@Aurelius gaf het al aan in mijn tripreport van Prater: hij overwoog om naar Wenen te gaan. Dat hoor ik van veel mensen in mijn omgeving: "lijkt me een leuke stad, maar ik ben er nog nooit geweest". Het stond ook al jaren op mijn lijstje, en dit jaar kwam het er bij mij eindelijk van! Met dank aan Corona, dat moet ik wel zeggen. Corona zorgde er namelijk voor dat ik half augustus nog niet eens op vakantie was geweest. Tijd dus om daar verandering in aan te brengen! Maar wel naar een bestemming van waaruit ik makkelijk ook weer thuis kan komen, zelfs als er geen vluchten meer gaan, en met zo’n goedkope vlucht dat het ook niet zo erg is als het last minute toch niet door kan gaan. Wenen voldeed aan beide eisen: voor nog geen 50 euro brengt easyJet me er naar toe. De stad staat ook al lang op mijn verlanglijstje, een van de weinige West-Europese hoofdsteden waar ik niet ben geweest en waar ik wel heel nieuwsgierig naar ben. Op naar Wenen dus!
Maandag 17 augustus 2020
In de loop van de middag vlieg ik naar Wenen. Gek om opeens weer vlak naast onbekenden te zitten in een volgepakt vliegtuig, maar doordat iedereen mondkapjes draagt is het wel oké. In Wenen blijken de Coronaregels nog iets strenger te zijn dan in Nederland: mondkapjes worden ook op de stations en metrohaltes gedragen, en in allerlei winkels zoals supermarkten. Iedereen loopt dus met mondkapjes op zak… of casual hangend aan de arm, als een nieuwe accessoire.
Ik word ontzettend gastvrij ontvangen in Hostel Ruthensteiner (aanrader, ook voor de privékamers!). Mijn kamer is ook prima, dus al snel ga ik (met allerlei tips en plattegronden op zak) de stad verkennen.
Typisch Wenen: brede straten, imposante gebouwen.
Via een grote winkelstraat loop ik naar de opera. Tegen betaling van 9 euro kon je een rondleiding door het gebouw krijgen. Het liefste was ik naar een opera gaan kijken, maar omdat het a) zomerstop is en b) door Corona de afgelopen maanden alles gecanceld is was dat geen optie. Dan maar de rondleiding… Het gebouw is mooi, maar eigenlijk vind ik de rondleiding een beetje tegenvallen. Weinig kijkjes achter de schermen en hij duurt maar een dik half uur. Maar goed, wel de lokale cultuur weer gesteund, laat ik het daar op houden.
De indrukwekkende entreehal.
Mahler, een van de vele Weense artiesten uit het verleden. Onder andere Haydn en Mozart kwamen ook uit Wenen.
Mondkapje selfie!
Ik wandel via een mooie kerk met gezellig pleintje, de Naschmarkt en wat andere mooie straatjes terug naar het hostel en kan daar aanschuiven bij het diner. Elke avond gemaakt door de vrijwilligers, tegen een vrijwillige bijdrage. Prima, maar ik vind de vegetarische couscous met groente nou ook niet zo super dat ik denk ‘morgen weer’. Wel gezellig zitten kletsen met wat medereizigers, dat blijft toch een van de leukste dingen aan reizen.
Skaten tegen een prachtige achtergrond!
De kerk op de Karlsplatz. Wauw.
Dinsdag 18 augustus
Dinsdagochtend ben ik vroeg wakker en dat komt goed uit: ik kan niet wachten om de stad te gaan ontdekken! Ik begin met een free walking tour. Of nou ja, eigenlijk begin ik met het kopen van een paraplu. Het is grijs en vochtig, soms regent het een beetje maar dat weet ik goed te ontwijken met strategische metroritjes. Uiteindelijk gebruik ik de plu niet, zul je altijd zien… De stadswandeling leidt ons door het oude centrum, vol verhalen over keizers en super stoere keizerinnen (Maria Teresa was een echte powervrouw, Sissi vooral erg mooi en reislustig).
