Ik heb in september twee weken door Spanje gereisd en daarbij begon ik in Barcelona. Ik ben eerder in deze mooie stad geweest en heb al veel gezien, maar Tibidabo nog niet. Op naar Tibidabo dus!
Het park gaat pas om elf uur open dus ik kan rustig opstarten. Ik vertrek toch al ruim voor openingstijd, want om er te komen moet ik met de metro, een stukje met de bus en dan nog met de funicular de berg op. Als ik dan boven kom, beland ik in een helse chaos. Het is nog voor opening maar het is al vreselijk druk. Er blijkt een evenement van een tv-show te zijn… Shit, had ik dat vooraf geweten, dan was ik wel wat anders gaan doen. Maar nu heb ik al een kaartje en ga ik dus toch maar het park in. Of nou ja: dat probeer ik. De rij voor de kassa is enorm. Het stomme is dat ik bij de funicular al een kaartje voor het park heb gekocht (dan is de funicular inbegrepen) maar dat ik dat bonnetje nog moet omruilen voor een polsbandje. Ik sta er een half uur voor in de rij.
Heel tof: het park ligt dus op een berg. Bovenaan staat deze imposante kerk, er direct onder worden de tickets verkocht voor Tibidabo.
Tussen de vorige foto en deze, als ik eindelijk het felbegeerde bandje heb, zit 37 minuten. Huilen.
Als ik het park eindelijk inloop, is het gelukkig toch nog rustig. Veel mensen staan bij het optreden van de tv-show. Ik kan de achtbaan (want dat is wat Muntanya Russa in het Nederlands betekent 😊 ) doen zonder dat er een noemenswaardige rij staat. En dan klaart mijn humeur weer op, want ik vind dit een verrassend leuke baan! Het ritverloop is amper te zien vanaf het pad vanaf de ingang, dus ik ben positief verrast als blijkt dat de baan vrij lang is en aardig wat snelheid heeft. Ik doe hem direct nog een keer, met een bijzonder tintje: ik ben inval-moeder van een Spaans meisje. De vader wil met twee dochters instappen, maar beide kinderen hebben een lengte waarmee ze alleen onder begeleiding mogen. Een beetje het omgekeerde van een meeting dus: waar er wel eens leenkinderen zijn zodat iedereen een achtbaan kan doen, is het nu andersom.
Montanya Russa. Hij staat goed in de verf!
Hij ligt mooi tegen de berg aan. Hier zie je de first drop, richting de boomstammetjesbaan.
De waterbaan is nog niet open, maar er verzamelt zich al een rij. Ik twijfel even om aan te sluiten maar loop door. Het park is klein en heeft niet veel attracties, ik beland ook een beetje in een dode hoek en ik merk dat het nu ook snel drukker wordt. Dan maar weer terug, via een ritje in het piratenschip. Een van de leuke dingen is het uitzicht vanaf de berg. Dat is prachtig! Het park ligt echt tegen de berg aan dus je kunt volop genieten van uitzicht over de stad, met de zee in de verte.
Uitzicht! Jammer dat het wat bewolkt was.
Dit was een beetje een loos stuk. Rechts begint een soort verkeerspark maar daar was geen leven te vinden. Hier passen nog mooie attracties.
Dit dus... die kerk op de achtergrond maakt het wel weer mooi.
De wildwaterbaan is nog niet open. Er staan al wel ongeveer 100 mensen voor in de rij.
De rij voor de andere achtbaan, al even origineel Tibidabo Express genaamd, is nu ook behoorlijk lang. Er blijkt een probleem te zijn met de VR brillen waardoor er lang niets rijdt en als er een treintje voorbij komt, zitten daar alleen medewerkers in. Netjes lopen ze even later langs de rij om uit te leggen dat hij rijdt zonder VR. Ik vind het prima, want ik zit niet zo te wachten op VR. Uiteindelijk krijgen ze de brillen toch weer aan de praat want tot mijn verbazing krijgen we toch de VR brillen uitgedeeld. In dit geval vind ik het best aardig gedaan, al zit die zware bril helemaal niet lekker op mijn neus. Wel een leuke baan zo!
Mega rij...
Ah, daar komt het personeel voorbij.
VR-brillen. Helaas.
De rit gaat leuk door het groen, maar daar zie je dus niets van onderweg door de VR-brillen. Vanuit het park is het lastig om de baan goed op de foto te zetten.
Ik wacht nog een klein half uur voor een rit in de zweefmolen en besluit dan dit overvolle park vol schreeuwende kinderen achter me te laten. Niet eerder was ik zo blij om weg te gaan uit een park!
Bah, druk.
Je ziet niet eens waar dit de rij voor is, zo ver staat alles buiten de reguliere wachtrij.
Gelukkig is er het uitzicht.
Wat ik vond van Tibidabo? Er zijn vrij weinig attracties en voor al die attracties was de rij immens. Bingo gehaald, uitzicht gezien, en nu op naar leuke dingen.
Dit was wel tof: dit vliegtuig hing 'over de rand' van de berg. Ik vond het de rij echter niet waard.
Uitzichtje van boven. Ja, het is veel berg op en berg af lopen... en ik geloof dat de rij bij die parasols, de rij was om te kunnen zitten onder een parasol.
Nog maar een foto van een van de weinige hoogtepunten in dit park: het uitzicht.
Op naar de kerk!
Dan kan ik deze attracties en vooral al deze mensen achter me laten...
