Pretparkliefhebbers zijn over het algemeen brave mensen. Net zoals dat bij alle bevolkingsgroepen het geval is, zijn er echter uitzonderingen. En daar begint de wondere wereld van Intamin Fanboys en Team B&M, zowat de Montagues en de Capulets van onze branche. Het zijn twee imaginaire clubjes die elkaar niet kunnen luchten en vijandigheid ligt altijd op de loer. De Intamin Fanboys verwijten B&M dat men meestal op veilig speelt en dat het baanverloop in tachtig procent van de gevallen gelijkaardig is. Team B&M herinnert ons dan weer aan Intamins hoge storingsgevoeligheid en het feit dat er soms schromelijke misrekeningen in hun bouwsels zitten. Dit nerdy steekspel bereikt doorgaans zijn hoogtepunt in pretparken waar zowel Intamin als B&M een meesterwerk geleverd hebben. En een van die parken is het Italiaanse Mirabilandia.
Het is alweer onze zesde dag in Italië. We kuierden een dag door Rome, we trotseerden de drukte van MagicLand, we merkten dat Cinecittà World heus niet zo slecht is en we ontdekten het charmante Cavallino Matto. Nadat we gisteren een bloedhete dag in Firenze beleefden, wagen we ons vandaag aan de beroemdste achtbanen van Italië. Zelfs met tien resterende kilometers op de GPS zien we al een skyline waarin de glimmende rails van iSpeed en Katun de aandacht opeisen. Wanneer we even later de parkeerplaats van Mirabilandia bereiken, blijkt dat we tijdens deze zaterdag niet alleen zijn. Het is nog veertig minuten tot openingstijd, maar er arriveert reeds heel wat volk. Stress bezorgt ons dat echter niet; het park blijft open tot tien uur vanavond, dus tijd zou geen issue mogen worden.
Als je weet hoezeer Italië onder het coronavirus geleden heeft, verwacht je er in 2020 draconische veiligheidsmaatregelen. En die krijg je in Mirabilandia wel degelijk. Naast de obligatoire temperatuurcontrole, verplichte mondmaskers en de overvloed aan ontsmettingsalcohol, worden er bij de attracties ook zitplaatsen leeggehouden. Het nut daarvan valt te betwisten, maar één ding is zeker: het is nefast voor de capaciteit. We starten onze dag daarom bij iSpeed, die omwille van zijn korte treinen sowieso geen duizenden bezoekers per uur verwerkt. Dat lijkt een goede strategie, want we belanden uiteindelijk in het tweede vertrekkende voertuig van de dag. Vervolgens mogen we eindelijk ontdekken of iSpeed zijn faam verdient. Deze knalrode Blitz Coaster wordt door sommige fans zelfs de Europese Maverick genoemd, dus de verwachtingen liggen behoorlijk hoog.
Ik zal met het slechte nieuws beginnen: neen, zo briljant als Maverick is iSpeed in mijn ogen niet. Het goede nieuws: het is desalniettemin een fantastische rollercoaster. Hij gaat nagenoeg themaloos door het leven, maar de ervaring is heftig genoeg om dat instant te vergeten. Er is een krachtige lancering, er is airtime, er zijn heftige richtingswissels en er zijn twee intense inversies. Hoewel een extra inversie welkom zou zijn en het laatste gedeelte allesbehalve spectaculair is, levert iSpeed een minuut vol power. Intamin Fanboys uit alle hoeken van Europa… hier moet je zijn voor een topervaring. Als het over gelanceerde achtbanen gaat, blijft de Zwitserse constructeur duidelijk heer en meester.
