- Bijgewerkt
Tal van Aziatische bestemmingen zijn ideaal voor een pretparkreis. Japan biedt een paar wereldberoemde themaparken, het aantal rollercoasters in China is amper te tellen en ook in de Verenigde Arabische Emiraten valt er veel moois te beleven. Maleisië, daarentegen, staat bij een gemiddelde pretparkfan niet op de radar. Dat is begrijpelijk, want deze tropische bestemming heeft amper vijftien operationele achtbanen, verspreid over een twaalftal themaparken. Het aanbod is dus klein, maar dat wil niet zeggen dat er niks interessants te zien is. Nabij de grens met Singapore ligt bijvoorbeeld een vestiging van Legoland en in het centrum van Kuala Lumpur vind je de legendarische Supersonic Odyssey, een looping coaster van Intamin. Het meest tot de verbeelding sprekende adresje voor een pretparkliefhebber is echter Genting Highlands, een vrijetijdsresort op ongeveer dertig kilometer van de hoofdstad.
Genting Highlands is een soort Las Vegas in miniatuur. Het domein bestaat uit meerdere gigantische hoteltorens, een shoppingparadijs, casino’s en twee themaparken. Het spreekt voor zich dat mijn aandacht vooral getrokken wordt door die beide parken, maar nummer één slaagde er niet in om een blijvende indruk te maken. In het overdekte Skytropolis vonden we kermisachtige molentjes en een Zamperla Volare, en dat zijn nu eenmaal niet de zaken waarvoor je naar de andere kant van de planeet vliegt. Gelukkig ziet het tweede park er op papier wel veelbelovend uit. Genting SkyWorlds dompelt z’n bezoekers onder in een filmwereld vol glitter and glamour. Het park verrees op de locatie van het voormalige Genting Theme Park, dat tussen 1978 en 2013 operationeel was. Ik ben er in die periode zelf niet geweest, maar op foto’s zie ik een behoorlijk oubollig en sfeerloos amusementspark. We mogen dus blij zijn dat het oorspronkelijke Genting Theme Park volledig met de grond gelijk gemaakt werd en dat men voor Genting SkyWorlds met een schone lei begon.
Eerste indrukken zijn belangrijk. Net daarom is het enigszins bizar – en jammer – dat de meeste bezoekers Genting SkyWorlds niet via de hoofdingang betreden. Als gewone dagjesbezoeker worden we immers verwezen naar de SkyAvenue Gateway in de oostelijke uithoek van het park. De grote entree, die aan het Genting SkyWorlds Hotel grenst, is tijdens ons bezoek zelfs in z’n geheel afgesloten. Een monumentale toegangspoort krijgen we bijgevolg niet te zien en de fotogenieke fontein met het SkyWorlds-logo spotten we pas later op de dag. Voor sommigen is dat wellicht een detail, maar ik had het graag anders gezien.
Genting dankt z’n populariteit deels aan het klimaat. Het domein ligt op een hoogte van ruim 1.800 meter, waardoor het hier een stuk koeler blijft dan in andere delen van Maleisië. Ik wil je dus aanraden om een jasje of trui mee te nemen. Je wil immers niet de toerist zijn die hier een hele dag rilt van de kou, gewoon omdat je jezelf aan tropische temperaturen verwachtte. Wij zijn alvast blij dat we onze voorzorgen namen, want we ontdekken Genting SkyWorlds niet in de allerbeste weersomstandigheden. Het regent regelmatig en tijdens de eerste uren van ons bezoek hangt er bovendien een dikke mist. Ideaal is het niet, maar het zorgt er wel voor dat we het park met slechts een handvol andere gasten moeten delen. We hoeven dus geen tactische aanvalsplannen uit te werken om lange wachttijden te vermijden. Neen, we kunnen gewoon binnenwandelen bij de eerste de beste attractie die we tegenkomen.