Een klein stukje van de Hofburg, het grote paleis midden in de stad.
Misschien een idee voor ons: dit soort standbeelden werden neergezet om te bedanken voor het einde van de pest (in de hoop dat het weg zou blijven). Wellicht werkt het ook tegen Corona? En anders siert het de stad op!
Het paleis in de binnenstad is gigantisch, leuk om onderweg bijvoorbeeld ook even twee paarden van de Spaanse rijschool in hun boxen te zien en meer te horen over de geschiedenis, over Mozart die als wonderkind al volop optrad bijvoorbeeld…. Prima tour dus!
Een standbeeld voor Mozart (met kunstig ingezaamde bloemetjes) mag natuurlijk niet ontbreken in deze stad.
De Stephansdom
Na afloop lunch ik met een typisch dagmenu (yes, mijn eerste schnitzel, maar een echte Wiener Schnitzel bewaar ik voor later deze week…) en dan neem ik de metro naar Schönbrunn. Het paleis van Sissi. Jammer dat ik me niet kan heugen dat ik ooit de films heb gezien, maar ook zonder dat is het sprookjesachtig! Een gigantisch paleis met nog veel grotere tuin, en super weelderig ingerichte kamers. Ik ben blij dat ik de moeite heb genomen om ook naar binnen te gaan, want dit is wel heel gaaf. Je kunt je echt voorstellen hoe de keizers hier gewoond hebben.
Een paleis zoals een paleis hoort te zijn.
Best een grote achtertuin...
Bij het tuinhuisje.
Ik geniet in de tuin even met een boek van het zonnetje, en haast me dan voor de volgende bui weer naar de metro. Na een tussenstop in m'n hostel (zonnebril vergeten) ga ik weer door, er is zoveel leuks in deze stad! Het avondprogramma is Wiener Prater, waar ik eindelijk mijn eerste achtbanen van dit jaar doe. Lees hier het hele TR, maar de korte samenvatting: op deze veredelde kermis scoor ik wat nieuwe credits, maar eigenlijk valt het me tegen. Ik vind het niet zo sfeervol en het ‘betaal voor elke attractie’ staat me als zuinige Nederlander ook niet zo aan. Vijf euro voor een paar minuten pret… ik kan me niet altijd vinden in die prijs/kwaliteitsverhouding. Ik heb het dus vrij snel gezien en ga terug naar het hostel. Mooi op tijd voor de hostel quiz. Met een Britse Duitser, een echte Brit en een Italiaan vorm ik een onverslaanbaar team. Topdag!
Prater
Woensdag 19 augustus
Vandaag laat ik Wenen voor wat het is en neem ik de trein naar Bratislava, dat is maar een uurtje vanaf Wenen. Met het treinkaartje (€ 16 euro voor een retour) heb je ook toegang tot het OV in en rond Bratislava, handig! Ik spring dus direct in de tram naar het centrum. Al snel sta ik op het centrale plein. Best klein en weinig indrukwekkend voor een hoofdstad, maar wel mooi. Klein detail: vanaf vandaag moet je in quarantaine als je Slowakije inkomt, maar dat was vorige week nog niet. Wat een geluk he?
Bratislava. Zeg nou zelf, voor een centraal plein is dit toch best karig?
Spoiler: ze hebben wel prima taart op het plein.
Om 10 uur (ja, vroeg opgestaan!) sluit ik weer aan bij een free walking tour. Gids Roman is geboren en getogen in Bratislava en weet alles over de stad en het land. Hij neemt ons in rustig tempo mee langs de highlights. Na 2,5 uur zijn we in de kathedraal geweest, de heuvel opgeklommen naar het kasteel (dat er nog erg nieuw uit ziet, de communisten hebben het helemaal opgeknapt en het is pas nog gerenoveerd), zien we vanaf die heuvel de communistische betonnen blokken met flats liggen in de rest van de stad, en kunnen we verder met allerlei tips voor eten, drinken, restaurantjes en wat te doen de rest van de dag. Tof!
