Als je mij een half jaar geleden vertelde dat we ooit toestemming zouden nodig hebben om Duitsland binnen te komen, had ik je gek verklaard. Want Duitsland… kom op zeg. Die grens blijft toch altijd wagenwijd open staan? Maar welkom in 2020, het jaar waarin elke vorm van logica ontbreekt. Op 5 augustus maken onze oosterburen immers plots bekend dat Antwerpenaren niet langer welkom zijn. Zonder negatieve coronatest of veertiendaagse quarantaine kom ik Duitsland voorlopig dus niet meer in. Eén lichtpuntje: wanneer men de maatregel aankondigt, bevind ik mezelf reeds op Duits grondgebied. Ik ontsnap dus aan de quarantaine en mag nog een laatste dag genieten van al het moois dat dit land te bieden heeft. En waar kan je zoiets beter doen dan in übertoll, übergemütlich en über-Duits pretpark?
Tezamen met Aäron bezocht ik gisteren Holiday Park nabij Mannheim. Na dat bezoek reden we in een veertigtal minuten naar de stad Sinsheim, waar ons hotel lag. Van daaruit rijden we vanochtend nog eens drie kwartier naar Cleebronn. Dit plaatsje ligt tussen eindeloze wijngaarden en licht glooiende akkers, op een kleine veertig kilometer van de metropool Stuttgart. Het leven lijkt hier kalm, maar toch heeft Cleebronn ook een spectaculaire karaktertrek. Aan de voet van de Michaelsberg ligt namelijk een pretpark met maar liefst zes achtbanen. Het feit dat twee van die achtbanen amper een maand geleden openden, maakt de reis naar Cleebronn al helemaal de moeite waard. Herzlich wilkommen im Erlebnispark Tripsdrill.
In Tripsdrill is alles Duitser dan Duits. Ik koop hier vandaag bijvoorbeeld geen abonnement, maar een Jahrekarte. Achter de ingang ligt geen Main Street, maar een Dorfstraße. Aan het uiteinde van die Dorfstraße ligt geen château, maar een Maibaum. Het is allemaal zo leuk, zo gedetailleerd en zo koddig dat je dit park al na vijf stappen voor eeuwig in je hart sluit. Links van de hoofdstraat stralen overigens twee splinternieuwe achtbanen in de ochtendzon, maar we houden onze honger naar credits nog even in bedwang. Omwille van hun ligging worden beide banen vooral ’s morgens druk bezocht, dus wij besluiten om later terug te komen.
Mijn vorige bezoek aan Tripsdrill vond plaats in 2014 en er is sindsdien behoorlijk wat veranderd. We starten onze dag met een in het oog springende nieuwkomer: de tollende vliegtuigmolen Höhenflug. We deden gisteren al een identieke attractie in Holiday Park, al nemen we hier graag opnieuw plaats omdat het zulke leuke rides zijn. Op een of andere manier slagen we er vandaag in om meer inversies te draaien en bovendien is het thema van Tripsdrill een stuk diepgaander. De mooiste Gerstlauer Sky Fly blijft weliswaar die van het Oostenrijkse Familypark, maar Tripsdrill verdient de zilveren medaille.
Ik ben hier vandaag met Aäron en het is zijn eerste bezoek aan Tripsdrill. Om zijn Coaster-Bingo te verzekeren, moeten we dus elke achtbaan bezoeken… ook het minst boeiende exemplaar. Dat is Rasender Tausendfüßler, een Tivoli Large-model van Zierer. Het is een dertien-in-een-dozijn-achtbaan, al levert zijn wondermooie natuurlijke omgeving enkele pluspunten. Deze razende duizendpoot rijdt daarenboven een pak vloeiender over de rails dan zijn broertje in Bellewaerde Park. Ondanks het feit dat de hardware allesbehalve bijzonder is, maakte dit park er dus een prima familieachtbaan van.