Die eerste attractie heet Invasion of the Planet of the Apes. We vinden deze darkride in een door San Francisco geïnspireerd straatje. Ik word meteen aangenaam verrast door het themaniveau, want de façades in deze laan zouden niet misstaan in een Universal-park. Ook achter de gevels werd er veel aandacht aan de decors besteed. We wandelen namelijk door een uitstekend gethematiseerde wachtruimte en het duistere verhaal achter de ride wordt uitgelegd in een sfeervolle voorshow. Vervolgens vertrekken we op missie naar een post-apocalyptische versie van San Francisco, waar we zelfs de Golden Gate Bridge tot een hoopje schroot herleid zien worden. We beleven het allemaal vanuit een trackless darkride-voertuig dat vormgegeven werd als hovercraft. De attractie combineert reële decors met 3D-schermscènes, net zoals dat het geval is bij Universal’s darkrides rond Spider-Man en Transformers. Het gebeurt hier in Genting SkyWorlds echter niet met de vlotheid die we uit Universal kennen: de bewegingen van het voertuig zijn soms nogal traag en de meeste schermen blijken te klein om echt te overtuigen. Invasion of the Planet of the Apes speelt bijgevolg niet mee voor de medailles in de wondere wereld der darkrides, maar teleurstellend is hij evenmin. Ik kan me voorstellen dat een doorsnee bezoeker dit al een behoorlijk indrukwekkende totaalervaring vindt.
Genting SkyWorlds is niet groot en da’s nog een understatement. Met een oppervlakte van elf hectare is het park maar liefst tweeënhalve keer kleiner dan (het evenmin gigantische) Phantasialand. Ondanks de beperkte omvang van het domein biedt SkyWorlds negen verschillende themagebieden. De ontwerpers van het park moesten dus compact werken. Het mooiste voorbeeld daarvan is wellicht Robots Rivet Town, dat nauwelijks groter is dan m’n eigen achtertuin. En nu we het toch over Phantasialand hadden: Rivet Town voelt aan als een kleurrijk broertje van Rookburgh. Ook Rivet Town wordt volledig omsloten door hoge gevels en er hangt een gelijkaardig Steampunk-sfeertje. Qua attracties gaat het er echter minder heftig aan toe, want je hoeft hier vooral geen next-gen flying coaster te zoeken. De voornaamste thrills worden geleverd door Rivet Town Roller. Bij deze draaiende flatride kunnen passagiers door middel van een joystick bepalen of ze al dan niet over de kop willen gaan. Bigweld’s Zeppelins doet me dan weer terugdenken aan Dumbo The Flying Elephant, al werden de olifantjes hier ingeruild voor felgekleurde vliegmachines. Genting SkyWorlds ging overigens plaatsbesparend te werk door beide te stapelen.
We kunnen niet over dit park praten zonder de woelige beginjaren te vernoemen. Het transformatieproces van Genting Theme Park naar SkyWorlds liep namelijk niet van een leien dakje. Bij de eerste aankondigingen was er zelfs geeneens sprake van de naam Genting SkyWorlds, maar werd er gesproken over 20th Century Fox World, verwijzend naar de gelijknamige filmstudio. Parkuitbater Genting had met 20th Century Fox een overeenkomst over het gebruik van een aantal populaire films en IP’s. Toen de studio in 2019 opgeslokt werd door The Walt Disney Company, ontstond er echter gedoe rond die filmrechten en het gebruik van de naam 20th Century Fox. Er werden rechtszaken aangespannen in beide richtingen, maar uiteindelijk kwam er een compromis. Genting moest de naam van het park wijzigen, maar kon wel een beperkt aantal IP’s behouden. Themagebieden rond Ice Age en Rio mochten bijvoorbeeld blijven bestaan, maar verwijzingen naar de film Alien vs. Predator moesten last-minute uit het park verwijderd worden. Niet heel handig, wetende dat die film vertegenwoordigd werd door een behoorlijk groot themagebied.
