Langste Achtbaan
De Steel Dragon, die op 1 augustus 2000 te Nagashima SpaLand in de Japanse provincie Mie, in gebruik werd genomen, is een giga achtbaan zonder omkeerlussen. Hij werd ontworpen door Steve Okamoto en is de snelste en langste achtbaan ter wereld en tevens de baan met de langste val. De inzittenden worden 95 meter omhoog gevoerd alvorens aan een val van 93,5 meter met een snelheid van 150 kilometer per uur te beginnen. Tijdens de 2.479 meter lange rit wordt ook nog een heuvel van 74 en van 64 meter hoog genomen, zodat de passagiers in totaal over een afstand van 365 meter vallen.
- Guinness Book of World Records 2002
Dat was klare taal die ik op 15-jarige leeftijd las. En dat was dan ook maar meteen duidelijk; ooit, ik wist nog niet hoe, maar ooit zou ik die achtbaan een keertje doen. In die periode van mijn leven zijn veel ijkpunten op de pretpark bucketlist gevormd. Cedar Point, Six Flags Magic Mountain, Alton Towers, Walt Disney World. Met alle reizen naar het Westen van afgelopen jaren heb ik een aardige slag weten te maken, maar voor Steel Dragon, of Steel Dragon 2000 om volledig te zijn, was een reisje naar het Oosten nodig.
Afgelopen augustus heb ik met Robert Bogers dit tripje gemaakt. Ik kan alvast verklappen dat behalve cultuur, steden en natuur, ook Universal Studios Japan, Tokyo Disneyland en Tokyo DisneySea op het programma stonden, maar daarover later meer in andere tripreports. We beginnen met het inlossen van de eerste vlaag uit het verleden; Nagashima Spa Land, een pretpark met dertien achtbanen nabij de grote stad Nagoya.
Met jaarlijks bijna zes miljoen bezoekers staat Nagashima Spa Land op de achtste plek van best bezochte pretparken in Azië. Het resort is geopend in 1966 en heeft behalve een attractiepark ook nog een kuuroord, zwembadparadijs, hotel en shopping mall. Vanaf het einde van de jaren '70 is het park gaan investeren in achtbanen. Dit jaar nog is hun grote witte houten achtbaan omgedoopt tot een van de meest bijzondere RMC banen, maar het park heeft zich wereldwijd op de kaart gezet met de nu nog altijd langste achtbaan ter wereld.
En daar staatie. Woehoe!
Wie Nagashima Spa Land wil bezoeken en geen eigen auto heeft, kan het best met de lokale bus vanuit Nagoya reizen. Die doet er drie kwartier over vanuit het centrale station en zet je direct af voor de parking. Aan de entree kun je losse ticketjes per attractie kopen, of 1 keer een zestig euro neertellen voor het complete park. Wij verkiezen die laatste optie, aangezien een los ritje Steel Dragon al een euro of 15 kost. Wel worden we gewaarschuwd door de zeer vriendelijke en altijd goedlachse Japanse medewerkers; tijdens regen kunnen grote attracties gesloten worden en ze verwachten vandaag heel wat regen.
OK, geen moment te verliezen dan! Het is nu nog droog, dus snel doen waar we voor gekomen zijn.
De spanning loopt extra op omdat ik op meerdere plekken gelezen heb dat je maximaal 1 meter 85 mag zijn om in deze achtbaan te kunnen. Precies mijn lengte, zo staat het in mijn paspoort. Op zich geen probleem dus, maar als westerling val je sowieso al op hier dus wat je niet wil is dat je uit de rij wordt gepikt en tijdens het opmeten erachter komt dat je een halve centimeter bent gegroeid. De ironie, eventueel te groot zijn voor de grootste van de wereld. Wat een metalen unit is dit zeg. Niet normaal.
Het is echter behoorlijk rustig in het park waardoor we bijna meteen in kunnen stappen. Alle spullen in het gratis kluisje, snel die beugel dicht en stuur die trein maar de lift op! Drie, twee een... yes. Daar gaatie.
Topbaan! Steel Dragon 2000 is hoog, lang en krachtig. Vanaf de 95 meter hoge lifthill ben je het hoogste puntje van de wijde omgeving, de elementen waar je doorheen ragt zijn groots en vooral het bochtenwerk tijdens de aanvang van de tweede helft van de baan trekt flink door. Er zit een ietwat vreemd stuk rechtdoor in richting de camelbacks en deze laatste reeks kleine heuveltjes achter elkaar duren lang en hebben een hoog fun gehalte.
