In 2020 viel er zoals bekend niet veel te reizen, maar kwam PortAventura wel met een goede aanbieding voor 2021. Zo goed dat we besloten te boeken en toen het bijna zo ver was en door kon gaan hebben we deze boeking uitgebreid naar een kleine Spanje trip. Hier nog een handig lijstje met alle topics in deze serie:

Spanje tripje 2021, deel 1, PortAventura
Spanje tripje 2021, deel 2, Hard Rock Hotel Madrid
Spanje tripje 2021, deel 3, Parque Warner Madrid
Spanje tripje 2021, deel 4, Parque de Atracciones de Madrid
Spanje tripje 2021, deel 5, ronde 2: PortAventura & Ferrari Land

Zoals gezegd begon het plannen van deze reis met een goede aanbieding van PortAventura. Daar konden we tijdens het Black Friday/Cyber Monday weekend van 2020 namelijk voor een scherpe prijs de “Hotel Roulette” (waarbij je vooraf dus niet weet in welk hotel je komt) boeken voor 2021 onder hele gunstige voorwaarden. We konden namelijk tot 2 dagen van tevoren nog annuleren en “we hebben geen zin meer” was ook een geldige reden geweest. We boekten van maandag 27 september tot en met vrijdag 1 oktober en zouden tegen die tijd dan verder wel zien hoe en wat precies.

En toen het bijna zo ver was en we onze vlucht wilden gaan boeken bleek er op maandag geen vlucht van Eindhoven naar Reus te zijn. Dus wat doe je dan? Je vertrekt op zondag al! @Yolande heeft nog gezocht naar hotels in de buurt voor de overnachting van zondag op maandag en uiteindelijk viel de keuze op Hotel Gold River.. Juist, van PortAventura 🤣

Dus op zondag 26 september was het zo ver en vertrekken we naar Eindhoven Airport voor onze middag vlucht naar Reus. Onderweg hadden we nog lichte stress omdat er een omleiding bleek te zijn die ons de nodige vertraging opleverde (dat had ik van te voren misschien even kunnen nakijken 😅) maar gelukkig kwamen we uiteindelijk ruim op tijd aan op het vliegveld. Daar lunchen we nog wat en dan is het tijd om te gaan boarden!

Via de “Raptor Pen” worden we naar het vliegtuig geleid 😉

Daar gaan we!

En een ruime 2 uur later landen we in Reus waar de zon schijnt en het bijna 30 graden is, even nazomeren!

We halen snel deze unit op die ons op deze reis zal vergezellen en gaan op weg naar Hotel Gold River!

Daar komen we na een korte rit aan en gaan meteen door naar de incheckbalie om onze kamersleutel en park tickets op te halen. We weten inmiddels dat we met de Hotel Roulette ook in Hotel Gold River terecht zijn gekomen en regelen bij het inchecken meteen dat onze boeking doorlopend wordt gemaakt waardoor we niet van kamer hoeven te wisselen. We moeten alleen in de loop van maandag even de entree tickets voor maandag tot en met vrijdag ophalen. Maar aangezien onze zondag op maandag boeken ook 2 dagen toegang heeft kunnen we dat gewoon in de loop of aan het einde van de dag doen. Superfijn dat dit zo makkelijk geregeld kon worden! We brengen de koffers naar de kamer, doen een foto rondje en gaan dan snel richting het park want dat is nog een uurtje open!

Gave aankomst!

Onze kamer bevindt zich hier in het hoofdgebouw wat tussen 9:00 en 21:00 zorgt voor country sfeermuziek die uit de hal ook je kamer binnen komt. Niet storend overigens.

Prima kamer zo hoor!

Maar hier komen we natuurlijk voor!

Overigens is dit mijn allereerste bezoek aan PortAventura en Yolande komt hier voor het eerst in jaren weer terug dus we hebben heel wat te ontdekken de komende dagen! We betreden het park via de ingang voor hotelgasten in het Far West gebied, wat voor ons de dichtstbijzijnde ingang is (en eigenlijk ook de enige waar we makkelijk kunnen komen). We werpen een korte blik op het bord met de wachttijden en weten meteen hoe we ons eerste uurtje PortAventura gaan besteden. We wandelen direct naar het China gebied van het park voor een ritje Dragon Khan waarvoor een wachttijd van 30 minuten wordt aangegeven.