Het merendeel van Tripsdrills topattracties staat achterin het park. En hoewel ik je in bijna elk pretpark van harte aanraad om zo vlug mogelijk naar de achterzijde van het park te lopen, geldt dat in Tripsdrill niet. Of toch niet meteen. De waterattracties en rollercoasters in deze uithoek openen namelijk altijd een uur later dan het park. Vroeger dan 10.00 uur hoef je hier dus niet aan te komen, tenzij je in een soort pre-wachtrij wil staan. Nog een praktische tip: als het je eerste bezoek aan Tripsdrill is, is het nuttig om een (online) parkmap in de hand te hebben. Het park is compact, maar de paden verlopen soms met onlogische krullen en gekke omwegen. Een beetje navigatietalent is dus noodzakelijk als je Burg Rauhe Klinge wil bereiken.
Burg Rauhe Klinge is misschien wel het bekendste beeld van Tripsdrill. Dit witgekalkte kasteel met middeleeuwse trekjes is de thuishaven van twee populaire attracties. De badkuipen van Badewannen-Fahrt laten het deze voormiddag wegens technische problemen afweten, maar de sleetjes van G’Sengte Sau razen wel langs de kasteelwanden. Wist je dat dit de eerste Gerstlauer-achtbaan ter wereld was? En wist je dat het na 22 jaar een heerlijke familieattractie blijft?
G’sengte Sau – een lokaal dialect voor snelle rit – was het prototype van de zogenaamde Bobsled Coaster. Een nogal dubbelzinnige naamgeving, want het type heeft in de verste verte niks met bobsleeën te maken. Het is in realiteit eerder een uitgebreide, gevarieerde Wild Mouse. De monotone haarspeldbochtjes werden daarbij gelukkig tot een minimum beperkt. Ze maakten plaats voor vrij intense helixbochten en enkele fijne bunny hops. Tripsdrill werkte G’Sengte Sau af met prachtig groen en ook Burg Rauhe Klinge blijft na al die jaren een plaatje. Fantastisch ding.
Holiday Park was gisteren volzet en ook in Tripsdrill is het druk. Daardoor moesten we bij G’Sengte Sau om 10.00 uur al meteen 35 minuten aanschuiven en bij Mammut staat men inmiddels tot buiten de toegangspoort. Het ziet er gelukkig erger uit dan het is, want dankzij vliegensvlugge operations beweegt de rij voortdurend aan een aangenaam tempo. Helaas is dit de enige keer dat ik het woord ‘aangenaam’ mag gebruiken in deze alinea, want Mammut… tja, die scoort slecht. Het is een woodie van bescheiden proporties, maar hij rammelt harder dan een winkelkar op een kasseiweg. Op Roller Coaster Database lees ik trouwens dat dit de allereerste houten achtbaan was die volledig door Duitse bedrijven ontworpen is. Aber liebe Deutsche Freunden… ab jetzt bitte keine Holzachterbahnen mehr bauen. Dankeschön!
Erlebnispark Tripsdrill is korpulente Freunde (dikke vriendjes) met Gerstlauer. Deze Beierse constructeur leverde niet alleen de Sky Fly en G’Sengte Sau, maar in 2013 werd het bedrijf ook ingeschakeld voor Karacho. Karacho was vanaf dat moment de meest sensationele achtbaan van Tripsdrill: een pijlsnelle lancering en vier inversies verwachtte je nu eenmaal niet in dit kneuterige familiepark. Toch is er duidelijk vraag naar, want de rij slingert vandaag tot tientallen meters buiten de eigenlijke wachtruimte. Het is goed voor ongeveer 45 minuten aanschuiven, al krijgen we daar een erg sterke ervaring voor in de plaats. Inversiebanen van Gerstlauer hebben soms rare knikken en een onnatuurlijk aanvoelende flow, maar dat is bij Karacho niet het geval. De lancering is krachtig, de lay-out onvoorspelbaar en de trein bolt met een heerlijke souplesse over de rails. Wanneer je als park daarbij een sfeervol stationsgebouw en een kotsende animatronic voorziet, heb je mij helemaal overtuigd. Karacho… goed zo!
Multi-tasken in pretparkland is… een lekkere Currywurst opeten en tegelijkertijd proberen om niet zélf opgegeten te worden door een boze zwerm wespen. Want alsof 2020 nog niet rampzalig genoeg was, proberen deze zoemende rotbeesten in augustus en september natuurlijk elk pretparkbezoek te ruïneren. De wespen waren ook in Holiday Park aanwezig, maar hier in Tripsdrill kunnen we letterlijk geen drie stappen zetten zonder dat er zo’n irritante zoemer rond ons lijf hangt. Je wordt in het hele park aangemaand om twee meter afstand te houden, maar dat geldt jammer genoeg niet voor deze creaturen. Aäron merkt echter op dat ze dankzij de maskers alvast niet in onze mond kunnen vliegen. Je bent een positieveling of je bent het niet.
