Taiwan is in de ban van kleurrijke figuurtjes. Op het vliegtuig zagen we al gestileerde kippen en varkentjes terwijl we onze maaltijdkeuze maakten, maar ook ter plaatse gaat het feest verder. Ik zie schattige beestjes op de kopsteunen van bijna elke trein, op vele reclameborden en in de drukke uitgaansbuurt van Taipei zijn ze alomtegenwoordig. Het is bijgevolg niet verrassend dat ook de entertainmentsector veelvuldig gebruik maakt van zulke schattige figuren. Dat merken we vandaag in E-DA Theme Park, het eerste Taiwanese pretpark dat we bezoeken. De hoofdmascotte van dit park is een lichtblauwe neushoorn die zichzelf in de meest kitscherige kostuums laat zien. Wil je zo’n cute neushoorntje bellen zien blazen of zie je ‘m liever als een toeterende matroos? Dan is E-DA World jouw place to be.
E-DA World is bij ons in Europa niet of nauwelijks gekend, maar voor Taiwanezen is dit een geliefde bestemming. Ze komen logeren in het luxueuze E-DA Royal Hotel, ze gaan naar de film in de E-DA Cinema, ze genieten van een show in het E-DA Royal Theater en ze spenderen hun dollars in de E-DA Outlet Mall. Dit reusachtige shopping center vormt het hart van het resort en het verbindt alle andere onderdelen met elkaar. Alsof dat nog niet genoeg is, plaatste men een gigantisch reuzenrad op het dak van de mall en werd er wat Vegas-achtige decoratie voorzien. Wat Lotte World in Zuid-Korea is, dat is E-DA World hier in Taiwan: een entertainmentgigant die voor iedereen wel iets te bieden heeft. Wij lunchen in de food court van het winkelcentrum en maken ’s avonds een rondje op het reuzenrad, maar de hoofdreden voor ons bezoek is E-DA Theme Park.
De absolute koning der verzonnen records is Phantasialand. Dit Duitse pretpark pakt onder andere uit met de gelanceerde achtbaan die zichzelf het vaakst kruist en de langste Junior Boomerang ter wereld. Maar er zijn meer pretparken die dit soort nietszeggende records of bijzonderheden onnodig uitvergroten. E-DA Theme Park promoot zichzelf bijvoorbeeld als the only Greek Aegean Sea styled theme park in Taiwan. Da’s absoluut niet gelogen, maar zo’n unieke prestatie is het natuurlijk ook weer niet. Ik moet echter toegeven dat het themaniveau hier onverwacht hoog ligt. De visuele blikvangers van dat enige Griekse park zijn een Santorini-achtig heuvellandschap, een imposant Trojaans Paard en het kolossale Trojan Castle dat achterin het park ligt.
Het is al half twee wanneer we E-DA Theme Park betreden. Daardoor genieten we van een speciale toegangsprijs voor late bezoekers – het kost ons nauwelijks 19 euro om binnen te geraken – maar het legt ook enige druk op onze schouders. Een coaster-bingo is namelijk ons einddoel en daar hebben we nog exact drieënhalf uur de tijd voor. Ondanks de grote opkomst van schoolgroepen blijkt al vlug dat we ons weinig zorgen moeten maken. Naast de jeugd in keurige schooluniformen is er namelijk amper volk in het park en noemenswaardige wachtrijen zijn er haast nergens. Enkel voor onze eerste attractie moeten we zowat dertig minuten aanschuiven. Maar goed, dat heb ik graag over voor m’n eerste Taiwanese achtbaan.
Die achtbaan is de Roof Junior Coaster, een attractie z’n naam niet gestolen heeft. Het is inderdaad een junior coaster (eentje van de Italiaanse constructeur Fabbri, om precies te zijn) en hij werd inderdaad op het dak van dat Trojan Castle geplaatst. We nemen dus de roltrap naar de vierde verdieping en sluiten aan in de rij, waar er plotseling tientallen ogen op die twee gekke westerlingen gericht zijn. Zelfs de operator is duidelijk onder de indruk van onze aanwezigheid en noemt ons two very handsome men vooraleer hij op de startknop drukt. Ik ervaar het allemaal als plezierig en gek genoeg blijkt de eigenlijke rit ook schitterend. Dit komt onverwacht: Roof Junior Coaster is een standaard spinning wild mouse zoals de Kung Fu Panda-baan van Gardaland en zulke dingen zijn niet bijzonder. Ons voertuig begint echter zo extreem hard te draaien dat ik volledig gedesoriënteerd geraak. Het resultaat is een hilarische rit die we wellicht allebei niet vlug zullen vergeten.
