Een goedemorgen vanuit China. Ik ben nog steeds in Shanghai, de stad waarin 632 meter hoge wolkenkrabbers en fabelachtige tuinen normaal zijn. Bovendien is dit ook de plek waar Disney toevallig een van ’s werelds meest ultieme themaparken neergepoot heeft. Het zijn allemaal dingen die we tijdens de afgelopen dagen ontdekten, maar er is meer. Shanghai heeft namelijk niet alleen bezigheden voor Disney-nerds en fans van architectuur; deze stad is er ook voor doorgewinterde achtbaanliefhebbers. In 2009 werd hier namelijk een pretpark geopend door Overseas Chinese Town Enterprises. Dit miljoenenbedrijf – dat beter bekend is onder z’n afkorting OCT – heeft tijdens de voorbije vijftien jaar een heel aantal coasterbestemmingen met internationale allure geopend. Vele Chinese grootsteden kregen inmiddels hun eigen vestiging en ik bezoek vandaag de versie in het Songjiang District nabij Shanghai.
Een bezoek aan een Chinees pretpark lijkt omwille van de taal- en cultuurbarrière uitdagend, maar dat viel tijdens de afgelopen dagen goed mee. We werden immers vergezeld door Carrie, onze goeie vriendin uit Hong Kong die elk taalprobleem moeiteloos van tafel veegde. Helaas ligt Carrie vandaag met een verkoudheid in bed en m’n andere reisgenoot Hjälmar stapte gisterenavond op een vliegtuig naar Europa. Het wordt dus een avontuurlijke dag, want ik onderneem een solotripje naar Happy Valley Shanghai. Gelukkig is de heenrit niet zo gecompliceerd. Ons hotel ligt immers naast het Shanghai Railway Station, een enorme transporthub in het stadscentrum. Hier neem ik de rode metrolijn (lijn 1) naar Xujiahui, om daar over te stappen op de lichtblauwe lijn (nummer 9). Vanuit Xujiahui duurt het vervolgens ongeveer 50 minuten om het station van Sheshan te bereiken. En wanneer ik daar arriveer, maak ik alvast een inwendig vreugdedansje. Van op het perron zie ik namelijk al hoe de contouren van een B&M Dive Machine zich aan de horizon aftekenen.
Het is niet alleen gemakkelijk, maar ook spotgoedkoop om naar Happy Valley te reizen. Ik zat zonet 75 minuten op een metro, maar die gehele rit kostte me welgeteld 6 RMB (omgerekend is dat 80 eurocent). Extra leuk is het feit dat er vanuit Sheshan Station een gratis shuttledienst naar het park voorzien werd. Ik moet gewoon de brug oversteken en daar staat een lange rij bussen klaar om me naar het resort te brengen. De chauffeur en de medepassagiers spreken geen woord Engels, maar het is allemaal zo logisch dat je eigenlijk onmogelijk kan verdwalen. Je wordt hier als westerling weliswaar een beetje vreemd bekeken, maar dat mag de pret niet drukken.
Het is ongeveer twintig minuten over negen wanneer ik bij de toegangspoort van Happy Valley arriveer. Goeie timing, want het park opent op deze zaterdag om half tien. Ik koop vlug een toegangskaartje voor 220 RMB (een kleine dertig euro) en sluit aan in de rij voor de draaipoortjes. Wanneer ik even later door de hoofdboulevard wandel, merk ik direct dat OCT niet bespaard heeft op thema. Entreezone Sunshine Harbor ligt er met z’n grootse façades namelijk prima bij. In de Main Street werden, zoals verwacht, souvenirwinkels en verschillende vestigingen van fastfoodconcerns geïntegreerd. Laat dit meteen een geruststelling zijn voor toekomstige bezoekers die een westerse snack willen: je kan gewoon pizza of gefrituurde kip terugvinden. Eén extraatje moet je echter accepteren: wanneer ik later die middag bij de KFC zit te lunchen, moet ik maar liefst drie keer op de foto met Chinese schoolkinderen. Zo voelt het dus om een celebrity/rariteit te zijn.