De boomstammen… ehm… badkuipenbaan blijft vooralsnog gesloten, maar de temperatuur steeg ondertussen tot dertig graden. Duizenden bezoekers zijn op zoek naar verkoeling en hopen die te vinden bij Waschzuber-Rafting. De wachtruimte van deze rapid river puilt bijgevolg uit en de geschatte wachttijd ligt op anderhalf uur. Ik ben ten zeerste gecharmeerd door de prachtige locatie en ik wil Tripsdrill complimenteren met de originele themakeuze: deze attractie draait namelijk rond… de was doen. Toch kan dit ons niet motiveren om aan te sluiten in de rij. Hafema’s raftingbanen zijn doorgaans tamelijk saai en bovendien wachten er nog andere attracties op ons.
Andere attracties? Ja, het aantal attracties in Tripsdrill is werkelijk enorm. Vooral in het rijtje ‘rondritten’ (ze noemen dat hier doorgaans Rundfahrten) is het aanbod enorm. Je hebt koetsjes, oldtimers en monorails die haast uit de oertijd lijken te komen…
… er zijn daarnaast ook zeepkistenraces…
… je mag draaierig worden in de Suppenschüsselfahrt…
… of je wordt duizelig in een tollende wijnton (deze vind ik logisch).
Zelfs wanneer je er altijd van droomde om jezelf suf te trappen onder de vleugels van een lieflijke Schmetterling, bedient Tripsdrill je op je wenken.
Verder biedt dit park een collectie molens met al even uiteenlopende thema’s. Pantoffels, wasmanden en cakevormen… je kan het zo gek niet bedenken, of Tripsdrill heeft er een attractie van. Natuurlijk zijn dat uiteindelijk allemaal simpele rides die je ongetwijfeld al in andere pretparken zag. Eén goed verscholen klassieker mag je echter niet missen: de Altweibermühle. Deze nostalgische windmolen staat nabij de Dorfstraße en mogelijks vermoed je dat dit louter een thema-object is. Toch vind je binnenin een stevige glijbaan. Mag ik aanraden om je schrap te zetten voor de eerste bocht? Wij hielden er namelijk allebei een pijnlijke schaafwonde aan over. Ein kostenloses Souvenir, zullen we maar zeggen?
Met de Altweibermühle startte het verhaal van Erlebnispark Tripsdrill in 1929. Negentig jaar later zijn we in het tijdperk van Hals-über-Kopf beland. Deze gloednieuwe Inverted Coaster van Vekoma opende op 26 juni jongstleden en hij zorgt ervoor dat achtbaanliefhebbend Europa in 2020 massaal naar Cleebronn reist.
Toch zijn al die fans in feite een jaar te vroeg. De totaalervaring van deze nieuwe achtbaan is namelijk pas in 2021 klaar. Het is in Tripsdrill de gewoonte om grote rides in etappes op te leveren. Mammut z’n houtzagerij-decoratie kwam pas later en bij Karacho was het perron aanvankelijk een grijze bunker. Ook Hals-über-Kopf lijkt op dit moment nog Baustelle The Ride. Constructiemachines staan in het volle zicht, de wachtrij bestaat uit kiezelstenen en het perron bevindt zich in de ruwbouwfase. Aantrekkelijk is het allerminst, maar een park als Tripsdrill kan zich zoiets gek genoeg permitteren. Bovendien bewijzen strategisch geplaatste billboards dat hier volgend jaar een beeldschoon stationsgebouw moet staan.