Als je ooit gedatet hebt, weet je dit wellicht: dingen die er langs de buitenkant goed uit zien, zijn vanbinnen niet noodzakelijk mooi. Hetzelfde mag gezegd worden over dat imposante Trojan Castle. De E-DA Fun Zone die daarin geïntegreerd is, blijkt namelijk niet heel interessant. Het enorme gebouw werd gevuld met simpele kinderattracties uit de standaardcatalogus. De vliegende fietsen, de brandweermolen en zo’n Crazy Bus zijn leuk voor kinderen, maar ze hadden gerust wat extra thema kunnen gebruiken.
Gelukkig zijn er ook uitzonderingen; attracties die wel overtuigen. Eentje daarvan is Feeling Taiwan, een Flying Theatre waarin we over de mooiste plekjes van het eiland vliegen. Verrassend genoeg is dit een soort miniatuurversie van het bekende Soarin’-concept. De zaal bevat drie beweegbare banken voor vijf passagiers, wat een nogal beperkte capaciteit oplevert. Dat is vandaag niet echt een probleem, maar op drukke momenten sta je hier wellicht lang te slalommen. Is de uiteindelijke rit het waard? Ik zeg voorzichtig ja. De beelden zijn wat minder scherp dan in Disney of Europa-Park, maar de film is vermakelijk. Ik herken onder andere Lotus Pond, wolkenkrabber Taipei 101 en het machtige Taroko National Park, drie bezienswaardigheden die we tijdens deze reis allemaal in real-life zien. En zoals dat bij een Flying Theatre hoort, eindigt deze luchtdoop met vuurwerk boven E-DA World. Hmmm… waar zou men dat idee gehaald hebben?
Een andere verrassende attractie in het indoor-gedeelte is Dark Ride. Wanneer we die naam zien, verwachten we immers… tja, een dark ride. Het is dus een bescheiden surprise om na vijf minuten plaats te nemen in een Junior Coaster van Vekoma. Voor het thema van deze indoor achtbaan haalde E-DA World nogmaals z’n inspiratie bij Disney, want enkele decoratie-elementen lijken gebaseerd op Journey to the Center of the Earth in Tokyo DisneySea. Natuurlijk is het flauwekul om een Taiwanese familieachtbaan te vergelijken met een van de beste Disney-attracties aller tijden, maar toch blijkt Dark Ride een uitstekende ervaring. Het is een erg soepele baan, de rit duurt relatief lang en er werden enkele leuke lichteffecten toegevoegd. Hoewel ik dit niet wil bombarderen tot ’s werelds beste overdekte rollercoaster, is dit wel zo’n typische attractie die boven alle verwachtingen presteert. Mis ‘m dus in geen geval.
De E-DA Fun Zone bestaat vooral uit felgekleurde kinderattracties. Toch gaat het er in de kelder opeens een stuk duisterder aan toe. Op verdieping -1 werden namelijk heel wat griezelig ogende VR-rides verzameld. Zouden deze zo verrassend uit de hoek komen als Derren Brown’s Ghost Train in Thorpe Park? Ik hoop het van ganser harte, maar ik kan het niet bevestigen. Medewerkers waarschuwen ons voor lange wachttijden (zelfs ondanks het feit dat er bijna niemand staat aan te schuiven) en onze interesse in virtual reality is sowieso beperkt.
We verlaten het Trojan Castle en we wagen ons opnieuw in de zwoele buitenlucht. Het is een bewolkte namiddag, maar over de temperatuur mag ik niet klagen: het wordt vanmiddag zowat dertig graden en verkoeling is dus welkom. En wie verkoeling zegt, die zegt bootjes. Bootjes heeft E-DA Theme Park trouwens in alle vormen en maten. Je kan voor het klassieke pretparkvermaak gaan in een schommelschip…
… of je kan opteren voor een vaartocht in de Splash Battle.
Noch het heen en weer zwaaiende schip, noch dat doorweekt makende watergevecht kunnen me overtuigen tot een ritje. Een derde attractie met boten is echter wel een must-do. Ik heb het over Flume Ride, een dertig meter hoge Shoot-the-Chutes. Dat is een puike prestatie voor een dergelijke attractie en hij behoort daardoor automatisch tot de topattracties van E-DA World. Tussen de twee lifthills zit bovendien een vaag stukje achtbaanrail, waardoor deze Flume Ride een officiële notering op coaster-count behaalde. Ik geef toe dat ik deze splash in normale omstandigheden wellicht had overgeslagen, maar de lonkende achtbaancredit heeft me overtuigd. Ik koop dus, net zoals haast elke Taiwanees dat doet, een plastic poncho en geef me vervolgens over aan het brute watergeweld.
Flume Ride torent hoog boven het park uit, maar in realiteit is de attractie nauwelijks zichtbaar. Het tamme achtbaangedeelte bevindt zich bovenop een dak, de splash-zone is goed verstopt en ook het driekoppige monster (een opvallend thema-object vlak naast de baan) is nauwelijks op foto vast te leggen. Dat is jammer, want zulke rides leveren altijd visueel vermaak van de bovenste plank. De rit is echter vrij basic: het coastergedeelte stelt niks voor en alles draait uiteindelijk rond die ene plons. En wat voor een plons! Ik zit ineengedoken onder m’n poncho, maar voel wel hoe het water secondenlang op me neer blijft klateren. Die 30 dollar kostende plastic zak was ongetwijfeld de beste aankoop van vandaag.
