Ik wilde eigenlijk eerder in de week al op maandag naar Cinecitta World, maar op het laatste moment had het park z'n openingstijden aangepast en bleken ze dicht. De dag voor ik terugvloog vanaf Rome naar Nederland waren ze gelukkig wel open. Op naar Cinecitta dus!
Het park ligt bij een grote Outlet maar is matig met het OV bereikbaar. Wel beter dan Magicland, dat scheelt! 😉 Net als in Magicland gaat er eens per dag een shuttle, maar 15 euro voor een retourtje vond ik fors en dan ben je ook weinig flexibel. Met m'n Rome-ov-kaart kon ik echter ook naar het eindstation van metrolijn A om daar een lokale bus te pakken. Er zouden er twee gaan 's ochtends, om 10.10 en om 10.15 uur (het park opende heel Italiaans pas om 11 uur de deuren, en zou tot 19 uur open blijven). De eerste bus kwam niet opdagen... Typisch voor het OV in Italië. De tweede bus kwam gelukkig wel en de buschauffeur wees ons zelfs waar we moeten uitstappen. De bushalte is aan de achterkant van het park. Over een hele slechte weg loop je langs Altair. Goed uitzicht dus, maar het regende wat en het zag er daardoor allemaal best treurig uit. Eenmaal op de parkeerplaats aangekomen vrolijkte ik op: er stonden nauwelijks auto's.
Jeej, achtbaan!
Het lijkt niet druk te worden.
De lelijke pre-ingang. Als je hier eenmaal doorheen bent, wordt het mooi!
Niemand in de rij voor de kassa's.
Ook geen rij voor de toiletten. Wel een bijzonder fraai toiletgebouw!
De imposante ingang. Het park is nog net niet open... maar we passen met alle wachtenden onder de poort. Handig met dit weer.
Het standaard ritueel volgde: een temperatuurcheck (met volgens mij een kapotte thermometer, hij gaf bij mij zo'n 28 graden aan... en toen ik vragend keek kreeg ik een verontschuldigend verhaal van de jongen), en hup ik mocht bijna naar binnen! Het was zo rustig dat toen iedereen even de afstandsregels vergat, we zelfs bijna allemaal onder de poort pasten. Handig want het druppelde nog steeds. Om elf uur ging de poort open. Voor mij in de rij: zo'n 25 andere bezoekers. Na mij in de rij: niemand, hoewel er net nog wel een auto de parkeerplaats op reed... Ik geloof niet dat het druk wordt vandaag.
Mainstreet. Leuk hoor, zo'n park voor jezelf.
Dit lijkt een achtbaan, maar is het niet volgens RCDB. Komt dat even goed uit, want er is op dit moment nog geen leven te zien...
De Main Street ziet er mooi uit! Precies wat je verwacht in een filmpark, het deed me denken aan Movie Park Germany. Wellicht doordat het zo rustig was, maar het viel me op dat de muziek echt keihard stond. Normaal dempen andere bezoekers het geluid misschien? Er leken wat attracties verstopt te zitten in de mainstreet, maar ik wilde eerst het park in. Helaas kon dat nog niet: eerst de openingsshow. Het zag er treurig uit, voor nog geen vijftig bezoekers... Maar het entertainment deed z'n best.
Arme entertainers. Dit was het volledige publiek toen ze begonnen met de openingsshow...
...en dit tegen het einde van de show. Op het scherm de showtijden van vandaag. Vanwege de rust in het park hebben ze het entertainment behoorlijk afgeschaald, en ik snap dat.
Na tien minuten konden we eindelijk het park in, om daar te ontdekken dat de meeste attracties nog moesten opstarten. Altair maakte z'n eerste testrit toen ik stond toe te kijken. Dan maar even in de vliegtuigjes... Bici Volante, Vliegende fietsen dus. Zelf trappen om omhoog te gaan, leuk voor kinderen.
Daar gaan we dan, het park is voor ons!
Deze supersplash ziet er waanzinnig mooi uit. Jammer genoeg was hij de hele dag gesloten. Of dat vanwege het weer was of dat hij stuk was, weet ik niet.
Zouden ze dit soort thematisering gewoon voor een prikkie in Rome op de rommelmarkt halen? Daar zijn nog genoeg originele Romeinse bogen te vinden!
Dit imposante gebouw bevat een restaurant.