Kwart over tien in Mirabilandia en het is al bloedheet. Vanmiddag voorspelt men een verschroeiende 34 graden en verkoeling is op zulke dagen meer dan welkom. Voor die verkoeling kan je terecht in Mirabilandia Beach (of eigenlijk niet, want het waterpark blijft in 2020 gesloten) en ook in het attractiepark staan er maar liefst zes waterattracties. De gummibootjes van Blu River en de knap gethematiseerde, doch extreem korte Splash Battle kunnen ons niet verleiden tot een ritje. De andere water rides bezoeken we wel en reeds bij het eerste exemplaar krijg ik de volle lading. Soppende schoenen, een uitwringbaar T-shirt en een doorweekte onderbroek; dat zijn de souvenirs die waterachtbaan Divertical me bezorgt. We kozen nochtans strategisch voor de tweede rij, maar die strategie ontplofte al snel in mijn gezicht. Het water werd werkelijk van alle kanten op me afgevuurd. Hoewel de natheid van Divertical legendarisch blijkt, is de inkleding dat helaas niet. De baan werd in een kale omgeving gezet en van decoratie is er geen sprake. Gemiste kans.
De andere waterattracties zijn gelukkig een stuk fijner om te zien. Zo is er Autosplash, een origineel gedecoreerde boomstammenbaan. We nemen hier (opnieuw wachttijdloos) plaats in een felgekleurd autootje en die vaart – of rijdt, hoe je het ook wil noemen – vervolgens door de baan. Autosplash is veel minder nat dan Divertical, maar qua fungehalte speelt hij wel in dezelfde klasse. De drops zijn leuk, het thema is verfrissend en de ride duurt bovendien langer dan verwacht.
Van splashende autootjes naar racende autootjes. En van natheidsgevaar naar een ander gevaar: virusgevaar. Wanneer we stuntshow Hot Wheels City bezoeken, lijkt er plots geen sprake meer van coronamaatregelen. De tribune wordt helemaal volgepropt met toeschouwers en de geldende mondmaskerplicht lijkt slechts een vage utopie. Het is moeilijk te begrijpen dat Mirabilandia zulke praktijken laat gebeuren, eens te meer omdat men in de rest van het park wel extreem goede voorzorgsmaatregelen neemt. Van alle pretparken die ik in 2020 bezocht heb, levert Mirabilandia misschien wel de veiligst aanvoelende ervaring. De horeca is goed geregeld en in wachtrijen van grote attracties patrouilleert voortdurend security-personeel dat de afstandsregels en het correcte gebruik van mondkapjes controleert. Waarom het bij de stuntshow dan zo mis gaat? Het is me een raadsel. Bovendien is het sowieso geen aanrader om jezelf in deze drukte te wagen. Hot Wheels City bevat veel Italiaanse bla bla bla ten opzichte van te weinig boem boem boem. De actie is minimaal en die iconische oranje looping wordt in de huidige show zelfs niet eens gebruikt. Zonde.
Als ik tijdens de komende dagen m’n smaakzin verlies en een hoestje ontwikkel, dan leg ik de schuld bij de stuntshow. Als ik daarentegen begin te klagen over gemiste achtbaancredits, dan ligt dat aan Ducati World. Dit themagebied opende in 2019 en werd gewijd aan het gelijknamige Italiaanse merk van motorfietsen. Hoewel ik niks met Ducati heb, is er in feite weinig mis met zulke sponsorzones. Het ziet er allemaal best hip uit en er werden bovendien enkele niet-alledaagse familieattracties geïntegreerd. Toch heb ik weinig zin in een rustige rondrit op een motor of een kleinschalig molentje. Neen, mijn interesse gaat volledig uit naar Desmo Race. Deze zogenaamde Spike Coaster van Maurer is het paradepaardje van Ducati World, maar hij heeft sinds vorig jaar bitter weinig bemande ritten gemaakt. Ook vandaag komen we er helaas niet in. Desmo Race draait weliswaar een hele dag (luidruchtige) testrondjes, maar de ingang van deze duellerende coaster blijft tot nader order op slot. Jammer, want van op de grond lijken het amusante familieachtbanen.