Eindelijk kan ik deze iconische foto ook eens zelf maken 🤩

De rij voor Dragon Khan blijkt veel korter dan aangegeven en binnen 10 minuten mogen we instappen, front-seat ook nog. Dit is mijn eerste B&M van dit type en wauw wat een ding! Ondanks zijn leeftijd nog verrassend soepel en wat een fantastische lay-out met 8 inversies. Veel tijd om na te beschouwen nemen we echter niet want door de korte wachtrij van Dragon Khan is er nog genoeg tijd om ook aan te sluiten voor Shambhala! Ook hier valt de wachtrij mee en is de rit spectaculair. Voor mij is deze voormalig hoogste achtbaan van Europa meteen ook de hoogste achtbaan die ik tot nu toe deed. Wat een fantastisch uitzicht krijg je hier cadeau tijdens de rit met aan de ene kant de middelandse zee en aan de andere kant het park. Veel tijd om daarvan te genieten is er echter niet want al snel ben je boven en begint de fantastische rit met een enorme lading airtime!

Bizar hoeveel hoger Shambhala is terwijl Dragon Khan ook geen kleine jongen is

Splashfie!

Na dit ritje zijn de wachtrijen gesloten en is het wel sluitingstijd. Echter blijft het Mediterrania gebied vandaag nog een stuk langer open omdat het weekend is en het Halloween feest hier al losgebarsten is. We lopen dus via SesamoAventura en het Polynesische gebied richting Mediterrania om daar neer te strijken aan een tafeltje op het terras onder de uitloop van de laatste bocht van Furius Baco. Omdat dit de enige achtbaan die nog open is loopt de rij hier enorm op dus wij besluiten hem vanavond niet te doen en te bewaren voor later deze week. We halen een lekkere pizza bij een van de tentjes aan dit plein en eten deze op met fijn zicht op het haventje en de fonteinen die hier een kleine show geven. Aangezien de temperatuur nog steeds erg aangenaam is halen we daarna ook nog een Nube Frappe wat meteen mijn favoriete snack/ijsje van deze trip wordt! Een aardbeien smoothie met geschaafd ijs, slagroom, aardbeien siroop en spekjes! 🤤 Als je ooit in PortAventura bent moet je deze zeker niet overslaan, bedank me later maar. Na dat alles is het tijd om terug te gaan richting het hotel, dit waren tenslotte pas de eerste uurtjes PortAventura en morgen hebben we de hele dag!

Nomnomnom 🤤

Helaas geen treintje erbij in beeld om het plaatje compleet te maken maar je kunt niet alles hebben

Nog even achteromkijken op weg naar het hotel

Kennelijk zitten er in het park nog vooral dagjes mensen want op weg naar het hotel komen we haast niemand tegen. Erg spooky met die Halloween muziek in het Far West deel van het park 👻

Na lekker uitgeslapen te hebben en een goed ontbijt in ons hotel is het tijd om weer naar het park te gaan. En daar aangekomen via het park meteen door te lopen naar Ferrari Land. Vandaar ook dat we deze ochtend alles lekker op het gemakje konden doen, dit park opent namelijk pas later (en gaat ook eerder dicht) omdat er simpelweg niet zo heel veel te doen is 😅

Ik geloof trouwens dat ik op dit moment ook een paar mensen naar hun scherm hoor schreeuwen.. “Hoe kun je als je nog nooit in PortAventura bent geweest nu eerst naar Ferrari Land gaan!?”. Nou dat zit dus zo: bij een PortAventura hotel boeking zit tijdens je verblijf de toegang voor PortAventura inbegrepen. Ferrari Land mag je per boeking echter maar 1 keer bezoeken, als je vaker wilt moet je bijbetalen. Aangezien onze boeking voor zondag of maandag los is gedaan van de boeking voor maandag tot en met vrijdag konden wij dus 2x naar Ferrari land, maar dan moesten we dat wel meteen op deze maandag doen. Dus wees maar gerust, we gaan PortAventura echt nog wel uitgebreid ontdekken ook. Maar nu eerst Ferrari Land!

Ik geloof dat we hier moeten zijn

En we lopen natuurlijk in een keer door naar die rode kolos die je net al op de achtergrond hebt zien staan, Red Force! Ondanks dat het park pas net geopend is lijkt hier best een flinke rij te staan, maar volgens het wachttijden bord geldt dat eigenlijk voor alle grote attracties dus we sluiten snel aan.

Na een kwartier is het voor ons tijd om plaats te nemen in de trein. Tijd om het persoonlijke hoogterecord van gisteren te breken en daarbij meteen ook het snelste want dit is de hoogste en snelste achtbaan van Europa. We rollen rustig het station uit en dan ineens begint de enorme acceleratie. Het is een enorme one-trick pony maar het gevoel van snelheid waarmee je naar de top raast en de airtime op weg terug naar beneden zijn echt fantastisch. Wát een rit! Deze achtbaan gaan we zeker nog eens doen tijdens deze vakantie! Al moet ik wel zeggen dat de trein behoorlijk trilt tegen het einde van de lanceerstrook, dat had ik niet verwacht.

