De eerste dagen van mijn reis heb ik me vooral op pretparken als Adventureland en Six Flags St. Louis gericht, maar de stad St. Louis biedt zoveel meer. Ooit de grootste van Amerika na New York en Chicago en historisch gezien de poort naar het wijde en wilde westen. Hier vertrokken de expedities van Lewis & Clark en hier kruisten de spoorlijnen de Missisippi River.
Om dat verleden te eren bouwde de stad in de jaren zestig de fameuze Gateway Arch. Een stalen boog met een lift naar boven, geopend in 1965 en liefst 192 meter hoog. Door de Coronaregels is de lift tijdelijk gesloten, maar onder de boog staan is niet minder indrukwekkend. Het monument torent boven alles uit en is echt van kilometers ver te zien. Sinds 2018 hoort de boog en het park om federale financiële redenen officieel tot de Nationale Parken van de Verenigde Staten en daarmee is Gateway Arch National Park ’t negentiende nationale park dat ik bezoek. Tot het park behoort ook de oude rechtbank van St. Louis, waar de Dred Scott-zaak werd beslist. In die rechtszaak uit 1856 besloot het Hooggerechtshof in eerste instantie dat de grondwet niet van toepassing was op zwarte Amerikanen. Het nationale park belicht zodoende niet alleen de Amerikaanse expansie naar de westkust, maar ook de keerzijdes van die periode.
Niet te missen
Prachtig
Na door het park te hebben gewandeld verkassen we naar de St. Louis Zoo. Dit is een van de hoogste aangeschreven dierentuinen in Amerika en met een fijn bijkomstigheid: toegang is gratis. De dierentuin legt zich vrijwel volledig toe op het beschermen en redden van bedreigde diersoorten en maakt educatie beschikbaar voor iedereen. Wat mij meteen opvalt is de plezierige diversiteit van het publiek in het park. Waar geregeld in dure pretparken en dierentuinen overduidelijk is welke Amerikanen zich een dagje uit wel en niet kunnen veroorloven, is die barrière hier niet.
Ik val met mijn neus in de boter, want een van de vrienden bij wie ik dit weekend verblijf is als succesvolle zakenman ook als bestuurslid bij deze dierentuin betrokken. We hoeven dan ook niet via de poort naar binnen, maar worden eerst op kantoor welkom geheten en er is voor mij een gids geregeld. Niet wachten voor de speciale verblijven, in golfkarretjes springen om grotere afstanden te overbruggen en twee mensen bij me die echt alles over de Zoo weten. Het maakt voor een ontspannen en leerzaam bezoek.
Omdat de dierentuin minder druk van de bezoekers voelt - toegang is tenslotte gratis, dus veel bezoekers komen geregeld langs - en zich sterk op het welzijn van alle dieren richt, zijn de binnenverblijven van alle dieren altijd open. Dat betekent dus op warme, natte, koude of drukke dagen je sommige dieren misschien urenlang of de hele dag niet kunt zien. Zo lopen we ijsbeer Kali ondanks twee pogingen mis.
De Zoo is opgedeeld in zes delen. Discovery Corner en Lakeside Crossing richten zich wat meer op de menselijke ervaring, met een trein die door de dierentuin gaat, een historische carousel en onder meer de centrale restaurants. De grote verblijven en meeste dieren zijn te zien in Red Rocks (katachtigen), Historic Hill (o.a. de historische apen- en vogelhuizen), The Wild (grote verblijven voor o.a. beren en pinguïns) en het prachtige River’s Edge, waar het wilde Afrika wordt uitgebeeld aan de hand van grote verblijven voor onder meer olifanten, neushoorns en nijlpaarden.
Dit is niet voor niets “Amerika’s favoriete gratis bestemming”, want het is echt een mooie groene dierentuin met veel ruimte. Mondkapjes zijn verplicht en afstand houden is door de ruime opzet van de tuin een makkie. Ik heb er echt een hele fijne middag en kan me goed voorstellen waarom mijn vrienden actief bij deze prachtige zoo betrokken zijn.
De ingang
Berenverblijf
Beregezellig
Historische carousel
Pinguins!
Spot de aap
Een van de Historic Hill verblijven
Binnen in 't historische vogelhuis
Fijne open verblijven, gedeeld door meerdere dieren
Apenkooien!
Neushoorn in River's Edge
Nijlpaarden in River's Edge
De bekendste inwoner van de Zoo: Raja werd hier geboren en is inmiddels vader van meerdere bekende olifanten in Amerikaanse dierentuinen
Nieuw in de binnenstad van St. Louis is ’t Union Station District. Aan de rand van downtown gelegen wordt hier geprobeerd om een beetje vervallen deel van de stad een frisse start te gunnen. We beginnen onze middag om de hoek bij de historische St. Louis Public Library, die een eeuw geleden werd gebouwd met behulp van een donatie van Andrew Carnegie, die in St. Louis zijn eerste stalen (en niet ijzeren) spoorbrug bouwde en daarmee zijn greep op de Amerikaanse staalmarkt verstevigde. De bibliotheek werd in recente jaren opgeknapt en is uitgevoerd in een prachtige Beaux Arts-stijl met klassieke elementen.