De kathedraal
Stiekem is dit een vetste dingen aan Bratislava. Of in ieder geval iets unieks. Ja, er is een UFO geland op de brug.
Kasteel in Bratislava.
Sfeervol, vind je niet?
Toelichting overbodig.
De stad zelf is eigenlijk niet heel bijzonder, na de rondleiding heb ik bijna alles al gezien. Nadat Roman me bij een tof restaurant heeft afgezet (Flagship is een aanrader, in een oud theater, met eigen brouwerij, en veel lokale specialiteiten – vergeet vooral de Kofola niet, de lokale variant op cola) besluit ik om naar Devin Castle te gaan. Dit kasteel ligt prachtig op een heuvel aan de Donau, op een half uurtje uit het centrum. Het was onduidelijk of de bus nou precies tot het kasteel zou gaan, Google Maps zette me midden in het dorp af. Na een klein wandelingetje kwam ik bij het kasteel aan. Een bui hing dreigend boven het kasteel, ik hoorde het onweren in de verte. Dat betekende uiteindelijk dat ik wel het terrein op mocht, maar het hoogste punt van het kasteel (met het mooiste uitzicht over de Donau en de omgeving) dicht was. Niets aan te doen, veiligheid voor alles.
Kasteel, Donau, wolken.
Het was leuk geweest als de fotograaf ook een stukkie van dat kasteel (links nog net zichtbaar) op de foto had gezet...
Terug in Bratislava ben ik nog naar de blauwe kerk geweest (prachtig!) en na een tussenstop op het centrale plein voor een stuk taart (charlottenbombe, mjum) nam ik de trein terug naar Wenen. Bratislava was een leuke stad voor een paar uurtjes; mede dankzij de super goede stadswandeling had ik het snel gezien. Ideaal voor een dagtrip vanuit Wenen, ik zou er niet langer hoeven door te brengen. Daar is het centrum te klein voor en zijn de overige activiteiten die je er kunt doen ook niet interessant genoeg.
Dat dit de blauwe kerk is zal je niet verbazen.
Dag Bratislava!
Donderdag 20 augustus
Ik had een hele lijst met dingen die ik nog wilde zien en doen, en die ben ik vandaag een voor een gaan afvinken. Te beginnen met een stuk lopen door het deel van het centrum dat ik nog niet, of niet goed genoeg had gezien. Langs indrukwekkend grote musea, een nog veel groter paleis midden in de stad, via wat chique straatjes naar nog een paleis. Ook het Belvedere heeft een grote tuin, uniek dat zoiets gewoon in de stad ligt. Het zonnetje schijnt, dit is een prachtige stad, ik geniet. Onderweg kwam ik nog de minister van Buitenlandse Zaken tegen, zelfs nog een bekende Oostenrijker gezien dus. 😉
Maria Teresa, machtige keizerin, groot standbeeld dus! Bescheiden museumpje op de achtergrond.
Net zo bescheiden als dit mega doek op het stadhuis. Ik vermoed dat het de lokale variant op 'Samen krijgen we Corona onder controle' is: 'Alles wird Gut. Aber gemeinsam wird's MEGA.'
Stralend dagje, dus stralende Danielle voor het Belvedere paleis.
Zonder paraplustraat hoor je er niet bij. Bratislava had er ook al één, dit is de charmante Weense versie.
Ik loop naar het Hundertwasserhaus, een appartementencomplex dat door een bekende architect is ontworpen. Tot mijn verbazing wonen er gewoon mensen. Via de Donau loop ik dan door naar de Jesuitenkirche. Ik had ergens online gelezen dat deze mooi is van binnen, dat klopt! Langs de Donau zag ik een schip met daarop een zwembad, supercool. Die gaat op de lijst voor morgen.
Hundertwasser... heel anders dan de rest van Wenen.
Spoiler voor wat ik morgen ga doen.
Mooi!