Daarna is het tijd voor Flying Dreams, het Flying Theater van het park. De aangegeven wachttijd is fors maar eenmaal binnengekomen in de wachtruimte lijkt het alles mee te vallen. Uiteindelijk bleek het dat echter niet te doen en staan we bijna een uur te wachten voor deze attractie. In eerste instantie denken we dat dit ligt aan de IAAPA-bezoekers die hier vandaag een excursie hebben en mogen voorsteken via de Express Pass. Als we eenmaal aan de beurt zijn blijkt echter dat dit een andere reden heeft. Van de 3 verdiepingen met banken die ze hebben is er maar 1 in gebruik. Daarnaast hanteren ze in deze attractie nog steeds anderhalve meter afstand (terwijl dat in andere attracties niet gebeurt, de single rider lines zijn daar zelfs in gebruik!) wat de capaciteit dramatisch maakt. Maargoed we hebben ons ritje kunnen maken en het was ok. Het is een beetje een geknutselde film waarbij je langs mooie/bijzondere plekken op de wereld vliegt terwijl je een Ferrari achtervolgt. Hier en daar maakt de bank ook wat bewegingen die niet kloppen met de film. Verder is het een prima attractie hoor, maar het kan niet tippen aan z’n broertje in het zuiden van Duitsland.

Net of je echt in Maranello bent 😎

De gecombineerde wachthal voor Racing Legends, waarover later meer

En Flying Dreams

Onze recente ervaring met de wachtrij van Flying Dreams maakt dat we niet direct willen aansluiten voor Racing Legends en we eerst maar eens de rest van het park gaan bekijken. Zo komen we aan bij Maranello Grand Race, een attractie waarvan ik dacht dat ie Testtrack achtig zou zijn, maar het bleek Autopia 😅 Maar he, wij zijn de beroerdste niet dus we maken een ritje! De rij was hier in ieder geval een stuk korter en dat was maar goed ook want heel indrukwekkend was het ritje niet. Naar mijn idee reden de autootjes zelfs voor dit type attractie erg traag. Snel door naar iets met wat meer snelheid dus!

Terwijl het er best wel hip uit ziet eigenlijk

Tijd voor de Thrill Towers! Deze twee S&S torens zijn naast elkaar gebouwd waarbij de ene een “Bounce-Back” rit geeft, oftewel een lancering en de andere toren een vrije val. De rij valt hier enorm mee dus we doen ze meteen allebei. Beide torens geven een toffe rit weg maar mijn voorkeur bij dit type toch altijd naar de variant met de lancering. Maar de vrije val is natuurlijk wel een goede opwarmer voor de Huracan Condor die we later deze week nog zullen treffen.

Naast zo’n bouwwerk zien de Thrill Towers er maar klein uit eigenlijk.

Na de Thrill Towers is het tijd om de laatste coaster credit van dit park te gaan beleven, Junior Red Force. Hier kunnen we denk ik erg kort over zijn, een kermisachtbaan die rood met geel geschilderd is en een ferrari plakker kreeg om erbij te horen. Niet heel spannend maar voor de doelgroep uiteindelijk prima natuurlijk. En nu we toch in deze hoek zitten pakken we ook de Crazy Pistons nog even mee, een dubbel uitgevoerde schommelbank. Een grappig ritje met best wat pit maar het is natuurlijk geen echt thrill ride.

Na nog wat foto’s te hebben gemaakt van Red Force besluiten we ons bezoek aan Ferrari Land van vandaag af te sluiten met een ritje Racing Legends. Aangezien het in hetzelfde gebouw is, de wachtrij en eerste voorshot ruimte (die nu niet in gebruik was) deelt met Flying Dreams verwachtte ik dat dit ook een Flying Theater zou zijn. Dat viel echter behoorlijk tegen. Zeker het scherm was groot zat, maar bleek een redelijk standaard simulator te zijn waarbij je plaatsneemt in een 8 persoons racewagen (2 rijden van 4). De rit/film was dusdanig spectaculair dat ik me er niks van weet te herinneren. Voor iemand die doorgaans zonder problemen trip reports schrijft van reizen die meer dan een jaar geleden zijn wil dat wel wat zeggen denk ik 😅 Overigens snappen we ook hier direct waarom de rij eerder zo lang was. Van de 10 simulatoren die ze hebben staan waren er wel 2 in gebruik waarin groepen dan ook nog eens afstand moeten houden. Ik denk dat het voor zich spreekt dat we deze attractie niet opnieuw bezocht hebben.

Achtbaan!