Desmo Race is niet de enige duellerende achtbaan van Mirabilandia. En gelukkig is die andere versie vandaag wèl in geopende modus beschikbaar. Ik heb het over Master Thai, een fijn gethematiseerde familieattractie die je in een afgelegen uithoekje van Mirabilandia terugvindt. Ligt die locatie aan de basis van de lage populariteit? Of steken we het op het middelmatige comfort van de rit? Deze rollercoaster deelt in sommige bochten namelijk rake klappen uit. Je beleeft die klappen bovendien allemaal in tweevoud. Master Thai is immers een Möbius-track waarbij je beide baandelen meteen na mekaar beleeft. Veel waar voor je geld, dus. Maar geloof me… na die twee rondes heb je het stilaan wel gehad.
Master Thai is gethematiseerd naar een eeuwenoud tempelcomplex, maar dat is niet Mirabilandia’s enige achtbaan met een dergelijk decor. Wanneer er een Mayaanse tempelsite opdoemt, mag Team B&M zich trouwens schrap zetten. Achter de poorten van Sian Ka’an schuilt namelijk Katun, de Inverted Coaster waarmee Mirabilandia de komst van een nieuw millennium vierde. Mag ik alvast vertellen dat Katun een schoonheid is? De omgeving wordt gedomineerd door een zwarte achtbaan, zandkleurige tempels en exotisch groen. Het feit dat daar vandaag een strakblauwe lucht bij komt, maakt het totaalplaatje alleen maar mooier. De wachtruimte – die zich gedeeltelijk in de volle zon bevindt – doet ons rond het middaguur puffen en zweten, maar na twintig minuten mogen we gelukkig de beugels al naar beneden trekken. Backseat.
Katun geldt als een van ’s werelds grootste Inverted Coasters en dat merk je aan de statistieken. De tracklengte bedraagt 1,2 kilometer, de maximale hoogte is 50 meter en de trein bereikt een topsnelheid van 105 kilometer per uur. Dat is indrukwekkend en het vertaalt zich logischerwijs naar een heftige rit vol G-krachten. Dat daar na twintig operationele jaren soms een kleine tik bij komt kijken, ervaar ik niet noodzakelijk als een minpunt. Dankzij z’n schitterende inversies en het heerlijke bochtenwerk levert Katun een van Europa’s sterkste achtbaanervaringen. Team B&M wordt in Mirabilandia op zijn wenken bediend… en alle andere gasten profiteren mee.
In de schaduw van Katun liggen de themazones Far West Valley en Dinoland. Een creditjager moet hier absoluut binnenspringen voor Gold Digger (een lompe Wild Mouse die tijdens een vorig leven Pakal heette), Buffalo Bill Rodeo (een Disk’O Coaster) en de aangedreven achtbaan Rexplorer. Daarmee heb je de voornaamste troeven echter al gehad. Aangezien ik deze twee themagebieden in één enkele alinea prop, merk je dat we hier weinig tijd spendeerden. Ik staarde weliswaar glimlachend naar een monorail met dino-eieren, het gezelschap ging van de grond in de Oil Towers en we hadden een uitstekend à la carte avondmaal in de saloon, maar that’s it. Volgende graag.
Doet de gedachte aan 34 graden je reeds smelten? Weet dan dat een groot deel van de lokale dames en heren liefst zo weinig mogelijk kleren draagt. Zwemkledij lijkt een soort nationale klederdracht als je de bezoekers van Mirabilandia mag geloven. Het uitzicht op al die gebruinde lijven maakt de gevoelstemperatuur nog enkele graden heter, dus we zien een extra rondje afkoeling wel zitten. Niek en Nick doen dat met een rit op El Dorado Falls, maar bij deze kletsnatte splashboot blijf ik aan de oever. Tegen Rio Bravo zeg ik echter geen nee, want ik herinner me dit als een prima rapid river. Jammer genoeg krijgt mijn geheugen ongelijk, want Rio Bravo valt vandaag dik tegen. Het lijkt letterlijk alsof de attractie met een pomp te weinig draait, want het is niks meer dan een kabbelend beekje. De vaartocht is daardoor doodsaai en er is slechts één miezerige kans om nat te worden. Begrijp me niet verkeerd: ik hoef geen douche zoals ik die daarstraks bij Divertical kreeg, maar Rio Bravo lijkt in deze toestand eerder een slow river dan een rapid river. Geeuw.
