Wie San Diego zegt, zegt de San Diego Zoo. Een van de mooiste, zo niet dè mooiste, dierentuinen ter wereld. Maar wisten jullie dat de San Diego Zoo ook nog een gigantisch zusterpark heeft?
Vijftig jaar na de opening van de dierentuin in de stad in 1915 groeide de interesse om meer dieren, meer diersoorten en meer ruimte te zoeken. In plaats van verhuizen werd het een tweede locatie. Het tweede park opende in 1972 als ’t San Diego Wild Animal Park en als een combinatie van een dierentuin met extra ruime verblijven en een meer traditioneel safaripark. Het park ligt zo’n drie kwartier ten noordoosten van downtown San Diego, maar nog wel in de gelijknamige gemeente.
In 2010 veranderde de naam van het park om duidelijker te maken hoe ’t zich onderscheid van de beroemde tuin in de stad en tegelijkertijd meer te leunen op de naam van die locatie. Zodoende staan we op deze druilerige maandag, want na vier zonnige werkdagen aan de roeibaan regent het uitgerekend op mijn vrije dag, voor de poorten van ’t San Diego Zoo Safari Park. Dit stond al een poosje op mijn bucket list.
Bij binnenkomst wordt al snel duidelijk dat dit niet alleen maar een safari park is. We komen meteen een grote vogelkooi tegen, wandelen door een reptielenhuis en zien woestijnkatten. Bij het gorillaverblijf is ’t muisstil, totdat tot grote hilariteit van de paar mensen die toch even blijven wachten een gorilla in de deur verschijnt, een hand uitsteekt, regen voelt en weer naar binnen loopt. Het zijn net mensen.
Ik wist dat er in het hart van het park al een poosje hard gewerkt wordt. Het olifantenverblijf wordt verbouwd en aanzienlijk uitgebreid. Gelukkig is sinds kort het uitkijkpunt weer open, maar alleen met een gids. Dit doen ze goed. Kleine groepjes worden via een backstagepad naar het uitkijkpunt geleid, er wordt enthousiast over de verbouwing en de kudde verteld en vervolgens worden we veilig terug geleid naar de gebaande paden.
Door het slechte weer is de luchtballon (aan een touwtje) vandaag niet open, maar ondanks de regen valt gewoon overal op hoe groen, hoe natuurlijk, hoe goed onderhouden en hoe ruim dit park is opgezet. Logisch ook, het is liefst 720 hectare. Dat is zes keer zo groot als Beekse Bergen. Hoe groot dat pas echt is zie je pas als een van de safariritten doet.
De Africa Tram is inbegrepen bij de ticketprijs van 75 dollar per persoon en doet een ronde van pak ‘m beet een half uur om het Afrikaanse safarigebied heen. Wil je door het safarigebied dan kan dat alleen achterin een offroadtruck en moet je nog eens 100 dollar bijlappen, maar dan ga je wel tussen de anderhalf en twee uur door zowel het Afrikaanse en Aziatische safarigebied met een gids, kleine groep en er wordt bewust naar de dieren toe gereden waar mogelijk.
Gezien het karige weer, de relatief korte wachttijd voor de Africa Tram van een half uur aanschuiven en de hoge prijs slaan we betaalde safari’s toch maar over. Toch stelt ook de Africa Tram geenszins teleur. We zien neushoorns, giraffes, antilopen, zebra’s en zoveel meer. Natuurlijk zou dichterbij nog gaver zijn, maar deze oplossing (met de meeste gasten wat verder weg en dichtbij met een beperkt aantal grotere voertuigen) is wel goed voor de dieren.
Er is nog meer te zien in het park. We lopen langs de leeuwen en 't naastgelegen Roar & Snore – wat een hilarisch naam – kampeerlocatie met vaste tenten, bewonderen de woestijn vanaf loopbruggen, vergapen ons van dichtbij aan de condors en ik ben blij verrast door de mooie aankleding van het kleine maar fijne Australische themagebied.
Op weg naar de uitgang vinden we nog het Tiger Trail, waar een bamboepad ons naar prachtige tijgerverblijven en een Indonesisch geïnspireerd gebied leidt. Dit is absoluut een tuin die met liefde en groot budget wordt onderhouden. Het is zonde dat het zonnetje nooit doorbreekt, waardoor alle foto’s en het park nat en mistig blijven, maar ik ben desalniettemin onder de indruk.
Ja, de San Diego Zoo is prachtig en een klassieke dierentuin waar weinig aan op te merken is, maar dit zusterpark doet daar weinig voor onder. Ik vind de prijs wat hoog en dat is nota bene zonder de extra ervaringen die je overal worden aangeprezen, maar wij dachten hier een paar uurtjes door te brengen en moeten uiteindelijk nog stevig doorbenen om alles te zien.
Mocht je ooit in San Diego zijn en alle achtbanen, de zoo en de musea hebben afgevinkt, dan is even de omringende heuvels inrijden voor een dagje Safari Park toch van harte aan te raden. 🙂