Ik liep een stukje door, om te ontdekken dat het Far West deel wat problemen had met de afwatering. Er was niemand te zien, behalve drie medewerkers die verwoede pogingen deden om met een dweilstok en een bezem de plassen in de afvoer te vegen. Het hielp maar een beetje, er hebben de hele dag nog grote plassen gelegen. Al met al was m'n eerste indruk van het park dus gemengd: het ziet er mooi uit, maar sommige dingen gaan wel echt op z'n Italiaans en dat is niet altijd een compliment. 😉
Een van de 'studio's' in het park
Far West....
Een echt uitgestorven Westernstadje, beetje nat nog.
Uiteindelijk ging Altair open. Het eerste echte ritje van de dag had één bezoeker aan boord: ik. Ik voelde me een VIP! De baan is een tien-looper, hij lijkt op (of is dezelfde als) die in Thorpe Park. Het eerste stuk is heel leuk en dan komen die onnozele rollen aan het eind. De baan rammelt maar niet extreem, dus tot die serie kurkentrekkers is hij echt leuk. Maar dat laatste stuk haalt de fun er wel af. Je hangt met zoveel gewicht (nou ja, al je gewicht 😉 ) op je bovenbenen. Het zou beter zijn als hij er wat sneller door zou gaan... Ik werd door het vriendelijke personeel met applaus begroet in het station en dat was zo'n positieve afsluiting dat ik toch nog maar een ritje maakte. Het station was nog leeg, maar ik mocht niet blijven zitten. Best gek, want na een wandeling door de wachtrij zat ik weer alleen in de trein. Backseat zijn sommige stukjes nog net wat intenser, maar de overall ervaring blijft gelijk. Mochten jullie je trouwens afvragen waarom dit TR nagenoeg geen foto's van Altair bevat met een treintje op de baan: dat was lastig want ze zaten de hele dag te wachten op passagiers. 's Middags deed ik nog een ritje en ook toen zat ik alleen.
Altair
Eindelijk een treintje in de baan...
Maar het is een lege testrit
Gezellig druk in het station, not
Zo ongeveer het enige ritje van de dag dat ik zag met passagiers maar zonder mezelf erin
In Far West liep ik verder en kwam ik langs de botsauto's. Ik zag er andere mensen in zitten, dus ging hier ook snel in. Hartstikke leuk namelijk, zo'n pretpark voor jezelf, maar in de botsauto's is dat wat saai... We hadden zes auto's gevuld, jeej! Naast de botsauto's stonden botsbootjes. De attractie was open, maar ik heb er geen leven gezien en wilde niet het risico lopen om nat te worden. Geen TR zonder iets om over te klagen dus hier is het klaag intermezzo: het weer. Toen ik naar Rome vloog op vrijdag zou het de komende 1,5 week tussen de 27 en 32 graden zijn. Lekker zomers, heerlijk! En in m'n TR van Magicland hebben jullie gezien dat het ook echt zo was. Maandag sloeg opeens het weer om en nu is het herfst in Rome. Het is grijs en af en toe regent het, bij een graad of twintig. Of eigenlijk zelfs dat nog net niet vandaag. Ik had eigenlijk alleen 30-graden-kleding mee, op één dun vestje en één legging na. Voor als ik weer in NL ben was het idee daarachter. Ik heb vandaag dus heel sexy die legging aan onder m'n korte broek en m'n strandhanddoek (zo'n pareo) valt in als sjaal. Gelukkig zijn hier geen foto's van en kennen ze me hier ook niet. 😉 De zon zou zich de hele dag bijna niet laten zien. Optimist dat ik ben had ik nog m'n bikini mee voor als het toch lekker weer zou worden, voor in het waterpark, maar dat waterpark was ook de hele dag dicht.
Deze plassen laten zien hoe het weer was.
Er werd hard aan gewerkt. Zag het er professioneel uit? Nee.
Dat 'dicht' gold trouwens voor wel meer attracties. Diverse indoor dingen zoals iets 4D's in de Mainstreet moet ik daardoor overslaan. In Far West bleef er aan attracties ook weinig over. Er was een haunted house, dat om 12 uur open ging en dat ik ivm het zijn van een bangerd ook wel wilde overslaan en er waren van die autootjes voor kinderen. Ik heb me een tijd goed vermaakt met kijken hoe de TD deze autootjes door de baan trok, maar uiteindelijk kregen ze ze wel aan de praat. Ik viel ook hier niet helemaal in de doelgroep.
Dicht. Jammer.