Rio Bravo is geen hoogvlieger. Eurowheel, daarentegen, is dat wel. Flauwe woordspeling om te gebruiken bij een negentig meter hoog reuzenrad, dat besef ik best. Maar alles aan deze attractie is groots. Dat merkten we vanochtend al, toen Eurowheel aan de horizon opdoemde terwijl we nog vijftien kilometer van Mirabilandia verwijderd waren. Een ritje op deze gigant is dus verplichte kost. Of moet ik zeggen hoogste prioriteit? Geef toe… die kon ik moeilijk laten liggen, hè?
Mijn mening over Desmo Race mag ik in dit reisverslag niet verkondigen en ook over Reset – Anno Zero kan ik helaas niks vertellen. Deze interactieve dark ride bevindt zich in een post-apocalyptisch New York City en ik had ‘m ontzettend graag bezocht. Toch zorgt de grote-corona-besparingsronde-show ervoor dat Reset in 2020 gesloten blijft. In hetzelfde lijstje van niet-beschikbare attracties staan onder andere de monorail en een spookhuis in het Far West-stadje.
De dark rides vallen weg en dat is spijtig. Toch levert dat extra tijd om kwijlend de voorbij marcherende Italianen te quoteren en/of achtbaanritten te maken (schrappen wat niet past). Wij opteren voor de eerste optie zo lang de zon schijnt, maar optie twee wordt interessanter bij het vallen van de avond. We merken zodoende dat iSpeed meer power bovenhaalt dan vanochtend en dat Katun in de duisternis nog briljanter is dan overdag. Wachtrijen zijn er op dat moment nauwelijks en de treinen lijken met nog meer brute kracht door het tropische landschap te razen. Hier wordt niet enkel Team B&M, maar ook de hele coasterliefhebbende wereld blij van.
De Intamin Fanboys kwamen aan hun trekken, Team B&M is voldaan en de waterratten werden ruimschoots op hun wenken bediend. En ja, ook wij hebben een uitstekende dag beleefd in Mirabilandia. Het was al dertien jaar geleden dat ik dit park nog bezocht had en er heeft sindsdien een mooie evolutie plaatsgevonden. iSpeed is de perfecte vervanger voor de rammelende Sierra Tonante, de natheid van Divertical leent zich prima voor dit Italiaanse klimaat en de rest van het park werd prima opgefrist naar de huidige standaarden. Hoewel de Europese fan community Mirabilandia vaak afschildert als een regelrechte thrill-bestemming, is er in realiteit trouwens veel meer te beleven dan twee goeie achtbanen. Het park heeft een overvloed aan kinder- en familieattracties, de water rides zijn top en er zijn bovendien een heleboel shows. Die zijn heus niet voor elke doelgroep even interessant, maar Mirabilandia heeft dus voor de hele familie wel wat te bieden. Een pijlsnel werkende crew en effectieve coronamaatregelen (laat ons de showtribune van Hot Wheels City als een schoonheidsfoutje beschouwen) maken mijn positieve beeld compleet. Mirabilandia, u was fantastisch.
Mirabilandi-ja of Mirabilandi-nee? Het antwoord op die vraag is inmiddels duidelijk. We hadden een topdag en we hopen van ganser harte dat Gardaland even hoog scoort. Die andere grootmacht uit de Italiaanse pretparksector staat overmorgen immers op onze planning. Neemt men corona daar even serieus? Werkt het personeel aan hetzelfde hoge tempo? En hoe vlot bollen hun acht rollercoasters anno 2020? Wordt vervolgd… in Gardaland.
Glenneke