Wanneer ik een oogje dicht knijp voor de afwezige landscaping, valt er quasi uitsluitend goed nieuws te melden over Hals-über-Kopf. Dat begint zelfs al vóór we de lifthill beklimmen. Met twee treinen behaalt de baan immers zo’n hoge capaciteit dat er vanmiddag hooguit tien minuten aangeschoven moet worden. En wanneer we frontseat plaatsnemen, valt ons meteen het comfort van een heupbeugel op. Wordt het nog beter? Reken maar van yes. Hals-über-Kopf verwent ons daarna met een onvoorspelbaar verloop en een verbazingwekkende souplesse. Het voelt alsof Vekoma’s allerbeste designer in één vloeiende lijn een lay-out ontwierp, als een soort volmaakte handtekening. De trein verliest nergens snelheid en het bochtenwerk trekt goeie g-krachten. Enige bedenking van mijn kant: de drie inversies voelen allemaal gelijkaardig aan. Heel storend is dat niet, maar je gaat nu eenmaal op details letten wanneer de perfectie nabij is. Een verticale looping had die perfectie misschien nog een klein stapje dichter gebracht.
Tripsdrill presenteert dit jaar niet enkel een nieuwigheid voor de fans van Nervelkitzel, maar men bouwde ook een neue Familienachterbahn. Volldampf is z’n naam en hij kronkelt dwars door de lay-out van Hals-über-Kopf. Deze Family Boomerang van Vekoma voelt aan zoals de meeste van zijn soortgenoten. Ik loop niet warm voor deze banen, maar het beoogde doelpubliek kan ze doorgaans wel smaken. Ik gun Volldampf trouwens wel lof voor z’n briljante near-misses met Hals-über-Kopf en de decoratie. Het treintje ziet er geweldig uit en het stationsgebouw is opvallend beter toonbaar dan dat van de buurman.
Drie keer raden wat de heftigste thrill van Tripsdrill is? Bij antwoorden als Karacho en Hals-über-Kopf moet ik je alleszins teleurstellen. Neen, de grootste kick beleef ik persoonlijk op Donnerbalken. Deze schattig gethematiseerde vrijevaltoren leek altijd goed verscholen, maar dankzij de nieuwe rollercoasters staat hij plots in het middelpunt van de aandacht. Extreem hoog of snel is Donnerbalken niet, maar de rit eindigt met zo’n lomp effect dat je haast letterlijk voor je leven begint te vrezen. Hilarisch en zorgwekkend tegelijkertijd.
We wagen een tweede rondje op Hals-über-Kopf (achterin de trein, wat de rit opmerkelijk intenser en ruiger maakt) en worden daarna aangenaam verrast. Wanneer we in de verte Burg Rauhe Klinge zien, schuiven er namelijk plots bootjes uit het gebouw. Badewannen-Fahrt zum Jungbrunnen is dus – tegen onze verwachtingen in – geopend. Het verbaast niet dat de attractie na een urenlange storing enorm populair is. Wanneer we het kasteel naderen, blijkt de rij dan ook immens. We zijn echter geen Waschlappen en we sluiten aan, wat 75 minuten later resulteert in een verkoelende vaartocht met een ligbad. Is Badewannen-Fahrt die lange wachttijd waard? Eigenlijk wel, ja. We spreken immers over een van Europa’s meest kwalitatieve log flumes en het thema is briljant. Waarschuwing voor de gevoelige kijkers: je vaart in deze attractie naar de bron van de eeuwige jeugd en daar hoort blijkbaar een portie vrouwelijk naakt bij. Dat verzacht misschien de pijn van vele papa’s die zonet ruim een uur aanschoven.
Even samenvatten. We waanden onszelf vandaag een stuntpiloot. We bezochten een houtzagerij alias pijnkliniek. We ontdekten een achtbaanduo op een bouwwerf. We stonden doodsangsten uit in een boomhut en we stapten als herboren uit een waterattractie. Ten slotte stonden we vol verbazing te kijken naar al die foute poppentheaters die over het domein verspreid werden. Kortom… Tripsdrill levert ontzettend veel verschillende indrukken en het is geweldig. Het is zelfs bijna onmogelijk om niet Hals-über-Kopf verliefd te worden op deze plek. Het attractieaanbod is uitstekend, thema’s werden origineel uitgewerkt en je voelt gewoonweg dat er hier een positieve vibe hangt. Dankzij de recentste uitbreiding claimt Erlebnispark Tripsdrill definitief een plaats in mijn Europese top tien. Ik zeg dus vielen Dank, tschüss en ik kom hier binnenkort gerne zurück. Nu ja… van zodra een Antwerpenaar de Bundesrepublik opnieuw mag betreden, natürlich.
Glenneke
