Diep in het bergachtige deel van Groot-Brittannië waar er zelfs een plaatsnaam bestaat die niet ongeoefend uit te spreken is, namelijk Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch en het hondenras zijn oorsprong vind waar de Engelse koningin dol op is, de Welsh Corgi, ligt ook een park waar je normaliter niet zo snel komt.
Oakwood Theme Park is tegenwoordig een park van Aspro, welke ook bijvoorbeeld eigenaar is Walygator in Frankrijk, niet echt iets om een vreugde dansje voor te doen.
Maar als ik de vlogs moet geloven van diverse Engels pretpark liefhebbers staat er wel een houten achtbaan die als een van de beste in Engeland bekend staat en hierdoor een van de reden om mee te gaan met deze trip.
Afijn, in de vroege ochtend rijden we de ingang van Oakwood voorbij en wordt de bus in het park geparkeerd althans zo lijkt het wel. Wat meteen opvalt is dat het park wel mooi groen is maar niet echt een soort van main street heeft of zoiets.
Het uitzicht zodra we de bus uitstappen.
Woodie!
Maar eerst de ERT deze ochtend en wat voor een! De hoogste, snelste en steilste coaster van heel Wales! Speed: No Limits is een Gerstlauer Euro Fighter en volgens mij zijn de meeste van deze types niet echt geliefd en ikzelf kijk er ook niet echt naar uit.
Maar geheel tegen de verwachting in blijkt het eigenlijk best een aardig baantje te zijn. Achterin is ie naar mijn mening plezieriger als voorin maar overall gewoon een leuk baantje.
Het park is op ongeveer 30 Nederlanders nagenoeg leeg en lopen we naar de baan waar we op het einde van de dag ook een ERT op hebben. “even kijken naar het verschil tussen nu en vanavond” zeggen sommigen. De woodie van het park is de volgende, Megafobia de houten coaster uit 1996 was totdat Wickerman gebouwd werd de nieuwste woodie van Groot-Brittannië. Best wel bizar dat het 21 jaar lang geduurd heeft, als je het mij vraagt.
Ik vind Megafobia leuk maar geen uitblinker, de baan heeft leuke en minder leuke stukken. Voorin is ie wat mij betreft wel beter als achterin, daar krijg ik toch wel enkele klappen te verwerken.
Ook tof dat het winkeltje wat bij de coaster ligt onderdelen verkoopt van diverse attracties, hier wordt dan ook de prijs voor de bingo gekocht!
Best een flinke layout.
Grotendeels lachende mensen.
Mooie plek voor een woodie.
We hebben er zin in!
Oakwood is best heuvelachtig en een perfecte plek voor een rodelbaan, het ziet er allemaal niet echt spectaculair uit maar is toch geinig om te doen, spectaculair wordt ie als er een van ons vergeet te remmen en door het station knalt, de operator kan nog net op tijd wegduiken.
Een baan met opstart problemen is Creepy Crawler diverse pogingen maar de baan schiet telkens in storing, na een lachwekkende rondje in een scary maze, maken we toch snel een ritje in de baan. De beugels zitten niet lekker en verder is het er een puur voor de credit. Nog een voor de credit is de laatste baan die hier geïnstalleerd is Crocodile coaster, de baan uit 2013 is onderdeel van een “nieuw gebied” met als thema Neverland. Gelukkig staan we deze keer door het gebrek aan bezoekers niet echt voor paal.
Mooi hoor!
Aanschouw een rodelbaan specialist.
Dit ziet er dan nog wel geinig uit
Alles voor die verdomde bingo.
De laatste baan van de dag is Treetops Rollercoaster deze Zierer Tivoli trakteert je op een aardig ritje door de bossen van Oakwood. Verder niks aparts, gewoon geinig.
Wat is het toch met waterattracties in Engeland, de meeste die het land rijk is trakteren je op een zeiknatte afloop.
En ook hier hebben ze er 2 staan, waarvan er een ook nogal wat souplesse en behendigheid vraagt van de berijder. De kans dat je een nat pak haalt bij Waterfall is groot, zelfs de technische dienst welke op een bankje aan het lunchen is kijkt gespannen toe en de telefoontjes komen uit de zakken. Maar helaas lukt het ze om er droog uit te komen, ikzelf waag me er absoluut niet aan.
Deep in the woods.
We hebben een fan.
De heren zijn behendiger als dat de toeschouwers gehoopt hadden.
Nog zo’n waterattractie, maar dan een waar je gegarandeerd zeiknat uitkomt is Drenched de naam zegt het eigenlijk al.
De animo is er vandaag niet echt voor, maar toch zijn er enkelen die een ritje willen maken. Na een half uurtje wachten vertrek dan toch een bootje, dat ligt niet aan de operations, er zijn blijkbaar 14 mensen nodig voordat het bootje kan/mag vertrekken.
De drop van 30 meter onder een hoek van 87 graden ziet er indrukwekkend uit en na al die lachende mensen maakt het mij toch nieuwsgierig om een ritje te wagen. Gelukkig kan de poncho geleend worden en na meerdere ritjes houdt zelfs die het water hier en daar niet meer tegen. Wat een toffe ride die helaas een niet al te beste geschiedenis kent.
Die drop!
Zeiknat dus!
Na wat re-rides zit onze dag er in Oakwood weer op en moet er weer een flink stuk gereden worden, gelukkig is het quiz avond in de bus.
Ik heb me, mede door het gezelschap, best goed kunnen vermaken in het park. De rides zijn oke maar het park blinkt eigenlijk nergens in uit.
Megafobia en de relatief afgelegen ligging waren redenen om mee te gaan, maar ik zie me hier niet snel terugkomen.
Meer valt er eigenlijk niet te zeggen en dat is ergens best jammer.
Bedankt voor het lezen en doe even een duimpje omhoog, het volgende report komt van “UK's Most Thrilling Theme Park” als we de slogan moeten geloven, we gaan naar Thorpe Park.
