Ook ik vond de rit erg tof, gaf best een gevoel van vrijheid en de naam Glider dekt de lading wat dat betreft.
Het was een lelijke maar indrukwekkende constructie, erg jammer dat dit attractietype mislukt is, zeker in bergachtig gebied had dit toffe ritervaringen kunnen opleveren.
Ritervaringen Vertigo ('Mountain Glider' in Walibi België)
Ook ik herinner me Vertigo omwille van de hoogte en vooral het daarmee gepaard gaande gevoel van vrijheid. Ik vond de weg omhoog, draaiend langs die enorme paal, veruit het enerverendste deel, waarna de gliders een bijna ontspannen route naar beneden zweefden. Heel tof! Desalniettemin weet ik niet of ik het heel jammer vind dat Vertigo geen succes is geworden. Het was toch wel een heel lelijk misbaksel en bood voor een constructie van meer dan 50 meter hoog denk ik niet de thrill die bezoekers daarvan verwachten.
Als 11 jarige heb ik toevalig deze coaster kunnen beleven. Pas enkele jaren geleden leerde ik pas hoe bijzonder deze credit was. Vertigo heeft een grote indruk op mij gemaakt. De beleving is niet te vergelijken met een normale achtbaan, 'vrijheid' is echt het sleutelwoord in dit geval. De hoogte van de coaster schrok mijn ouders af, terwijl de ritbeleving niet heel intens was. Die dag stond er ook geen wachtrij. In mijn beleving, was de doelgroep voor Vertigo maar vrij klein. Sidenote; dit baseer ik op een moment opname. Esthetisch gezien was Vertigo inderdaad niet de mooiste achtbaan, maar ik hoop dat we dit model ooit nog gaan terug zien in pretparkland. Wellicht met binnen een industrieel themagebied?
Ook ik ben één van de gelukkige! Een erg leuke ervaring en ik vind het jammer dat het niks is geworden.
Ik vond het een verschrikkelijk gedrocht om te zien om eerlijk te zijn en wat dat betreft ben ik blij dat ze weer weg is. Maar de rit ervaring daarin tegen was geweldig, niet perse achtbaan ervaring, meer een prettige ik vlieg over alles heen ervaring. Wat me nog wel erg bijstaat is dat de lift bijzonder snel op hoogte was.
- Bijgewerkt
Ik herinner me vooral de rust tijdens de afdalingen en dan de ruwe overgang als je in de bocht vloog, zoals bij een rodelbaan eigenlijk. De zitjes en de beugels waren wel heel aangenaam, waarbij vrijheid inderdaad het beste woord is om dat gevoel te omschrijven. Je kan ze best vergelijken met de nieuwe Mack-heupbeugels.
Het thema, als er al een was, was vliegen en dat kreeg je in de wachtrij doordat je op een meter van de grond op roosters liep in een half open gebouw (ik dacht zonder dak). Op 2 plaatsen was er dan een effect, 1 mist effect en 1 wind effect. Er hingen ook nog ergens spiegels, waardoor het leek dat je door de lucht stapte, maar vanaf dat er een beetje een wolk te voorschijn kwam was dat effect nogal mislukt. En dit alles was te vinden op de voormalige plaats van Tornado, een niet echt waardige opvolger voor de allereerste inversiebaan van Europa én Vekoma...
Airtime was er niet, tenzij bij de eindrem een heel klein beetje én bij het afremmen op de lifthill.
Speciale aan deze baan was dat elke gondel zijn eigen rem mee had, en dat die gondels met elkaar communiceerden. Nu was dat ook direct een van de grote problemen, want als er iets fout was moest elke gondel gehaald worden met een veiligheidsgondel met motor op, en dat duurde al snel meer dan een half uur eer alle gondels terug waren.
Daarnaast had de baan ook te maken met excessieve slijtage aan de track en gondels, waar Doppelmayr geen oplossing voor vond.
Qua ervaring was dit eigenlijk wat je verwacht als je in een flying theater zit, alleen met rare bochten, lelijke daken van gebouwen, en zonder mooie beelden. Als ik me niet vergis was er wel een soundtrack voor deze baan, maar niet in de gondel.
Ik vind het jammer dat ik zelf nooit de kans heb gehad om deze achtbaan uit te proberen. De keren dat ik in Walibi Belgium ben geweest toen deze baan er stond was deze altijd gesloten. Hoe lelijk de constructie ook was en hoe lelijk de plaatsing ook was (enorme betonnen footers letterlijk voor de deur van een restaurant) leek de ritervaring me wel erg tof.
Ja, dat was voor mij een unieke ervaring dat ik mee mogen maken, jammer genoeg is deze attractie dicht en is van het park verdwenen.
Ikzelf heb de baan meerdere malen kunnen doen. De lift bracht je vlot boven en de rit was rustig de baan uitrijden met in de bochten een iets ruwere rit. De baan boog mooi door door het gewicht van de gondel, dat gaf wel een leuk iets vond ik. Ik moet zeggen dat ik het geen topper vond maar het was wel weer iets vernieuwends in die tijd. Denk dat het voor doppelmayer te vroeg was om deze tak van sport op te pakken in de pretparken wereld. Een paar jaar later en de kinderziektes eruit had voor hun beter geweest.
Ik heb, zoals denk ik de meeste bezoekers, er naar staan kijken toen ie dicht was. Heb niet het gevoel dat ik iets gemist heb aan deze attractie.
Marvin De keren dat ik in Walibi Belgium ben geweest toen deze baan er stond was deze altijd gesloten.
Hier helaas hetzelfde. Ik heb er geloof ik wel drie keer naast gestaan dat ie dicht was. Foeilelijk, maar het concept was supertof en het is zonde dat 't niet in veel skigebieden is neergezet. Daar lijkt ze me juist uitermate geschikt voor.
Ik zou gaan, maar door omstandigheden kon ik die dag toch niet, eeuwig spijt van doordat ik Vertigo nooit heb kunnen doen 
Jo (Pools) en ik hebben er samen nog erg lang ingezeten .... een stall in de laatste helix. We hebben daar geloof ik toch wel een klein half uurtje gehangen voordat ze ons kwamen afslepen met een vanuit-het-station-komend-diesel- aangedreven-reddings-karretje. Eenmaal handmatig aan ons karretje aangekoppeld en hup in een slakkengangetje terug naar het station. Ik kan me herinneren dat het toen behoorlijk fris was die ochtend ..... brrrrrr. Wel een unieke ervaring die Vertigo, dat wel 