Als je van themaparken houdt, doet de zin ‘it was all started by a mouse’ wellicht een belletje rinkelen. Toen Walt Disney deze gevleugelde woorden sprak, vermoedde hij wellicht niet dat zijn project ooit een miljardenbusiness met (onder andere) twaalf themaparken zou worden. De kans dat een ander bedrijf dat truukje herhaalt, is klein. Toch kan de Italiaanse familie Manfredi een gelijkaardige uitspraak doen wanneer ze over de geschiedenis van hun pretpark vertellen. ‘It was all started by a pony’ zou in dat geval de correcte formulering zijn. Wat ooit begon als een manège en een kleinschalige speeltuin, is ondertussen uitgegroeid tot het grootste amusementspark van Toscane. Welkom in Het Gekke Paardje, alias Cavallino Matto.
Je vindt Cavallino Matto aan de Ligurische kust, zeventig kilometer ten zuiden van de stad Pisa. Het ligt daar niet bepaald in de buurt van andere bekende pretparken. Gardaland, Mirabilandia en MagicLand liggen allemaal op ongeveer drieënhalf uur rijden en dan heb ik het legendarische Italiaanse fileleed niet eens in rekening gebracht. Het is dus niet verwonderlijk dat vele pretparkfans Cavallino Matto overslaan, maar in onze tiendaagse roadtrip paste het gelukkig wel. Toch blijkt op de (gratis) parkeerplaats dat we heus niet de enige buitenlandse bezoekers zijn. Naast een meerderheid aan Italianen, spotten we namelijk ook nummerplaten uit Duitsland, Zwitserland en – jawel, je raadt het al – Nederland. Toscane is een toeristische regio en daar plukt dit park wellicht de vruchten van.
Omdat we onze entreekaarten netjes online kochten, mogen we aan de kassa’s alvast een stevige rij overslaan. Deze snelle start is mooi meegenomen, want het lijkt vandaag een behoorlijk drukke dag te worden. We wandelen daarom in sneltempo naar een attractie waarvan we vermoeden dat er later lang aangeschoven moet worden. Ik heb het over Jurassic River, de grootste waterattractie van Cavallino Matto. Deze log flume opende in 2018 en werd gebouwd door Technical Park. Dit Italiaanse bedrijfje werd vooral bekend als leverancier van kermisattracties, maar het heeft duidelijk ook andere talenten. Jurassic River is namelijk een grootschalige boomstammenbaan met achtbaan-achtige gedeelten en er werd zelfs onboard audio in de vaartuigen geïntegreerd.
Beschouw dit gerust als Cavallino Matto’s antwoord op Universal’s beroemde Jurassic Park River Adventure. En ondanks het veel beperktere budget, heeft dit park een ijzersterke prestatie geleverd. De sfeerschepping is geslaagd, de animatronics zijn leuk en met een ritduur van zeven minuten duurt Jurassic River bovendien verrassend lang. De onride muziek werd onder andere uit Chronicles of Narnia en How To Train Your Dragon geleend en versterkt het avontuurlijke gevoel aanzienlijk. Hoewel ik niet wil beweren dat Jurassic River de beste waterattractie ter wereld is, vind ik het voor een middelgroot pretpark als Cavallino Matto wel een topper. Ik ben onder de indruk.
Wanneer we Jurassic River verlaten, dropt Niek meteen een bommetje op Instagram. Definiëren zijn volgers dit als een achtbaan of niet? De meningen zijn verdeeld. Roller Coaster Database en Coaster-Count vinden echter van wel, dus ik ben geneigd om hen te geloven. Volgens deze beide websites zijn er in Cavallino Matto nog vijf andere rollercoasters te vinden, al zijn die heus niet allemaal even indrukwekkend als Jurassic River. Wanneer we de rij voor Wild Mine betreden, is dat bijvoorbeeld slechts met één doel: een credit binnenhalen. Deze Wild Mouse van L&T Systems is een stuk minder comfortabel dan de versies van Mack en er wordt zo weinig geremd dat het ritverloop haast pijnlijk wordt. Dan scoort de nabijgelegen Speedy Gonzales (een kinderachtbaan van dezelfde bouwer) opvallend beter. Spectaculair is de rit niet, maar met z’n schattig vormgegeven treintje straalt hij pure vrolijkheid uit.
Cavallino Matto biedt een aantal attracties die je op weinig andere plekken ziet. Een eenpersoons-doe-het-zelf-kabelbaan, bijvoorbeeld. Of piepkleine boomstammen die door sprookjesachtige tafereeltjes varen, terwijl er op de achtergrond Disney-muziek weerklinkt. Ook de parktrein, de zogenaamde Trenino, oogt een beetje ongewoon. Deze stoomtrein rijdt niet op een spoor, maar doet eerder terugdenken aan die typische toeristentreintjes op de zeedijk. Toch loont het de moeite om er een ritje op te maken. Halverwege duik je namelijk in een grot met een Far West-scène en hopeloos verouderde animatronics.
Cavallino Matto is eerder een pretpark dan een themapark, maar toch straalt het hele domein een aparte sfeer uit. Dat is vooral te danken aan de natuurlijke omgeving, want het park bevindt zich middenin een reusachtig pijnboombos. De honderden bomen fungeren als een soort groen dak boven grote delen van het park. Slechts een handvol rides komen boven het bladerdek uit. Dat zijn onder andere Shocking Tower en Yukatan, respectievelijk een vrijevaltoren en een Frisbee met een tamelijk intens programma.