Grootste facade aan een kleine stadspark
Echt heel mooi
Zoveel unieke details
Vakwerk
De modernere kelder vond ik ook erg gaaf dankzij dit soort fameuze quotes
Moderne onderzoeksvleugel - ik zie me hier best in alle rust studeren
Ook heel mooi is ’t Union Station, dat al jaren geen echt treinstation meer is, maar werd opgeknapt tot een luxueus hotel. De naastgelegen oude overkapping van de vele sporen die hier ooit binnenkwamen is bewaard gebleven en houdt nu een semi-indoor stadspark met meerdere attracties droog. Ik vind het een bijzonder creatieve oplossing om een industrieel bouwwerk een nieuwe bestemming te geven. Bezoekers zitten rond de aangelegde vijver, er is een buitenpodium, een restaurant in een oude treinwagon, een leuke minigolfbaan, een avonturenklimparcours en tegen ’t hotel aan ligt ook de reden dat wij hier zijn: St. Louis Aquarium.
Dit nieuwe aquarium is in 2019 geopend en biedt, zo stellen ze, een ervaring voor het hele gezin. Ik vind de prijs van $25 voor een bezoekje vrij stevig, maar de eerste indruk is goed. Ook hier word trouwens je temperatuur gemeten, moet je je handen wassen en mondkapjes op. Er worden per kwartier maar een paar gezinnen binnen gelaten, waardoor afstand houden opnieuw goed te doen is en ik de attractie niet als te druk ervaar.
Mijn eerste indruk van het aquarium is uitstekend. De eerste grote ruimte is een nagebouwde stationshal, waar met projecties en een grote klok (die tevens een aquarium is) een prachtig visueel schouwspel de bezoekers welkom heet. We worden vervolgens in kleine groepjes de “treincoupes” op het perron ingeloodst, waar we door de ramen een scherpe film over de geschiedenis van St. Louis, de Mississippi River en Golf van Mexico te zien krijgen. De trein wiebelt en beweegt met de film en ik vind ’t een bijzonder tof begin van de attractie.
De tweede indruk is wat minder. Ondanks mooie en grappige aquaria en een paar dieren waarvan ik niet snap waarom ze in een aquarium wonen, krijg ik al gauw de indruk dat we ons erg snel door de attractie begeven. Er is op wat vissen en informatie na gewoon niet zo heel veel te zien. Het is allemaal heel mooi uitgevoerd, maar zelfs als we rustig even blijven hangen en op ons gemakje alles lezen komen we snel bij de Shark Canyon uit, die overduidelijk het hoogtepunt van het St. Louis Aquarium is. Ik denk dat we inclusief de simulatorrit in de trein eigenlijk niet langer dan drie kwartier binnen zijn en dan vind ik 25 dollar wel veel geld. In veel opzichten bieden ze eigen de 2.0 versie van een SeaLife, maar de verwachting wordt voor mij niet helemaal waargemaakt. Jammer, want het is overduidelijk een stevige investering geweest en er is niets mis mee, maar het is gewoon wat kort. Als je zo’n prachtige gratis dierentuin in je stad hebt, kan ik me niet voorstellen dat je dit als gezin een tweede keer doet.
Het originele Union Station
De stationshal is nu een restaurant en de hotelbar
Het park onder de oude perronoverkapping
Aquarium!
Schitterende eerste ruimte met dynamische projecties
Met de trein op reis langs de Mississippi River
Visjes
Niet visjes
Ook niet visjes
Zeker geen visje
Toen in 2019 de St. Louis Blues ijshockeyploeg de NHL's Stanley Cup (kampioenschap) won ten koste van de Boston Bruins kreeg 't net nieuwe aquarium deze unieke blauwe kreeft (1 op de 2 miljoen is deze kleur) cadeau van een vishandel uit Massachusetts en ze noemden 'm... Lord Stanley!
Op weg naar huis stoppen we nog even op de campus van Washington University. Het is niet aan algemeen bekend feit, maar de derde Olympische Zomerspelen werden in St. Louis gehouden. Eigenlijk werden de derde Spelen toegekend aan Chicago, maar toen St. Louis de World’s Fair van 1904 binnenhaalde werd besloten die twee evenementen niet met elkaar te laten concurreren. Ook nu nog kun je in de stad locaties bezoeken die herinneren of een rol speelden in die iconische zomer, want de vogelkooi van de St. Louis Zoo is de originele kooi van de World’s Fair - die in hetzelfde grote Forest Park als de Zoo werd gehouden - en het Frances Field atletiekstadion op de WashU campus was het Olympische stadion van 1904. In dit kleine amateurstadion vond zodoende een historisch moment plaats, wan hier werden voor ’t eerst Olympische medailles op een podium aan de winnaars uitgereikt.
't IOC gaf onlangs toestemming voor dit monument, dat de allereerste Olympische podiumceremonie viert
Ja, dit was echt het Olympische stadion van 1904
St. Louis heeft een paar mindere buurten, maar de stad is hard op weg terug om een echt leuke bestemming te worden. Historische stukjes Route 66, de Gateway Arch, de dierentuin, de studentenwijken en een paar fijne pretparken op dagafstand en zelfs om de hoek. Ik zeg ’t niet snel over de grotere steden in Amerika, maar… ik zou hier best kunnen wonen.
Up next: Holiday World!