Op foto’s komt het niet zo goed over maar het effect van deze projectie op de vorm van de auto is best wel cool

Zoals gezegd sluit Ferrari Land eerder dan PortAventura dus dat betekent dat we nog even de tijd hebben om in dat park wat attracties te doen. Aangezien het bij Furius Baco weer redelijk druk is door de stroom mensen die Ferrari Land verlaat laten we deze even rechts liggen en lopen door naar een van de leukste darkrides die ik ooit gedaan heb.

Achter in het SesamoAventura gebied vind je namelijk Sesame Street: Street Mission. Wat een briljante attractie. Het verhaal begint al in de wachtrij waar Detective Grover in de vorm van een fantastische animatronic die daadwerkelijk zijn kantoortje in- en uitwandelt. Hij vertelt ons dat de Big Cookie Dag Parade is uitgesteld omdat het grote koekje vermist is, oh nee! We moeten het kruimelspoor gaan volgen om het grote koekje terug te vinden. Met de taxi natuurlijk want de doelgroep heeft nog geen rijbewijs en moet bij de ouders maar geld regelen voor de taxi 😉 Deze taxi’s zijn trackless voertuigen van ETF die je door verschillende scenes voeren met een hele sterke mix van fysieke decors, animatronics en schermen met geanimeerde karakters. Op de schermen moeten we met een soort afstandsbediening ook de koekkruimels aanwijzen die ons zullen brengen naar het grote koekje! En bij wie we die terug vinden.. Je raad het nooit! 😱

Vanwege de op dat moment nog geldende hygiëne maatregelen rondom Corona moest iedereen plastic handschoentjes dragen tijdens de rit.

Echt een hele toffe animatronic

Tijd om in te stappen!

Na het terugvinden van het grote koekje sluiten we de dag af met een ritje Dragon Khan en Shambhala, het begint haast een patroon te worden he? In de wachtrij van Shambhala komen we ook kort @ArcovandenBroek en @Micha tegen waarmee we later nog een drankje doen op het terras van het hotel.

Nadat we de laatste ritjes gemaakt hebben keren we terug naar het hotel. We hadden helemaal niks geregeld voor het diner dus bij het ophalen van de parktickets voor de rest van de week vragen we meteen wat voor mogelijkheden hiervoor zijn. We hebben keuze uit het buffet restaurant waar we ons dan moeten melden op een van de start tijden (het buffet opent op gezette tijden en je hebt dan een uur de tijd om je buikje rond te eten) of bij het Grand Opera restaurant (dat a la carte is) vragen of ze nog plek hebben. We besluiten dat laatste te doen en we kunnen meteen wennen aan de Spaanse etenstijden, om 21:00 hebben ze een tafeltje voor ons vrij.

Dus om 21:00 melden we ons opnieuw en kiezen een leuk tafeltje op het terras naast de minidisco. Er komen heel wat, voor ons onverstaanbare, nummer voorbij maar op een zeker moment herken ik iets wat voorbijkomt en kan mijn avond niet meer stuk (Het Kuiken Piep 😉). Het eten smaakt hier trouwens echt prima Yolande heeft een lekkere pasta en ikzelf een lekker stukje gebakken vis. Daarna nemen we beiden ook nog een heerlijk dessert maar die zie je zometeen wel op de foto 😉 Zoals gezegd doen we daarna nog een drankje op het terras met Arco en Micha waarna we richting onze kamer gaan, morgen gaat de wekker iets vroeger want dan gaan we wel direct voor de attracties in PortAventura zelf!

Cheers!

Pasta!

Koekie voor mij 🍪

En een carrot cake voor Yolande

Het is dinsdag! Onze tweede volledige dag hier, eindelijk gaan we eens de tijd nemen om het PortAventura park zelf écht te ontdekken. We staan iets vroeger op om op tijd het park in te gaan. Heel vroeg is dat echter nog steeds niet want hoewel het park wat eerder open is gaan de attracties bijna allemaal iets later en zeker niet allemaal tegelijk open. We kunnen dus eigenlijk nog steeds lekker op het gemakje doen. Dat zorgt er wel voor dat we, als we in het park zijn aangekomen, beginnen met een fijne spinner genaamd Volpaiute. Een Huss Flipper, die zoals te verwachten in een pretpark een enorm flauwe rit geeft, maar we hebben onze eerste attractie gehad!

Aangezien we nu toch al lekker aan het draaien zijn geweest gaan we meteen door naar het Mexico gebied waar we een ritje Serpiente Emplumada meepakken. Deze attractie zullen de meeste van jullie kennen als de Sombrero’s in Walibi Holland. Deze geeft gelukkig ook een veel betere rit dan Volpaiute. Hij heeft trouwens ook best mooie aankleding, later in dit verslag gaat daar ongetwijfeld een foto van voorbij komen.