Het voormalige Alien vs. Predator-gebied staat tegenwoordig bekend als Andromeda Base. De zone kreeg een meer algemeen sciencefiction-thema en voelt aan als een iets rauwere versie van Disney’s Tomorrowland. Andromeda Base is duidelijk bedoeld als the place to be voor sensatiezoekers, want je vindt hier vooral thrills. Centraal in de zone staan bijvoorbeeld Terraform Tower Challenge en Alpha Fighter Pilots, respectievelijk een Combo Tower van S&S en een Zamperla Air Race. De tollende vliegtuigjes van die laatstgenoemde sla ik sowieso over, maar de torenattractie had ik graag uitgetest. Spijtig genoeg houdt Genting SkyWorlds deze attractie vandaag onverwachts dicht.
Terraform Tower Challenge is niet de enige ride waarbij we voor een gesloten deur komen te staan. Ook de grootste attractie van Andromeda Base staat op non-actief, al komt dat niet als een verrassing. Een nog naamloze SFX Coaster heeft sinds de opening van het park immers nog geen enkele rit gemaakt. Dat is te wijten aan het faillissement van Dynamic Attractions, de constructeur die deze grensverleggende achtbaan ontwikkelde. En hoewel de bouwer ondertussen een doorstart maakte, blijft het onduidelijk of de sterachtbaan van Genting SkyWorlds ooit zal rijden. Sowieso zal het tijd kosten om de reeds bestaande structuur opnieuw toonbaar te maken. De oranje rails zijn namelijk al behoorlijk vuil en het reusachtige gebouw verkeert in slechte staat. Triest om zo’n veelbelovende attractie in deze toestand te zien.
Ik vind Andromeda Base heus geen lelijk gebied, maar met z’n vijftig tinten grijs straalt het weinig vrolijkheid uit. Gelukkig vinden we meer kleur in de zuidelijke parkhelft, waar Blue Sky Studios de plak zwaait. In Genting SkyWorlds wordt deze animatiestudio vertegenwoordigd door de prachtige Blue Sky Carousel. Deze twee verdiepingen tellende draaimolen staat op een centrale locatie en werd versierd met gestileerde blauwe wolkjes en prachtige sculpturen van filmfiguren. Rondom de draaimolen vinden we dan weer drie minizones die gebaseerd werden op familiefilms uit Blue Sky’s portfolio.
De meest in het oog springende Blue Sky-zone is die van Ice Age, waar een dertig meter hoge bergtop bovenuit torent. Dit besneeuwde berglandschap vormt het decor van Acorn Adventure, een van de twee familieachtbanen die je anno 2025 in Genting SkyWorlds terugvindt. Het ding werd gebouwd door Beijing Shibaolai Amusement Equipment. Deze Chinese constructeur is een gevestigde waarde in de Aziatische pretparkbusiness, maar op een bepaalde manier voelt het allemaal toch een beetje gammel aan. De beugels zijn niet heel comfortabel, de lifthill maakt een oorverdovend kabaal en er zitten knikken in de lay-out die je bij zo’n recent gebouwde coaster niet verwacht. Desalniettemin beleven we heel wat plezier aan Acorn Adventure. De treinen behalen namelijk een verrassend hoge snelheid en de baan werd op een heel fijne manier in het berglandschap geïntegreerd. Daarnaast blijkt de wachtruimte leuk gethematiseerd en ook de vormgeving van de treintjes verdient een positieve vermelding.
De themagebieden van Genting SkyWorlds zijn zo klein dat ze meestal slechts één grote ride en één invulattractie bevatten. De zone rond Ice Age vormt de uitzondering op deze regel, want dit land heeft beduidend meer te bieden. Naast Acorn Adventure vinden we hier immers ook Sid’s Rock ‘n’ Slide (een Rockin’ Tug van Zamperla), Mammoth Fun Zone (een waterspeelplaats) en Ice Age – Time Warp, een wel zeer kinderlijke theatershow. Sla deze voorstelling alsjeblieft over wanneer je het lastig hebt met geforceerde publieksparticipatie. Wij hebben het schaamtelijke tafereel ondergaan, maar ik kan je niet aanraden om ons voorbeeld te volgen.