Inmiddels was het bijna 12 uur en begon in Far West bijna de eerste show van de dag. In dit themadeel kon dat niet anders dan een cowboyshow zijn, met een flinterdun verhaaltje, slechte flauwe grappen (die ik zelfs zonder veel Italiaans te spreken begreep) en af en toe wat dansjes. Glenneke omschreef de danseressen en hun bewegingen in zijn tripreport als bijna 18+. Dat is vast de zomervariant, want de danseressen waren nu warm aangekleed. Op de tribune zaten weinig mensen, uiteindelijk een man of dertig denk ik, maar die deden wel opvallend enthousiast mee! Meeklappen met alle liedjes, en op een gegeven moment stonden we met de hele tribune mee te dansen. Leuk!!
Na de show was Adventure Land inmiddels ook open. Tot die tijd liep het pad in Far West gewoon dood, best gek. Nu ging o.a. Volarium open. Ik weet nooit zo goed hoe dit type attractie heet, maar het is zo'n flight simulator, waarbij je op twee lange banken naast elkaar zit met een scherm voor je. Hoe kan het ook anders in Italië: we vlogen naar Florence. Ik vond het leuk! Best een leuke film en redelijk comfortabel. Dit mocht van mij nog wel langer duren, alhoewel ik het wel storend vond dat je vaak tegen de randen van het scherm aan keek. Regelmatig vlogen we naar de bovenkant toe en dan wordt je blik toch echt naar het niet echt afgewerkte plafond getrokken. Maar al met al leuke attractie!
De volgende ride was een onverwachte topper. Inverno is een overdekte achtbaan. Hiervoor heette hij Darkmare en de wachtrij is nog steeds in een horror-thema, het station is nauwelijks gethematiseerd, maar de baan wel. Driekoppige honden, projecties, best aardig gedaan! En belangrijker: de baan zelf is verrassend goed. Super soepel swingt hij door de bochten, een heerlijke first drop en een verrassend einde. Ik maak meerdere ritten (soms met andere mensen in het treintje, soms "gewoon" weer alleen... Het went 😉 ), wat een aanrader is dit!
Gezellig met al m'n vrienden
Als je uit Inverno komt, kijk je opeens tegen een olifant aan. Maar hoe kom je daar? Het grote pad is afgezet, iedereen wordt door een smal paadje geleid dat eerder een wachtrij lijkt. Wel een prachtig pad, maar ik vind dit in Coronatijd onbegrijpelijk. Elkaar passeren op een meter afstand kon niet.
Dit paadje dus... je verwacht toch niet dat dit de doorgaande route door het park is?
Ehm ja zo ziet dus de achterkant van een olifant eruit
Hmmm waar heb ik dit toch eerder gezien?
Na het smalle paadje kom je niet alleen bij de ingang van Indiana Adventure uit, maar ook bij de autoshow. Het heeft een lange naam, maar daar komt het gewoon op neer.
Druk? Natuurlijk niet! Tijdens de show kwamen er gelukkig nog wel wat mensen binnen gedruppeld.
Het leukste aan de show was misschien wel dat aan het einde de mogelijkheid werd geboden om in te stappen bij de stuntmannen en wat rondjes met ze mee te rijden. Dat heb ik nog nooit meegemaakt in een park, dat dit niet alleen voor 1 gelukkige vrijwilliger uit het publiek is, maar dat na afloop iedereen de mogelijkheid krijgt. Ik kan me wel voorstellen dat dit een voordeel was van dat het zo rustig was, dit doen ze vast niet als de tribune helemaal vol zit. Ik heb dit trouwens overgeslagen; maar wel super leuk dat de mogelijkheid werd geboden!
Eerlijk gezegd wel opvallend dat ze zoiets, al is het met mondkapje op, aanbieden in deze Coronatijd. Sowieso vond ik het park erg losjes qua Coronamaatregelen. In Jurassic Wars werd iedereen in één karretje gepropt, terwijl er twee karren leeg bleven. Ik werd gewoon naast onbekenden geparkeerd. En ook in voorshows was het soms nagenoeg onmogelijk om afstand te houden en deed het personeel er weinig aan.