We besluiten het daarna hoger op te gaan zoeken met een ritje Huracan Condor. Dit is een enorme Intamin vrije val toren met verschillende stoelconfiguraties. Sit-down, Sit-down tilt, Stand-up, stand-up tilt. Op zich zou het wel lekker zijn om eerst even aan de hoogte te wennen met de relatief rustige sit-down variant. Maar nee hoor, wij mogen meteen naar de stand-up tilt bank. Joepie 😅 De weg naar boven blijft op dit soort torens toch altijd een dingetje voor me. Ik ben er dan ook van overtuigd dat als ik te lang geen val toren zou doen ik er ook echt niet meer in durf. Maar gelukkig zijn we al snel boven, kunnen we nog even nerveus lachen naar de actiefoto camera en storten we daarna terug naar beneden. De extra lange val van een toren zo hoog als deze blijft een enorme kick geven.

Ondertussen is het tijd dat ook de eerste achtbanen gaan openen en we wandelen vanuit Mexico terug naar het Far West gedeelte om Tomahawk te gaan berijden, de kleinste houten achtbaan die het park heeft. Bijzonder aan deze CCI is dat hij zijn structuur deelt met de racing coaster Stampida (ook een CCI) waarbij, als je geluk hebt, tijdens de rit alle 3 de treinen elkaar tegelijk kunnen tegenkomen in een bepaalde bocht van hun lay-outs wat erg spectaculair is als het zo uitkomt. Deze eerste rit hebben we dat geluk niet maar bij een van de re-rides gelukkig wel. Maar eerst dit ritje op Tomahawk. Op zich een prima houten achtbaan die precies goed is voor het publiek waarvoor hij bedoeld is: families. Ik vond de Mini-llennium Flyer treinen van GCI die tegenwoordig op deze achtbaan staan wel vrij krap zitten. Zeker ook omdat dit een van de weinige achtbanen is waarin je je tas moet meenemen hier.

Tijd voor het nog wat serieuzere spul met Stampida! Eerst stappen we in de rode trein waar we een plekje fron-seat krijgen toegewezen en daarna is het de beurt aan de blauwe trein waar we wat meer in het midden zitten. Als snel komen we erachter dat hoe verder vooraan je zit hoe beter deze achtbanen te doen zijn. Front-seat is het namelijk nog best te doen, maar kom je wat verder achteraan te zitten zijn ze eigenlijk net wat te ruw. Enorm jammer want qua lay-out zijn ze echt wel heel erg gaaf. Het kostte me een paar ritjes om te snappen hoe de treinen elkaar onderweg verliezen om daarna recht op elkaar af te komen in dezelfde bocht waar ook Tomahawk voorbijkomt en later toch ook weer achter elkaar aan zittend te eindigen. Een hele toffe racer wat mij betreft maar die Kumbak treinen mogen wel weer vervangen worden.

Nu we toch zo lekker in achtbanen zitten, en alle flatrides in dit gebied al gedaan hebben, pakken we meteen door met El Diablo – Tren De La Mina! Ook wel Lifthill the ride genoemd 🤣 We krijgen een plekje achter in de trein aangewezen en dat zorgt bij de start van de rit meteen al voor flinke airtime. Direct na het station zit namelijk een redelijke drop en tegen de tijd dat het laatste karretje daar naar benden duikt is de trein al goed op snelheid. Ik vind het een erg toffe achtbaan maar stiekem wel jammer van die 2e lifthill, die voelt namelijk heel erg onnodig. Het enige wat je hierna namelijk doet is bergaf rijden richting lifthill 3 en naar mijn idee heeft de trein daar na de eerste lift al voldoende snelheid om daar terug te komen. Mits je er een iets lagere heuvel dan die 2e lift tussen zou zetten 😉

We hadden ook nog foto’s! Dit is dus El Diablo

Het weer is wederom fantastisch

En wat heeft dit park toch prachtig aangeklede delen die mooi in het groen zitten 😍

Wellicht zag je het al aan de bovenstaande foto’s maar wij merken inmiddels ook dat het vandaag een extreem rustige dag is. Alle attracties kunnen we of meteen of na een ritje of 2 wachten instappen. Ze gaan daar trouwens wel op een toffe manier mee om wat mij betreft. In veel parken zou je zien dat ze attracties met een enkele trein laten rijden en je lang stil staat in de rij. Hier rijden ze wel gewoon met meerdere treinen maar vullen dan gewoon maar een bepaald deel van de trein. Hierdoor bouwt zich steeds een mooi groepje aan mensen op dat vrijwel direct in kan stappen. Qua slijtage voor de treinen was kostbaarder maar het loopt voor ons als bezoeker wel lekker door. Enige nadeel is dat je vaak een beetje dezelfde posities in de trein hebt maar dat is meestal toch voor of achterin dus ik klaag niet 😉