Lunchen doen we in het grootste restaurant van Genting SkyWorlds. Buck’s Cafe serveert zowel westerse als Aziatische gerechten en onze ervaringen zijn uitstekend. Mijn noedelsoep met gehaktballetjes behoort zelfs tot de lekkerste fastfood die ik tijdens de afgelopen jaren in een pretpark voorgeschoteld kreeg. Daarna gaan we ondergronds voor Ice Age – Expedition Thin Ice. Laat je niet misleiden door de allesbehalve imposante ingang, want daarachter schuilt een darkride van indrukwekkende proporties. Qua opbouw vertoont deze ride veel gelijkenissen met de eerder vernoemde Planet of the Apes-attractie, weliswaar in een minder serieuze setting. Ook hier is er een inleidende voorshow, de voertuigen zijn nagenoeg identiek, men gebruikt een trackless ritsysteem en meerdere scènes spelen zich op schermen af. Als ik tussen beide attracties moet kiezen, krijgt Expedition Thin Ice trouwens m’n voorkeur. De kriskras door elkaar rijdende karretjes leveren hier een erg toffe dynamiek en bovendien zien we tussen alle schermen tevens klassieke darkride-scènes, inclusief een aantal animatronics. En hoewel die poppen van Sid, Manny en Diego niet met de soepelheid bewegen die we gewend zijn vanuit de Disney-parken, geven zulke animatronics wel een bepaalde diepgang die ik bij sommige high-tech darkrides heel erg mis. Expedition Thin Ice levert in mijn ogen een feel-good-moment van de bovenste plank.
Het kleinste van de drie Blue Sky-themalanden is gebaseerd op Epic, een film die qua verhaallijn opvallende gelijkenissen vertoont met Arthur & The Minimoys. Ook in Epic zie je namelijk een hoofdpersonage krimpen, waarna het meegesleurd wordt in een conflict tussen goede en kwade (piepkleine) wezens. Dit verklaart waarom het Epic-themagebied bestaat uit metershoge grassprieten, reusachtige bloemen en enorme paddenstoelen. Tussen al dit oversized natuurschoon vinden we twee attracties, waaronder een vermakelijke flatride. Hummingbird Flyers is een molen die zowel qua vormgeving als qua interactiviteit goed vergelijkbaar is met Plopsa’s Bloemenmolen. Het is bij deze familieattractie dus belangrijk om aandachtig naar de instructies te luisteren, tenzij je het prima vindt om natgespoten te worden.
Ook de tweede ride is geschikt voor de hele familie en nogmaals speelt water een belangrijke rol. Epic Voyage to Moonhaven blijkt namelijk een grotendeels overdekte boottocht. Genting SkyWorlds verdient een pluim voor het darkride-gedeelte, want dat zit boordevol animatronics en de ritduur is langer dan we verwachtten. Bovendien vertelt Voyage to Moonhaven een helder verhaal dat bestaat uit een inleiding, een dramatische wending en een happy ending. En zoals dat met happy endings wel vaker het geval is: je kan er behoorlijk nat van worden. Dit is immers niet alleen een darkride, maar ook een waterattractie met twee afdalingen. En hoewel die allebei niet extreem hoog of heftig zijn, zorgen ze wel voor een stevige plons. Kies je plaats in de boot dus strategisch, koop een poncho of onderga gewoon je lot.
Een trip naar Rio de Janeiro lijkt voor vele mensen een droom, maar bij mij stond het eigenlijk nooit op de bucket list. Desondanks vind ik het themagebied rond animatiefilm Rio misschien wel het leukste plekje van Genting SkyWorlds. De zone is een uitbeelding van de wijk Santa Teresa en bestaat uit oogstrelende architectuur, schattige fonteintjes en prachtige geplaveide wandelpaden. Bovendien kunnen we het grijze weer kortstondig vergeten dankzij de bonte gevels en de exotische vogels die her en der te spotten zijn. Het kleurrijke feest bereikt een hoogtepunt bij Rio Carnaval Chaos, de mooiste flatride van het hele park. Dit is een draaiende familieattractie die het best te vergelijken is met Cars Quatre Roues Rallye in Walt Disney Studios. Deze Maleisische versie is echter een stuk groter en gaat qua thema opvallend verder. De blikvanger is een reusachtige praalwagen uit het Carnaval van Rio, maar ook de voertuigen werden prachtig gedecoreerd. Aangezien er tijdens iedere rit opzwepende samba door de speakers weerklinkt, is de sfeer rondom deze ride alvast opperbest. Als ik een minpuntje mag aanhalen, is dat het slakkentempo waarmee de attractie draait. Een beetje meer schwung zou de ride nog waardevoller maken.