Aziatische coasterparken zijn zelden gekend omwille van hun hoge capaciteit. Wel integendeel… je leest vaak verhalen over wansmakelijk trage operations en urenlange wachttijden. Het is vandaag zaterdag, dus ik bereid me op het ergste voor. Ik arriveerde echter vroeg en hoop de mensenmassa daardoor te slim af zijn. Dat blijkt niet lastig, want de gemiddelde Chinese pretparkbezoeker is een eersteklas kuddebeest. Ze slaan achter de hoofdstraat bijna allemaal rechtsaf en bestormen daar de eerste achtbaan die op hun pad ligt. Dat is in dit geval Wooden Coaster Fireball, waar er vanaf de vroege ochtend bijgevolg twee uur aangeschoven moet worden. Van zodra ik de omgeving van deze coaster voorbij loop, beland ik echter in de doodse stilte van themazone Shanghai Bund. Nogmaals ben ik onder de indruk van het themaniveau. Ook hier zien de gevels er stralend uit en de centrale waterplas maakt het plaatje helemaal compleet. Het attractieaanbod van Shanghai Bund wordt gedomineerd door een Frisbee, een bizar soort zweefmolen en een Dive Coaster met de originele naam… Diving Coaster.
Dive Machines van B&M zijn altijd indrukwekkend; zelfs kleinere modellen als Baron 1898 of Krake stralen een bepaalde grootsheid uit. En wanneer zo’n coaster 65 meter hoog en bijna een kilometer lang is, is het visuele feest pas helemaal compleet. Het lijkt er bovendien op dat deze Diving Coaster recent een verfbeurt onderging, want het rood-bruine kleurenschema oogt behoorlijk shiny. Goeie punten voor de looks van de baan, maar wachtruimte en station werden spartaans ingericht. Da’s jammer voor de bezoekers die hier vanmiddag ongeveer 90 minuten moeten aanschuiven, maar ach… niet mijn probleem. Ik mag om klokslag 10 uur namelijk mee met de eerste trein van de dag en merk vervolgens dat Diving Coaster een uitstekende achtbaan is. Hij combineert B&M’s typerende soepelheid en krachtig bochtenwerk met een sterke lay-out. Die lay-out doet overigens een belletje rinkelen, want dit is een exacte kopie van SheiKra in Busch Gardens Tampa.
De operations van Happy Valley Shanghai zijn – zoals verwacht – bedenkelijk. Hoewel het zaterdag is, wordt er bij Diving Coaster vandaag geen tweede trein ingezet. Bovendien wordt het perron telkens volledig ontruimd alvorens er nieuwe passagiers toegelaten worden. Omwille van dit omslachtige ritueel wordt er hooguit één trein per tien minuten gedispatcht, wat de totale capaciteit tot een triest minimum herleidt. Ook de gefaseerde opening van ’t park is niet ideaal. Rides nabij de ingang (onder andere Fireball en Diving Coaster) openen om 10 uur, maar verderop gelegen attracties worden pas later opgestart. Ik had gehoopt om meteen een ritje op de Mega-Lite te kunnen meepikken, maar dat viel tegen. Deze Intamin zou namelijk pas om 11 uur z’n eerste ronde draaien.
Dan maar naar Happy Ocean, een zone die zich focust op jongere bezoekers. Je vindt er twee blitse jetski-molens, een zeppelin-monorail, een kleine bootvaart en op dit tijdstip ook doodse stilte. De eerste voorstelling van de zeeleeuwenshow wordt daardoor voor amper tien kijklustigen opgevoerd en ook waterpretpark Playa Maya ligt er verlaten bij. Happy Ocean klinkt daardoor niet als de meest aantrekkelijke plek, maar dit gebied is wel onmisbaar wanneer je een coaster-bingo wil. Van de zeven achtbanen die Happy Valley rijk is, staan er namelijk drie in dit gebied. Tijdens de vorige dagen waren er mij geen coaster-bingo’s gegund (Rex’s Racer in Shanghai Disneyland en de Giant Inverted Boomerang van Jin Jiang Action Park bleven immers gesloten), maar vandaag wil ik koste wat het kost elke credit binnenhalen.