We halen voor de lunch een wrap met nacho’s bij de Cactus Express en hebben ondertussen zicht op een klein showtje dat wort gehouden op het podium tegenover dit horeca puntje. Het showtje is vrij simpel met een acteur en Betty Boob die samen wat zingen en dansen maar dit scoort wel meteen veel punten omdat de zang live is. Wanneer we onze lunch op hebben vervolgen we onze weg door het park. We laten Dragon Khan en Shambhala voor nu even links liggen maar doen wel weer een ritje Street Mission want ze waren dat grote koekje alweer kwijt!

Had ik al gezegd dat het rustig was trouwens?

Nu we er toch zijn pakken we hier in SesamoAventura meteen ook even de kleine attracties mee. De Jet-Ski’s van Ernie, vliegtuigjes monorail van Grover, Tami-Tami (een Vekoma Junior Coaster die prachtig in groen en over het water aangelegd is) en Elmo’s traktoren pakken we allemaal even mee. Het zijn niet de toppers waar je het park voor bezoekt maar als het zo rustig is en je toch tijd zat hebt zijn ze wel vermakelijk. Sowieso is dit gebied best vermakelijk, de cartoon-achtige stijl met felle kleuren waarin alles is neergezet past erg goed bij het Sesam Straat thema en matched heel fijn met de tropische beplanting. Als ik dan toch een minpuntje moet noemen is het dat sommige bouwwerken inmiddels wel wat vaal beginnen te worden door de felle zon.

De trein stopt hier ook

Toet toet

Via het Polynesische gebied lopen we richting Mediterania om nu eindelijk ook Furius Baco eens te doen, maar we maken eerst een korte stop bij de Tutuki Splash! Niet om zelf in te gaan natuurlijk, ben jij gek 🌊 Maar wel om even te kijken hoe andere mensen een nat pak halen. Grappig om te zien dat, als de timing goed is, je op de lifthill bijna natter wordt van de splash van de boot voor je dan van de splash die je eigen boot maakt 🤭

Ik vind het Polynesische gebied overigens echt heerlijk om in rond te lopen, een groene oase van rust in zo’n bruisend pretpark

Hier gaat het er iets minder rustig aan toe!

Want op bovenstaande foto zie je het station van Furius Baco. Veel mensen (inclusief Yolande) vervloeken deze achtbaan om zijn ruwheid. En ja, na mijn eerste ritje kan ook ik niet anders dan toegeven dat ie rake klappen uitdeelt. Maar ik vind hem stiekem wel heel leuk! Sowieso verwachtte ik op de een of andere manier eigenlijk dat de lay-out alleen een langgerekte ovaal was. Dus toen de trein na de (enorm vette) lancering ineens rechtsaf ging in plaats van links was ik al enorm verrast. Maar die hoge snelheid, zo laag aan de grond en tussen de bermen door maakt het feest echt helemaal compleet. Ook het station ligt erg mooi op de heuvel bovenaan de wijngaard, heel tof gedaan!

We maken nog een heel rondje met de trein

Waarna we in de shaduw op het terras in Mediterania nog eens genieten van zo’n heerlijke Nube Frappe (echt waar, haal zo’n ding!). Ik maak nog een ritje Furius Baco en daarna wandelen we richting Shambhala voor de dag afsluiting 😉 Yolande wandelt echter meteen door richting het hotel omdat ze zich niet zo lekker voelt en door even te gaan liggen hoopt dat ze straks weer zin heeft in het diner. Ik doe nog een paar ritjes Shambhala waarna het ook voor mij tijd is om het park weer te gaan verlaten. Deze en de rest van de avonden eten we wel in het buffet restaurant van Hotel Gold River aangezien de Grand Opera gedurende de rest van ons verblijf gesloten is. Dat vinden we stiekem wel jammer maar gelukkig heeft het buffet wel voldoende afwisseling elke avond!

En we doen natuurlijk nog een drankje op het terras, Micha en Arco reizen morgen door naar Barcelona voor de IAAPA, wij blijven nog even hier 😉

We beginnen de woensdag met twee ritjes Huracan Condor, beide keren de reguliere sit-down variant terwijl we juist hoopten op 2 verschillende ritten, gevolgd door El Diablo. Onderweg maken we ook nog wat foto’s voor Yolande’s collectie “toen en nu foto’s” die vast nog een keer hier op het forum gaan verschijnen ook. En natuurlijk ook wat foto’s van het park voor jullie 😉

En het is in het Far West en Mexico gedeelte natuurlijk ook nog steeds Halloween 👻

Ik zei toch dat Serpiente Emplumada er gaaf uit ziet?