Het Braziliaanse pleintje is een wondermooie plek, maar er is één ding dat het fotogenieke plaatje enigszins verstoort. De kale achtbaanrails en ondersteuningen van Samba Gliders zijn namelijk wel erg aanwezig. En hoewel ik rollercoasters zelden lelijk vind, ervaar ik deze blauw-groene constructie toch echt als een visuele misser. Jammer genoeg kan de eigenlijke rit mijn mening niet bijstellen, want de ervaring is verre van legendarisch. De lay-out van deze suspended coaster is te kort en te simpel om echt te overtuigen. Meer interactie met de omgeving of de toevoeging van een darkride-scène hadden deze attractie kunnen redden, maar helaas. In z’n huidige vorm is Samba Gliders niks meer dan een credit voor de achtbaanteller.
‘Step into the heat of a Californian desert right here at Eagle Mountain’ lees ik op de website van Genting SkyWorlds. Helaas blijft het tabblad ‘Attractions’ op diezelfde pagina leeg. Themazone Eagle Mountain zit drie jaar na de officiële opening van het park immers nog steeds zonder blikvanger. Mad Ramp Peak moest een van de signature rides van Genting SkyWorlds worden, maar de actie bleef voorlopig beperkt tot een paar testritten. Hoe dat komt? Wel… Mad Ramp Peak lijdt onder hetzelfde dubbele pechverhaal als de SFX Coaster. Ten eerste werd ook deze attractie aangeleverd door Dynamic Attractions. Ten tweede moest het originele thema van de ride op het laatste moment gewijzigd worden. Dat laatste lijkt ondertussen gebeurd, maar het blijft gissen naar de huidige staat van het ritsysteem. Het lijkt me echter positief dat Mad Ramp Peak de ondertitel ‘coming soon’ krijgt en dat er merchandising van de attractie in de winkelrekken hangt. Genting SkyWorlds gelooft dus nog steeds in deze bijzondere ride, die een motortocht door een bergachtig nationaal park gaat simuleren.
De noordelijke helft van Genting SkyWorlds is in z’n geheel op de Verenigde Staten gebaseerd. Eagle Mountain en Liberty Lane vertegenwoordigen de westkust, terwijl Central Park ons naar het levendige New York transporteert. Helaas krijgen we Central Park, net zoals Eagle Mountain, niet in volle glorie te zien. Dat is te wijten aan de zoveelste tegenslag die Genting SkyWorlds te verduren kreeg. In juni 2024 brak er namelijk brand uit in deze hoek van het park. Het vuur woedde tussen de SkyAvenue Mall en het themapark, waar Night at the Museum – Midnight Mayhem zich bevindt. Een half jaar later zien we op deze locatie nog steeds zwartgeblakerde muren, dus het verbaast me niet dat deze darkride gesloten is. Een kijkje op YouTube leert me trouwens dat dit een interactieve shooter is, die duidelijk inspiratie opdeed bij Toy Story Mania. Het filmpje toont een monumentaal exterieur en een prachtige wachtruimte, maar de eigenlijke attractie lijkt me nogal magertjes.