Over Jurassic Wars gesproken: prachtige wachtrij vol grote animatronics, heel gaaf! De voorshow(s) zijn als je Italiaans spreekt vast ook boeiend, het zag er heel educatief verantwoord uit. De rit zelf vond ik dan wel weer teleurstellend. Het ziet eruit alsof je in een soort tram tour een rit gaat maken, maar de bril die je krijgt verraadt het al: je schudt alleen maar heen en weer terwijl op het scherm om je heen dino's geprojecteerd worden. Mijn bril was nogal vlekkerig... Na het schoonmaken had ik wel beter zicht maar vond ik het nog steeds niet heel leuk. De bewegingen vond ik niet altijd logisch aansluiten bij de "aanvallen van dinosaurussen". Eigenlijk schokte het vooral heel oncomfortabel. Na een tijdje had ik het dus wel gezien, maar de rit duurde nog wel even. Leuk voor dino-liefhebbers maar tegen alle anderen zeg ik: je kunt deze gerust overslaan.
Best een toffe wachtrij.
Aquila IV
In dezelfde categorie valt ook Aquila IV: leuk voor de liefhebbers, in dit geval liefhebbers van onderzeeboten. Deze boot is gebruikt voor de filmopnames van U571 ofzo, een film waar ik nog nooit van gehoord had. Je krijgt een helm op en loopt met een medewerker door de boot, waarbij hij uitgebreide uitleg geeft. In een groepje van drie is dat heel leuk, even afgezien van mijn nogal beperkte Italiaans waardoor ik weinig van het verhaal begreep. Voor een pretpark is dit een vrijwel unieke attractie, tof dat ze dit aanbieden in een park dat gericht is op film, maar de capaciteit is natuurlijk wel beperkt. Oh en omdat het geen echte onderzeeër is maar eentje die is gebruikt voor een film zie je ook dat alles wat ruimer is dan in het echt... wil je heel graag een keer door een echte lopen, dan zou ik eerder het marinemuseum in Den Helder aanraden. 😉
Mondkapje-en-helm-selfie
Inmiddels was ik bijna rond. Ik deed nog twee walkthroughs met filmattributen (een daarvan bleek de enige geopende attractie in de mainstreet) en besloot nog eens een rondje door het park te lopen.
Een film maken die zich afspeelt in het oude Egypte?
Of liever met King Kong aan de slag? Ze hebben het allemaal staan. Je kunt hier langs lopen alsof het een museum is, beetje saai. Het park heeft in ieder geval aankleding voor toekomstige attracties in huis. 😉
Op een zonnige zomerdag is dit vast heel leuk...
maar vandaag is het allemaal grijs en grauw
Het waterpark is gesloten. Jammer... maar met deze temperaturen had ik er wel begrip voor.
Opeens kom ik nog een leuke verrassing tegen. Ik wil al bijna naar huis vertrekken, maar dan volg ik drie mensen die een deur naar een hal open maken en dan sta ik opeens in de ijshal. Wat een grappig idee, om dit naast het waterpark te bouwen. Het contrast is groot. Er staan waarschuwingsbordjes dat het koud is binnen, namelijk een graad of 20... Dat was het buiten ook. 😉 In de hal kun je schaatsen en met een band van verschillende glijbanen af. En dat is leuk! Wat een pret! Gierend van de lach kom ik de glijbaan af. Een plezierige verrassing aan het einde van de dag.
Er gingen zowaar mensen schaatsen, maar ik wilde daar niet op wachten om een foto te kunnen maken met iets meer actie.
Dit was leuk!
Halverwege de middag had ik het wel gezien in Cinecitta. Ik nam nog een kop thee en bedacht of er nog iets was wat ik nóg een keer wilde doen. Neuh. Het was weer begonnen te regenen, er kwamen nog veel donkerdere wolken aan. Tijd om dus naar huis te gaan. Hoe kijk ik terug op het park? Cinecitta is best klein maar wat er staat, ziet er over het algemeen mooi uit. De attracties zijn wel tof, maar echte toppers ontbreken. Ik had misschien de pech dat Aktium net dicht was, want dat leek wel een leuke attractie die ik nu moest missen. Wat vooral de dag kleurde, was dat het uitgestorven was. De langste wachtrij van de dag: een minuut of tien voor de shows begonnen en 8 minuten voor Jurassic Wars (ook hier: tot de attractie begon, er stond niemand voor me in de rij 😉 ). Ik kon overal direct instappen. Dat maakte het geheel wat sfeerloos. Een pretpark voor jezelf is saai, zeker op een grijze druilerige frisse dag als deze. Met een stralend zonnetje en 30 graden had ik het park vast meer op prijs gesteld. Nu was ik blij met m'n kop thee en de bus terug naar Rome. Ik denk dat ik hier pas terug kom als er wat fatsoenlijks nieuws wordt gebouwd. 😉
Dit blijft wel echt een prachtig stuk!
Mooi
Dag Altair, dag Cinecitta!