De operations in Nagashima Spa Land zijn niet opperbest. Zoals ik het ervaren heb wijt ik het aan de Japanse cultuur. Japanners zijn geduldige mensen en leven strict volgens de regels. De veiligheidsprotocollen voorafgaand aan iedere rit worden allemaal niet op de meest efficiënte manier uitgevoerd, maar regels zijn regels dus zo doet men het. Dit heeft vrij lange dispatch tijden als gevolg, waar in de voor ons gelukkig korte wachtrijen vervolgens ook helemaal niemand zich druk om lijkt te maken. Dit zorgt er echter ook voor dat wachten op een voorbij razend treintje er in dit park meestal niet in zit tijdens het fotograferen...
Maar hee, ik klaag niet! Ik heb hem gedaan! De langste achtbaan ter wereld. Bam. Helemaal niks kan mijn dag vandaag meer verpesten.
Fotografeer het staal.
De liefhebber komt hier goed aan zijn trekken. Het gebied rondom de baan is goed bewandelbaar en dat levert bijzondere plaatjes op. De kans op aardbevingen lijkt mij overigens de beste verklaring voor de hoeveelheid staal die hier gebruikt is.
High Five! Bedankt voor de rit. We komen nog wel een paar keer terug vandaag, maar eerst door naar het andere hoogtepunt van het park;
Hakugei.
De meest bijzondere RMC baan die je vooralsnog gaat zien op de wereld.
Goede timing dat we deze coaster kunnen meepikken; pas een paar maandjes open is ie. En dat is zeker te zien; alles staat nog strak in de verf.
Nog niet heel lang geleden zag ik op internet met pijn in het hart de zaag in deze achtbaan gaan die tot voor kort misschien wel 's werelds mooiste houten achtbaan was, onder de naam White Cyclone. Het witte hout dat enkele enorme helixen vormde gaf het bouwwerk een gevoel van een moderne kathedraal mee.
Maar inmiddels weet de kenner ook wel dat een RMC baan een vaak meer dan waardige upgrade voor een achtbaan is; en dat geldt ook voor Hakugei. En aanschouw de visuele pracht hier; zelfs de anders grijs gelaten stalen balken die de rails ondersteunen, zijn hier in prachtig wit mee geschilderd.
Hakugei is, net als White Cylcone dat was, een plaatje om in te lijsten.
En hoe is de rit? Fantastisch! Wat een supergave coaster is dit. Persoonlijk vind ik het de beste RMC die ik tot nu toe heb gedaan; ik heb drie ritten gemaakt (frontseat, backseat, midden) en ik vind 'm nóg beter dan Steel Vengeance. De baan heeft hoogte, lengte, snelheid, een verrassend verloop... en een waanzinnig uiterlijk. Deze machine is op geen manier inwisselbaar met een andere achtbaan die je gedaan hebt.
Even het reuzenrad in, nu we de belangrijkste zaken gedaan hebben. Met een hoogte van 84 meter zeker geen kleintje.
Zicht op Hakugei.
Fenomenaal uitzicht.
De footprint van de oude layout is nog goed te zien.
Als een sierlijk lint ligt de track over de glooiende heuvels gedrapeerd. Je maakt gekke bewegingen, maar nergens is de rit oncomfortabel. Het suist. Woesj.
Aanschouw de andere zijde van het park. Vanzelfsprekend domineert Steel Dragon 2000 de skyline, maar het park heeft meer te bieden. Een flying coaster met de naam Acrobat, een tweetal Schwarzkopf achtbanen waaronder een klassieke shuttle loop, een Arrow kurkentrekker achtbaan, een S&S Freespin, wat kleinere kinderbaantjes en een Pipeline Twister coaster.
Zeldzaam momentje: een trein op Steel Dragon 2000. Een uurtje nadat we in het park zijn, begint het te regenen en de toon voor de rest van de dag wordt daarmee gezet. Vanaf dat moment opereert het park in een half-slaap half-wakker modus, waarbij het overgrote gedeelte van de dag alle grote achtbanen stil liggen. Hakugei is een van de weinige coasters die de hele dag door blijft rijden, maar uiteindelijk lukt het ons om, ondanks de rust, slechts 7 van de 13 coasters in het park te kunnen doen.