Inmiddels ben ik behoorlijk hongerig en min of meer toevallig beland ik op het terras bij een restaurant met veel typisch Oostenrijkse gerechten. Ik bestel de dagschotel… en wauw, toen kreeg ik echt iets goeds. Oostenrijkers zijn dol op pannenkoeken en die kreeg ik dus ook: pannenkoeken met veel bacon erop en een ei. Klinkt goed, toch? Maar dit was het nog niet: in de pannenkoeken zat goulash! Mjummie!
Sorry dat je nu honger hebt.
Met twee glazen wijn en vanilleijs als toetje kon ik er daarna echt weer even tegenaan. Dat was maar goed ook, want ik nam de bus naar Kahlenberg. De naam zegt het al: een berg(je), direct naast Wenen. De berg is alleen niet kaal… Bovenop de berg staat een pittoresk kerkje, je hebt een fabelachtig uitzicht over Wenen en je kunt er verschillende wandelroutes lopen. De meest populaire: de heuvel af naar beneden. Je loopt even door het bos en dan dwars door de wijngaarden. Zo gaaf! Sommige wijnboeren hebben in de wijngaard een klein terras ingericht, een Heuriger of Buschenschank. Super leuk! Houten bankjes of pittoreske bistrostoeltjes, waar je een wijntje (of meer) doet en dan weer door loopt. Het zonnetje scheen, ik zat lekker met m’n boek en een wijntje in de zon…. En toen ik verder liep kwam ik onderweg nog een aardige semi-local tegen (hij woonde op de Canarische eilanden maar kwam oorspronkelijk uit Oostenrijk) die ik helemaal heb uitgehoord over allerlei Oostenrijkse gewoonten. Wat een zalige middag/avond!
Wijn, wijngaard, kerkje in de verte, wat wil je nog meer? (een allitererende kerk misschien? 😉 )
Jeej!
Vrijdag 21 augustus
Alweer de laatste dag, time flies when you’re having fun. Op de to do list voor vandaag: taart eten, zwemmen op het Badeschiff in de Donau, Wienerschnitzel eten en dan naar het vliegveld. Dat is precies wat ik heb gedaan. Het was warm vandaag, dus om half tien lag ik in bikini in een strandstoel op de boot. Lekker hoor! Ook redelijk lekker: Sachertorte, typisch Weens. De échte heb ik overgeslagen, ook al kun je die nu in Hotel Sacher krijgen zonder eerst minstens anderhalf uur in de rij te staan. Corona heeft ook z’n voordelen. Ik hoorde andere toeristen hem beschrijven als ‘beetje droog, beetje heel erg droog en mierzoet’ en dat werd dinsdag bevestigd door de stadsgids: dit wordt zo klaargemaakt dat je het naar de VS kunt sturen en na drie weken smaakt het dan nog steeds net zo. Handig voor Amerikanen, maar ik eet wel een iets versere ergens anders dan in het originele hotel.
Oké, toch nog een beetje sightseeing, dit is nog een keer de Stephansdom, maar nu met mooi weer.
Sachertorte, met veel slagroom zodat 't niet zo droog is... Goed excuus he?
Het zwemmen en de schnitzel waren precies wat je verwacht. Lekker dus! Na de schnitzel zat ik goed vol en sloeg ik het toetje (pannenkoeken) maar over. Op naar het vliegveld!
Iedereen weet wel hoe een zwembad eruit ziet maar deze was op een boot en dus tof. En hip.
Iedereen weet ook wel hoe een schnitzel eruit ziet, maar deze was echt Weens.
Soepele vlucht naar huis, op Schiphol even naar de AH en dan nog heel even wachten tot ik om 18.31 weer gratis met de trein zou kunnen... dat was het plan. De uitvoering ging bijna goed, totdat voor m'n neus opeens iemand tegen z'n hoofd werd geschopt toen ik naar de trein liep. Ik heb dus nog meer dan een uur bij de marechaussee gezeten als getuige, ook nog wel een belevenis. Anderhalf uur later dan gepland was ik uiteindelijk thuis… Een ervaring rijker. Wenen bleek een super leuke stad te zijn! Veel te zien, veel te doen, prima eten en drinken. Een aanrader!