Tijdens onze wandeling door het park komen we ook langs het lagergelegen deel van het Chinese gebied. Daar hebben we zondag wel activiteit gezien bij de attracties maar de afgelopen dagen was het hekje daarnaartoe steeds dicht. Nu is hij wel open dus we besluiten een kijkje te nemen. Al snel blijkt helaas dat het hekje dicht had moeten zijn want in het hele gebied is geen attractie geopend en geen medewerker te zien. Dit is een van de bezuinigingen die gedaan is om het mom van de pandemie maar PortAventura misschien ook wel gewoon goed uitkwam. We ontdekken namelijk dat dit gebied eigenlijk aan sluiting heeft op het Polynesische gebied, maar het pad dat deze verbinding mogelijk maakt wordt onderbroken door een hek waar niet eens een poortje in zit. Het lijkt vrij permanent dus. Na ons rondje zit er dus niks anders op dan teruglopen naar waar we vandaan gekomen zijn en vandaar doorlopen richting SesamoVentura (en natuurlijk meteen een ritje Street Mission doen ook!).

Wederom een prachtig gebied

Deze boten die China en Mediterania verbinden varen dus helaas ook niet meer ☹

Hey jij ook hier?

25 jaar PortAventura én Halloween, wat wil je nog meer

Het is vandaag flink drukker in het park dan gisteren en aangezien we morgen ook met Mark afgesproken hebben in PortAventura besluiten we naar Ferrari Land te gaan voor de 2e ronde. De wachttijden zien er daar volgens een niet nader te noemen wachttijden website ook een stuk beter uit.

Eenmaal in het park besluiten we eerst wat te eten bij de Pit Lane, een hip restaurant met veel Ferrari memorabilia. Aangezien de wachttijden voor alle attracties in het park op 0 minuten staan maakt het eigenlijk niet uit waar we heen gaan. Maar het wordt natuurlijk Red Force. En daarna meteen nog maar een tweede rondje waarbij we worden ingedeeld op de eerste rij 🤩 We gaan zitten, krijgen onze duikbril op om te voorkomen dat onze ogen uit ons hoofd waaien en daar gaan we! WOW! Ik vond dit al een fantastische ervaring maar front-seat al die wind op je gezicht voelen is wel echt ultiem hoor, wat een gave coaster!

Daar zijn we weer!

Front-seat! (nee het station is van binnen echt niet mooi inderdaad)

Na dat ritje front-seat wordt het vast niet beter dus we gaan nog eens een keer voor Flying Dreams, had ik al gezegd dat het rustig was?

We doen nog een paar ritjes op de Thrill Towers, maken nog wat foto’s en sluiten daarna ons bezoek aan Ferrari Land af met nog 4 ritten Red Force waarvan opnieuw 2 ritten front-seat. Daar ga ik echt nooit genoeg van krijgen! Overigens leren we wel een belangrijke les ook, hoe verder je voorin de trein je zit hoe minder last je hebt van de trillingen. En daarbij is het dan ook nog eens zo dat voorin een coach op zich altijd wel gaat, maar achterin kan het best vervelend worden.

🏎🏎

Let’s go!

Hier aten we vanmiddag

Waar is iedereen?

Dag Ferrari Land, wij gaan we naar PortAventura!

In PortAventura aangekomen blijkt het ook hier inmiddels een stuk rustiger te zijn geworden. Ik pik daarom meteen even een ritje Furius Baco mee (Yolande had even genoeg geschud) en kom bij toeval op de eerste rij aan de binnenkant van de trein terecht. En daar is ie zowaar helemaal soepel 😅 Bizar wat een verschil er is tussen de verschillende zitjes in de trein. Daarna lopen we door naar Dragon Khan en Shambhala voor onze inmiddels traditionele dag afsluiting. Na die laatste ritjes lopen we door een verlaten park terug naar het hotel.

Gaaf gebied dit

Leuk detail dat bij Huracan Condor het dak van de tempel nog bovenop de toren balanceert en nét een klein beetje scheef hangt.

Ja echt leeg

Deze avond komen we @Erik en @luc136 bij het buffet en schuiven bij hen aan. Zij zijn vandaag aangekomen na de IAAPA in Barcelona bezocht te hebben. Die avond doen we met hen ook nog een drankje op het mobiele kantoor van de Dark Ride Database, het terras bij het hotel dus 😉

En ze hadden genoeg leuke boekjes bij om door te bladeren!