Van de beste aankoop naar de grootste teleurstelling van de dag. Stel je voor dat Taron een hele dag buiten bedrijf is tijdens jouw bezoek aan Phantasialand. Of dat TRON z’n jaarlijkse onderhoud krijgt terwijl jij naar Shanghai Disneyland gaat. Het feit dat Big Air vandaag dicht blijft, hoort in dezelfde categorie thuis. Big Air is de huidige naam van het achtbaantype dat ooit legendarisch werd als de Hammerhead Stall van Vekoma. Verscheidene parken – waaronder ook Six Flags Holland – toonden interesse in deze imposante shuttle coaster, maar uiteindelijk werden de meeste plannen geannuleerd. E-DA Theme Park kreeg in 2010 echter het eerste en voorlopig enige model ter wereld.
Zo’n Big Air is eigenlijk een halfpipe, net zoals RC Racer in Walt Disney Studios. Toch is de baan met z’n 64 meter beduidend hoger en de voertuigen zijn bovendien ontworpen om rond hun eigen as te draaien. Dat unieke gimmick blijkt tegenwoordig helaas niet meer te werken, waardoor Big Air stiekem een simpele schommel geworden is. Of althans… dat probeer ik mezelf wijs te maken wanneer ik vandaag beteuterd naar de levenloze baan staar. De topattractie van een pretpark missen is niet leuk en al helemaal niet wanneer het over een Hammerhead Stall gaat. Pijnlijk.
Net zoals de meeste pretparken dat in oktober doen, heeft E-DA Theme Park enkele extraatjes in petto voor Halloween. Er zijn schattige pompoentjes en banners verspreid doorheen het hele park, terwijl er in het openluchttheater een kleinschalige Halloween-show voorzien werd. Wij proeven de griezelige sfeer met een bezoekje aan Ship of Souls, een walk-through door een duister piratenschip. Aan de ingang wordt er iets geafficheerd over augmented of virtual reality, maar we geraken er niet helemaal wijs uit. En aangezien ook de locals er niks mee doen, wandelen we gewoon naar binnen. Acteurs zijn er niet, maar de sfeer is optimaal en er werden enkele geslaagde schrikeffecten geïntegreerd. Acteurs blijken trouwens overbodig, want de tienermeisjes voor ons gillen nu reeds de longen uit hun lijf. Onverwacht sterk spookhuis.
De opvallendste thrill ride van E-DA Theme Park is een 60 meter hoge Booster, net zoals je die op de kermis terugvindt. Ik ben ooit kotsmisselijk geworden van een ritje Eclipse op de Antwerpse Sinksenfoor en zeg sindsdien neen bedankt tegen zulke draaiende machines. Dat betekent dat we stilaan afscheid mogen nemen van E-DA World. Een extra rondje op die doorweekte Flume Ride is wat mij betreft niet nodig en het lijkt er (helaas) ook niet op dat Big Air plots gaat openen. Ik geef het toe: het was een aardige domper om die rollercoaster vandaag roerloos te zien staan. Het is de enige grote topper van E-DA en we bleven als achtbaanliefhebbers dus op onze honger zitten. Toch heb ik er geen spijt van dat we E-DA Theme Park bezocht hebben. Het park is qua thema namelijk verrassend sterk en die celebrity-achtige ervaring bij de Roof Junior Coaster was erg grappig.
Kom ik hier ooit nog eens terug? Graag, maar dan liefst met een garantie dat Big Air open is of na de toevoeging van een grote nieuwe coaster. Heb ik er spijt van dat we E-DA World kozen en daarvoor ons bezoekje aan Formosan Aboriginal Culture Village annuleerden? Misschien een heel klein beetje. Ik had de nagenoeg exacte Atlantica-kopie en de fel gethematiseerde Suspended Looping Coaster van dat cultureel verantwoorde pretpark ook graag eens gezien. Langs de andere kant: volgens de voorspellingen zouden we Formosan Aboriginal Culture Village in de plensende regen bezocht hebben, terwijl we hier van een zomerse namiddag genoten. Laat ons dus vooral niet denken aan hetgeen we gemist hebben, maar wél aan hetgeen er nog komen gaat. De volgende dagen reizen we immers via Janfusun Fancyworld (het enige Taiwanese pretpark met B&M-achtbanen) en Lihpao Land (het park dat wereldberoemd werd dankzij z’n Tilt Coaster) naar de levendige hoofdstad Taipei. Ik zeg dus vaarwel tegen al die schattige mascottes…
… en zie jullie graag in het volgende verslag terug. Wordt vervolgd.
Glenneke