Het minst boeiende exemplaar van dit kindvriendelijke achtbaantrio is Coastal Ant. Het ding werd geleverd door Golden Horse – een nogal bedenkelijke Chinese constructeur – en dat voel je. De baan zit vol knikken en het krappe treintje zorgt voor weinig comfort. Zelfs de nabijgelegen Zamperla spinning coaster is aangenamer om te doen. Je herkent de lay-out van deze zogenaamde Crazy Elves waarschijnlijk van op de kermis en je weet dus wat je mag verwachten: brute wendingen en een desoriënterend einde. Overigens wil ik deze attractie en z’n crew wel in de bloemetjes zetten. Crazy Elves is namelijk de enige rollercoaster van Happy Valley waar vandaag meerdere treinen in werking zijn.
Van Zamperla naar Bolliger & Mabillard. Dat is qua kwaliteit een enorm verschil en ook de doelgroep is doorgaans totaal anders. Zamperla levert voornamelijk familieattracties, terwijl B&M zich uitsluitend op de markt van de thrills richt. Of toch niet helemaal? Met de Family Inverted Coaster zette het bedrijf in 2014 een verrassende stap richting het familiale segment. Bekijk het gerust als een doorsnee B&M Inverted Coaster, maar dan met een in breedte gehalveerde trein en een veel bedeesder baanverloop. Het resultaat mag gezien worden. Happy Valley heeft hier wellicht een aardige cent voor neergeteld, maar ze hebben daardoor wel de Lexus der familieachtbanen in hun aanbod. De lay-out is prima (en herkenbaar wanneer je Kvasten in Gröna Lund ooit deed), de soepelheid bewonderenswaardig en zo’n B&M-trein zit altijd als een troon.
Even terzijde… bij deze Family Inverted Coaster merk ik dat Happy Valley de weersomstandigheden maniakaal in de gaten houdt. Wanneer het licht begint te miezeren, legt men de operations namelijk onmiddellijk stil. De regen is amper zicht- of voelbaar, maar er wordt geen trein weggestuurd tot het opnieuw droog is. Hetzelfde tafereel zie ik later ook bij de houten rollercoaster. Bij slechte weersvoorspellingen lijkt dit park me dus een te vermijden plek.
Als er een thema door negentig procent van alle pretparken gebruikt wordt, is het wel de Far West. Zulke gebieden zijn meestal volgestouwd met houten Saloon-gevels, paardenkoetsen en mijnbouwgereedschap. En als je het echt goed wil aanpakken, raast er bij voorkeur ook een mijntreinachtbaan door een grillig rotslandschap. Happy Valley scoort op dit vlak tien op tien, want al die elementen zijn aanwezig in Goldmine Town. Als we de felgekleurde zebra’s even negeren (what the…?) ziet dit westernstadje er best geloofwaardig uit. M’n enige punt van kritiek is de achtergrondmuziek. Er speelt hier een oneindige loop van ‘You are my Sunshine’ en dat gaat zelfs na vijf minuten al aardig op m’n zenuwen werken. Tonnen respect voor de personeelsleden die hier een hele dag werken zonder moordzuchtig te worden.
Qua attracties bestaat Goldmine Town uit Magic Theater (het ding is dicht, dus geen idee wat er binnenin te beleven valt), een interactieve lasergun-ride (zoals de voormalige Desperado City in Bobbejaanland) en een Flying Island. Observatie-rides hebben altijd een speciaal plekje in m’n hart: ze leveren wat rust tijdens zulke hectische pretparkdagen en je kan vaak leuke foto’s maken. Bovendien is zo’n Flying Island visueel veel aantrekkelijker dan een gebruikelijke panoramatoren én ik mag vandaag een privérit maken. Genieten.