Het segment van de ronddraaiende thrill rides is hier trouwens best goed vertegenwoordigd. Vlak bij de parkingang staan immers ook een zweefmolen en Rock ’n Roll. Deze Polyp begon zijn carrière in Liseberg, maar werd daar inmiddels vervangen door een nieuw exemplaar van Gerstlauer. Cavallino Matto kon wellicht een koopje doen en verhuisde de hele attractie naar Italië, waar hij tegenwoordig nog behoorlijk heftige ritten draait. Zulke octopusmolens zijn altijd fijn en dankzij de aanstekelijke muziek wordt het zelfs nog swingender.
De belangrijkste thrill ride van Cavallino Matto opende in 2015 en gaat door het leven als Freestyle. Ook dit is een tweedehandsje; deze Stand-Up Coaster van Togo stond tijdens een vorig leven in Canada’s Wonderland. Dankzij een grondige verfbeurt ziet Freestyle er echter fris en gloednieuw uit. Helaas moet ik over de ritervaring minder positief nieuws melden. Auw auw en nog eens auw, dat schiet er door mijn gedachten wanneer ik deze baan beleef. Hoewel de trein nog relatief soepel bolt, lijkt het alsof er tijdens de ontwerpfase enorme rekenfouten gemaakt werden. Stand-Up Coasters zijn zelden echt comfortabel, maar Freestyle bevat zulke lompe airtime dat het ronduit pijnlijk wordt. Niek besluit om de baan nog een (front seat) herkansing te geven, maar ik geef het op. Nogmaals een halve castratie ondergaan of een terrasje doen onder de Toscaanse zon? Mijn keuze is vlug gemaakt.
De sterachtbaan van Cavallino Matto kan me niet aangenaam verrassen, maar de op één na grootste coaster van dit park doet dat wel. Project 1 is nochtans overduidelijk een kermisattractie, want je ziet dat het stationnetje op een oplegger staat. Kermisachtbanen hebben vaak een ruw karakter, maar dat valt hier ontzettend goed mee. Project 1 heeft een goede snelheid en de baan is, zoals gezegd, een stuk soepeler dan ik verwachtte. Hoewel wat extra decoratie welkom zou zijn, vind ik dit dus een uitstekende family coaster voor zo’n middelgroot pretpark.
Op Freestyle na, werden alle achtbanen van Cavallino Matto door Italiaanse constructeurs gebouwd. L&T Systems deed gouden zaken en ook het nauwelijks bekende S.D.C. mocht een kinderachtbaan leveren. Topo Zorro heeft de lay-out van een klassieke Wacky Worm, al verloopt hij wat vlotter dan de meeste soortgenoten. De baan valt positief op dankzij het kleurrijke thema, iets wat ook bij andere rides een pluspunt vormt. De Splash Battle heeft bijvoorbeeld gelijkaardige komische decoratie en ook Safari Adventures Game komt fris voor de dag. Deze rondrit in terreinwagens werd uitgerust met laserpistolen, dus voor één keer mogen we ongegeneerd knallen op onschuldige dieren in de jungle. Zou Greenpeace hiermee akkoord gaan?
Hoewel veel Italianen bolderkarren vol picknickmateriaal meesleuren, begrijpt Cavallino Matto dat horeca een belangrijk onderdeel van de totaalervaring is. De lokale gewoonte schrijft voor dat je overal espresso’s en cappuccino’s kan halen, maar ook mijn middagmaal (een belachelijk goedkope Caesar Salad) is heerlijk. De meest interessante horecazaak ligt echter net buiten de parkgrenzen. Aan de ingang van Cavallino Matto ligt een soort uitgaansgebied met een restaurant, een minigolfbaan en… de exotische tikibar Samoa. Pretparken met cocktailbars hebben voor mij altijd een streepje voor, dus Cavallino Matto mag zich officieel bij het selecte clubje van DisneySea, California Adventure en Europa-Park voegen. Heus geen slecht gezelschap, denk ik.
Rond een uur of vier vleien we ons neer op het terras van Bar Samoa. En oh, wat is het genieten. Nagenieten eigenlijk, want onze middag in Cavallino Matto was erg gezellig. Dat pijnlijke rondje Freestyle wil ik vlug uit m’n geheugen wissen, maar verder levert dit park een erg kwalitatief product. Zijn het de hartelijke personeelsleden? Is het dat zuiders ogende dak van naaldbomen? Of dat gekke stukje dark ride waar de parktrein doorheen rijdt? Wel, al deze zaken zorgen er inderdaad voor dat deze plek een brede glimlach op mijn gezicht tovert. De Manfredi’s bouwden Cavallino Matto uit tot een laagdrempelig en pretentieloos familiepretpark. Je voelt jezelf hier van harte welkom, net zoals dat trouwens in vele onafhankelijke parken het geval is. Zal je hier de achtbaanrit uit je wildste dromen beleven? Neen, dat niet. Zoek je daarentegen naar een fijn pretpark met een ruim attractieaanbod en een fair geprijsd entreekaartje? Dan zit je hier goed.
Cavallino Matto was een absolute meevaller. Toch staat het grote werk van deze reis pas later op het programma. Overmorgen bijvoorbeeld, want dan gaan we op ontdekking in het befaamde Mirabilandia. Wordt dus vervolgd met een stevige clash tussen Intamin en B&M. Tot snel!
Glenneke