En zelden heeft me dat zo weinig geïnteresseerd als vandaag. Steel Dragon en Hakugei in the pocket. Wat wil een mens nog meer op zo'n dag. De kaarten waren anders geschud als die eerste geen succes was geworden, maar wat prijs ik mezelf gelukkig dat ik hier met paraplu en glimlach op mijn gezicht rond kan wandelen.
De camera nog iets meer naar links pannend zien we dat Nagashima Spa Land eigenlijk helemaal niet zo groot is. Rechts van de hotels vind je nog een relatief nieuw kindergebiedje, waarin Peter Rabbit als achtbaantje voornamelijk de visuele dienst uit doet. Ook erg bijzonder is de bruine coaster rechts in beeld, die tussen de bomen heen dendert; een baan van het merk Togo waarbij het uit ziet alsof de rails van PVC buisjes gemaakt zijn.
Hapje eten dan maar! Japanners eten met hun ogen en dat is overal te zien, zo ook in de pretparken. Appetijtelijke gerechtjes voor schappelijke prijzen. Top hoor.
Ok, als ik nog 1 achtbaan meer had mogen doen in dit park, dan was dat deze geweest. Ultra Twister is een Pipeline Twister coaster van Togo, en van dit zeldzame model bestaan wereldwijd slechts vier exemplaren (allen in Azië te vinden). De machine heeft een cultstatus onder de liefhebber omdat ie in RollerCoaster Tycoon voor komt, maar hier blijft het enkel bij kijken.
Datzelfde geldt ook voor deze B&M Flying. Acrobat heeft in het begin van de ochtend een keer of twee met lege treinen gedraaid, maar daarna blijft het stil. Zonde, maar deze kun je wel missen.
Twee muisbaantjes! Die staan er ook nog. Een zijde is open.
Een loopspookhuis. Het is duidelijk geen vlak waarop het park uitblinkt, maar de gekke ouderwetse krakkemikkige poppen binnen geven een unheimisch gevoel dat op vakantie, zo ver weg van de bekende Westerse wereld, toch wel bijzonder voelt.
Ik heb geen idee.
Een klassieke Arrow corkscrew! Deze kunnen we ook doen. Nog niet zo heel erg lang geleden is deze achtbaan samen met Ultra Twister naar deze zijde van het park verplaatst, om op de oude plek ruimte te maken voor het Peter Rabbit gebiedje. Hier beneden aan de voet van Steel Dragon 2000 levert dat fraaie plaatjes op.
Jawel hoor, er zijn ook nog andere mensen in het park. Japanners lijken altijd vrolijk. Ik omarm deze mensen. Geweldig volk.
Nog een klassiekertje; Een Schwarzkopf Loopingstar uit 1982. Doet het nog als een zonnetje!
Helaas ligt deze er ook de hele dag uit. Eerder dit jaar heb ik nog exact dit model in dezelfde kleur mogen doen in Knott's Berry Farm, dus dat is een pleister op de wonde 😉
En daarmee zit een rondje door Nagashima Spa Land er al op! Zoals ik zei, zo groot is het park helemaal niet. De achtbanen zijn er echter wel van formaat. Uiteindelijk lukt het om tegen het eind van de dag Steel Dragon 2000 nog een keer mee te pikken en ach, met 7 coasters, enkele flatrides en heel wat keren de parkmuziek CD op repeat door de speakers is de score van de dag meer dan netjes te noemen.
Meer dan netjes, wat een understatement eigenlijk met zicht op deze skyline.
We lopen nog een uur lang over de parkeerplaats om deze baan nog wat waardige blikken te geven. Wat een enorme machine is dit toch.
Iedere losse support zal al snel een doorsnede van een meter hebben denk ik zo?
Gigantisch.
Parabolen die de skyline vorm geven, zo ken ik het fenomeen achtbaan al jaren 🙂
Doei Nagashima Spa Land! De kop is eraf. Ben benieuwd hoe lang dit record nog stand blijft houden maar veel ultiemer dan dit kan het voor mij niet meer worden.
Thanks voor het lezen!