De topattractie van Goldmine Town is Mine Train Coaster, een creatie van Intamin. Ook hier is er vroeg in de ochtend nog geen wachttijd. Of toch… de operatoren willen minstens acht inzittenden en dat kost al gauw tien minuten. Wanneer de trein uiteindelijk in beweging komt, mag ik me voorbereiden op een toffe familieachtbaan. De first drop is heerlijk en het daarop volgende bochtenwerk blijkt intenser dan verwacht. De trein trilt een beetje, maar storend wordt dat nooit. Dit is dus een uitstekende rollercoaster en de decoratieve omkadering is prima. Benieuwd geworden naar de ritervaring? Dan hoef je niet noodzakelijk helemaal tot in China te reizen, want het Deense pretpark Bakken heeft een gelijkaardige Mine Train.
Happy Valley Shanghai is een gigantisch domein en de wandelafstanden zijn groot. Wie geen zin heeft om vele kilometers te slenteren, kan daarom grappige autootjes huren. Eerlijk is eerlijk: het levert gevaarlijke situaties op. Ik word bijvoorbeeld twee keer net niet overhoop gereden door een kind uit de Chinese lagere school. Maar ach… in de Amerikaanse Disney-resorts doen die luie scootmobielgebruikers uiteindelijk exact hetzelfde.
Ik ben geen fan van scootertoeristen en ook die karretjes kunnen me dus gestolen worden. Neen, ik ben ouderwets en opteer liever voor een stevige wandeling. Een wandeltocht naar Shangri-La bijvoorbeeld, want dit is de themazone waar ik om elf uur verwacht wordt voor een shotje achtbaanperfectie. Wanneer ik het gebied nader, springt vooral de gigantische rotspartij in het oog. Happy Valley staat niet noodzakelijk bekend om z’n thema’s, maar dit Tibetaans geïnspireerde gedeelte is ronduit indrukwekkend. De kliffen reiken haast even hoog als de Mega-Lite die ernaast staat en ook qua vegetatie leverde men knap werk.
Shangri-La is niet alleen oogstrelend mooi. Het is tevens de ideale plek wanneer je een meet&greet met papegaaien wil…
… of wanneer je verfrissing zoekt door middel van een ritje op de rapid river. Al is dat met de lage waterstanden van vandaag net wat lastiger.
Shangri La is zelfs een topbestemming als je er ooit van droomde om met een geweer, een mitrailleur of een heus kanon te knallen. Gekke Chinezen.
Knallen met dergelijke wapens is voor mij niet nodig. Knallen met een Intamin-trein is daarentegen een van m’n favoriete bezigheden. Laat ons dus een vlug ritje maken op de topachtbaan van deze zone. Die gaat – geheel in lijn met de tradities van Happy Valley – door het leven onder zijn fabrieksnaam: Mega-Lite. Ik vond dit vroeger altijd een bizar coastertype. Het heeft de lay-out en de elementen van een Mega Coaster, maar qua statistieken valt ie veel kleinschaliger uit. Zo’n Mega-Lite is namelijk nog geen 800 meter lang en ook de hoogte is beperkt.
Zulke pocket-sized Mega Coasters zien er aanvankelijk lachwekkend tam uit, maar schijn bedriegt. Toen ik de varianten van Tobu Zoo en Djurs Sommerland deed, merkte ik immers pas hoeveel power dit model in zich heeft. Volgens het parkmanagement van Happy Valley is Mega-Lite zelfs zo intens dat je op voorhand moet stretchen. Vlak voor elke rit wordt er dus een gymnastieksessie georganiseerd op het perron. En pas wanneer elke aspirant-passagier de spieren losgegooid heeft, mag er ingestapt worden. Ik zag dergelijke taferelen voorlopig alleen in twee Zuid-Koreaanse themaparken en het is uiteraard dikke quatsch, maar ach… voor deze baan wil ik gerust wat moeite doen. Hoewel Mega-Lite klein is, heeft ie namelijk alles wat een goeie coaster nodig heeft. Een fantastische first drop? Aanwezig. Een intense bocht waarin ik telkens weer sterretjes zie? Check. Massaal veel ejector-airtime? Reken maar van yes. Jammer dat men ook hier met een irriterende traagheid werkt. Ik zou immers oneindig van deze Intamin willen blijven genieten, maar na m’n tweede ritje wordt de rij gewoonweg te lang.
