Eén van de voordelen van wonen in Osaka is dat er zoveel te vinden is in en rondom de stad. Natuurlijk is er in Osaka zelf veel te doen, maar daarnaast zijn ook Nara, Kyoto en Kobe dichtbij. Veel nabij, en allen ook zeer diverse steden. Ik had daarnaast het geluk nabij een station van de Hankyu Line te wonen. Deze vervoerder verbindt via drie verschillende lijnen Osaka, Kobe en Kyoto met elkaar, waardoor ik vrij snel in het centrum van elk van deze steden kon zijn. Vandaag was één van die dagen waarop ik daar dankbaar gebruik van maakte. Vandaag was namelijk een vrije dag aan de universiteit, en daarom werd het tijd om weer eens even een achtbaantje te doen. Ik ging niet naar één van de grotere namen in de omgeving, maar naar Kobe Oji Zoo. Een dierentuin van gemiddelde grootte met een klein attractiegebiedje.
Het koste me ongeveer 50 minuten om bij het parkje te komen, van deur tot deur welteverstaan. Na drie treinen, waarbij ik dankbaar gebruik maakte van de zeer efficiënte overstapmogelijkheden tussen expres- en lokale treinen, kwam ik aan op het treinstation naast de dierentuin. Het viel op dat het druk was vandaag. Niet gek ook, want het was vandaag een speciale vrije dag. De nieuwe keizer werd namelijk gekroond vandaag, waardoor vele Japanners vrij waren en eropuit gingen. Voor de verandering wel eens fijn om in een wat drukker park te lopen in Japan.
Ik kocht een zeer goedkoop kaartje – tussen de 4 en 5 euro – wat me af liet vragen waar Japanse dierentuinen het geld vandaan halen. Subsidies? In ieder geval, met een kaartje op zak liep ik gelijk op mijn doel af, het pretparkgedeelte, wat het drukste gedeelte van de dierentuin was. Logischerwijs zitten de attracties niet bij het kaartje in, dus kocht ik een los kaartje voor de achtbaan. Eén was genoeg, want het exemplaar was een standaard powered baantje genaamd Pandash, met een enkele helix. Niet heel speciaal dus, maar als nieuwer exemplaar is, welke een baan met dezelfde lay-out heeft vervangen, is er wat meer aandacht geschonken aan de trein, met een aantal schattige figuurtje op zowel de voorkant als de achterkant van de trein. Zeker één van de schattigere treintjes die ik gezien heb. Over het ritje heb ik weinig te melden. Een vrij trage en kleinere powered coaster, maar leuk voor de doelgroep van dit pretparkgedeelte.
Japanse parken hebben bijna altijd een reuzenrad, en dit parkje, alhoewel er niet veel attracties stonden, was geen uitzondering. Ik kocht dan ook een kaartje voor het reuzenrad en genoot van het uitzicht over zowel de dierentuin als Kobe, wat in mijn ogen zeker een ondergewaardeerde stad is aangezien ik er onder toeristen weinig over hoor. Reuzenraden zijn altijd leuke meepakkers, en ik sla ze dan ook vrijwel nooit over.
Natuurlijk ging ik ook een rondje door de dierentuin. Iedereen die wel eens een Japanse dierentuin heeft bezocht weet wel wat ik bedoel als ik zeg dat ik niet vrolijk wordt van Japanse dierentuinen. Kleine verblijven en vaak veel gebruik van beton. Dat was hier niet anders. Als pretparkfan ga ik niet elk dier bespreken, maar ik wil wel even benoemen dat hier best een grote verscheidenheid aan dieren was. Zo waren olifanten, koala’s, rode panda’s – misschien wel mijn favoriete dieren – een aantal katachtigen, nijlpaarden, zebra, giraffen en nog veel meer. Interessant was wel dat er in het gebiedje met wat kleinere knuffeldieren een zeer lange rij te vinden was, welke al afgesloten was ondanks dat de zoo nog uren open was. Of dat voor het op de foto gaan of knuffelen van dieren was weet ik nog steeds niet, maar het liet de Japanse gekte om één bepaalde populaire activiteit in massa’s te doen maar weer eens goed zien.
Het hoogtepunt was echter de panda. Kobe Oji Zoo is namelijk één van de drie locaties in Japan met één of meerdere panda’s. En dat was te zien. Het was er smoordruk, het personeel hield er goed orde zodat iedereen niet stil bleef staan waar het niet mocht, en het aantal grote cameralenzen was niet op één hand te tellen. Zoals bekend zijn panda’s niet de meest actieve dieren, en dit exemplaar was daarop geen uitzondering. Het beest zat er ontspannen bij, te rusten en te eten, en bewoog niet heel snel of veel. Wel is het natuurlijk een prachtig dier, en schattig ook, wat de populariteit logisch maakt. Ik had geluk dat ik mezelf langzaam naar voren kon bewegen, van het looppad af naar het stukje waar je stil mag blijven staan, om uiteindelijk vooraan te belanden, zodat ik even rustig kon kijken. Zeer fijn natuurlijk, want panda’s vind je niet op heel veel plekken en daarnaast moet je ook maar net geluk hebben dat het dier actief is, wat op het moment dat ik er vlakbij stond het geval was.
Kobe Oji Zoo was fijn om te bezoeken voor een paar uurtjes. Ik kan nog steeds niet heel erg blij worden van Japanse dierentuinen, al was dit exemplaar niet het ergste geval dat ik heb gezien. De dierentuin heeft een grote variatie aan dieren, zeker voor de middelgrote oppervlakte, en het is zeker fascinerend om naar niet-alledaagse diersoorten te kijken. Verder was attractiegedeelte klein maar fijn. Voor de achtbaan was ik gekomen, maar in het totale plaatje is het gewoon een leuke extra bij een middelgrote dierentuin.
Wel vraag ik me af of weinig leefruimte wel goed is voor dieren. Wat dat betreft ga ik liever naar een dierentuin als Wildlands waar dieren meer ruimte hebben. Natuurlijk zijn de dieren daar nog steeds opgesloten, maar het geeft een minder wrang gevoel dan bij de gemiddelde Japanse dierentuin. Dat wil niet zeggen dat ik een slechte tijd heb gehad, anders was ik natuurlijk niet gegaan, maar ik ben nog altijd in dubio of het misschien niet beter is dit soort locaties helemaal over te slaan.
