Graag wil ik even gebruik maken van de gelegenheid om een cursus achteruit bouwen met Lego te geven.
Proloog: Enkele maanden geleden kon ik voor een zeer zacht prijsje een duo tweedehands Lego sets op de kop tikken. Enige catch was dat ze reeds gebouwd waren en een merkwaardig aura met zich mee droegen (lees voor dit laatste: een wat smoezelige bende zo hier en daar op het Deense plastic).
De uitdaging: Binnen de discipline Lego sorteren en herbouwen heb ik mezelf al voor tamelijk hete vuren nedergezet gedurende COVID tijd, middels een kleurrijk kunstwerk van alle sets uit mijn jeugd uit elkaar gebroken op 1 hoop. Maar alle lockdown nostalgie ten spijt mag efficiëntie inmiddels ook wel gloren dacht ik zo. De hedendaagse dozen voor volwassenen bevatten namelijk als enkele set al voor het gevoel meer dan een miljoen miljard blokjes, die niet voor niets met los verpakte zakjes komen om het bouwen te vereenvoudigen. Dus enig planwerk bij omgekeerd bouwen is geboden.
Mijn avontuur alsmede ook wijze lessen in woord en beeld:
Bíjna een miljoen miljard blokjes dan.
Slot Neuschwanstein. Voor het vervoer in de doos reeds afgebroken in losse compartimenten. En nu? Achteruit beginnen in de handleiding dan maar.
Het spul dat het laatst gebouwd wordt, als eerste van het Gesamtkunstwerk af plukken.
Eerst maar even zo gescheiden houden op nummer van het zakje. We moeten straks namelijk ook nog wassen en willen niet dat de zakjes op voorhand al bevuild raken.
Negeer het steakmes - een brick separator zou ook soelaas moeten bieden. Ik was eigenwijs.
Tapas uit Denemarken. Schuift u gezellig aan.
Manman. Heb je nou echt een foto hiervan gemaakt?
Natuurlijk. Recht zo die gaat. Timer erbij he. Elk schaaltje stenen 15 seconden met de klok mee en 15 seconden tegen de klok in opkloppen in de zee van zeep. Geen uitzonderingen.
Tellen we even tot zeven als we de steentjes afspoelen.
Handdoekje leggen, even lekker opdrogen, nog net geen Pina Colada in de hand.
De oorspronkelijke zakjes zitten er niet meer bij (met uitzondering van zakje 23 voor de oplettende kijker, die bevat de nog niet aangetaste optionele herfstblaadjes). Volgens ChatGPT (en die kan het weten want die geeft me altijd gelijk!) zijn de oorspronkelijke zakjes voor een verzamelaar niet meer zo boeiend als de doos al een keer geopend is, maar wekt een dergelijk terug gesorteerde set met eigen genummerde zakjes even goed de indruk van weloverwogen zorg en precisie.
Printen deze foto, aan de muur ermee, kunst, verkopen voor duizend euro, nog meer tweedehands Lego kopen.
Feest!
Dubbel feest! De dino gaf ik exact dezelfde behandeling.
Wat ik hier van geleerd heb is dat goed achteruit bouwen even lang zo niet langer duurt dan vooruit bouwen en dat je even goed beurse vingers kunt krijgen van de noppen in zijn andersom.
Ik ga nu genieten van het feit dat het optillen van de kartonnen deksels een fraai potje esthetiek oplevert, maar ik sluit niet uit dat ik binnen nu en enkele maanden sowieso de dino weer een keer in elkaar ga bouwen. En dan geef ik hem aan mijn neefje, want hier in huis heb ik er helemaal geen plek voor. Niet verklappen aan hem he! Bovendien moet ik dan ook wat hebben voor mijn nichtje en om haar nu dat kasteel te geven... hier is het laatste woord nog niet over gezegd. Wat een gedoe allemaal zeg.