Het is nog niet eens half twaalf, maar dankzij Mega-Lite is m’n coaster-bingo wel bijna binnen. Ik wil echter benadrukken dat Happy Valley Shanghai meer te bieden heeft dan achtbanen alleen. Het park is volgestouwd met misselijkmakende flat rides en ook fans van het betere waterballet komen aan hun trekken. Omwille van de gesloten rapid river moeten die waterratten vandaag met z’n allen naar themazone Typhoon Bay. Volgens het bord op onderstaande foto is dat een gebied met piraten, surfborden en ehm… flamingo’s?
Surfende zeerovers en flamingo’s; dat moet kunnen. Ondanks het gekke bord aan de ingang, ziet deze zone er trouwens stralend uit. De zuiderse geveltjes, de speelse tegelvloer en de wuivende palmbomen doen me die grijze hemel meteen vergeten. Het zomerse sfeertje wordt perfect vervolledigd door de topattractie van dit gebied, want Shoot The Chute ziet er beeldschoon uit. Of er op die ingepakte lifthill ook effectief iets te zien valt, kan ik helaas niet vertellen. Het is vandaag heerlijk toeven met 24 graden Celcius, maar voor zo’n kletsnatte splashboot heb ik toch echt de zon nodig. Ik hou het dus bij een kijkje van op de oever. De locals zijn duidelijk minder waarschuw, al verschuilen ze zich (net zoals bij Roaring Rapids in Shanghai Disneyland) wel massaal onder een plastic poncho.
Het is voor Happy Valley geen prioriteit om originele attractienamen te verzinnen. Ik heb daar weinig problemen mee, want het maakte mijn ritjes op de Dive Coaster en die Mega-Lite niet minder sensationeel. Toch hebben de genieën van dit park minstens één keer alles uit de kast gehaald om een benaming te verzinnen. En het resultaat is er eentje om in te kaderen. De Engelse naam van die attractie is immers Wonderland Crosses 30 Degrees North Latitude. Geen idee of dat een logische betekenis heeft, maar het intrigeert me. Bovendien ziet het exterieur van deze ride er zo imposant uit dat ik graag een ritje wil maken. Helaas daalt de wachttijd van dit Wonderland vandaag niet onder de 90 minuten. En aangezien anderhalf uur aanschuiven in je eentje geen cadeau is, sla ik deze mysterieuze attractie (met pijn in het hart) over. Iemand enig idee wat ik gemist heb? Op internet vond ik voorlopig geen nuttige info over deze ride. M’n enige aanknopingspunt is de Engelse tekst op het infobord, die me vaag doet vermoeden dat dit iets zoals Soarin’ moet zijn.
Je kreeg voorlopig misschien de indruk dat Happy Valley er uitgestorven bij ligt, maar niets is minder waar. Ik ben ondertussen opnieuw in de omgeving van de ingang en daar is het behoorlijk druk. De meeste bezoekers lijken zich vooral te amuseren in het kleurrijke Happy Time. Dit themagebied werd gebaseerd op het circus en ziet er met z’n flashy vlaggetjes en kleurrijke patronen inderdaad erg happy uit. Ik ben hier aan het goede adres voor een torenattractie van S&S, een dubbele carrousel (de twee verdiepingen draaien overigens in tegengestelde richting, wat een grappig effect oplevert) en de laatste achtbaancredit die Happy Valley me te bieden heeft.
Ik heb het over Wooden Coaster Fireball, ooit de eerste houten achtbaan in China. We zijn inmiddels tien jaar verder en het land kreeg sindsdien meer woodies, maar Fireball blijft voor de bezoekers van Happy Valley duidelijk een eyecatcher. Het ding is immers razend populair. Helaas zijn ook hier het één-trein-beleid en de turnoefeningen-voor-de-rit-regel van kracht, waardoor de capaciteit op een dramatisch niveau blijft. Het resulteert in een wachttijd van tachtig minuten. Niet leuk zonder gezelschap, maar gelukkig werd een deel van deze wachtruimte voorzien van comfortabele zitbankjes. Bovendien wil ik ook de lokale bezoekers in de bloemetjes zetten, want iedereen wacht zonder enige irritatie z’n beurt af. Ik zag in sommige (Europese) pretparken al minder gedisciplineerde taferelen.
