sloeg in/mysterieuze verschijningen en niemand heeft ooit nog van ze gehoord. Maar zodra de klok van de abdbij begint te slaan, klinken mysterieuze tonen uit de krochten van het gebouw. De vloeren bewegen en de muren dansen, en de vloek van Visculamia Joseph herleeft. Gooi ergens een verwijzing naar het orkest van Baron 1898 en je referenties zijn ook weer op peil.