Op donderdagochtend gaan we weer lekker op tijd het park in en op zich kan ik de lijst attracties wel weer oplepelen die we deden maar voor jullie wordt dat wellicht net wat te repeterend dus ik houd het voor nu bij de dingen in het park die we nog niet eerder deden.

Onhandig als je een selfie wilt maken en het achter je steeds drukker wordt 🤣

We meeten deze ochtend met Mark (en kwamen Erik en Luc ook al weer even kort tegen) en samen met hem doen we een rondje in de splash battle Angkor. Ik ben geen fan van dit type attracties dus daarom hadden we deze eerder professioneel vermeden, maar ik ben nu toch blij dat we hem even meepakken. Omdat het lekker rustig is wordt je niet zeiknat gespoten door mensen vanuit andere bootjes maar kun je wel genieten van de gave omgeving waar je bootje je doorheen voert. Heel gaaf gemaakt maar wel jammer dat het zo ver van de doorgaande route van het park ligt. Ik denk dat daardoor veel mensen dit gebied ook zullen missen.

Vanaf deze verhoogde paden kun je een groot gedeelte van het traject bekijken.

Maar net iets té rustig nu natuurlijk

Angkor

We lunchen wat bij het tentje tegenover Shambhala en gaan daarna naar de show Halloween Forever. Yolande en ik zijn beide geen echte showliefhebbers maar Mark stelde het voor en ik ben blij dat hij dat deed. Deze show was echt goed! Acrobatiek die wordt begeleid door actuele, goed en ook een beetje stevige muziek die live gezongen wordt. En nog goed gezongen ook! 😎 Na de show gaat Mark richting zijn hotel en vervolgen Yolande en ik onze weg door het park. Aangezien vandaag onze laatste volledige dag in het park is bestaat deze dag vooral uit re-rides van de leukste attracties en attracties die we eerder nog niet deden.

Mooie doorkijkjes vanuit de trein

Ook in de Far West wordt er gezongen en gedanst voor Halloween!

In het kader van dingen die we nog niet deden maken we een ritje in de Silver River Flume, de naam verraadt het al: een log flume. Prima ding met een leuke ligging tussen de track van El Diablo in en een goeie hoge drop als finale! Vervolgens doe ik ook nog een ritje Break Dance waarna we neer strijken bij de volgende show: Bang Bang Halloween. Dit is een stunt show in het Far West deel van het park. Voor ons is het verhaal wat moeilijk volgen omdat alles in het Spaans is maar de grote lijnen worden op den duur wel duidelijk. Erg leuk vinden we de show alleen niet, hier en daar zit wel een goede stunt maar de stunts en met name de grappen zijn toch wel flauw. Normaal houdt ik daar wel van (Yolande wat minder) maar deze show kon ons beide niet bekoren.

Stilte voor de show

En waar we de dag in het park afsluiten laat zich wel weer raden…

En datzelfde geldt voor de avond 🤣

En dan is het vrijdag, onze laatste ochtend PortAventura voor we onze reis gaan vervolgen. Na het ontbijt checken uit en leggen onze koffers alvast in de auto. Daarna is het tijd om naar het park te gaan. We beginnen met twee ritjes Shambhala waarvan eentje back-seat, prima laatste ritjes voor deze vakantie zoals je zult begrijpen. Gevolgd door een ritje Dragon Khan waarna we weer meeten met Erik en Luc om samen met hen nog een ritje Street Mission, Angkor, Grand Canyon en Stampida te doen. Daarna is het voor Yolande en mij tijd om het park te gaan verlaten, we lunchen nog wat bij het hotel en gaan dan op reis richting Madrid!

Het blijven fantastische achtbanen

Details in de Street Mission wachtrij

Gezellig hier!

Zitten we hier ook eens als het nog licht is 😉

PortAventura is me echt enorm goed bevallen. Het is een prachtig park met toffe attracties. Van de slechte operations waar het bij Spaanse parken vaak over gaat hebben we eigenlijk niks gemerkt. Ondanks dat het zo rustig was werd overal goed doorgewerkt, stonden er altijd meerdere treinen op de baan en hoefden we nooit echt lang te wachten (ook niet op de wat drukkere dagen). Het enige wat een beetje jammer is is de manier hoe Ferrari Land ingezet is. Het zijn een beetje de Walt Disney Studios van PortAventura World. Er staan echt wel een paar toffe attracties maar het is gewoon niet compleet genoeg. En doordat je als resort gast maar één keer per boeking erheen mag en voor een extra dag moet bijbetalen blijft het er ook gewoon enorm rustig. Het zou in mijn ogen veel beter werken als het gewoon een themadeel van het PortAventura park wordt in plaats van een op zichzelf staand park.