Ik scoorde vanochtend zes credits op 75 minuten, dus dit ene ritje Fireball is tijdrovender dan alle andere achtbanen samen. Het kan dus maar beter een ijzersterke woodie zijn. De statistieken beloven alvast veel goeds: met z’n 33 meter hoge lift, een tracklengte van 1,2 kilometer en een topsnelheid van 90 kilometer per uur is Fireball een grote jongen. Helaas stap ik ook met grote hoofdpijn weer uit, want damn… dit is een marteltuig. De trein stuitert als een op hol geslagen rodeostier en je krijgt nergens de kans om even te bekomen. Ik geef toe dat Fireball heel wat briljante airtime uit z’n mouw schudt, maar daarmee is het enige positieve gezegd. Dit is niet het out-of-control gevoel dat een woodie leuk maakt; dit is foltering. Ik had die tachtig minuten dus liever aan Wonderland Crosses 30 Degrees Latitude gespendeerd, want dit was puur tijdverlies.
Tijdverlies… maar de coaster-bingo is wel binnen. Mijn hoofddoel in Happy Valley is dus bereikt en ik kan met een gerust geweten opnieuw naar het hotel pendelen. Ik had heel graag nog wat rondjes op de topachtbanen gemaakt, maar de wachttijden zijn ondertussen te lang geworden. Dat ligt niet zozeer aan de drukte – ik had het park op een zaterdag zelfs veel voller verwacht – maar wel aan de operations. Wanneer je gewend bent aan Europese en Amerikaanse pretparken, dan erger je jezelf hier terecht aan de traagheid. Eén dispatch per tien minuten, dat is het belabberde gemiddelde waar je in Happy Valley mee geconfronteerd wordt. Plan je bezoek dus bij voorkeur buiten weekends en schoolvakanties. En als je (net zoals ik) toch op een weekenddag moet komen, loont het de moeite om vroeg te arriveren. Gebruik gerust de route die ik in dit report beschreef. Die heeft me tijdens de eerste twee uren namelijk niet de minste wachttijd opgeleverd.
Maar wat als ik die traagheid even vergeet? Wat als men twee treinen per coaster zou gebruiken en aan een normaal tempo zou werken? Wel, dan is Happy Valley Shanghai plots een toppark. Ik had enigszins verwacht hier een op rommelige en aftandse kermis te belanden, maar het tegendeel is waar. De themazones van dit park zijn stuk voor stuk groots aangepakt en er hangt op vele plekken een goeie sfeer. Ik wil niet beweren dat dit Disney-kwaliteit is en er werden enkele bizarre keuzes gemaakt (waarom staat die Mega-Lite bijvoorbeeld naast het enorme rotsmassief en werd hij er niet deels in geïntegreerd?), maar toch… Het cliché dat Chinese pretparken automatisch brolparken zijn, blijkt onjuist. Dat geldt trouwens ook voor de attracties. Happy Valley deed beroep op gerenommeerde constructeurs en je kan hier dus vele coole rides ontdekken. Het coasteraanbod is sterk, maar ook qua kinderattracties en flat rides krijgt dit park goeie punten.
Kortom: hoewel ik eigenlijk louter voor Shanghai Disneyland naar deze regio reisde, werd Happy Valley misschien wel de grote verrassing van deze Aziatische trip. Ben je ooit in de buurt en heb je even genoeg ritjes op TRON en Pirates of the Caribbean gemaakt? Mag het net wat spannender dan de zeemzoete sfeer van Fantasyland? Of is Mickey Mouse gewoonweg niet je beste vriend? Dan is Happy Valley Shanghai misschien wel jouw place to be.
Glenneke