Andromeda Base trakteerde ons al op een portie sci-fi, maar er is meer. Central Park is namelijk de thuishaven van ESD Global Defender (een Aerobat-molen van Technical Park, die gek genoeg met een verplicht reserveringssysteem werkt) en Independence Day – Defiance. In deze attractie vlieg je langs een futuristische versie van Kuala Lumpur, maar moet je die metropool wel meteen beschermen tegen een buitenaardse invasie. De voorshow wordt gedragen door een live acteur en een griezelige animatronic, waarna we plaatsnemen op de lange banken van een Flying Theatre. In dit geval wordt het ritsysteem echter niet gebruikt om een kalme zweefvlucht over landmarks te simuleren. Een Flying Theatre is eveneens een excellent medium om een intenser verhaal te vertellen, net zoals dat hier gebeurt. De beelden zijn scherp, de bewegingen werden mooi gesynchroniseerd en het scherm is erg breed, waardoor we volledig in de strijd gezogen worden. Ondanks mijn onbestaande liefde voor het sciencefiction-genre moet ik dus toegeven dat Independence Day – Defiance een zeer solide attractie is.
Spreken we van een internationaal gefocust themapark als er wereldberoemde filmthema’s tot leven gewekt worden? Als er een virtueel wachtsysteem in werking is? Als de uitgang van bijna iedere attractie in een souvenirshop uitkomt? Als het antwoord op deze vragen ‘ja’ is, mag Genting SkyWorlds zichzelf inderdaad een internationale pretparkbestemming noemen. En op die bestemming hecht men duidelijk veel belang aan kwaliteit. De darkrides presteren op een hoog niveau en er staan heel wat toffe flatrides met een wisselend thrill-gehalte. Toch ben ik wellicht nog het meest onder de indruk van de theming doorheen het park, die op vele plaatsen de klasse van Disney en Universal evenaart. De zones van Ice Age en Rio werden bijvoorbeeld met een ongelooflijke liefde voor detail uitgewerkt. En ondanks het feit dat er geen beweging in de bijbehorende attractie zit, is ook de Californische straat een visueel meesterwerkje.
Is het dan alleen maar rozengeur en maneschijn in Genting SkyWorlds? Neen, dat ook weer niet. Qua entertainment blijven we bijvoorbeeld op onze honger zitten. Het showaanbod bestaat immers uitsluitend uit kinderlijke, weinig memorabele voorstellingen met dansende figuurtjes. Daarnaast ontdekten we dat de operations traag verlopen. Stations van attracties zijn vaak ontwikkeld om meerdere voertuigen tegelijkertijd te laden, maar er werd telkens slechts één instappunt gebruikt. Het was tijdens ons bezoek erg kalm en wij ondervonden dus geen hinder, maar ik ben benieuwd aan welk tempo de rijen hier op drukkere dagen opschuiven.
Tot slot is er de gapende leegte in het attractieaanbod, waar je als bezoeker rechtstreeks mee geconfronteerd wordt. Ik kan mezelf niet voorstellen dat ik de enige persoon ben die jammerend naar de SFX Coaster en Mad Ramp Peak kijkt. De kinetische energie en de thrills van deze beide rides worden gemist. Ik hoop dus dat de ‘coming soon’ van Mad Ramp Peak geen loze belofte is en dat men snel een duurzame oplossing vindt voor de hypermoderne thrill-achtbaan in Andromeda Base. Probeer die dingen alsjeblieft aan de praat te krijgen of breek ze gewoon af. ‘t Is namelijk ongelooflijk zonde om de schaarse ruimte van dit park ingenomen te zien worden door zo’n grote, stilstaande rides.
Hoogwaardig, doch net niet dagvullend. Ik denk dat dit een eerlijke manier is om Genting SkyWorlds anno 2025 te beschrijven. Het is een park dat ondanks regelmatige tegenslagen een ijzersterk product te bieden heeft. Toch zijn tussen de vele hoogtes helaas ook enkele laagtes te ontdekken. Ik zou je dus niet aanraden om alles te laten vallen en vandaag nog naar Maleisië te vertrekken. Hou Genting SkyWorlds echter goed in de gaten. Indien men het huidige niveau handhaaft en de ontbrekende rides eindelijk operationeel krijgt, staat er hier binnen afzienbare tijd namelijk een regelrecht toppark. En dan kom ik terug, da’s beloofd.
Glenneke
Een uitgebreid fotoalbum vind je terug op m'n website.